zhongguo zhongguo
78
BLOG

DZIEŃ ZADUSZNY w CHINACH

zhongguo zhongguo Święta, rocznice Obserwuj temat Obserwuj notkę 1

W Chinach Dzień Zmarłych jest obchodzony w czasie trzeciego miesiąca księżycowego, który przypada na początku kwietnia.

Każdego roku 4 lub 5 kwietnia Chińczycy oddają hołd swoim zmarłym przodkom oraz bliskim odwiedzając ich groby i czyszcząc nagrobki. Jest to tadycja zwana kultem przodków (慎终追远, shèn zhōng zhuī yuǎn). Ten akt oznacza zajęcie się pogrzebem rodziców z troską i oddaniem oraz oddanie czci przodkom. Odnosi się to również do pamięci o starożytnych mędrcach.

W chińskiej kulturze śmierć jest przejściem z jednego życia w inne. Dusze zmarłych odczuwają takie same potrzeby jak żywi. Bywają głodne i zmęczone, a także radosne, złe i smutne.

Od 1935 roku chiński dzień zmarłych nazywany jest Narodowym Dniem Sprzątania Grobów. Pierwotną podstawą tego święta jest rytuał wypędzania złych duchów, aby zadowolić podróż dusz i demonów do wiecznego spoczynku.

Zwyczaj odwiedzania grobów rodzinnych, Sǎomù (扫墓, zamiatanie grobu) lub shàngfén (上坟, chodzenie do grobu) istnieje od czasów dynastii Tang.

Z tej okazji na grobach są składane ofiary: wszelkiego rodzaju pokarmy mięsne, owoce, alkohol itp. Przy grobach panuje atmosfera zadumy, wzniosłości i szacunku; zapalane są kadzidełka i palone papierowe pieniądze.

Chińczycy odprawiają od wieków ceremonie pogrzebowe. Grobowce ich wczesnych władców rywalizowały z grobami starożytnych Egipcjan w sztuce pogrzebów i w drodze pozagrobowej w zaświaty. Rytuały pogrzebowe mają za zadanie poprawić duchom ich los w zaświatach.

Obrzędy pogrzebowe powstały pod koniec III wieku p.n.e.

Armia z terakoty złożona z 9000 figurek została odkryta w 1974 roku. W grobowcu spoczywa pierwszy cesarz Chin - Qin Shi Huang (秦始皇) wraz ze swoją armią i dworem. 

                    image


Tradycyjne obrzędy pogrzebowe ujawniają silną wiarę w życie po śmierci i kult przodków wśród żywych.

Filozofia konfucjańska wzywa ludzi do okazywania szacunku przodkom jako aktu synowskiej pobożności (孝 xiào).Tradycja ta jest kontynuowana w obrzędach pogrzebowych wielu Chińczyków.

Jest zwyczajem, że bliscy czuwają i towarzyszą umierającym dopóki ci nie wejdą w życie pozagrobowe. Jest to proces zwany shǒulíng (守灵).

Często nad drzwiami domu umieszcza się biały sztandar aby wskazać, że jest żałoba.

Rodziny zwykle spotykają się, aby okazać szacunek zmarłym, wzmacniając w ten sposób więzi rodzinne. Najbliżsi zmarłego (współmałżonek, synowie i córki) noszą białe ubrania, pozostali krewni noszą ubrania w różnych kolorach: białym, czarnym, niebieskim i zielonym.

Kolory czerwony, żółty i brązowy tradycyjnie nie są noszone w okresie żałoby, która może trwać do trzech lat.

Podczas ceremonii żałobnej trumna spoczywa przez 24 godziny w rodzinnym domu zmarłego, przed ołtarzem przodków, jest to czas czuwania całej rodziny i przyjaciół.

                   imageDomowy ołtarz ku czci przodków


Przed pogrzebem wysyłane są krewnym i przyjaciołom zawiadomienia pisemne, fùwén (讣闻) zawierające datę i godzinę pogrzebu oraz krótką „historię” zmarłego.

Data pogrzebu jest zwykle wybierana zgodnie z metodami wróżenia (通胜 tōngshèng).

„Tongsheng” można uznać za starożytny almanach, który zawiera tematy o szczęściu, pechu, fortuny itp.

                       image


Zmarły jest ubrany w czyste stroje pogrzebowe zwane xiǎo liàn (小殓), aby opuścić świat (人世 rén shì) i udać się w zaświaty (来世 láishì).

Dà liàn (大殓) to rytuał polegający na przeniesieniu ciała do trumny (入木 rù mù), która przed pogrzebem lub kremacją spoczywa w domu pogrzebowym. Przed ceremonią pogrzebową składa się kondolencje przodkom (jia jì; 家祭). Jest to termin odnoszący się do rodziny, która składa ofiary, aby wyrazić kondolencje przodkom.

Członkowie rodziny oddają hołd zmarłemu (diàn 奠) w zależności od ich bliskości i statusu.

                       image

Zgodnie z chińskim zwyczajem starszy nie powinien okazywać szacunku młodszej osobie. Na przykład, jeśli zmarły jest młodym kawalerem, jego ciało nie może zostać zabrane do domu i powinno pozostać w domu pogrzebowym.

Jego rodzice nie mogą modlić się za syna, ponieważ nie był on żonaty i nie miał dzieci, które mogłyby wykonać dla niego ten sam rytuał.

Dlatego jego ciało nie może być wystawiane w domu rodzinnym. Jeśli umiera niemowlę lub dziecko, obrzędy pogrzebowe również nie są odprawiane, ponieważ dziecku nie oddaje się szacunku. Dlatego też jest pochowane w ciszy.

                                 image

Procesja pogrzebowa (发引; fa yǐn) polega na doprowadzeniu trumny do miejsca pochówku lub kremacji. Podczas pogrzebu składane są ofiary z żywności, kadzideł i papierowych pieniędzy (纸钱; zhǐqián). Oferowanie jedzenia i tych pieniędzy oznacza stałą więź między zmarłym a jego żyjącymi potomkami.

Modlitwy taoistyczne lub buddyjskie mogą być odprawiane przez mnichów, aby pomóc duszy zmarłego odnaleźć spokój i uniknąć stania się „niespokojnym duchem”.

                       

                     image


W dużych miastach kolumbarium zastępuje cmentarz, na którym prochy przechowywane są w urnach.

W Dniu Zmarłych rodzina zabiera prochy do domu na rodzinną uroczystość.

                        image


W wioskach rodziny spotykają się na odosobnionych rodzinnych grobach na polach, częśto wśród pól ryżowych.

Groby bogaczy otoczone są obsadzanymi cyprysami, cedrami i innymi ozdobnymi krzewami.

W niektórych prowincjach do grobu kładzie się materac, poduszkę, węgiel i małe nożyczki, aby zmarły mógł się położyć, ogrzać i zadbać o paznokcie podczas podróży do tamtego świata.

                    image


W dniu pogrzebu, rano, uczestnicy ceremonii pogrzebowej są zaproszeni do wspólnego posiłku. Przy każdym stole siedzi 8 osób; im bardziej docenia się zmarłego, tym więcej jest stolików i biesiadników. 

                      image


Wszystkie przedmioty należące do zmarłego ulegają spaleniu, może to być stół, krzesło, łóżko, pościel, naczynia kuchenne, odzież, walizki...

                   image


imageWieniec pogrzebowy


 Złożone ciało do trumny rozpoznaje najbliższa osoba zmarłego. Dziś w miastach, ze względów ekologicznych, trumny wykonane są z grubej tektury przypominającej szlachetne drewno. We wsiach miejscowi rzemieślnicy nadal wytwarzają drewniane trumny pomalowane na czerwony kolor szczęścia.

Po rozpoznaniu ciała najstarszy syn zamyka trumnę i wbija w nią pierwszy gwóźdź. Następnie drugi i trzeci syn zmarłego wykonują ten sam rytuał, który odbywa się w miejscowym krematorium.

                           image


Po spaleniu trumny w obecności wszystkich gości przedstawiciel rodziny otrzymuje zaświadczenie z danymi zmarłego, następnie udaje się z tym zaświadczeniem do kasy krematorium po prochy umieszczone w kawałku czerwonego sukna. Rodzina następnie wsypuje prochy do urny.

Następnym krokiem jest wspólny posiłek. Sala jest udekorowana w czerwieni i bieli. Czerwony to kolor szczęścia, a biały to kolor żałoby.

Kobiety są ubrane na biało, mężczyźni mają białe buty z nutą czerwieni i białe pasy w talii.

W piątą niedzielę po pogrzebie w rodzinnym domu zmarłego odbywa się uroczystość upamiętniająca zmarłego. Ta tradycja jest nadal zachowana.

                      image


W starożytnych Chinach żałoba trwała bardzo długo i była przestrzegana z największym rygorem.

Kiedy umierał ojciec, syn spał na podłodze przez trzy miesiące. Przez pierwszy rok żył w całkowitej izolacji, nie komunikując się ani ze swoją prawowitą żoną, ani z konkubinami. Jego żałoba mogła trwać nawet trzy lata.

Wdowa pozostawała w żałobie przez dwa lata, a wdowiec przez rok.

Pozostałe dzieci zmarłego, prawowitej żony czy konkubiny, szanowały żałobę przez trzy lata.

image* Rycina z Encyklopedii opublikowanej pod kierunkiem Auguste'a RACINETA przedstawiająca pogrzeb bogatego Chińczyka w starożytnych Chinach. 


zhongguo
O mnie zhongguo

CHINY - to moja pasja i powołanie. KRAJ, w którym jest najwięcej ludzi do polubienia. JĘZYK, HISTORIA, KULTURA, TRADYCJA ... wszystko mnie interesuje. Wśród moich podróży po Chinach losy wiodą mnie tam gdzie jest zawsze coś do odkrycia </&lt NAGRODA ''za systematyczną prezentację kultury chińskiej i budowanie mostów pomiędzy narodem chińskim i polskim'' (2012 rok)"

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura