Jestem z dala od polityki, od 30 lat nie biorę udziału w żadnych wyborach. Proszę mi wybaczyć kompletną obojętność wobec społecznej tragedii (porównywalnej ze śmiercią papieża) , która ogarnęła niemal wszystkich celebrytów. Moim zdaniem jest to tragedia wyłącznie najbliższej rodziny, tak jak tragedią najbliższej rodziny jest śmierć każdego dnia tysięcy Polaków.
Prezentuję punkt widzenia osoby traktującej śmierć Adamowicza wyłącznie w kategoriach ludzkiej tragedii, która powinna jednak zostać wyjaśniona, ze względu na...
moje głębokie wątpliwości
Ktoś morduje prezydenta Gdańska na oczach milionów i w obecności kilku ochroniarzy, a ci później pozwalają mu na wygłoszenie "orędzia do narodu" o nienawiści do Platformy Obywatelskiej.
Gdy oglądałem nagranie z tego tragicznego zdarzenia - gdy wszyscy machali rękami w imię miłości do człowieka i dodatkowo, gdy ktoś na scenie nieprzerwanie pobudzał publiczność do tej na pewno nie jego spontanicznej radości, (bo w tej chwili był bezpośrednim - stojącym o metr - świadkiem morderstwa) - to miałem wrażenie, że jest to film zrealizowany na podstawie najbardziej nieprawdopodobnego i absurdalnego scenariusza; w dobie takich zabezpieczeń i środków ostrożności.
Jednak jakimś cudem (nieprawdopodobieństwem graniczącym z cudem) doszło do tej tragedii, do tego absurdu. Jakim?
Przypadkiem morderca mógł wpaść na scenę? Przypadkiem w momencie, gdy mordował Adamowicza, nikt z ochroniarzy tego nie widział i nie powalił go na ziemię? Przypadkiem, po całym zdarzeniu, morderca miał w ręku mikrofon - i w atmosferze happeningu - wygłosił swoje orędzie do milionów Polaków?
Proponuję, aby te pytania zadał sobie każdy, po tym, jak opadną emocje podsycane przez media, które jak zawsze zwietrzyły okazję do lansu, nie tylko własnego - oglądalności, ale nawet... ... ... Anji Rubik. Nie chodzi o teorie spiskowe, a jedynie rzetelne wyjaśnienie wszystkich, bardzo dziwnych okoliczności tej tragedii.
