O siedmiu krasnoludkach i sierotce Marychu, cz. I

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami, za siedmioma onomatopejami i tym podobnymi leksykalnymi ustrojstwami żyła sobie pewna szczęśliwa, jak najbardziej królewska i w paszczę jeżozwierza, feudalna rodzina.

Feudalna, lecz postępowa, bo w bajkach wszystko jest możliwe.  A że jest to bajka postmodernistyczna, więc bajarz na wiele sobie może pozwolić i możecie mu, drogie dziatki, skoczyć (po fajki)... Tak zatem umówmy się, że była to rodzina złożona z dwóch kochających się tatusiów i adoptowanej sierotki Marysi, co non stop przechodziła kryzysy tożsamości i już sama nie wiedziała, czy bardziej jej do twarzy w sukienkach, czy w spodzienkach... Miała ta sierotka serdecznego trans-frienda, Kota w Majtkach (takich z koronką), który szczerze bolał nad jej zgryzotą i w końcu wynalazł w „Gazecie Elekcyjnej” (oficjalny organ dworski) ogłoszenie: „Aaaaaa, kotki dwa, różowiutkie obydwa, nic nie będą robiły tylko płciami bawiły. Merlin”. Się okazało, że ów Merlin to czarodziej, co umie różne takie fiki-miki wyprawiać i zmieniać chłopców w dziewczynki i odwrotnie, albo jeszcze inaczej, każdemu według potrzeb i od każdego wedle jego finansowych możliwości.  

Sierotka Marysia bardzo się ucieszyła, ucałowała serdecznie Kota w Majtkach tam gdzie wzrok nie sięga [no drogie dziatki, co to za pruderyjne rumieńce, edukacja seksualna to się nazywa] i rozbiła skarbonkę oraz kilka flaszek na tę okoliczność.

I tu przydarzyła się tragedia, niestety. Bo zmarło się królowej-tatusiowi. Ponoć na katar. To się w feudalizmie często zdarzało. Nie było wtedy jeszcze tych, no, chusteczek do nosa, co do których cała postępowa ludzkość wie, że są najlepsze na katar. Cały dwór pogrążył się w żałobie, a król-tatuś z tej rozpaczy oszalał. I jak mu już kompletnie odbiło to ruszył w szeroki świat, a konkretnie do najbliższej agencji towarzyskiej czy innego biura matrymonialnego i tam znalazł sobie nową królową. Tyle, że – o zgrozo! – była to królowa-nie-tatuś, czyli królowa-matka. Zła, wredna macocha-heteryczka, co króla-tatusia któren okazał się bisexualny sprowadziła na złą drogę.

Było to babsko wredne i obrzydliwe, co to chyba nigdy „Wysokich Obcasów” nie czytało. Kota w Majtkach zła macocha przepędziła na Wyspy Bergamuta (gdzie widziano ponoć osła, którego mrówka do ślubu niosła), sierotce Marysi dała szlaban na Internet, telefon i wypady do nocnych barów, co się na psychice naszej sierotki odbiło ciężką traumą i czkawką egzystencjalną i solidnym debetem na koncie. A król-tatuś, jak już trochę przejrzał na oczy, to znów ze zgryzoty zaniemógł, w końcu się położył na łóżku, coś o mrokach dulszczyzny szepnął i kopnął w kalendarz, przy okazji strącając ze ściany obraz swego praszczura, księcia Palismoka herbu Gorzka Żołądkowa z silikonowym penisem i pukawką w ręku. A akurat zima nastała i cały dwór ostro odśnieżał (nosem, takie tam dziwne zwyczaje panowały)... Pogrzebali zatem króla-tatkę i skuliwszy feudalne uszy po sobie poddali się rządom królowej-macochy. A na sierotkę Marysię przyszły złe termina.

Ciąg dalszy nastąpi.

ps. Okładka Ozziego taka a nie inna, ale utwór: miodzio.

ps2. Jest to oczywiście standardowa bajka dla dzieci wedle nowych, oświeconych kanonów edukacyjnych.