Podstawowa cecha religijności w Polsce to „naskórkowość”. I to widać wszędzie: płytka wiara, pomnikomania dla JPII zamiast znajomości Jego nauki, amuleciki itp. Nawet słynne zdanie śp. ks. Profesora o tym że nie spotkał ludzi co stracili wiarę po lekturze Marksa, ale spotkał takich co stracili wiarę po spotkaniu proboszcza też mówi o słabości wiary (co to za wiara jeżeli jeden głupi i chciwy proboszcz może ją wywrócić?). O tym samym mówią naciski Episkopatu zmierzające do penalizacji zachowań sprzecznych z doktryną wiary. O czym to świadczy? O słabości wiary, która potrzebuje wsparcia w postaci świeckiego prawa. Wiara autentycznie przeżywana powinna sama z siebie powstrzymać wierzącego przed czynem sprzecznym z wyznawanymi zasadami, niezależnie od tego czy i co na ten temat ma do powiedzenia kodeks karny.O tym czyje odpusty są słuszne, a czyje nie, decyduje wiara i interesy jej kapłanów. Sanktuaria maryjne są słuszne- w ilości ponad 4 000 na świecie- bo napędzają kasę.
Modły do napletka Jezusa również są słuszne, bo wspomaga to lokalną gospodarkę…..
Mniej przewidujący był Mahomet….
Dobrze że biznesem zajmowała się jego żona, bo na chleb by nie zarobił.
Jaką krótkowzrocznością się zapisał, ograniczając liczbę miejsc świętych do zaledwie trzech? Zakazując czczenia wizerunków?
Z punktu widzenia marketingu, błąd niewybaczalny…..
Handlu odpustami zakazano, świętopietrze zostało zniesione, ale tęsknoty do luddyczności i wiejskiej obrzędowości wyplenić się nie da.
Stąd może te procesje, peregrynacje rzeźb, obrazów, odpusty, sanktuaria. Abstrakcyjność jest dostępna nielicznym, konkretność, namacalność przedmiotu adoracji- większości populacji.
