Czy uzasadniona jest obecność policji w domu zakonnym za klauzurą.
Czy tam ukrywa się przestępca aby go ścigać i wyprowadzić przymusem bezpośrednim i zakuć w kajdanki?
Przestępca zagrażający zdrowiu i życiu???
Dokąd to WSZYSTKO ZMIERZA?!
Ksiądz w szatach liturgicznych. Miejsce akcji- mieszkanie prywatne, kaplica.
Czas akcji Nabożeństwo - modlitwa różańcowa po Mszy Św.
Godziny poranne 6:00 - 8:00
https://www.youtube.com/watch?v=q6Fw7m1RBvE
Policja brutalnie przerywa Mszę Świętą i wywleka księdza z kaplicy Stanisław Krajski
https://www.youtube.com/watch?v=ksbH7Sh8R1A
19.10.2020 Wezwiemy policję- mówią Księża Salezjanie, nauczyciele z salezjańskiej szkoły w Poznaniu
https://www.youtube.com/watch?v=OamwaXs_CmI
19.10.2020 BRUTALNA INTERWENCJA POLICJI NASŁANEJ PRZEZ KSIĘŻY SALEZJANÓW!!!
https://www.youtube.com/watch?v=o-hmhwoPhEU
19.10.2020 Rozmowa Pana Doktora Stanisława Krajskiego z Księdzem Michałem Woźnickim SDB
https://www.youtube.com/watch?v=wFkWVrS-kYA
20.10.2020 Różaniec św.; Kolejna interwencja policji wezwanej przez Salezjanów
https://www.youtube.com/watch?v=W-6X5t05ny8
https://www.youtube.com/watch?v=RXHVp3Q3tII
21.10 g.11:00 Msza na żywo | NIEPOKALANÓW - Bazylika
https://wydarzenia.interia.pl/raporty/raport-koronawirus-chiny/polska/news-nszz-policjantow-interwencja-u-salezjanow-byla-profesjonalna,nId,4804239
KORONAWIRUS W POLSCE Wczoraj, 20 października (12:56)
- Funkcjonariusze, którzy przeprowadzili interwencję w domu zakonnym salezjanów w Poznaniu, postąpili profesjonalnie - ocenił szef wielkopolskiego NSZZ Policjantów. Jego zdaniem policjanci "zachowali spokój i szacunek do osoby, wobec której podejmowali interwencję".
Czytaj więcej na https://wydarzenia.interia.pl/raporty/raport-koronawirus-chiny/polska/news-nszz-policjantow-interwencja-u-salezjanow-byla-profesjonalna,nId,4804239#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome
APPENDIX:
https://www.youtube.com/watch?v=LuA6YNXupV8
Arcybiskup Marcel Lefebvre - film dokumentalny polski lektor
Zgromadzono ogromną ilość trudno dostępnych, bardzo wartościowych materiałów archiwalnych – szczególnie tych obrazujących życie na misjach w Afryce w latach 30., 40. czy 50. XX wieku, a także służbę wojskową młodego kleryka Marcela. Dotarto do wielu świadków, którzy znali Arcybiskupa – począwszy od jego rodziny i przyjaciół, przez braci w kapłaństwie i współpracowników, a skończywszy na parafianach z Afryki. Zwraca uwagę również doskonały montaż dynamizujący akcję, dzięki czemu film wciąga i ogląda się go jak dobry film sensacyjny.
https://capitalbook.com.pl/pl/p/Trzeba-ratowac-Kosciol-Abp-Jan-Pawel-Lenga/3852
Opis
Oto kolejne dzieło Arcybiskupa Jana Pawła Lengi! Zainspirowany ciepłym przyjęciem Przerywam zmowę milczenia, Abp. Lenga ponownie zasiada przed pisarskim pulpitem, aby jeszcze raz przypomnieć to, ku czemu każdy człowiek winien dążyć wszelkim wysiłkiem i przez całe swoje życie: Zbawienie. Oraz o tym, co owemu dążeniu wsciekle stawać będzie na drodze...
„Mało kto z nas zdaje sobie do końca sprawę z tego, że diabeł dziś uzurpował już sobie wszystko i wkracza do najświętszego miejsca. Znajdujemy się w chwili wielkiej próby, nie tylko każdy z nas, ale całe dzieło Chrystusa, Jego Kościół. Ale Kościół nie będzie zwyciężony przez tego, który dawno już wszystko przegrał. Diabeł nie ma przyszłości i ci, którzy poszli za nim i psują ten świat i Kościół według jego wskazówek, oni też nie mają przyszłości”.
A w środku o:
Niszczeniu Kościoła przez masonerię.
Gdy kapłan uznaje siebie za Boga.
Przekleństwo antropocentryzmu.
„Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz”.
Franciszek i masoneria.
Dlaczego polski Kościół opowiedział się za herezją kard. Kaspera?
Obłuda antychrysta.
Żydzi nawracajcie się, bo jak będziecie dalej służyć mamonie to zginiecie!
Już apostoł Paweł mówił z ubolewaniem: ja odchodzę, a do owczarni wejdą wilki. Dzisiaj tych wilków w Kościele jest najwięcej i to na całym świecie.
Czy jesteś biskupem Kościoła katolickiego? Przyznaj się do tego, kim ty jesteś naprawdę.
Jeśli pozwalasz na zło w Kościele, a siedzisz cicho dla świętego spokoju, żeby na pierzynie umrzeć, i myślisz, że ciebie aniołowie zaniosą do raju, to mogą i ciebie diabły zanieść do piekła, na które ty zasługujesz, tym swoim milczeniem.
Przecież nie możecie być trzciną na wietrze. Macie w swoich rękach depozyt wiary.
Jak uratować Kościół?
https://www.taniaksiazka.pl/tracimy-kosciol-czyli-zawal-polski-leszek-misiak-p-1231252.html?gclid=EAIaIQobChMIv7GPza7F7AIVhvuyCh3tOQ8YEAAYASAAEgK-5fD_BwE
Książka Tracimy Kościół czyli zawał Polski to pierwsze kompendium, które w 30 rocznicę ustaleń Okrągłego Stołu dokonuje podsumowania udziału władz Kościoła w zmowie z 1989 r. - skutków nie tylko ustrojowych, ale przede wszystkim społecznych, gospodarczych, socjologicznych, moralnych, obyczajowych. Z książki dowiemy się szczegółów nt. udziału władz Kościoła w tej zmowie, o ogromnych, uzyskanych na jej podstawie, zyskach Kościoła, także materialnych i o zacieraniu uwikłania biskupów w spisek z Kiszczakiem i Geremkiem - zdradę narodu w 1989 r., ukrywaną przez Kościół do dziś.
Autor ukazuje szerokie konsekwencje tamtych ustaleń. Przypomina, że 17 maja 1989 roku, niedługo po zakończeniu obrad Okrągłego Stołu, sejm uchwalił dwie ustawy, parafowane - co znamienne - 4 kwietnia tegoż roku, w dzień zakończenia obrad Okrągłego Stołu: o gwarancjach wolności religijnej oraz o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Zakończenie prac legislacyjnych zaplanowano tak, aby zbiegły się w czasie z obradami Okrągłego Stołu, ponownym zalegalizowaniem Solidarności i przygotowaniami do wyborów w czerwcu 1989 r.
Ustawa o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania – obowiązująca w Rzeczypospolitej Polskiej ustawa zwykła stanowiąca podstawowy reżim prawny dla problematyki z zakresu swobód światopoglądowych, głównie religijnych. Wikipedia
Data wejścia w życie: 23 maja 1989
Przedmiot regulacji: prawo wyznaniowe
https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19890290155
Dz.U. 1989 nr 29 poz. 155
Dziennik Ustaw198929poz. 155
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania.
Tekst ogłoszony:
D19890155.pdf
Tekst ujednolicony:
D19890155Lj.pdf
Status aktu prawnego:akt posiada tekst jednolity
Data ogłoszenia:1989-05-23
Data wydania:1989-05-17
Data wejścia w życie:1989-05-23
Data obowiązywania:1989-05-23
Organ wydający:SEJM
Organ uprawniony:MIN. KIEROWNIK URZĘDU DO SPRAW WYZNAŃ
MIN. PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
MIN. EDUKACJI NARODOWEJ
Akty zmienione (2)
Odesłania (1)
Akty wykonawcze (27)
Informacja o tekście jednolitym (3)
Akty zmieniające (16)
prawa obywatelskiewyznaniarejestryorganizacja i zakres działaniafinansowanieprawa człowiekakościołykonstytucjanieruchomościorganizacje międzynarodoweZiemie Zachodnie i Północne
©Kancelaria Sejmu s. 1/21
2017-06-23
Dz.U. 1989 Nr 25 poz. 155
U S T A W A
z dnia 17 maja 1989 r.
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej:
– wykonując postanowienia Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej o wolności
sumienia i wyznania,
– nawiązując do godnej trwałego szacunku i kontynuacji tradycji tolerancji i
wolności religijnej oraz potwierdzającej ją współpracy Polaków różnych wyznań i
światopoglądów w rozwoju i pomyślności Ojczyzny,
– uznając historyczny wkład kościołów i innych związków wyznaniowych w
rozwój kultury narodowej oraz krzewienie i umacnianie podstawowych wartości
moralnych,
– kierując się zasadami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka,
Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych, Akcie Końcowym
Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz Deklaracji Organizacji
Narodów Zjednoczonych o wyeliminowaniu wszelkich form nietolerancji i
dyskryminacji z powodów religijnych lub przekonań,
– umacniając warunki do czynnego i równoprawnego uczestnictwa obywateli w
życiu publicznym i społecznym, bez względu na ich stosunek do religii,
stanowi, co następuje:
DZIAŁ I
Wolność sumienia i wyznania
Art. 1. 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu obywatelowi wolność
sumienia i wyznania.
Opracowano na
podstawie: t.j.
Dz. U. z 2017 r.
poz. 1153.
©Kancelaria Sejmu s. 2/21
2017-06-23
2. Wolność sumienia i wyznania obejmuje swobodę wyboru religii lub przekonań
oraz wyrażania ich indywidualnie i zbiorowo, prywatnie i publicznie.
3. Obywatele wierzący wszystkich wyznań oraz niewierzący mają równe prawa
w życiu państwowym, politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym.
Art. 2. Korzystając z wolności sumienia i wyznania obywatele mogą w
szczególności:
1) tworzyć wspólnoty religijne, zwane dalej „kościołami i innymi związkami
wyznaniowymi”, zakładane w celu wyznawania i szerzenia wiary religijnej,
posiadające własny ustrój, doktrynę i obrzędy kultowe;
2) zgodnie z zasadami swojego wyznania uczestniczyć w czynnościach i obrzędach
religijnych oraz wypełniać obowiązki religijne i obchodzić święta religijne;
2a) należeć lub nie należeć do kościołów i innych związków wyznaniowych;
3) głosić swoją religię lub przekonania;
4) wychowywać dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami w sprawach religii;
5) zachowywać milczenie w sprawach swojej religii lub przekonań;
6) utrzymywać kontakty ze współwyznawcami, w tym uczestniczyć w pracach
organizacji religijnych o zasięgu międzynarodowym;
7) korzystać ze źródeł informacji na temat religii;
8) wytwarzać i nabywać przedmioty potrzebne do celów kultu i praktyk religijnych
oraz korzystać z nich;
9) wytwarzać, nabywać i posiadać artykuły potrzebne do przestrzegania reguł
religijnych;
10) wybrać stan duchowny lub zakonny;
11) zrzeszać się w organizacjach świeckich w celu realizacji zadań wynikających z
wyznawanej religii bądź przekonań w sprawach religii;
12) otrzymać pochówek zgodny z wyznawanymi zasadami religijnymi lub z
przekonaniami w sprawach religii.
Art. 3. 1. Uzewnętrznianie indywidualnie lub zbiorowo swojej religii lub
przekonań może podlegać jedynie ograniczeniom ustawowym koniecznym do
ochrony bezpieczeństwa publicznego, porządku, zdrowia lub moralności publicznej
albo podstawowych praw i wolności innych osób.
©Kancelaria Sejmu s. 3/21
2017-06-23
2. Korzystanie z wolności sumienia i wyznania nie może prowadzić do uchylania
się od wykonywania obowiązków publicznych nałożonych przez ustawy.
3. Ze względu na przekonania religijne lub wyznawane zasady moralne
obywatele mogą występować o przeznaczenie do służby zastępczej na zasadach i w
trybie określonych w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o służbie zastępczej (Dz. U.
z 2016 r. poz. 1811 oraz z 2017 r. poz. 60).
Art. 4. 1. Prawo określone w art. 2 pkt 2 oraz prawo do posiadania i korzystania
z przedmiotów potrzebnych do uprawiania kultu i praktyk religijnych przysługują
również osobom:
1) pełniącym służbę wojskową lub zasadniczą służbę w obronie cywilnej;
2) przebywającym w zakładach służby zdrowia1)
i opieki społecznej2) oraz dzieciom
i młodzieży na krajowych koloniach i obozach organizowanych przez instytucje
państwowe;
3) przebywającym w zakładach karnych, poprawczych i wychowawczych3) oraz
aresztach śledczych, ośrodkach przystosowania społecznego4) oraz schroniskach
dla nieletnich.
2. Sposób realizacji uprawnień określonych w ust. 1 regulują odrębne ustawy
oraz przepisy wydane na ich podstawie.
Art. 5. Obywatele mają prawo do swobodnego świadczenia na rzecz kościołów
i innych związków wyznaniowych oraz instytucji charytatywno-opiekuńczych.
Art. 6. 1. Nikt nie może być dyskryminowany bądź uprzywilejowany z powodu
religii lub przekonań w sprawach religii.
2. Nie wolno zmuszać obywateli do niebrania udziału w czynnościach lub
obrzędach religijnych ani do udziału w nich.
1) Obecnie zakładach leczniczych podmiotów leczniczych, na podstawie art. 40 ustawy z dnia 10
czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 960), która weszła w życie z dniem 15 lipca 2016 r.
2) Obecnie odpowiednie jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w ustawie z
dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930, 1583, 1948 i 2174 oraz z
2017 r. poz. 38, 60, 624 i 777), która weszła w życie z dniem 1 maja 2004 r.
3) Obecnie odpowiednich ośrodkach, o których mowa w ustawie z dnia 26 października 1982 r. o
postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2016 r. poz. 1654 oraz z 2017 r. poz. 773), która
weszła w życie z dniem 13 maja 1983 r.
4) Zlikwidowane na podstawie art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 23 lutego 1990 r. o zmianie Kodeksu
karnego wykonawczego (Dz. U. poz. 85), która weszła w życie z dniem 28 marca 1990 r.
©Kancelaria Sejmu s. 4/21
2017-06-23
Art. 7. 1. Cudzoziemcy przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
korzystają z wolności sumienia i wyznania na równi z obywatelami polskimi.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do bezpaństwowców.
DZIAŁ II
Stosunek państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 8. Kościoły i inne związki wyznaniowe w Polsce działają w
konstytucyjnych ramach ustrojowych Rzeczypospolitej Polskiej; ich sytuację prawną
i majątkową regulują przepisy rangi ustawowej.
Art. 9. 1. W Rzeczypospolitej Polskiej stosunek państwa do wszystkich
kościołów i innych związków wyznaniowych opiera się na poszanowaniu wolności
sumienia i wyznania.
2. Gwarancjami wolności sumienia i wyznania w stosunkach państwa z
kościołami i innymi związkami wyznaniowymi są:
1) oddzielenie kościołów i innych związków wyznaniowych od państwa;
2) swoboda wypełniania przez kościoły i inne związki wyznaniowe funkcji
religijnych;
3) równouprawnienie wszystkich kościołów i innych związków wyznaniowych, bez
względu na formę uregulowania ich sytuacji prawnej.
Art. 10. 1. Rzeczpospolita Polska jest państwem świeckim, neutralnym w
sprawach religii i przekonań.
2. Państwo i państwowe jednostki organizacyjne nie dotują i nie subwencjonują
kościołów i innych związków wyznaniowych. Wyjątki od tej zasady regulują ustawy
lub przepisy wydane na ich podstawie.
Art. 11. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe są niezależne od państwa przy
wykonywaniu swoich funkcji religijnych.
2. Kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich działalność podlegają ochronie
prawnej, w granicach określonych w ustawach.
©Kancelaria Sejmu s. 5/21
2017-06-23
3. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą składać wnioski do Trybunału
Konstytucyjnego na zasadach i w trybie określonych w przepisach o Trybunale
Konstytucyjnym.
Art. 12. 1. Duchowni oraz osoby zakonne kościołów i innych związków
wyznaniowych, ustanowione według przepisów prawa wewnętrznego kościoła lub
innego związku wyznaniowego, korzystają z praw i podlegają obowiązkom na równi
z innymi obywatelami we wszystkich dziedzinach życia państwowego, politycznego,
gospodarczego, społecznego i kulturalnego. Są oni w ramach obowiązujących
przepisów ustaw zwolnieni z obowiązków niemożliwych do pogodzenia z pełnieniem
funkcji duchownego lub osoby zakonnej.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1, mają prawo do noszenia stroju duchownego.
3. Uprawnienia i obowiązki osób duchownych w myśl prawa państwowego
określają odrębne ustawy.
Art. 13. 1. Majątek i przychody kościołów i innych związków wyznaniowych
podlegają ogólnie obowiązującym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi
w odrębnych ustawach.
2. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od
opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym
zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez
przepisy podatkowe.
3. (uchylony)
4. (uchylony)
5. Dochody z działalności gospodarczej osób prawnych kościołów i innych
związków wyznaniowych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby,
są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku
podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowowychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty
katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inwestycje sakralne i inwestycje
kościelne, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywnoopiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.
©Kancelaria Sejmu s. 6/21
2017-06-23
6. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych są zwolnione od
opodatkowania i od świadczeń na fundusz gminny i fundusz miejski5)
, od
nieruchomości lub ich części, stanowiących własność tych osób lub używanych przez
nie na podstawie innego tytułu prawnego na cele niemieszkalne, z wyjątkiem części
zajmowanej na wykonywanie działalności gospodarczej.
7. Zwalnia się z należności celnych przywozowych towary przeznaczone na cele
charytatywno-opiekuńcze i oświatowo-wychowawcze oraz towary o charakterze
kulturalnym przeznaczone na cele kultu, przywożone dla osób prawnych kościołów i
innych związków wyznaniowych, w granicach i na warunkach określonych w
rozporządzeniu Rady (WE) nr 1186/2009 z dnia 16 listopada 2009 r. ustanawiającym
wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. Urz. UE L 342 z 10.12.2009, str. 23).
Art. 14. 1. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie
stanowią inaczej, kościół lub inny związek wyznaniowy powiadamia ministra
właściwego do spraw wyznań religijnych6)
i wojewodę właściwego ze względu na
siedzibę jednostki organizacyjnej kościoła lub innego związku wyznaniowego o
utworzeniu, zmianie nazwy, siedziby, granic lub połączeniu, podziale i zniesieniu
diecezji (okręgów i porównywalnych jednostek organizacyjnych) oraz parafii
(zborów, gmin i porównywalnych jednostek organizacyjnych).
2. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie stanowią
inaczej, kościół lub inny związek wyznaniowy powiadamia w terminie 30 dni ministra
właściwego do spraw wyznań religijnych6)
i wojewodę właściwego ze względu na
siedzibę kościoła lub innego związku wyznaniowego o zmianie siedziby oraz o
zmianie osób wchodzących do kierowniczych organów wykonawczych, podając ich
imiona i nazwiska, obywatelstwo i miejsce zamieszkania.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych, o których
mowa w ust. 1.
5) Zniesiony z dniem 1 stycznia 1991 r. na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 14 grudnia 1990
r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy (Dz. U. poz. 517), która weszła w życie z dniem 1
stycznia 1991 r.
6) Obecnie ministra właściwego do spraw wyznań religijnych oraz mniejszości narodowych i
etnicznych, zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 25 i art. 30 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach
administracji rządowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 888), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 1999
r.
©Kancelaria Sejmu s. 7/21
2017-06-23
4. Jeżeli odrębna ustawa lub ratyfikowana umowa międzynarodowa nie stanowią
inaczej, przed objęciem stanowisk, o których mowa w ust. 2 i 3, przez cudzoziemca,
władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powinny się upewnić, czy
minister właściwy do spraw wyznań religijnych6) nie wyraża wobec tego zastrzeżeń.
Niezgłoszenie zastrzeżeń w terminie 60 dni od daty powiadomienia uważa się za
wyrażenie zgody.
Art. 15. (uchylony)
Art. 16. 1. Państwo współdziała z kościołami i innymi związkami
wyznaniowymi w zachowaniu pokoju, kształtowaniu warunków rozwoju kraju oraz
zwalczaniu patologii społecznych.
2. W celach, o których mowa w ust. 1, oraz do rozpatrywania problemów
związanych z rozwojem stosunków między państwem a poszczególnymi kościołami i
innymi związkami wyznaniowymi mogą być, na zasadach wzajemnego uzgodnienia,
tworzone różne, w tym stałe formy współdziałania. Przepis ten nie narusza
właściwości organów państwowych oraz organów kościołów i innych związków
wyznaniowych.
Art. 16a. 1. Dla określenia szczegółowych zasad stosunków, o których mowa w
art. 16, mogą być zawierane umowy między właściwymi rzeczowo centralnymi
organami administracji rządowej a władzami poszczególnych kościołów i innych
związków wyznaniowych.
2. Przepisy umowy nie mogą naruszać przepisów ogólnie obowiązującego
prawa, a w szczególności zasady równouprawnienia wszystkich kościołów i innych
związków wyznaniowych.
3. Podpisana umowa zostaje opublikowana w dzienniku urzędowym właściwego
ministerstwa.
Art. 17. Państwo współdziała z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi
w ochronie, konserwacji, udostępnianiu i upowszechnianiu zabytków architektury,
sztuki i literatury religijnej, które stanowią integralną część dziedzictwa kultury.
Art. 18. 1. Przepisy rozdziału 2 i działu III regulują stosunek państwa tylko do
tych kościołów i innych związków wyznaniowych, których sytuacja prawna i
majątkowa nie jest uregulowana odrębnymi ustawami.
©Kancelaria Sejmu s. 8/21
2017-06-23
2. Przepisy rozdziału 2 określające uprawnienia kościołów i innych związków
wyznaniowych mają jednakże zastosowanie do kościołów i innych związków
wyznaniowych o ustawowo uregulowanej sytuacji wówczas, gdy odrębne ustawy
określone w ust. 1 nie przewidują takich uprawnień.
Rozdział 2
Działalność kościołów i innych związków wyznaniowych
Art. 19. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe korzystają na zasadach
równouprawnienia ze swobody pełnienia funkcji religijnych.
2. Wypełniając funkcje religijne kościoły i inne związki wyznaniowe mogą w
szczególności:
1) określać doktrynę religijną, dogmaty i zasady wiary oraz liturgię;
2) organizować i publicznie sprawować kult;
3) udzielać posług religijnych, w tym osobom, o których mowa w art. 4, oraz
organizować obrzędy i zgromadzenia religijne;
4) rządzić się w swoich sprawach własnym prawem, swobodnie wykonywać władzę
duchowną oraz zarządzać swoimi sprawami;
5) ustanawiać, kształcić i zatrudniać duchownych;
6) realizować inwestycje sakralne i inne inwestycje kościelne;
7) nabywać, posiadać i zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz zarządzać nim;
8) zbierać składki i otrzymywać darowizny, spadki i inne świadczenia od osób
fizycznych i prawnych;
9) wytwarzać i nabywać przedmioty i artykuły potrzebne do celów kultu i praktyk
religijnych oraz korzystać z nich;
10) nauczać religii i głosić ją, w tym za pomocą prasy, książek i innych druków oraz
filmów i środków audiowizualnych;
11) korzystać ze środków masowego przekazywania;
12) prowadzić działalność oświatowo-wychowawczą;
13) tworzyć i prowadzić zakony oraz diakonaty;
14) tworzyć organizacje mające na celu działalność na rzecz formacji religijnej, kultu
publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom;
15) prowadzić działalność charytatywno-opiekuńczą;
16) (uchylony)
©Kancelaria Sejmu s. 9/21
2017-06-23
17) powoływać krajowe organizacje międzykościelne;
18) należeć do międzynarodowych organizacji wyznaniowych i
międzywyznaniowych oraz utrzymywać kontakty zagraniczne w sprawach
związanych z realizacją swoich funkcji.
3. Za wypełnianie funkcji religijnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się
oddziaływania poprzez badania i eksperymenty psychologiczne.
Art. 19a. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo posiadania,
zarządzania oraz zakładania i poszerzania cmentarzy grzebalnych.
2. Przepis ust. 1 nie narusza przepisów dotyczących cmentarzy i chowania
zmarłych.
Art. 20. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą nauczać religii oraz
wychowywać religijnie dzieci i młodzież, zgodnie z wyborem dokonanym przez ich
rodziców lub opiekunów prawnych.
2. Nauczanie religii dzieci i młodzieży jest wewnętrzną sprawą kościołów i
innych związków wyznaniowych. Jest ono organizowane, zgodnie z programem
ustalonym przez władze kościoła lub innego związku wyznaniowego, w punktach
katechetycznych znajdujących się w kościołach, domach modlitw i innych
pomieszczeniach udostępnionych na ten cel przez osobę uprawnioną do dysponowania
nimi.
3. Nauczanie religii uczniów szkół publicznych i wychowanków przedszkoli
publicznych może odbywać się również w szkołach i przedszkolach na zasadach
określonych w odrębnej ustawie.
Art. 21. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać i
prowadzić szkoły i przedszkola oraz inne placówki oświatowo-wychowawcze i
opiekuńczo-wychowawcze na zasadach określonych w ustawach.
2. Szkoły, przedszkola oraz inne placówki, o których mowa w ust. 1, będą
dotowane przez państwo lub organy samorządu terytorialnego w przypadkach i na
zasadach określonych w odrębnych ustawach.
Art. 21a. Działalność służąca celom humanitarnym, charytatywnoopiekuńczym, naukowym i oświatowo-wychowawczym, podejmowana przez osoby
prawne kościołów i innych związków wyznaniowych, jest zrównana pod względem
©Kancelaria Sejmu s. 10/21
2017-06-23
prawnym z działalnością służącą analogicznym celom i prowadzoną przez instytucje
państwowe.
Art. 22. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać i
prowadzić, według samodzielnie ustalonych programów, szkoły duchowne i seminaria
duchowne.
2. W zakresie realizacji programu szkół ogólnokształcących i uzyskiwania
świadectw dojrzałości szkoły duchowne wymienione w ust. 1 podlegają nadzorowi
ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania.
3. Tworzenie i prowadzenie przez kościoły i inne związki wyznaniowe szkół
wyższych, zasady udzielania im przez państwo pomocy finansowej oraz tryb i zakres
uznawania stopni i tytułów naukowych nadawanych w tych szkołach regulują, na
wniosek władz kościołów lub innych związków wyznaniowych, odrębne ustawy.
4. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać religijne instytuty
naukowe i naukowo-dydaktyczne.
5. Status prawny wydziałów teologicznych na uniwersytetach państwowych
regulują odrębne umowy pomiędzy ministrem właściwym do spraw szkolnictwa
wyższego a władzami kościołów lub innych związków wyznaniowych.
Art. 23. (uchylony)
Art. 24. 1. W celu realizacji działalności charytatywno-opiekuńczej kościoły i
inne związki wyznaniowe mają prawo zakładać i prowadzić, na zasadach określonych
w ustawach, odpowiednie instytucje, w tym zakłady dla osób potrzebujących opieki,
szpitale i inne zakłady lecznicze podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów o
działalności leczniczej, żłobki i schroniska dla dzieci.
2. Środki na realizację działalności charytatywno-opiekuńczej pochodzą w
szczególności z:
1) ofiar pieniężnych i w naturze;
2) spadków, zapisów i darowizn krajowych i zagranicznych;
3) dochodów z imprez i zbiórek publicznych;
4) subwencji, dotacji i ofiar pochodzących od krajowych instytucji i
przedsiębiorstw państwowych, społecznych, wyznaniowych i prywatnych;
5) odpłatności za usługi świadczone przez instytucje charytatywno-opiekuńcze
kościołów i innych związków wyznaniowych;
©Kancelaria Sejmu s. 11/21
2017-06-23
6) dochodów instytucji kościołów i innych związków wyznaniowych.
Art. 25. 1. W celu realizacji swoich funkcji kościoły i inne związki wyznaniowe
mają prawo wydawania prasy, książek, druków oraz zakładania i posiadania
wydawnictw oraz zakładów poligraficznych, z zachowaniem obowiązujących w tym
zakresie przepisów prawa.
2. Kościoły i inne związki wyznaniowe mogą organizować własny kolportaż
prasy lub korzystać z pośrednictwa innej sieci kolportażu.
3. Dla realizacji postanowień ust. 1 kościoły i inne związki wyznaniowe mogą
otrzymywać jako darowizny z zagranicy maszyny, urządzenia, materiały poligraficzne
i papier.
4. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo do emitowania w radiu i
telewizji programów religijno--moralnych, społecznych i kulturalnych w sposób
określony w porozumieniach między władzami danego kościoła lub innego związku
wyznaniowego a jednostkami publicznej radiofonii i telewizji.
Art. 26. 1. Kościoły i inne związki wyznaniowe mają prawo organizowania i
prowadzenia związanej z wypełnianiem swoich funkcji działalności kulturalnej i
artystycznej.
2. Dla realizacji prawa, o którym mowa w ust. 1, kościoły i inne związki
wyznaniowe mogą zakładać i prowadzić odpowiednie instytucje oraz dystrybucję i
rozpowszechnianie filmów.
3. Korzystanie z praw, o których mowa w ust. 1 i 2, następuje bez obowiązku
uzyskiwania zezwoleń i upoważnień, jeżeli działalność ta prowadzona jest na potrzeby
realizacji zadań religijno-moralnych w sferze kultury. O podjęciu i prowadzeniu tej
działalności władze kościoła lub innego związku wyznaniowego powiadamiają
państwowy organ, właściwy do udzielania takich zezwoleń i upoważnień.
4. Dla realizacji postanowień ust. 1 i 2 kościoły i inne związki wyznaniowe mogą
otrzymywać jako darowizny z zagranicy urządzenia i materiały.
Art. 27. 1. Działalność kościołów i innych związków wyznaniowych nie może
naruszać przepisów ogólnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo
publiczne, porządek, zdrowie lub moralność publiczną, władzę rodzicielską albo
podstawowe prawa i wolności innych osób.
©Kancelaria Sejmu s. 12/21
2017-06-23
2. Korzystanie przez kościoły i inne związki wyznaniowe ze swobody działania
odbywa się zgodnie z ogólnie obowiązującymi przepisami, chyba że ustawy stanowią
inaczej.
Art. 28. 1. W sprawach majątkowych kościoły i inne związki wyznaniowe
działają poprzez swoje osoby prawne.
2. Osoby prawne kościołów i innych związków wyznaniowych, ich organy,
zakres kompetencji i sposób powoływania oraz reprezentacji określają statuty (prawo
wewnętrzne, zwane dalej „statutami”).
Art. 29. 1. W stosunku do organizacji tworzonych na podstawie art. 19 pkt 14,
jeżeli nie mają osobowości prawnej, nie stosuje się Prawa o stowarzyszeniach.
Natomiast przepisy ustawy o zgromadzeniach stosuje się do nich jedynie w zakresie
dotyczącym zebrań na drogach i placach publicznych oraz w pomieszczeniach
użyteczności publicznej.
2. Organizacje, o których mowa w ust. 1, działają w ramach osób prawnych
kościołów i innych związków wyznaniowych, w których zostały powołane.
3. Władze kościołów i innych związków wyznaniowych czuwają nad zgodnością
działania tych organizacji z ich celami religijnymi i moralnymi.
DZIAŁ III
Rejestrowanie kościołów i innych związków wyznaniowych
Art. 30. Prawo wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych,
zwanego dalej „rejestrem”, prowadzonego przez ministra właściwego do spraw
wyznań religijnych6)
, jest realizowane przez złożenie temu ministrowi, zwanemu dalej
„organem rejestrowym”, deklaracji o utworzeniu kościoła lub innego związku
wyznaniowego i wniosku o wpis do rejestru.
Art. 31. 1. Prawo wniesienia wniosku, o którym mowa w art. 30, przysługuje co
najmniej 100 obywatelom polskim posiadającym pełną zdolność do czynności
prawnych, zwanych dalej „wnioskodawcami”.
2. Wnioskodawcy składają listę zawierającą ich notarialnie poświadczone
podpisy potwierdzające treść wniosku, o którym mowa w ust. 1, i deklaracji o
utworzeniu kościoła lub innego związku wyznaniowego, imię i nazwisko, datę
©Kancelaria Sejmu s. 13/21
2017-06-23
urodzenia, miejsce zamieszkania oraz rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości
oraz numer PESEL każdego z wnioskodawców.
3. Wnioskodawcy mogą wybrać spośród siebie co najmniej pięcioosobowy
komitet założycielski reprezentujący ich w postępowaniu w sprawie wpisu do rejestru.
Art. 32. 1. Wniosek, o którym mowa w art. 30, powinien zawierać:
1) listę, o której mowa w art. 31 ust. 2;
2) informację o dotychczasowych formach życia religijnego i metodach działania
kościoła lub innego związku wyznaniowego na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
3) informację o podstawowych celach, źródłach i zasadach doktrynalnych,
obrzędach religijnych;
4) adres siedziby kościoła lub innego związku wyznaniowego oraz dane osób
wchodzących do kierowniczych organów wykonawczych:
a) imiona i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) adres zamieszkania,
d) nazwę, serię i numer dokumentu tożsamości,
e) nr PESEL;
5) statut.
1a. W przypadku wybrania komitetu założycielskiego, o którym mowa w art. 31
ust. 3, wniosek o wpis do rejestru powinien zawierać także podpisany przez
wnioskodawców protokół z wyboru tego komitetu określający datę i miejsce wyborów
oraz następujące dane osób wchodzących w jego skład:
1) imiona i nazwisko;
2) datę urodzenia;
3) adres zamieszkania;
4) rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości;
5) nr PESEL.
2. Statut powinien określać w szczególności:
1) nazwę kościoła lub innego związku wyznaniowego różną od nazw innych
organizacji;
2) teren działania i siedzibę władz;
3) cele działalności oraz formy i zasady ich realizacji;
©Kancelaria Sejmu s. 14/21
2017-06-23
4) organy, sposób ich powoływania i odwoływania, zakres kompetencji oraz tryb
podejmowania decyzji;
5) źródła finansowania;
6) tryb dokonywania zmian statutu;
7) sposób reprezentowania na zewnątrz oraz zaciągania zobowiązań majątkowych;
8) sposób nabywania i utraty członkostwa oraz prawa i obowiązki członków;
9) sposób powoływania, odwoływania oraz kompetencje osób duchownych, o
których mowa w art. 12 ust. 3, o ile kościół lub inny związek wyznaniowy
przewiduje tworzenie takich stanowisk;
10) sposób rozwiązania kościoła lub innego związku wyznaniowego i przeznaczenie
pozostałego majątku.
3. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy przewiduje tworzenie jednostek
organizacyjnych mających osobowość prawną, statut powinien określać ich nazwy,
teren działania, siedziby, zakres uprawnień, zasady tworzenia, znoszenia
i przekształcania tych jednostek, ich organy, zakres kompetencji, tryb podejmowania
decyzji, sposób powoływania i odwoływania tych organów, sposób reprezentowania
na zewnątrz oraz zaciągania zobowiązań majątkowych, a także przeznaczenie majątku
pozostałego po zakończeniu likwidacji osoby prawnej kościoła lub innego związku
wyznaniowego.
4. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy stanowi część organizacji o
zasięgu międzynarodowym, w statucie powinny być określone zakres i formy
wzajemnych stosunków.
5. Jeżeli kościół lub inny związek wyznaniowy przewiduje tworzenie jednostek
organizacyjnych bez osobowości prawnej, w statucie powinny być określone nazwy,
zasady tworzenia, znoszenia i przekształcania tych jednostek.
Art. 33. 1. W trakcie postępowania w sprawie wpisu do rejestru organ rejestrowy
może żądać od wnioskodawców wyjaśnień treści wniosku w zakresie określonym w
art. 32, a także zwracać się do odpowiednich organów państwowych o sprawdzanie
prawdziwości zawartych we wniosku danych.
2. Jeżeli organ rejestrowy w trakcie postępowania w sprawie wpisu do rejestru
stwierdzi braki lub uchybienia w treści wniosku, w zakresie określonym w art. 32,
wyznacza dwumiesięczny termin ich uzupełnienia, a po upływie tego terminu wydaje
decyzję o odmowie wpisu do rejestru.
©Kancelaria Sejmu s. 15/21
2017-06-23
3. Jeżeli wniosek zawiera postanowienia pozostające w sprzeczności z
przepisami ustaw chroniącymi bezpieczeństwo i porządek publiczny, zdrowie,
moralność publiczną, władzę rodzicielską albo podstawowe prawa i wolności innych
osób, organ rejestrowy wydaje decyzję o odmowie wpisu do rejestru.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 2 i 3, powinny być wydane w terminie 3
miesięcy od daty wszczęcia postępowania o wpis do rejestru. Na decyzje te może być
wniesiona skarga do sądu administracyjnego.
Art. 34. 1. Jeżeli nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 33 ust. 2 i 3, organ
rejestrowy wydaje, w terminie 3 miesięcy od zgłoszenia deklaracji, decyzję o wpisie
do rejestru.
2. Z chwilą wpisu do rejestru kościół lub inny związek wyznaniowy uzyskuje,
jako całość, osobowość prawną oraz korzysta ze wszystkich uprawnień i podlega
obowiązkom określonym w ustawach.
3. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do jednostek organizacyjnych, zakonów
i diakonatów, o których mowa w art. 32 ust. 3.
4. Do kościołów i innych związków wyznaniowych wpisanych do rejestru
stosuje się odpowiednio art. 14.
Art. 35. 1. Zmiany statutu kościoła lub innego związku wyznaniowego
wpisanego do rejestru dokonuje się w trybie obowiązującym przy ich rejestrowaniu.
2. Organ rejestrowy może domagać się aktualizacji danych warunkujących wpis
do rejestru, określonych w art. 32 ust. 1 pkt 2–5.
Art. 36. 1. Wykreśleniu z rejestru podlega:
1) kościół lub inny związek wyznaniowy, którego sytuacja prawna i majątkowa
została uregulowana w odrębnej ustawie;
2) kościół lub inny związek wyznaniowy, który zawiadomił organ rejestrowy o
zaprzestaniu swojej działalności;
3) kościół lub inny związek wyznaniowy, który utracił cechy warunkujące
uzyskanie wpisu do rejestru; dotyczy to w szczególności kościoła lub innego
związku wyznaniowego, który w ciągu 3 lat nie odpowiedział na żądanie organu
rejestrowego i nie zaktualizował wpisów do rejestru w zakresie określonym w
art. 32 ust. 1 pkt 4.
2. Wykreślenie z rejestru następuje na podstawie decyzji organu rejestrowego.
©Kancelaria Sejmu s. 16/21
2017-06-23
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 36a ust. 2,
wykreślenie z rejestru następuje po przeprowadzeniu likwidacji.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, likwidatorami są członkowie
organu kościoła lub innego związku wyznaniowego uprawnionego do
reprezentowania na zewnątrz i zaciągania zobowiązań majątkowych, jeżeli statut lub,
w razie braku odpowiednich postanowień statutu, decyzja właściwego organu kościoła
lub innego związku wyznaniowego nie stanowi inaczej.
5. Organ rejestrowy, w drodze decyzji, zarządza likwidację i wyznacza
likwidatora:
1) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i art. 36a ust. 2;
2) w razie braku możliwości ustalenia likwidatora, o którym mowa w ust. 4.
6. Przed zniesieniem osoby prawnej, o której mowa w art. 32 ust. 3, kościół lub
inny związek wyznaniowy zarządza jej likwidację i wyznacza likwidatora informując
o tym organ rejestrowy oraz określa przeznaczenie majątku pozostałego po
zakończeniu likwidacji.
7. Do obowiązków likwidatora stosuje się odpowiednio art. 37 ustawy z dnia 7
kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r. poz. 210).
8. Jeżeli statut kościoła lub innego związku wyznaniowego nie stanowi inaczej,
majątek pozostały po zakończeniu postępowania likwidacyjnego kościoła lub innego
związku wyznaniowego albo osób prawnych, o których mowa w art. 32 ust. 3, może
być przeznaczony wyłącznie na cele charytatywno-opiekuńcze w drodze decyzji
organu rejestrowego.
Art. 36a. 1. Organ rejestrowy lub prokurator może wystąpić do sądu
okręgowego o stwierdzenie niezgodności działania kościoła lub innego związku
wyznaniowego z przepisami prawa, o których mowa w art. 27 ust. 1, lub ze statutem,
o którym mowa w art. 32.
2. W razie stwierdzenia prawomocnym wyrokiem sądu, że działalność kościoła
lub innego związku wyznaniowego rażąco narusza prawo lub postanowienia statutu,
organ rejestrowy wykreśli z rejestru ten kościół lub inny związek wyznaniowy.
Art. 37. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych6)
określa, w drodze
rozporządzenia, zasady i sposób prowadzenia rejestru, dane i informacje podlegające
wpisowi, sposób, formę i termin aktualizacji wpisów do rejestru, warunki
©Kancelaria Sejmu s. 17/21
2017-06-23
udostępniania rejestru, wydawania wyciągów z rejestru oraz sposób wykreślania
kościoła lub innego związku wyznaniowego z rejestru.
Art. 38. Przepisy niniejszego działu stosuje się odpowiednio do krajowych
organizacji międzykościelnych, jeżeli mają one mieć osobowość prawną. Do
utworzenia takiej organizacji jest wymagana deklaracja podpisana przez władze co
najmniej dwóch działających w Rzeczypospolitej Polskiej kościołów i innych
związków wyznaniowych.
DZIAŁ IIIa
Regulacja spraw majątkowych niektórych kościołów
Art. 38a. 1. Tworzy się Międzykościelną Komisję Regulacyjną, zwaną dalej
„Komisją”, w celu ostatecznego uregulowania spraw majątkowych między Państwem
a kościołami i ich osobami prawnymi, które zgłosiły roszczenia w trybie i na zasadach
określonych w:
1) art. 24–26 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r.
poz. 483);
2) art. 37 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r.
poz. 1712);
3) art. 40–42 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 169);
4) art. 35 ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz.
1889).
2. Roszczenia majątkowe wobec Państwa mogą również zgłaszać do Komisji w
terminie do dnia 31 grudnia 1998 r. kościoły i inne związki wyznaniowe,
niewymienione w ust. 1, a także krajowe organizacje międzykościelne, jeżeli wskażą
we wniosku, że na rzecz Skarbu Państwa przejęto własność nieruchomości lub ich
części będących uprzednio własnością tych kościołów i związków wyznaniowych oraz
krajowych organizacji międzykościelnych.
©Kancelaria Sejmu s. 18/21
2017-06-23
3. Do oceny dopuszczalności postępowania regulacyjnego w sprawach, o
których mowa w ust. 2, mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustaw wskazanych
w ust. 1 pkt 1–4.
4. Jeżeli przywrócenie kościelnej osobie prawnej własności nieruchomości nie
jest możliwe z uwagi na trudne do przezwyciężenia przeszkody, przyznaje się jej
nieruchomość zamienną, a jeżeli nie jest to możliwe, osobie tej przyznaje się
odszkodowanie ustalone według przepisów o wywłaszczeniu nieruchomości7)
.
5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, z mienia których
państwowych jednostek organizacyjnych lub gmin może być wyłączona
nieruchomość zamienna lub na którą państwową jednostkę organizacyjną może być
nałożony obowiązek zapłaty odszkodowania.
Art. 38b. 1. Przedmiotem postępowania regulacyjnego może być również
nieodpłatne przekazanie na własność nieruchomości lub ich części, które były
własnością kościelnych osób prawnych działających do 1945 r. na Ziemiach
Zachodnich i Północnych, w celu przywrócenia w nich sprawowania kultu religijnego,
działalności oświatowo-wychowawczej, charytatywno-opiekuńczej i opiekuńczowychowawczej.
2. W razie niemożności dokonania regulacji, o której mowa w ust. 1,
postępowanie ulega umorzeniu.
Art. 38c. Majątek nieruchomy, przekazany na własność gminie w trybie ustawy
z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym
i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. poz. 191, z późn. zm.8)
), podlega
postępowaniu, o którym mowa w art. 38a i 38b.
Art. 38d. 1. Minister właściwy do spraw wyznań religijnych6) po zasięgnięciu
opinii władz kościołów, o których mowa w art. 38a ust. 1 pkt 1–4, określi, w drodze
rozporządzenia, liczebność Komisji, szczegółowy tryb postępowania regulacyjnego
oraz wynagrodzenie dla członków Komisji i personelu pomocniczego, uwzględniając
7) Obecnie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z
2016 r. poz. 2147 i 2260 oraz z 2017 r. poz. 624 i 820), która weszła w życie z dniem 1 stycznia
1998 r.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1990 r. poz. 253 i 541, z 1991 r. poz.
151, z 1992 r. poz. 20, z 1993 r. poz. 180, z 1994 r. poz. 3 i 285, z 1996 r. poz. 102 i 496, z 1997 r.
poz. 43, z 2002 r. poz. 1271, z 2004 r. poz. 1492 oraz z 2017 r. poz. 653.
©Kancelaria Sejmu s. 19/21
2017-06-23
w szczególności organizację pracy Komisji, zadania współprzewodniczących
zespołów orzekających, oraz sposób prowadzenia i protokołowania rozpraw,
orzekania i nadawania klauzul wykonalności orzeczeniom i ugodom.
2. Komisja rozpatruje sprawy w zespołach orzekających, w skład których
wchodzi po dwóch członków wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw
wyznań religijnych6)
i władze kościoła lub związku wyznaniowego, którego wniosek
dotyczy.
3. Postępowanie regulacyjne wszczyna się z chwilą złożenia wniosku w
Komisji. Zespół orzekający po otrzymaniu wniosku o wszczęcie postępowania
regulacyjnego bada, czy jest ono dopuszczalne, a wniosek niedopuszczalny odrzuca.
4. Postępowania sądowe lub administracyjne dotyczące nieruchomości, w
stosunku do których wszczęto postępowanie regulacyjne, ulegają zawieszeniu, a sądy
i organy prowadzące postępowania administracyjne przekazują ich akta do Komisji.
5. Uczestnikami postępowania regulacyjnego są, oprócz wnioskodawcy,
wszystkie zainteresowane jednostki państwowe, samorządowe i kościelne.
6. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą zawrzeć ugodę przed zespołem
orzekającym. Jeżeli ugoda nie zostanie zawarta, zespół orzekający wydaje orzeczenie.
7. Regulacja nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe osoby
trzecie, a w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników
indywidualnych.
8. Ugody zawarte przed zespołem orzekającym, jak i orzeczenia uwzględniające
wniosek, powinny określać:
1) stan prawny nieruchomości;
2) związane z tym stanem obowiązki uczestników postępowania, a w szczególności
obowiązek wydania nieruchomości w wyznaczonym terminie, jeżeli nie znajduje
się ona we władaniu wnioskodawcy;
3) w razie przyznania odszkodowania, obowiązek i termin zapłaty należnej z tego
tytułu kwoty.
9. Od orzeczenia zespołu orzekającego nie przysługuje odwołanie.
Art. 38e. 1. Ugody i orzeczenia mają moc sądowych tytułów egzekucyjnych.
2. Ugody i orzeczenia stanowią podstawę do dokonywania wpisów w księgach
wieczystych i w ewidencji gruntów.
©Kancelaria Sejmu s. 20/21
2017-06-23
Art. 38f. 1. Postępowanie regulacyjne jest wolne od opłat.
2. Nabycie własności nieruchomości lub ich części na podstawie ugody lub
orzeczenia jest wolne od podatków i opłat z tym związanych.
Art. 38g. 1. Jeżeli zespół orzekający nie uzgodni orzeczenia, zawiadamia o tym
pisemnie uczestników postępowania regulacyjnego.
2. Uczestnicy postępowania regulacyjnego mogą, w terminie sześciu miesięcy od
otrzymania zawiadomienia, wystąpić o podjęcie zawieszonego postępowania
sądowego lub administracyjnego, a jeżeli nie było ono wszczęte – wystąpić na drogę
sądową pod rygorem wygaśnięcia roszczenia. Przy rozpoznawaniu sprawy sąd stosuje
zasady określone w art. 38a i 38b.
DZIAŁ IV
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 39. (pominięty)
Art. 40. Stosunki Państwa z kościołami i innymi związkami wyznaniowymi
działającymi na podstawie wpisu do rejestru mogą być regulowane w drodze odrębnej
ustawy.
Art. 41. Kościoły i inne związki wyznaniowe działające w dniu wejścia w życie
ustawy jako stowarzyszenia zwykłe mogą nabyć osobowość prawną, jeżeli spełnią
wymagania określone w art. 30–32.
Art. 42. 1. Osoby należące do kościołów i innych związków wyznaniowych,
których święta religijne nie są dniami ustawowo wolnymi od pracy, mogą na własną
prośbę uzyskać zwolnienie od pracy lub nauki na czas niezbędny do obchodzenia tych
świąt, zgodnie z wymogami wyznawanej przez siebie religii.
2. Osoby niepełnoletnie mogą korzystać z prawa określonego w ust. 1 na wniosek
swych rodziców bądź opiekunów prawnych.
3. Zwolnienie od pracy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być udzielone pod
warunkiem odpracowania czasu zwolnienia, bez prawa do dodatkowego
wynagrodzenia za pracę w dni ustawowo wolne od pracy lub pracę w godzinach
nadliczbowych.
4. Minister właściwy do spraw pracy oraz minister właściwy do spraw oświaty i
wychowania, minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, w porozumieniu z
©Kancelaria Sejmu s. 21/21
2017-06-23
ministrem właściwym do spraw wyznań religijnych6)
, w drodze rozporządzenia,
określają szczegółowe zasady udzielania zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 2.
Art. 43. (pominięty)
Art. 44. (pominięty)
Art. 45. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia9)
.
9) Ustawa została ogłoszona w dniu 23 maja 1989 r.
