Bardzo szybko spadają koszta energii ze źródeł odnawialnych. Za trzy lata ceny energii z OZE będą konkurencyjne względem prądu z konwencjonalnych elektrowni. Mniejsze koszta produkcji i polityka państw powodują, że w skali globu spadają inwestycje w zielone technologie.
Najnowsze trendy dotyczące odnawialnych źródeł energii i ich miejsca na energetycznej mapie świata podsumowała właśnie Międzynarodowa Agencja Energetyki Odnawialnej (IRENA). W latach 2010-2017 koszty energii ze słońca spadły o 73 proc. – identycznie wygląda sytuacja z kosztami magazynowania. Energia z wiatru staniała aż o jedną czwartą – wskazuje doroczny raport „Renewable Power Generation Costs in 2017”.
Średni ważony koszt energii z elektrowni wiatrowych wynosił w 2017 r. 0,06 dolara za kWh. Koszt z farm fotowoltanicznych to 0,1 dolara za kWh. Nowe wiatraki na lądzie produkowały prąd po koszcie 0,04 dolara za kWh. Morskie farmy wiatrowe uruchomione w 2017 r. produkowały 1 kWh po koszcie około 0,17 dolara.
Jakie są prognozy na przyszłość? Średnia cena energii produkowanej przez lądowe elektrownie wiatrowe dla projektów uruchamianych w 2020 r. ma wynosić ok. 0,05 dolara za kilowatogodzinę (kWh). Dla dużych elektrowni słonecznych będzie to 0,06 dolara za kWh, a dla morskich farm wiatrowych od 0,06 do 0,1 dolara za kWh – prognozuje IRENA.
Najbardziej efektywne projekty już w tym roku dadzą 0,03 dolara za kWh jako koszt energii elektrycznej (LCOE) dla farm fotowoltaicznych i wiatrowych na lądzie. Levelized Cost Of Energy to powszechnie stosowany wskaźnik kosztów produkcji energii, uwzględniający m.in. inwestycje, koszt paliwa, eksploatacji i koszty utrzymania instalacji oraz finansowania.
W 2016 r. światowa wartość inwestycji w OZE wyniosła 263 miliardy dolarów i była wyraźnie niższa niż w roku 2015, kiedy inwestycje w OZE były na poziomie 330 mld dolarów – wynika z „Global Landscape of Renewable Energy Finance”, kolejnego raportu IRENA. Wielkość inwestycji w OZE jest bardzo wrażliwa na zmiany polityki poszczególnych państw – zaznaczają eksperci.
Chiny, Niemcy, Japonia, Wielka Brytania – to liczący się gracze, którzy zmniejszyli wsparcie dla OZE. Na spadek tego rodzaju inwestycji wpływ miało także zmniejszenie się kosztów najważniejszych odnawialnych technologii. Dzięki temu za każdego wydanego dolara można było zbudować w 2016 r. więcej mocy niż w latach poprzednich.
Wiodące technologii OZE na świecie to energia słoneczna i energia wiatrowa (lądowa i morska). W 2016 roku jedyną technologią OZE z inwestycyjnym wzrostem była morska energetyka wiatrowa. Należało do niej wówczas aż 25 proc. udziałów we wszystkich inwestycjach OZE.
Inwestycje w energię z biomasy osiągnęły najwyższy poziom w 2014 r.: wynosiły wówczas 9 miliardów dolarów. W 2016 r. spadły do 5 miliardów. Inwestycje w energię geotermalną w latach 2013-2016 wyniosły średnio dwa miliardy dolarów rocznie.
Największe inwestycji w OZE to region wschodniej Azji i Pacyfiku. Mowa o wzroście z 64 miliardów w 2013 r., poprzez 114 mld w 2015 r., do 88 miliardów w 2016 r. Głównym motorem napędowym w tamtej części globu były Chiny. Inwestycje w azjatyckich krajach OECD (Japonia, Izrael i Korea Płd.) wzrosły z 32 mld dolarów w 2013 r. do 37 mld w 2014 r., a następnie gwałtownie spadły w 2016 r., kiedy Japonia znacząco obniżyła taryfy na fotowoltaikę.
Europa Zachodnia odnotowała szczyt inwestycyjny w 2015 r.: - wynosił 73 mld dolarów. W 2016 r. nastąpił spadek do 53 mld dolarów. Na Zachodzie w 2016 r. wzrosły inwestycje w morskie farmy wiatrowe, ale spadły w fotowoltaikę i farmy wiatrowe na lądzie. Wpływ na to miała polityka Niemiec i Wielkiej Brytanii – podaje IRENA.
Źródło: wnp.pl, biznesalert.pl
KW
© Artykuł jest chroniony prawem autorskim. Wykorzystanie tylko pod warunkiem podania linkującego źródła.
