Wstęp
Filozofia obrony
Samoobrona zadaje kłam politycznie poprawnemu twierdzeniu, że zadawanie bólu drugiej osobie nie jest właściwym środkiem perswazji.
Jest dokładnie odwrotnie. Broniący się zadaje ból napastnikowi, licząc, że ten zaniecha swoich działań, co na ogół odnosi skutek.
Należy się jednak liczyć, że niektórzy osobnicy, wskutek wychowania, narkotyków lub niedorozwoju, będą jeszcze bardziej agresywni wobec zagrożenia bólem.
Należy się więc liczyć z koniecznością trwałego uszkodzenia napastnika.
Psychologia napastnika
Stosunek napastnika do ofiary można najlepiej określić jako relację drapieżnik – pokarm.
Napastnik typuje ofiarę, starając się znaleźć kogoś, kogo będzie mógł zaatakować nie czyniąc sobie większej szkody. Podobnie jak wilki wybierają słabe i chore sztuki ze stada, napastnik będzie atakował osoby zmęczone, zgarbione, sprawiające wrażenie pogrążonych w depresji.
Szybki, elastyczny i zdecydowany krok, czujne spojrzenie, wyprostowana sylwetka z daleka informują, że atak na taka osobę może napastnika sporo kosztować.
Rola służb
Większość ludzi wychodzi z założenia, że po to płacą podatki na policję i wojsko, aby służby te chroniły ich zdrowie i życie.
Jest to całkowicie błędne podejście. Wojsko ma za zadanie ochraniać trwałość organizmu państwowego, nie zaś poszczególnych obywateli. Policja ma za zadanie ścigać przestępców, ale najpierw musi pojawić się przestępstwo, co oznacza, że ktoś ucierpi zanim policja się weźmie do roboty.
Brak środków obrony nie uchroni nikogo przed przestępcą. Zrobi to wyłącznie odpowiednie przygotowanie psychologiczne i trening samoobrony.
Fałszywe przeświadczenia
Wiele osób pociesza się, że w przypadku zagrożenia jakoś sobie dadzą radę. Sypną przeciwnikowi piaskiem w oczy, kopną w słabiznę i uciekną.
W praktyce brak treningu psychologicznego, umiejętności obronnych, zestawione z agresją werbalną i fizyczną napastnika powodują wstrząs i zupełny paraliż. Ofiara staje się całkowicie bezwolna i podatna na dowolne fantazje napastnika.
Minimalne przygotowanie psychologiczne i umiejętność używania czegokolwiek, co zwiększa Twoje szanse, postawi Cię w zupełnie innej roli. Najlepiej więc posiadać coś, czego się umie używać.
Cztery zasady samoobrony
- Unikaj niebezpiecznych miejsc i sytuacji. Omiń niebezpieczeństwo. Staraj się przewidzieć konfrontację i zapobiegać.
- Jeżeli jesteś świadkiem niebezpiecznego zdarzenia, które nie dotyczy Ciebie lub Twoich bliskich, oddal się stamtąd jak najszybciej. Jeżeli chcesz pomóc, zadbaj najpierw o siebie. Poszukaj pomocy, zadzwoń po policję. Sam nic nie zdziałasz.
- Jeżeli nie możesz uciekać, broń improwizowana zwiększy twoje szanse.
- Jeżeli przycisnęli Cię do muru i nie masz nic pod ręką, nie stawiaj sobie hamulców. Gryź, wrzeszcz, wykorzystaj swoje ciało maksymalnie.
Broń (nie)improwizowana
Broń jest zawsze narzędziem i trzeba się umieć nią posługiwać. Nieumiejętnie zastosowana – tak jak nóż – może być zagrożeniem dla operatora.
Wymieniana tutaj broń to nie jakieś amulety, które samą swą obecnością odepchną napastnika. Nawet improwizowana, przysłowiowy piasek w oczy lub kij, wymaga treningu. Gdy nauczysz się walki kijem, przegonisz napastnika szczotką do zamiatania.
Broń jest konstruowana z myślą o jej łatwym użyciu. Lepiej ją mieć i nigdy nie zastosować, niż nie mieć wtedy, kiedy jest potrzebna.
Paralizator
Paralizator generuje wyładowanie elektryczne o wysokim – kilku a nawet kilkudziesięcio- milionowym woltażu i bardzo niskim natężeniu.
Powoduje to paraliżujący ból, który w założeniu ma być niegroźny, chyba że wyładowanie nastąpi w obrębie klatki piersiowej lub głowy.
W razie gdyby napastnik zdołał wyrwać paralizator z ręki broniącego się, istnieje specjalne zabezpieczenie, które pozostaje na nadgarstku i blokuje paralizator. Po odzyskaniu, wystarczy włożyć pin w odpowiednie miejsce, aby przywrócić pełną sprawność urządzenia.
Paralizator – wady
Główną wadą jest krótki zasięg z jednoczesnym długim czasem przygotowania do działania. Paralizator trzeba wyjąć, odbezpieczyć i włożyć pin. Wszystkie te czynności trochę trwają i są doskonale widoczne dla napastnika, który może się przygotować.
Paralizator jest dużym urządzeniem i nawet nieaktywny stanowi zagrożenie po wyrwaniu. Napastnik może po prostu uderzać nim w głowę osobę, która usiłowała się bronić.
Nie da się wciąż porażać napastnika, a po wyłączeniu paraliż ustępuje bardzo szybko.
Z tych względów oceniam to urządzenie za najmniej skuteczne.
Paralizator zamaskowany
Paralizator może spełniać inne funkcje. Najczęściej jest to latarka. Może pełnić rolę breloka do kluczy, ułatwiając poruszanie się w ciemnościach klatki schodowej lub mieszkania, a w razie potrzeby, jeden ruch palca wyzwala energię paraliżującą napastnika. Może też skutecznie oświetlać drogę (300 lumenów), oślepić i porazić napastnika.
Dzięki podwójnej funkcji odpada największa wada paralizatorów – osoba broniąca się ma go już w ręku, gdy dochodzi do napaści.
Co więcej, napastnik nie zdaje sobie sprawy, że ten niewinny przedmiot może okazać się paskudną niespodzianką.
Główna wada to szybki zanik skutków obrony.
Pałka
Główne zalety pałek to:
- Precyzyjne uderzenia i zakładane dźwignie mogą trwale obezwładnić napastnika.
- Pałka jest stale gotowa do użytku, nie wyczerpią się w niej baterie i raczej się nie zacina.
Główne wady pałek:
- Trzeba się umieć nimi posługiwać, aby odnieść sukces.
- Niewprawnemu użytkownikowi łatwo zabrać pałkę i posłużyć się nią przeciw niemu.
- Jest widoczna z daleka i można się przygotować.
Pałka teleskopowa
Pałka teleskopowa (16”) po złożeniu waży zalewie 340 g, a jej rozmiar to niecałe 17 cm. To tyle co dwie duże tabliczki czekolady i na pewno zmieści się w torebce.
Warto zauważyć, że pałki o tych rozmiarach są na wyposażeniu agentów US Secret Service.
Tonfa
Tonfa (może być także składana) jest bronią powszechnie wykorzystywaną przez służby ochrony, policję, żandarmerię itp.
Pozwala na uderzanie oraz skuteczne blokowanie uderzeń, a także obronę przed nożem.
Dan-bong – łamacz kości
Jest to bardzo krótka, 10 calowa pałka, której istotnym elementem jest sznur, oplatający dłoń w taki sposób, by nie wyśliznęła się z nawet bardzo luźnego uchwytu. Dzięki temu pałka nie jest hamowana napięciem mięśni użytkownika.
Uderzenia są zadawane wyłącznie w kości i mogą spowodować ich pęknięcie.
Pałka może swobodnie zwisać, zasłaniając dłoń i zablokować uderzenia kijem.
Laska
Oryginalne laski robione były z drewna, nowe modele zostały dostosowane do nowoczesnych warunków zachowując to co najlepsze w oryginale. Laska wykonana z mocnego tworzywa (polipropylen), odpornego na złamanie, koloru czarnego. Oprócz tradycyjnego używania nadaje się również do samoobrony.
Ciupaga
Może służyć jako laska a w razie potrzeby jest dostatecznie ostra aby coś ściąć.
Stylisko wykonane z włókna szklanego wzmacnianego nylonem jest lekką i zarazem wytrzymałą konstrukcją. Siekierka przymocowana jest do styliska za pomocą 3 śrub. W komplecie gumowa osłona na ostrze.
Pałka elektryczna
Drut owijający część skierowaną do przeciwnika jest pod napięciem i spowoduje porażenie napastnika usiłującego przechwycić broń.
Każde dotknięcie bokiem lub frontem powoduje wstrząs elektryczny.
Sam widok strzelającej iskrami, działającej pałki jest przerażający.
Elektryczna laska
To przede wszystkim narzędzie do samoobrony dla osób starszych i niepełnosprawnych.
Wbudowany paralizator o mocy 1 000 000 V oraz regulowana długość laski rehabilitacyjnej do 91 cm skutecznie ochroni przed napastnikiem z bezpiecznej odległości.
Kubotan
Niepozorny brelok do kluczy, który przy odpowiednim chwycie zamienia się w skuteczne narzędzie samoobrony. Dzięki wykonaniu z anodyzowanego aluminium jest lekki i wytrzymały.
Pewny, wygodny chwyt zapewniają ergonomiczne wycięcia pod palce.
Wykorzystuje się do nacisków i uderzeń w szczególnie wrażliwe punkty ciała.
Kubotan jako długopis
Może być wykonany z aluminium albo z twardego tworzywa sztucznego. Ten ostatni jest niewykrywalny magnetometrem.
Taki kubotan może pełnić także funkcje długopisu, im droższy, tym lepiej się sprawdza w tej roli.
Kubotan – zalety i wady
Główne zalety:
- Jest mały, a dzięki temu kontekstowy. Jeden przy kluczach jako brelok, drugi w kieszeni jako długopis…
- Gotowy do użycia i niepozorny a przy tym skuteczny. Odpowiedni nacisk może na długo uszkodzić staw lub węzeł nerwowy.
Główne wady:
- Trzeba się umieć nim posługiwać. Zarówno uderzenia jak i naciski muszą być precyzyjnie wybrane.
- Nie zadziała przeciwko napastnikowi, który jest grubo ubrany.
Nóż
Broń biała służy do zadawania ran. Zasada posługiwania się nożem jest zawsze ta sama. Chodzi naruszenie powłok cielesnych napastnika i zadanie mu bólu.
Nóż może naciąć skórę nad kością, co powoduje stosunkowo niewielkie uszkodzenie albo uszkodzić któryś z ważnych organów, np. serce, co najczęściej powoduje śmierć.
Dlatego stosując go należy kierować się zasadą jak najmniejszego uszkodzenie napastnika z możliwie największym skutkiem. Dobrym przykładem jest poziome rozcięcie czoła: samo w sobie mało szkodliwe, powoduje, że krew zalewa napastnikowi oczy.
Ogólne zasady
- Pamiętaj, że twoja dłoń może się łatwo ześliznąć na ostrze. Wyklucz noże, które nie mają wyczuwalnego jelca.
- Nóż lepiej się wbije, gdy będzie natłuszczony. Dlatego nie wycieraj smaru po konserwacji broni. Niech go trochę zostanie, to tylko ułatwia użycie.
- Po wbiciu broni należy ją przekręcić o 90°. To zwiększy obrażenia i ułatwi wyjęcie.
- Dobrze naostrzony nóż łatwo przetnie nawet grubą odzież, natomiast szybko uwięźnie w zarzuconej na uzbrojoną rękę kurtce.
Nóż z głownią stałą
Klasyczny nóż turystyczny, polecany przez większość znających się na surwiwalu.
Wszechstronny nóż z ostrzem ze stali węglowej, antypoślizgowym uchwytem i futerałem z tworzywa z klipsem na pasek.
Stale gotowy do akcji.
Wymaga pochwy.
Nóż składany – motylek
Solidnie wykonany, klasyczny nóż typu motyl z głownią clip point wykonaną ze stali nierdzewnej 420, która cechuje się bardzo wysoką odpornością na korozję.
Bezpieczne korzystanie z motylka zapewnia blokada typu Notch.
Sam się w kieszeni raczej nie otworzy. Ale trzeba umieć się nim posługiwać.
Nóż składany – Emerson
Otwieranie noża odbywa się za pomocą dysku przytwierdzonego do grzbietu ostrza lub opatentowanego, falistego wcięcia Emerson. Tego typu konstrukcja pozwala na wysunięcie ostrza już podczas wyjmowania noża z kieszeni, co znacznie przyśpiesza moment użycia narzędzia.
Dlaczego OTF się nie nadaje
Ponieważ używanie go do czegokolwiek innego poza rozcinaniem listów i paczek, spowoduje zsunięcie się palców na ostrze.
Dodatkowo jest bardzo łatwy do zabrudzenia i może go zablokować każdy paproch. Jednocześnie jest bardzo trudny do wyczyszczenia, bo trzeba go rozkręcić.
Gaz łzawiący
Środki wywołujące łzawienie i przez to oślepiające napastnika są konstruowane na bazie kapsaicyny (gaz pieprzowy), chloroacetofenonu (CN), dibenzoksazepiny (CR) lub 2-Chlorobenzylidenomalononitrylu (CS).
W dostępnych na rynku cywilnym gazach łzawiących używa się przede wszystkim kapsaicyny.
Kapsaicyna reaguje bezpośrednio z zakończeniami bólowymi tworząc wrażenie poparzenia, choć w rzeczywistości nie uszkadza tkanek.
Duże dawki kapsaicyny mogą być śmiertelne dla astmatyków.
Gaz pieprzowy
Kapsaicyna jest wyrzucana w postaci chmury o zasięgu nie większym niż 4 metry.
Zaletą jest zasięg, którym łatwo objąć napastnika.
Zasięg jest też wadą, wystarczy powiew wiatru, aby broniący się został porażony własnym gazem. Również użycie w pomieszczeniu naraża operatora.
Strumień lub żel pieprzowy
Wąski strumień środka zawierającego kapsaicynę powinien być skierowany na twarz napastnika. Żel ma większy zasięg i przywiera do skóry.
Zaleta – strumień nie rozpyla się i nie poraża osób postronnych.
Wada – trzeba trenować, aby szybko obezwładnić napastnika, który może się osłonić ręką.
Piana pieprzowa
Strumień piany ma szerokie krycie, tak jak stożek gazu, ale nie rozpyla się, jest odporny na wiatr i bezpieczny w pomieszczeniach.
Główną wadą jest niewielka zawartość pojemnika w porównaniu z żelem i zasięg do 4 metrów.
Tasery – porażacze na odległość
Taser wystrzeliwuje na odległość nieco ponad 4 m dwie elektrody, którymi podawany jest strumień impulsów mający bezboleśnie zaburzać przewodzenie nerwowe.
Wraz z wystrzałem rozrzucane są mikroetykietki z numerem seryjnym naboju. Ponieważ naboje są kontrolowane, łatwo można trafić do użytkownika.
Tasery – kontrowersje
Od czasu wprowadzenia taserów do powszechnego użytku (1969), doszło do wielu incydentów, w których napastnicy reagowali inaczej niż w założeniach tej broni. Przede wszystkim wiele osób odczuwało silny ból bez porażenia ośrodkowego układu nerwowego, byli też tacy, którzy zamiast nieruchomieć przechodzili w stan tzw. zespołu podekscytowanego majaczenia, w którym wydawali się jeszcze bardziej niebezpieczni. Odnotowano też kilkadziesiąt zgonów.
Z tych przyczyn w wielu krajach (Wlk. Brytania, Irlandia, Kanada, Arabia Saudyjska) tasery traktowane są na równi z bronią palną.
Broń palna
Za broń palną uważa się każdy rodzaj broni, w której pociski są wystrzeliwane przez strumień gazów powstały w trakcie przemiany niestabilnej substancji chemicznej. Jest nią najczęściej kordyt, choć w przeszłości używano także prochu czarnego, nitrocelulozy i innych.
W zależności od energii wystrzeliwanego pocisku i szybkostrzelności, broni palnej można używać bez zezwolenia lub w ogóle jest niedostępna dla cywilów.
Broń na którą potrzebne jest zezwolenie dzielę ze względu na używane naboje.
Nabój klasyczny
Konstrukcja pochodzi z 1902.
Pocisk ma sporą moc obalającą, ale powoduje duży odrzut broni, spory rozrzut i jeszcze po przebyciu 800 m potrafi zabić człowieka, co powoduje zagrożenie osób postronnych.
Jednocześnie zatrzyma go najprostsza kamizelka kuloodporna.
Rewolwer S&W 642 LS 163808
Charakterystyczny kształt wiąże się z ukrytym kurkiem, co zapewnia płynne wydobycie z kieszeni ubrania.
Jak w każdym rewolwerze, w komorach mogą się znaleźć jednocześnie różne pociski: hukowe, gazowe, gumowe, zwykłe i dum-dum.
Główna wada to rozrzut, który ogranicza skuteczność do 5 m.
Glock 44 kal.22LR
Dziesięcionabojowy magazynek, płaski pistolet pozwala na łatwe ukrycie.
Kaliber 5,6×15 daje niski odrzut. Nawet nie jest konieczne strzelanie oburącz.
Rozrzut powoduje, że zasięg skuteczny nie przekracza 20 m.
Nabój pośredni NATO
Skonstruowany pod koniec XX w. na zamówienie NATO główni zawodnicy to
- 4,6×30 H&K.
- 5,7×28 FN Herstal.
Mały kaliber, niski odrzut broni, wysoka przebijalność i zasięg rażenia do 400 m to główne cechy tych nabojów. Wewnątrz ciała koziołkują powiększając obrażenia.
FN Five-seveN
Magazynek zawiera 20 nowoczesnych nabojów, które na 50 m są w stanie przebić standardową kamizelkę kuloodporną. Co pozwala np. skutecznie się odstrzeliwać napastnikowi prowadzącemu ogień z dachu wieżowca lub porazić go przez obie warstwy karoserii samochodowej.
Skuteczna celność do 100m.
Półautomatyczny FN PS 90
Pięćdziesiecionabojowy magazynek, lufa 16”, celownik kolimatorowy, pełna oburęczność.
Nabój 5,7×28 mm, taki sam jak w pistolecie Five-seveN.
Zasięg efektywny to 200 m, na dystansie 100 m przebija kamizelkę kuloodporną tytan-kevlar o III klasie odporności.
Źródła
Prawa autorskie do materiałów źródłowych, grafiki i ceny są podane w pliku o tej samej nazwie co notatka. Gdyby w aplikacji pojawiło się pytanie o hasło otwarcia, brzmi ono "brak" (bez cudzysłowów ;-)
Cztery zasady samoobrony na podstawie filmu o tej samej nazwie.
