Kacper Płażyński to kandydat na prezydenta Gdańska Zjednoczonej Prawicy (cokolwiek miałoby ona oznaczać), absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Zaangażowany w rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Gdańsku aktywnie wspierający organizacje pozarządowe i oddolne ruchy miejskie. Członek Związku Legionistów Polskich oraz porucznik Związku Piłsudczyków RP.
"Miasto Wolności" i "Morze Możliwości" – rozwijam te hasła w moją wizję Gdańska, miasta, w którym się urodziłem, w którym mieszkam i o którego prezydenturę będę się niebawem ubiegał. Nie mylą się Państwo, przytaczam slogany wykorzystywane w oficjalnej komunikacji przez obecnego prezydenta i jego ekipę. Bez żadnej złośliwości: czas, by słowa zeszły z plakatu i poszły między ludzi – pisze Kacper Płażyński w bardzo ciekawym i konstruktywnym tekście opublikowanym na portalu (a jak mniemam również w wersji papierowej) "Wszystko Co Najważniejsze, do poczytania tutaj:
https://wszystkoconajwazniejsze.pl/kacper-plazynski-miasto-wolnosci-miasto-mozliwosci/
W dziewięciu punktach/akapitach Kacper Płażyński prezentuje swoją wizję Gdańska, zbuntowanego miasta zamieszkałego głównie przez przesiedleńców z polskich Kresów, które w powojennej rzeczywistości zasłużyło się wielce dla Polaków dziedzicznie przywiązanych do Polski ich marzeń, czyli wolnej i niepodległej. Niestety ten ethos Gdańska w ostatnich kilkudziesięciu latach mocno wyblakł, zdominowany przez mętne interesy lokalnej kasty rządzącej. Paradoksalnie to właśnie w Gdańsku i Trójmieście powstał, rozwinął się okrzepł wymieszany, ale zdominowany przez postkomunistów system władzy, której funkcjonowanie chyba najlepiej obrazują kulisy afery Amber Gold, będącej jedynie czubkiem góry lodowej "gdańskiego układu".
"Miasto Wolności" i "Morze Możliwości" - rozwijam te hasła w moją wizję Gdańska, miasta, w którym się urodziłem, w którym mieszkam i o którego prezydenturę będę się niebawem ubiegał. Nie mylą się Państwo, przytaczam slogany wykorzystywane w oficjalnej komunikacji przez obecnego prezydenta i jego ekipę. Bez żadnej złośliwości: czas, by słowa zeszły z plakatu i poszły między ludzi – pisze Kacper Płażyński w wyżej zalinkowanym tekście dla Wszystko co Najważniejsze.
i dalej:
Wykoślawiane są pojęcia odnoszące się do wartości konstytutywnych dla wspólnoty, a wśród wykoślawianych najdotkliwiej jest "wolność". Dzieje się tak, bo normalny w demokracji spór polityczny przedstawia się jako "walkę o wolność" czy tej wolności "obronę", a pozbawienie pewnych środowisk określających ich dotychczasową pozycję przywilejów nazywa się ni mniej, ni więcej, tylko "odbieraniem wolności". Za pomocą takiej, nazwijmy to, zamierzonej niefrasobliwości językowej próbuje się także szkicować temat najbliższych wyborów samorządowych.
W Gdańsku szkic ten kreślony jest wyjątkowo grubą kreską. Utrata władzy przez obecnego prezydenta i jego zaplecze polityczne (mowa o Platformie Obywatelskiej) ma być bowiem końcem wolności (podkreślenie - giz), końcem demokracji, końcem świata, jaki znamy, a każdy, kto przyłoży do tego rękę - ma być wrogiem wolności. Rozumiem oczywiście "mechanikę" polityczną, stojącą za wyborem koncepcji mającej na celu szczelne opatulenie próby jakiejkolwiek dyskusji o potrzebie zmiany w Gdańsku kokonem irracjonalnej histerii, ale nie oznacza to, iż na podobny szantaż emocjonalny się godzę. A więc nie godzę się, by odmawiać gdańszczanom wolności racjonalnego wyboru tego, w jaki sposób ma funkcjonować nasza wspólnota czy w jakim kierunku powinno rozwijać się nasze miasto. To po pierwsze - więcej tutaj:
https://wszystkoconajwazniejsze.pl/kacper-plazynski-miasto-wolnosci-miasto-mozliwosci/
Długo by cytować i długo pisać, więc szanując cierpliwość czytelników zwrócę tutaj uwagą na kilka istotnych spraw poruszonych przez Kacpra, spraw natury praktycznej, a tym samym weryfikowalnych.
Faktem jest, że już w pierwszych latach po wojnie reaktywowano działalność Politechniki Gdańskiej, której kadry naukowe zasilili cudem ocaleni z pożogi wojennej akademicy, głównie przesiedleńcy z polskich Kresów. Nawet za komuny PG miała solidną renomę jako wyższa szkoła techniczna, która wykształciła tysiące absolwentów, a wielu z nich rozpierzchło się po całym świecie w wyniku cyklicznych konwulsji jedynie słusznego systemu "realnego socjalizmu", jak mówią na Zachodzie.
Z kolei już później, gdy po roku 1989 nastał w Polsce tzw. "kapitalizm", kolejne pokolenie akademików ochoczo "poszło w biznesy", co jeszcze bardziej się spotęgowało wraz z przystąpieniem Polski do UE i masowym napływem wszelkiej maści funduszy unijnych. Fundusze pozwoliły rozwinąć się i unowocześnić uczelni, ale również przyspieszyły proces jej "prywatyzacji", czyli wykorzystywania nowych możliwości dla prywatnych celów najbardziej operatywnych przedstawicieli kadry naukowej, co w sumie nie byłoby czymś nagannym, gdyby nie fakt, że z ich ożywionej działalności naukowej nic dla miasta Gdańska nie wynika. Dosłownie nic.
Już lata temu czytałem triumfalną informację na portalu Trojmiasto, że Politechnika Gdańska posiada najszybszy w tej części Europy giga komputer IBM i co z tego dla miasta Gdańska wynikło? Nic. Czy związany z PG Instytut Maszyn Przepływowych PAN, bez przesady na światowym poziomie, a jakie z tego wymierne korzyści ma miasto Gdańsk i jego mieszkańcy? W Gdańsku-Oliwie funkcjonuje od lat zasłużony Instytut Budownictwa Wodnego PAN, położony w malowniczej dolinie Potoku Oliwskiego, kiedyś były przy nim zasilane potokiem stawy, które służyły do badań, ale już za kapitalizmu zostały zabetonowane i teraz na tym betonowym placu prawo jazdy zdobywają motocykliści (sic!) itp. itd.
Kacper pyta czy Gdańsk może dzisiaj zaoferować innowatorom i najlepszym specjalistom coś, co zatrzyma ich w mieście? Odpowiem, że Gdańsk zaoferował już sporo i teraz wypada wreszcie przejść do współpracy z instytucjami naukowymi, która to współpraca będzie z korzyścią dla mieszkańców Gdańska. Głównie chodzi mi tutaj o zaangażowanie naukowych placówek w planowanie rozwoju miasta, zarówno pod względem urbanistycznym jak i komunikacyjnym. Jak narazie decydującą rolę w tej materii odgrywają deweloperzy, których interesy ograniczają się wyłącznie do działki budowlanej, którą nierzadko za grube miliony kupili i aby się im zwróciło muszą wykorzystać na maxa, a poza działką już nic więcej ich nie interesuje.
W tej sytuacji wypada zapytać, czy poza wizjami deweloperów władze miasta Gdańska, tak same z siebie mają jakieś wyobrażenie, wizję jak pod względem urbanistycznym miasto ma się rozwijać i w przyszłości wyglądać, bo wszystko wskazuje na to, że nie mają oddając inicjatywę deweloperom z ich jakże często wątpliwymi projektami. Wprawdzie miejskie Biuro Rozwoju Gdańska przygotowuje plany zagospodarowania przestrzennego, ale już od lat te plany są sporządzane pod pomysły, najczęściej chore, inwestorów i deweloperów, czego najnowszym przykładem jest ostatnio częściowo oddane do użytku tzw. Forum Gdańsk, obciach na całą Polskę, mało, obciach na całą Europę.
Jako się rzekło plany zagospodarowania przestrzennego powstają w Biurze Rozwoju Gdańska. To jest długi, kilkumiesięczny proces. Po drodze plany są prezentowane dyskutowane i wykładane do zaopiniowania, potencjalnie każdy mieszkaniec Gdańska może się z nimi zapoznać i zgłosić swoje uwagi i zastrzeżenia. Tylko raz, dzięki radzie dzielnicy udało się zatrzymać budowę ściany wieżowców nad morzem w Brzeźnie. Zwyczajowo i rutynowo plan zagospodarowania trafia do Rady Miasta do zaakceptowania, czyli zatwierdzają go radni Gdańska na sesji plenarnej zwykłą większością głosów. A skąd się biorą radni? Radnych, kochani gdańszczanie Wy sami wybieracie, pamiętajcie o tym, więc jakieś pretensje możecie mieć wyłacznie do siebie.
I to by było na tyle. Polecam wszystkim tekst Kaspra Płażyńskiego, inspirujący ;-)
Miasto wolności, miasto możliwości
https://wszystkoconajwazniejsze.pl/kacper-plazynski-miasto-wolnosci-miasto-mozliwosci/
Komentarze