Oglądaliśmy z zapartym tchem. Takiej kolekcji ikon domowych świat nie widział. Przywiózł je Petru Costin z Mołdowy. Prywatna kolekcja, prywatna podróż, prywatne ubezpieczenie. Z Wojsławic jedzie do Budapesztu. 100 ikon od XVIII do początków XX wieku dokumentuje sztukę ikony w życiu codziennym Południowych Słowian. Sprowadziła je Bożenka Antoszczyk. Przyjaźni się z Petru i jego żoną.
W Wojsławicach jest pałac Siemiątkowskich. Należy od lat do zespołu szkół rolniczych, a Siemiątkowscy zdaje się o nim zapomnieli. Na szczęście jest Pani Bożenka. Polonistka i etnograf, wychowawczyni, opiekunka, kolekcjonerka. Założyła izbę pamięci i zbierała eksponaty przez 40 lat. Uzbierała ich kilka tysięcy. Dokumentują życie codzienne, pracę i sztukę, wiarę i obyczaj mieszkańców Środkowej Polski. Ot taka izba pamięci z przełomu wieków (XIX i XX).
Na piętrze i w piwnicach pałacu Siemiątkowskich oglądaliśmy kuźnię, piekarnię, warsztat tkacki, pracownię krawiecką i szewską, kuchnię, jadalnię, sypialnię i co tam jeszcze było potrzebne do życia. Pani Bożenka, Pani Profesor Antoszczyk uczyła dzieci nie tylko polskiego. Dziś powiedzielibyśmy – uczyła wiedzy o małej ojczyźnie i regionie. Uczyła patriotyzmu i szacunku dla dziedzictwa historycznego, wrażliwości na piękno.
Pani Profesor już tu nie uczy. W zbiory izby pamięci można by wyposażyć niejeden skansen. Taka kolekcja nie jest do udźwignięcia przez zespół szkół rolniczych. Nie jest też do udźwignięcia przez biedny powiat, choć starosta – wychowanek Pani Profesor – doskonale zdaje sobie sprawę z wagi problemu.
Nie znam się na muzealnictwie, ale czuję, że te zbiory trzeba zdokumentować i ochronić. Powinny dalej służyć edukacji, ale nie mam pomysłu jak to zrobić.
Komentarze