Od tłumacza: Tekst ten został napisany przez Żydów i dla Żydów, więc ilekroć występuje w nim słowo „holokaust”, autorzy stosują to pojęcie zgodnie z własnym jego rozumieniem.
POLITYKA CHABAD-LUBAWICZ PODCZAS „HOLOKAUSTU”
Podczas Holokaustu, Chabad odegrał wyjątkową i czasem kłopotliwą rolę. Ta rola nie jest szeroko znana, chociaż została zbadana w naukowych artykułach i książkach, szczególnie w tej pod tytułem: „Uratowany z Rzeszy” [autorstwa] Marka Rigga, opublikowanej przez Prasę Uniwersytetu Yale (Yale University Press), oraz na wielu blogach takich jak „Upadły Mesjasz”.
Wyszczególnijmy zachowanie Chabadu podczas Holokaustu, czerpiąc szczególnie z książki Rigga (z wyjątkiem punktu 1.), aby punkty dyskusji były jasne:
1. Wczesnym latem roku 1939-ego, Rabin Josef Yitzchak Schneersohn (odtąd nazywany poprzez akronim jego imienia – Rayyatz), szósty wielki Rabin lub Rebbe Chabad-Lubawicz, został zapytany przez rodziców kilku amerykańskich studentów o wysłanie ich dzieci na naukę do głównej jesziwy (szkoły talmudycznej dla nieżonatych studentów) na przedmieściach Warszawy, w Polsce. Rodzice obawiali się wysłać swoje dzieci, ponieważ wielu wierzyło, że wybuchnie wojna pomiędzy Niemcami a ich sąsiadami, włączając w to Polskę.
Josef Yitzchak Schneersohn
Rayyatz odpowiedział, że można bezpiecznie posłać uczniów i on osobiście zagwarantował rodzicom, że nie będzie żadnej wojny.
1 września, 1939 r. Niemcy dokonały inwazji na Polskę. Żydowski sierociniec po drugiej stronie ulicy został ostrzelany niemieckimi kulami. Studenci jesziwy patrzyli w horrorze, jak części ciał dzieci latały w powietrzu.
Rayyatz, który był ulokowany niedaleko jesziwy, uciekł, opuszczając swoich studentów (włączając tych amerykańskich) zdanych na własne siły. Ostatecznie wielu uciekło z Europy, dołączając się do Mir Jesziwy, która zdołała zbiec, ze wszystkich miejsc, do Japonii.
2. Rayyatz został uratowany w 1940-tym roku przez rząd amerykański, który został przekonany do działania przez twierdzenia zwolenników Chabadu, że Rayyatz był „żydowskim papieżem” wszystkich „protestanckich Żydów”. USA mogły to zrobić, ponieważ do tamtego czasu nie były jeszcze w stanie wojny z Niemcami.
Gdy Rayyatz bezpiecznie dotarł na Litwę, poprosił przedstawicieli amerykańskiego rządu, aby wrócili do Polski i uratowali jego książki, jego dobra i jego srebro. Nie wspominał o ratowaniu studentów jego jesziwy, ani o ratowaniu jakichkolwiek innych Żydów, czy zagrożonych mniejszości.
3. Z Łotwy Rayyatz udał się do Nowego Jorku, gdzie jego zwolennicy i inni przywitali go jak bohatera.
Gdy opuszczał statek, który zaniósł go na te brzegi, Rayyatz zadeklarował, że „Ameryka nie jest inna”, mając na myśli, że [teraz] tutaj zostaną ugruntowane: chasydyzm i wschodnio-europejska ultra-ortodoksyjność.
4. Rayyatz osiedlił się na Królewskich Wzgórzach (z ang.: Crown Heights), na Brooklynie i zaczął pracować z Vaad Hatzolah – ultra-ortodoksyjną ratunkową organizacją – która, między innymi, wspierała finansowo Mir Jesziwę w Szanghaju.
Ale Rayyatz poróżnił się z Vaad Hatzolah z powodu pieniędzy. Rayyatz oczekiwał, że niezależnie jaką ilość pieniędzy zgromadziłby w ich imieniu, byłaby wykorzystana wyłącznie na ratowanie jedynie jego zwolenników, czego nie spodziewał się żaden inny chasydzki Rebbe lub nie-chasydzki ortodoksyjny lub ultra-ortodoksyjny lider. Vaad Hatzolah wykorzystywała pieniądze w taki sposób, aby uczynić jak najwięcej pożytku lub tam, gdzie była najpilniejsza potrzeba, niezależnie od sympatii.
Rayyatz przestał współpracować z Vaad Hatzolah i założył swoją własną „organizację ratunkową”, którą reklamował w publikacjach Chabadu rozprowadzanych na obszarze całego Nowego Jorku. Reklamy akcentowały potrzebę ratowania życia Żydów uwięzionych w Europie.
Ale Chabad-Lubawicz odniósł niewielki sukces w ratowaniu kogokolwiek, znacznie mniejszy od sukcesów Vaad Hatzolah.
Rayyatz kontynuował zbieranie pieniędzy na ratunek, ale wydawał je na finansowanie swojej Brooklyńskiej jesziwy.
Jednocześnie Rayyatz rozpoczął kampanię atakowania Vaad Hatzolah za współpracę z nie-ortodoksyjnymi żydowskimi przywódcami, których obwiniał o wywołanie Holokaustu poprzez sprowadzenie Żydów na manowce, a także o coś, co uważał za „zbezczeszczenie” żydowskiego prawa. Tym „zbezczeszczeniem” było gromadzenie pieniędzy w trakcie szabatu, żydowskiego szabatu, aby ratować życie, coś co prawo żydowskie nie tylko zezwala, lecz także nakazuje.
W tych dniach, jedyną okazją do dotarcia do dużej liczby Żydów był szabat i święta żydowskie, gdy zbierali się w synagogach. Wiodący rabini zezwolili Vaatz Hatzolah na gromadzenie funduszy w trakcie obrzędów modlitewnych i wielu rabinów, włączając rabinów chasydzkich i innych ultra-ortodoksyjnych rabinów, wysyłało swoich wiernych do domów, aby wypisali czeki lub przynieśli pieniądze, a po natychmiastowym powrocie do synagogi przedstawiciel Vaad Hatzolah zbierał pieniądze i zabierał je do biura Vaad Hatzolah. To uwzględniało wielokrotne naruszenia szabatu.
Ale żydowskie prawo zawiera nadrzędny czynnik, który przewyższa prawo szabatu i większość innych żydowskich praw – ratowanie życia. W rzeczywistości Żydzi, pod prawem żydowskim, są zobligowani do pogwałcenia szabatu, by ratować życie.
Rayyatz krytykował wysiłki Vaad Hatzolah, twierdząc, że pogorszą tylko sytuację i jedynie pełny powrót Żydów do ścisłego przestrzegania przykazań Tory oraz żydowskiego prawa, spowodowałby przyjście Mesjasza, który wówczas uratowałby Żydów Europy. Rayyatz upierał się, że ziemskie wysiłki takiej jak te [podejmowane przez organizację] Vaad Hatzolah nie odniosłyby sukcesu, i tylko spowodują opóźnienie przyjścia Mesjasza.
5. W trakcie wojny, Rayyatz pisał listy do Prezydenta Stanów Zjednoczonych – Franklina Delano Roosevelta. Wspominał o wojnie i jego własnym ocaleniu zorganizowanym przez USA, Rayyatz nigdy nie poprosił prezydenta, aby przyniesiono pomóc Żydom w Europie, a już nawet na pewno nie prosił o to, by kogokolwiek ratować.
Rebbe Chabadu „usprawiedliwiał” Holokaust: „Zabieg chirurgiczny” konieczny do uratowania narodu żydowskiego.
Artykuł przedrukowany z „Haaretz”:
„B-G JAKO CHIRURG” AUTORSTWA YEHUDY BAUERA
Rebbe Chabad-Lubawicz – rabin Menachem Mendel Schneerson opisał Holokaust poprzez porównanie B-ga do chirurga, który dokonuje amputacji kończyny pacjenta, aby uratować mu życie.
Menachem Mendel Schneerson
Ostatnio (w maju 2007) nadana w kanale 1. telewizji izraelskiej panelowa dyskusja o „Haredim i Holokauście” powinna była uwzględnić poglądy Rebbe Lubawiczów (tzw. „Król Mesjasz” Chabadu) – Rabina Menachema Mendla Schneersona.
Na temat Holokaustu Rebbe napisał, co następuje: „Jest jasne, że „żadne zło nie zstępuje z nieba”, pochowane pośród udręki i cierpienia jest jądrem duchowego dobra pełnego radości. Nie wszyscy ludzie są w stanie to dostrzec, jednak to jest właśnie tam. Więc nie jest niemożliwym, aby fizyczna destrukcja [czasów] Holokaustu, była duchowo korzystna. Wręcz przeciwnie, jest całkiem możliwe, iż fizyczne schorzenie jest dobre dla duszy.” („Mada Ve’emuna”, Machon Lubavitch, 1980, Kfar Chabad).
Schneerson idzie dalej, porównując B-ga do chirurga, który amputuje kończynę pacjenta, by uratować mu życie. Kończyna „jest nieodwracalnie chora… Najwyższy błogosławił Be He, jak profesor-chirurg… szuka dobra Izraela, i rzeczywiście, wszystko co On czyni, jest czynione dla dobra… W sensie duchowym, żadna krzywda nie została wyrządzona, ponieważ nieśmiertelny duch narodu żydowskiego nie został zniszczony.”
Stanowisko Rebbe jest więc jasne: Holokaust był dobrą rzeczą, ponieważ odciął zdewastowaną przez chorobę kończynę narodu żydowskiego – innymi słowy, miliony [ludzi] zgładzonych w Holokauście – aby oczyścić naród żydowski z jego grzechów.
Jest logika w tej teologii: Jeśli B-g jest istotnie wszechmocny, wie wszystko i kontroluje świat („B-g cały dzień przewodniczy procesom 6-ściu miliardów ludzi, każdego dnia bez chwili odpoczynku”), co sugeruje boski nadzór w wymiarach: indywidualnym i kolektywnym, wówczas Holokaust miał miejsce nie tylko za Jego wiedzą, lecz także za Jego pozwoleniem.
Schneerson nie akceptuje idei „hester panim” – odwrócenia twarzy przez B-ga – aby wyjaśnić Jego nieobecność, gdy 1.5 miliona żydowskich dzieci było zabijanych. Wedle pewnych religijnych Żydów, to hester perim było skutkiem grzechów człowieka, i, ponad wszystkim, grzechów narodu żydowskiego. Schneerson mówi, że B-g tam był, i chciał, aby Holokaust się wydarzył. Ale ponieważ jest to nie do pojęcia, w jego opinii, aby B-g był w stanie czynić zło, przedstawia Holokaust jako pozytywne wydarzenie, szczególnie dla Żydów.
Po tym jak tekst ten został opublikowany latem 1980-ego roku, wywołując burzę, Chabad twierdził, że został oparty na nieodpowiednim hebrajskim przekładzie przemówień, które Rebbe wygłaszał w jidysz. Twierdzą, że Rebbe nie miał pojęcia, że jego uwagi są publikowane. Trudno wierzyć w to, że Schneerson nie sprawdzałby każdego słowa publikowanego w jego imieniu, a już na pewno tekstu publikowanego po hebrajsku przez Machon Lubavitch w Kfar Chabad [w Izraelu].
Istotnie, istnieje dokument napisany przez samego Rebbe, po hebrajsku, który zawiera jego twierdzenia o Holokauście. Nieżyjący Chajka Grossman, przywódczyni podziemia białostockiego getta, która przetrwała wojnę i służyła jako członek Knesetu przez kilka kadencji, opublikowała artykuł w gazecie Hamishmar dnia 20. sierpnia 1980-ego roku, cytując Schneersona i wyrażając swój głęboki szok jego słowami. 28. sierpnia 1980-ego roku Rebbe wysłał jej odpowiedź [napisaną] na jego osobistej papeterii. List, najwyraźniej napisany na maszynie, zawiera poprawki [wykonane] jego charakterem pisma, i był przez niego podpisany. W nim Rebbe potwierdza wszystko, co [było zawarte] w opublikowanym tekście.
Jego uwagi, Schneerson wyjaśniał, były bazowane na Torze. Hitler był posłańcem B-ga w tym samym sensie, w jakim Nabuchodonozor jest nazywany „sługą B-ga” w Księdze Jeremiasza (rozdział 25). „Chirurgia” o której mówił, była tak masywną procedurą korekcyjną, że cierpienie (tzn. morderstwo Żydów) było niewielkie w porównaniu do jego efektu leczniczego.
Byłem zaproszony do wzięcia udziału w tej telewizyjnej debacie, ale moje wystąpienie zostało w ostatniej chwili odwołane, być może ze względu na moje opinie na ten temat. To prawda, że nie ma żadnych „Haredim” (od tł.: „odwracających twarz”). Są takie grupy i takie osoby, a ich zachowanie w trakcie i po Holokauście przybrało różne formy. Od czasu Holokaustu Żydzi zmagają się z tym problemem i to trwa nadal. Poglądy Rabina Schneersona są jednymi z wielu.
Ale Chabad jest ogromną i wpływową chasydzką dynastią. Miała ona mesjasza, który żył i umarł, i wielu wyczekuje jego zmartwychwstania. W tym sensie, Chabad jest na wpół chrześcijańskim ruchem. Stąd jest istotne wiedzieć, co mówił jego przywódca. „Król Mesjasz” nie negował Holokaustu. On go usprawiedliwiał.
Autor jest historykiem Holokaustu.
[Zauważ: Ten artykuł był opublikowany w Haaretz. Haaretz często zmienia adres url swoich artykułów lub ściąga je ze swojej witryny. Ma to pewien związek z architekturą witryny. Ten artykuł jest zbyt ważny, aby zaginął z takiego powodu.]
NAZISTOWSKA TEORIA SPISKOWA CHABADU
3 sierpnia 2009 r. Chabad Lubawicz wniósł prośbę do Yad Vashem aby uznać Admirała Canaris, dyrektora Wywiadu Wojskowego nazistowskich Niemiec, za „dobrego nie-Żyda” za uratowanie Rabina Jozefa Itzchaka Schneersohna, szóstego Rebbe Chabadu. Jednakże, Dr Efraim Zuroff – dyrektor centrum Wiesenthala w Izraelu – nazwał prośbę Chabadu „problematyczną”, ponieważ „nie jest odpowiednie ocenianie Canarisa na podstawie konkretnego czynu, jeśli równocześnie był ulokowany wysoko w hierarchii III Rzeszy.”
Rabin Josef Itzchak Schneersohn zawdzięcza swoje życie Majorowi Ernstowi Blochowi i innym nazistom, którzy działając wedle rozkazów Admirała Wilhelma Canaris, szukali, znaleźli i towarzyszyli Rabinowi oraz około 20-stu jego krewnym i współpracownikom w kabinie 1. klasy [na pokładzie] pociągu z Warszawy do Berlina, aby uniknąć [ich] aresztowania przez innych nazistów. W niemieckiej stolicy, Schneersohn został przekazany dyplomatom Łotwy, którzy bezpiecznie dostarczyli go do Rygi. Około rok później, gdy już otrzymał wizę, dotarł do Nowego Jorku, gdzie zmarł w 1950-tym roku. W tym samym roku jego następcą został jego zięć – Menachem Mendel Schneerson.
Najważniejszym pytaniem jest: „Dlaczego naziści mieliby wylać kogokolwiek, aby ocalić ultra-ortodoksyjnego Żyda przed [innymi] nazistami? Ta historia jest bardzo wyjątkowa. W tamtym czasie naziści starali się schwytać i zabić wszystkich religijnych przywódców żydowskich, w szczególności Naczelnych Rabinów (Rebbe) wszystkich chasydzkich sekt. Więc dlaczegóż w przypadku Rebbe Chabadu naziści chcieli go wysłać do Stanów Zjednoczonych?
A później, cóż Rebbe Chabadu zrobił, gdy już dotarł do USA? Nigdy nie zrobił niczego, aby uratować Żydów przed Holokaustem, i zbojkotował zbieranie datków przez różne żydowskie ugrupowania, które zjednoczyły swoje wysiłki, aby ratować Żydów z Holokaustu. Chabad zaczął zbierać pieniądze na „ratowanie Żydów z Holokaustu” ale wydał je wszystkie nie na ten cel, a po to by zbudować swoje placówki „edukacyjne” w Nowym Jorku, włączając w to Światową Siedzibę Chabad-Lubawicz na Eastern Parkway, 770.
Później Rebbe Chabadu usprawiedliwiał Holokaust, mówiąc, że 6 milionów Żydów, które zostały zabite w trakcie Holokaustu, włączając w to 1.5 milionów żydowskich dzieci, zmarło, ponieważ oni byli „złymi Żydami”. Jak widać, jedyny „zły Żyd” w Europie został ocalony przez nazistów i wysłany do USA, aby kontynuować swoje niecne praktyki przeciwko Żydom. Jest bardzo interesujące, że dziś [oficjalnie] wiodący Rabini twierdzą, że Chabad nie jest żydowski, że Chabad jest złym mesjanistycznym kultem, i że Chabad stał się [taki sam] jak Naziści.
Twarde historyczne fakty wskazują, że Chabad jest dziś tym, czym jest dzięki nazistom, którzy uratowali szóstego Rebbe Chabadu i którzy wysłali go do Stanów Zjednoczonych, oraz dzięki Holokaustowi, który umożliwił Chabadowi sfinansowanie jego „edukacyjnych” placówek w Stanach Zjednoczonych. Siódmy Rebbe Chabadu także przeniósł się do Nowego Jorku dzięki Holokaustowi, inaczej pozostałby w Paryżu, wiodąc to samo świeckie życie, jakie wiódł od 17-stego roku życia, gdy [rzekomo] opuścił Chabad razem ze swoją żoną i innymi krewnymi. Więc teraz już wiecie, na kolejnym swoim „farbrengen” (radosne spotkanie) wszyscy chabadnicy mogą uczynić „lechaim” (wznieść toast) za wszystkich nazistów, którzy uczynili Chabad tym, czym jest dzisiaj, ponieważ bez ich pomocy, Chabad dziś prawdopodobnie by nie istniał.
Ostatnia uwaga: Dlaczego ludzie uczestniczyli, autoryzowali lub taktycznie akceptowali morderstwa dokonywane w trakcie Holokaustu? I dlaczego ludzie uczestniczą, autoryzują, ignorują lub taktycznie akceptują wszystkie te dziś dokonywane zbrodnie mafii Chabadu?
Posłuszeństwo!
Stanley Milgram był jednym z wielu powojennych psychologów i socjologów, którzy próbowali wyjaśnić, dlaczego ludzie wykonywali niemoralne rozkazy [wydawane w trakcie] Holokaustu. Dane Milgrama pokazują, że rozsądni ludzie którzy otrzymują polecenie od osoby będącej autorytetem, wykonywali rozkazy, które skutkowały, jak wierzyli, śmiercią lub cierpieniem innych. Te rezultaty zostały potwierdzone także w innych eksperymentach, jak w eksperymencie w więzieniu Stanford.
Jak na ironię, co jest godne pożałowania, Chabad wykorzystuje te same psychologiczne metody i techniki „kontroli umysłu”, jakich używali naziści… I jak czynią dziś islamscy terroryści… Prawda musi zostać powiedziana, ponieważ troska o niewinne żydowskie dzieci jest o wiele ważniejsza niż ochrona bardzo niebezpiecznej religijnego kultu, gangu kryminalistów, handlarzy narkotyków i pedofilów, fałszywych Żydów przebieranych za Rabinów, którzy popełniają zbrodnie przeciwko dzieciom…
FUNKCJONALIZM KONTRA INTENCJONALIZM
We współczesnych badaniach nad Holokaustem wielkim problemem jest kwestia: funkcjonalizm kontra intencjonalizm. Te pojęcia zostały ukute w roku 1981., w artykule brytyjskiego eksperta w dziedzinie marksizmu – Timothego Masona, celem opisu dwóch szkół myślenia o źródłach Holokaustu. Intencjonalizm zakładał, że Holokaust był rezultatem długofalowego wielkiego planu Hitlera oraz, że Hitler był siłą sprawczą stojącą za Holokaustem. Funkcjonaliści podtrzymywali, że Hitler był antysemitą, ale nie miał on żadnego wielkiego planu ludobójstwa. Funkcjonaliści widzą Holokaust jako wychodzący z dołu hierarchii niemieckiej biurokracji przy niewielkim lub żadnym zaangażowaniu ze strony Hitlera. Funkcjonaliści podkreślają, że nazistowska antysemicka polityka ciągle się zmieniała, stając się bardziej radykalną, a ostatecznym jej produktem był Holokaust.
Chora ideologia Chabadu zmienia się w podobny sposób, jak zmieniała się chora ideologia nazistowska…
Ostatnio, dokonała się synteza obu szkół, utworzona przez tak różniących się historyków, jak kanadyjski historyk Michael Marrus, izraelski historyk Yehuda Bauer i brytyjski historyk Ian Kershaw, która stwierdza, że Hitler był dominującą siłą stojącą za Holokaustem, ale nie miał on długofalowego planu oraz że znaczna część inicjatywy do dokonania Holokaustu pochodziła z dołu, celem zaspokojenia życzeń Hitlera.
Rebbe Chabadu był dominująca siłą stojącą za swym mesjanistycznym ruchem, ale wielka część inicjatywy do dokonywania przestępstw Chabadu dziś pochodzi od jego wyznawców, celem zaspokojenia życzeń Mesjasza.
Wyciągnijcie swoje własne wnioski…
Źródło: http://www.chabad-mafia.com/holocaust
...
