Jeszcze za ZOMOzy w burzliwych osiemdziesiątych, kiedy "Bolek" już zdecydował nie wygrywać więcej w"Toto lotka" - marnych tubylczych złotówek, krążyły wśród dobrego luda opowieści o rzekomych ogłoszeniach w “Życiu Warszawy”, typu “ zamienię M4 w W-wie na śpiwór w w NY”, gloryfikujące bezdyskusyjną wyższość amerykańskej cywilizacji.
A dzisiaj.. ktoś chętny? - "Nie słyszę, nie widzę.. proszę podnieść rękę i głośniej"...
Przedwojenny szlagier głosem Fogga nobilitującego atrakcyjność USA “To jest Ameryka, to słynne USA...” , brzmi dzisiaj jak szyderstwo.
Oszczędzę Państwa, nie przedstawiając propagandowej łatwizny z amerykańskich ulic i getto-slumsów. Więc proszę mi tu – na wszelki wypadek - nie “onucować”!
Niedawny, kolejny morderczy akt , na paradzie w Dzień Niepodległości w Chicago. https://www.stripes.com/theaters/us/2022-07-04/shooting-chicago-area-july-4-parade-6547781.html
To jeden z wielu przykładów społecznych i politycznych ilustrujących krach umowy społecznej w Ameryce. Od prawie dwóch dekad Ameryka przegrywa"wojnę kulturową" o wartości moralne i kwestie społeczne, stając się narodem podzielonym geograficznie, politycznie, społecznie i moralnie. Jesteśmy świadkami upadku amerykańskiej demokracji,wynikającej ze złamania kontraktu między rządzącymi a rządzonymi.
Szczególnie od czasu "wyżu demograficznego" każde kolejne pokolenie kładzie nacisk na roszczenia z jednoczesną eliminacją imperatywu służby, integracji społecznej i dobra wspólnego.
Zaczęło się to chyba z wywozem amerykańskich miejsc pracy do Chin w 70-tych latach ub.stulecia, w rezultacie krótkowzrocznej intencji maksymalizacji zysków amerykańskiej elity przemysłowej i finansowej.
Dzisiaj obserwujemy katastrofalne i wielozakresowe skutki klasowego bezwstydnego egoizmu, kładącego kres egalitaryzmowi i demokracji, jakkolwiek by nie brzmiały apele liderów - "pomożecie?" - i “duszu szcczypatielnyje” pienia po kowbojsku na swojską nutę; już nie “God Bless America” ale znamienne “God Save America” !
… WtargnIęcie tłumu na Kapitol a wcześniej jeszcze Occupy Wall Street” rozwiewa wątpliwości na temat mitu wewnętrznej kohezji i globalnego “amerykańskiego posłannictwa”.
Postępuje bałkanizacja Ameryki… Władze stanowe coraz częściej sprzeciwiają się decyzjom federalnym...Struktura pęka pod presją wewnętrznej tektoniki.
Skończyła się cywilizacyjna sprawcza atrakcyjność USA dla reszty świata.
Chwieją się posady systemu imperium – ARMII !
W perspektywie zaś nieuchronnie wymuszona konfrontacja z Chinami - na krzywej wznoszącej - o pozycję hegemona świata.
To nie atawistyczny imperatyw agresji a wyrozumowana konieczność. Chiny są skazane na wielkość - inaczej upadną.
Ten determinant skazuje je na konfrontację z dotychczasowym hegemonem świata, zmuszonym do obrony pozycji.
Dzielące dwie strony kardynalne różnice wydają się być zbyt głębokie aby zasypać je kompromisową koegzystencją.
To gra o wszystko I niech nikt nie ma wątpliwości -zwycięzca będzie tylko jeden!
Tej wojny nie będzie tylko tak długo, dopóki jedna ze stron nie osiągnie pewności/gwarancji na bezkarność anihilacji przeciwnika. Każda ze stron w gorączkowej "ucieczce do przodu" dąży do uzyskania jakościowej, krytycznej przewagi, która pozwoli zadać decydujący cios. Stąd amok w poszukiwaniu nowych militarnie przydatnych radykalnych technologii ...
Obserwując sytuację w obu krajach i wyciągając wnioski, nie sądzę aby Stany wyszły z konfrontacji zwycięsko. Perspektywicznie decydować będą kohezja społeczna, lojalność wobec systemu polityczo-społecznego (wynikająca z powszechnej I perspektywicznie osiągalnej wyższej jakości życia).
Nasze,zwykłych śmiertelników istnienia mogą trwać tylko tak długo, jak długo będzie zachowana względna równowaga sił przeciwników. Po jej załamaniu – czarno widzę dla świata !
(bezmetki)
Nasz czas na przygotowanie się do konfliktu na zachodnim Pacyfiku upłynął. Zegar tyka.
Speaker Izby Reprezezentantów USA, Nancy Pelosi wylądowała https://nationalinterest.org/feature/next-taiwan-strait-crisis-has-arrived-203974 na Tajwanie, nie zważając na witriol i groźby ze strony chińskich przywódców. Nie jesteśmy już w "czasie ostrzegania". https://www.aspistrategist.org.au/warning-time/ Jesteśmy w "czasie przygotowania". https://www.merriam-webster.com/dictionary/preparation Miejmy nadzieję, że świat w porę to rozpozna.
Koncepcja czasu ostrzegania może być bardzo użyteczna, ale ma swoje zagrożenia. Wielka Brytania, w następstwie ogromnych strat w I Wielkiej Wojnie, przyjęła zasadę planowania, zgodnie z którą siły zbrojne powinny stosować zasadę dziesięciu lat https://www.nationalarchives.gov.uk/cabinetpapers/themes/10-year-rule-disarmament.htm i nie planować w tym czasie wojny. Pozwoliłoby to zaoszczędzić środki, gdyż wysoka gotowość jest kosztowna. Pozwoliłoby też na miarowy i rozważny rozwój wyposażenia. Reguła była co roku analizowana i odnawiana. Skarb Państwa był zadowolony, Ministerstwo Obrony Narodowej mniej. Mocarstwa Osi, jak wiemy, miały inną linię czasową.
Jak wykazano pod koniec lat trzydziestych i potwierdzono w 1940 roku, niebezpieczeństwo polega na tym, że nie zdajemy sobie sprawy, iż czas ostrzeżenia minął i rozpoczął się czas przygotowań. Ameryka miała swoje własne problemy z rozpoznaniem, że czas ostrzeżenia minął. Pobór do wojska w czasie pokoju rozpoczęto dopiero w 1940 roku. Przemysł nie był przygotowany, co pokazano na filmie przedstawiającym stażystów pracujących z drewnianymi replikami broni. Ponadto brakowało gotowości psychicznej. Gen. George C. Marshall, szef sztabu armii USA, musiał zwolnić bardzo wysokich rangą oficerów, którzy nawet po upadku Francji wciąż byli zauroczeni bardziej kawalerią konną niż pancerną.
Jednym z przykładów państwa, które dobrze trafiło z czasem przygotowań, jest Australia, która trafnie rozeznała wiatry wojny na długo przed wybuchem II wojny światowej na Pacyfiku. W 2021 roku honorowy Kim Beazley AC, gubernator Australii Zachodniej i były ambasador w Stanach Zjednoczonych, wygłosił przekonujący John Curtin Prime Ministerial Lecture, https://www.youtube.com/watch?v=aI1JR7zJYwU szczegółowo opisujący przygotowania Australii do wojny, kierowane przez ówczesnego premiera Johna Curtina.
Nasz czas ostrzeżenia na zachodnim Pacyfiku minął. Od 1945 r. Stany Zjednoczone cieszyły się niekwestionowaną supremacją powietrzną i morską, docierając tam, gdzie chciały, i projektując siłę na lądzie według własnego uznania, co pokazały wojny koreańska https://nationalinterest.org/feature/could-korean-style-armistice-end-russia-ukraine-war-202388 i wietnamska. Amerykańskie linie komunikacyjne na Pacyfiku - innymi słowy, nasz rurociąg logistyczny - były podobnie niepodważalne. W odpowiedzi na kryzysy z połowy lat dziewięćdziesiątych bez problemu wysłaliśmy lotniskowcowe grupy bojowe w pobliże Cieśniny Tajwańskiej. https://nationalinterest.org/feature/pelosi%E2%80%99s-taiwan-visit-less-meets-eye-203919
Rozbudowa armii w Chinach, rozpoczęta w latach 80. przez Deng Xiaopinga, przyspieszyła w latach 90. Chiny w pełni wykorzystały fuzję cywilno-wojskową https://www.state.gov/wp-content/uploads/2020/05/What-is-MCF-One-Pager.pdf#:~:text=%E2%80%9CMilitary-Civil%20Fusion%2C%E2%80%9D%20or%20MCF%2C%20is%20an%20aggressive%2C%20national,theft%20%E2%80%93%20in%20order%20to%20achieve%20military%20dominance do zapewnienia wsparcia narodowego i przemysłowego w celu wyjątkowo szybkiej modernizacji i rozbudowy swoich sił zbrojnych.
Postęp technologiczny, a zwłaszcza pojawienie się wszechobecnego nadzoru i prezyzyjnej broni dystansowej, umożliwił Chinom dążenie do kontroli morza z lądu. Uzupełniający ogromny program budowy marynarki wojennej https://nationalinterest.org/blog/buzz/chinas-navy-now-worlds-largest-how-do-they-compare-us-navy-168202 , w tym sił przystosowanych do globalnej projekcji mocy, zwiększył chińską zdolność kwestionowania amerykańskiej kontroli nad morzem.
Masywna operacja Pekinu na Morzu Południowochińskim od grudnia 2013 r. do października 2015 r. była mistrzowską demonstracją de facto kontroli morskiej. Chiny stworzyły prawie 3000 akrów powierzchni na szczycie raf koralowych, pomimo prawdopodobieństwa wielkich szkód środowiskowych. Teraz są one dokładnie zmilitaryzowane https://www.theguardian.com/world/2022/mar/21/china-has-fully-militarized-three-islands-in-south-china-sea-us-admiral-says z długimi pasami startowymi i portami głębokowodnymi, pomimo zapewnień, że jest inaczej. Jeden z takich obiektów jest większy niż Pearl Harbor; inny jest większy niż obszar wewnątrz obwodnicy Waszyngtonu.
Reakcje USA i świata były w najlepszym wypadku umiarkowane. Filipiny były jedynym wyjątkiem, ale zostały szybko zignorowane przez Chiny. Amerykańska przewaga morska i powietrzna jest teraz kwestionowana, co ma fatalne skutki dla odstraszania.
Co teraz robić ? Jak wszystko inne, czas na przygotowanie może zostać zmarnowany. Konieczne jest pilne podjęcie działań. Należy opracować i ogłosić wytyczne i założenia. Na początek musimy odrzucić nasze jawne i ukryte założenia o" krótkiej, ostrej, dwumedalowej i jedno-promocyjnej wojnie". Za każdym razem się mylimy. Dr Hal Brands z American Enterprise Institute https://www.aei.org/research-products/report/getting-ready-for-a-long-war-with-china-dynamics-of-protracted-conflict-in-the-western-pacific/ przedstawia potężny argument przeciwko tym tendencjom.
Jego punkty, w podsumowaniu:
Stany Zjednoczone mogą planować niewłaściwy rodzaj wojny z Chinami. Konflikt chińsko-amerykański będzie raczej długotrwały niż krótki; prawdopodobnie rozrośnie się geograficznie, a nie pozostanie ograniczony do Cieśniny Tajwańskiej.
Większość współczesnych starć wielkich mocarstw to długie wojny, trwające raczej miesiące lub lata niż dni lub tygodnie. A ponieważ wojny wielkich mocarstw trwają długo, często stają się większe, bardziej chaotyczne i trudniejsze do rozwiązania.
Wojna chińsko-amerykańska wiązałaby się z dużo większym ryzykiem eskalacji konwencjonalnej i nuklearnej, niż dostrzega to wielu obserwatorów.
Przedłużająca się wojna na zachodnim Pacyfiku postawiłaby Stany Zjednoczone przed poważnymi wyzwaniami - i kilkoma nieoczekiwanymi możliwościami. Amerykańscy urzędnicy muszą zacząć myśleć osześciu kluczowych kwestiach: wytrzymałości, odporności, przymusie, zakończeniu, eksploatacji i kontynuacji.
Zauważmy, że Brands odrzuca inne z naszych domyślnych założeń: że każdy potencjalny konflikt w Azji jest ograniczony do swojego obszaru. Konflikt koreański pozostałby ograniczony do Półwyspu Koreańskiego, innymi słowy. Wręcz przeciwnie, konflikt, który rozpocznie się w dowolnym miejscu Azji Wschodniej, prawdopodobnie rozprzestrzeni się wszędzie.
Następnie należy zacząć od początku, a nie od działań na płaszczyźnie taktycznej, gdzie wszyscy uwielbiamy bawić się w marszałka polowego, marszałka powietrznego i admirała floty. Musimy spojrzeć na siły zbrojne w inny sposób niż zwykły podział na Armię, Marynarkę, Siły Powietrzne, Marines, Siły Kosmiczne, Straż Przybrzeżną itd. Na długo zanim dotrzemy do areny taktycznej, gdzie dochodzi do strzelaniny, musimy zbadać produkcję, gdzie nasze siły są budowane, rekrutowane, obsadzane i szkolone. Czy Stany Zjednoczone są w stanie zwiększyć produkcję statków, samolotów i broni?
Wczesne przesłanki wskazują, że Stany Zjednoczone nie są w stanie zastąpić pocisków Stinger i Javelin https://nationalinterest.org/blog/buzz/biden-heaps-praise-us-workers-building-ukraine%E2%80%99s-javelins-202229 oraz systemów artylerii rurowej i rakietowej, które trafiły na Ukrainę w odpowiednim czasie. Czy mamy wyszkolonych techników, którzy będą pracować na trzy zmiany w fabrykach? Czy nadal możemy rekrutować wystarczająco dużo młodych mężczyzn i kobiet do służby wojskowej? Według wysoko cenionej organizacji non-profit Mission Readiness, https://www.strongnation.org/articles/737-unhealthy-and-unprepared "w Stanach Zjednoczonych 71 procent młodych ludzi w wieku od 17 do 24 lat nie kwalifikuje się do służby wojskowej, a otyłość dyskwalifikuje 31 procent młodzieży od służby, " zaklęta kombinacja nowych praw i technologii eksploracji danych również pomaga uczynić rekrutację jeszcze trudniejszą.
Następna jest logistyka, czyli dostarczenie sił i ich wsparcia materialnego ze Stanów Zjednoczonych na teren walk. Paliwo, ropa, woda, części zamienne, zespoły sprzętu i żywność to nieredukowalne wymagania. Wystarczy spojrzeć na wczesne dni II wojny światowej, kiedy to siły amerykańskie na zachodnim Pacyfiku zostały rozgromione, ponieważ zawiodły plany szybkiego dostarczenia posiłków.War Plan Orange https://nationalinterest.org/blog/reboot/war-plan-orange-could-america-fight-china-way-it-did-imperial-japan-181545 nie docenił efektu postępu technologicznego, a konkretnie bojowego samolotu .
Gdzie są pośrednie bazy etapowe? Gdzie naprawia się uszkodzone okręty i samoloty w pobliżu strefy kontaktu? Gdzie wojsko umieszcza zapasy paliwa i amunicji? Na ile jesteśmy pewni dostępu w wielu rejonach, gdzie chińska inicjatywa Pasa i Drogi https://www.cfr.org/report/chinas-belt-and-road-implications-for-the-united-states/ działa na rzecz zmiany lojalności?
Arena operacyjna to miejsce, w którym gotowe siły poruszają się przy huku dział. Siły wykonujące manewr operacyjny muszą być chronione przed atakiem. Dla jednego obrazowego przykładu, transporty amfibijne przewożące siły do walki są najbardziej narażone podczas przemieszczania się do rejonu celu.
Przed nami wiele pracy. Siła Ameryki tkwi w jej sojusznikach, dlatego należy ich włączyć do aktywnego dążenia do przygotowania. W latach 50-tych, kiedy Stany Zjednoczone i ich sojusznicy stanęli w obliczu ogromnych zmian geopolitycznych i technologicznych, prezydent Eisenhower zainicjowałProjekt Solarium, https://thehill.com/opinion/national-security/531021-joe-biden-needs-a-project-solarium/ wciągając do współpracy ekspertów z rządu i społeczeństwa w celu opracowania potrzebnej strategii. Ten historyczny przykład można rozszerzyć o Australię, która jest już partnerem w rozwoju technologii dzięki umowieAUKUS. https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2021/09/15/joint-leaders-statement-on-aukus/ Japonia gości większość sił amerykańskich w regionie i przechodzi na aktywną obronę zbiorową. Indie, czwarty członek Czwórki, mają wiele do zaoferowania.Aktywizacja i operacyjność Czworokąta już sama w sobie służyłaby jako środek odstraszający, w miarę jak pracuje on nad budową większej siły odstraszania.
Zegar tyka.
--------------------------
Wallace C. Gregson był asystentem sekretarza obrony do spraw bezpieczeństwa Azji i Pacyfiku (2009-11), a obecnie jest starszym doradcą w Avascent International oraz starszym dyrektorem do spraw Chin i Pacyfiku w Center for the National Interest. Gregson ostatnio pełnił funkcję dowódcy Sił Morskich Stanów Zjednoczonych na Pacyfiku, dowódcy generalnego Sił Morskich na Pacyfiku oraz dowódcy Baz Korpusu Morskiego Stanów Zjednoczonych na Pacyfiku z siedzibą w Camp H. M. Smith na Hawajach. Jest starszym doradcą w General Atomics Electromagnetic Systems.
Wallace C. Gregson served as a former assistant secretary of defense for Asian and Pacific Security Affairs (2009-11) and is currently a senior advisor at Avascent International as well as senior director for China and the Pacific at the Center for the National Interest. Gregson last served as the Commander, U.S. Marine Corps Forces Pacific; Commanding General, Fleet Marine Force, Pacific; and Commander, U.S. Marine Corps Bases, Pacific, headquartered at Camp H. M. Smith, Hawaii. He is a senior advisor to General Atomics Electromagnetic Systems.
https://nationalinterest.org/feature/time-running-out-prepare-war-pacific-203982
“Time Is Running Out to Prepare for War in the Pacific”
Wallace C. Gregson
August 2, 2022
Komentarze