Z całym zrozumieniem dla zmaltretowanej duszy ukrytej za wielkim ego: jeżeli nie chcesz się wykończyć, lepiej uciekaj od niego! Życie z osobami z zaburzeniami narcystycznymi jest prawdziwym koszmarem. Tak osobami, ponieważ Narcyzem może być również kobieta!
Od niego nigdy nie usłyszycie " Kochanie, odpocznij dziś ja zrobię obiad" czy " Źle wyglądasz Skarbie połóż się wcześniej, a ja odrobię z dziećmi lekcje i je położę spać" . Na to nie liczcie, ani gdy będziecie chore, ani gdy będziecie zmęczone czy ciężarne! Po prostu nigdy!
Żadna z nas tego nie wytrzyma, niestety ten facet nas tylko niszczy, im wcześniej to pojmiemy tym lepiej dla nas. Niestety związek z nim poczyni tak czy tak szkody na naszej psychice i to nie jest żart, to szczera prawda.
Narcyzów charakteryzuje kompletny brak empatii, oni nigdy nie słuchają, wolą mówić o sobie, mając przy tym minimalną tolerancję na frustrację w sytuacjach konfliktowych. Przesadnie reagują na normalne nieporozumienia i mówią takie rzeczy w stylu " Jeśli nie przestaniesz, to odejdę!".
Jego wiara w siebie, silna wola i umiejętność przeciwstawiania się jej, to wszystko przyciąga nas do niego. Jednakże szybko popadają w agresję, gdy ktoś robi coś, czego nie chcą. Narcyzi albo wzbudzają ogólny podziw, albo zastraszają innych. Podziw stanowi dla nich prawdziwy pokarm duszy, którym uwielbiają się żywić. Pomimo tych typowych narcystycznych zachowań, trudno ich zdiagnozować, ponieważ granica pomiędzy pozytywnym a patologicznym narcyzmem jest ruchoma. Ludzie mówiący " Jestem dobrym, empatycznym człowiekiem" mają pozytywną samoocenę. Wiedzą również, że mają też wady, ale potrafią to ocenić z dystansem do własnej osoby. Znają swoje zalety ale też własne ograniczenia.
Patologiczny narcyzm natomiast żywi się mocno zaburzoną samooceną. Głębokie kompleksy musi zrekompensować sobie przerośniętym ego. Jak to w życiu bywa źródła zaburzeń należy szukać w dzieciństwie, Narcyzi to dzieci zaniedbywane emocjonalnie. Zaniedbanie to przejawia się albo tym, że dzieci te są kompletnie przewartościowane i zepsute,popularny obecnie model wychowania. Wiele takich dzieci nie potrafi narysować prostej linii na kartce papieru bez entuzjazmu swoich rodziców! Albo mocno zakorzenione kompleksy, drugi model wychowania , permanentna dewaluacja dziecka, które nigdy nie jest dość dobre.
Matki narcyzów to często upośledzone emocjonalnie kobiety, które nie potrafią okazać dziecku adekwatnych uczuć i emocji do danej sytuacji. Żyjące często samotnie ze swoim potomstwem. Narcyzi prawie nigdy nie spotkali własnych ojców, bądź byli oni nieobecni w ich wychowaniu.
Na swoje partnerki wybierają kobiety, o dużym sercu, pragnące pomagać innym, pragnące zmienić ich ciężki los i pokazać czym jest prawdziwa miłość.
Takie kobiety, robią to wszystko z milosci do niego, on natomiast nigdy nie jest dość zadowolony, nigdy nie dostrzega pozytywów jej wkładu w związek, krytykując je tylko i okazując swoje niezadowolenie, bywając często agresywnym werbalnie. Dostrzeżenie niszczącego je, jego wplywu zabiera im zazwyczaj sporo czasu.
Radzenie sobie z Narcyzem to wielkie wyzwanie związane z poczuciem własnej wartości, niestety muszą one zająć w końcu stanowisko w tej sprawie i nie pozwolić się zastraszać.
Jedynym właściwym rozwiązaniem jest rozstanie, niestety nie liczmy na to że on się zmieni, to zwyczajnie niemożliwe. Narcyzi nigdy nie biorą pod uwagę, że kobiety żyjące z nimi opuszczą ich. Nie ma dla nich takiej opcji!
Ludzie z zaburzeniami narcystycznymi są jak otchłań, bez końca, potrzebuje wciąż wiecej wielbicieli, więcej uznania czy podziwu. On potrzebuje kobiety, która mysli jaki on jest wspaniały, uwielbiając go.
On nie potrafi ani kochać, ani współczuć ani zrozumieć... To zaburzony człowiek, niezdolny do stworzenia udanego związku. Nie łódźmy się, on nigdy nas nie pokocha, ponieważ umie kochać tylko i wylacznie siebie, nikogo poza tym!
