Powszechne i sprawiedliwe wykorzystanie nowoczesnych technologii ułatwi rodzinom zaspokajanie potrzeb. W tym, konieczne dla dobrobytu w gospodarce opartej na wiedzy, samokształcenie przez całe życie.
Skuteczność wychowawczej troski rodziców o rozbudzanie ciekawości poznania dzieci wymaga powiązania edukacji domowej z edukacją szkolną. Samokształcenie w rodzinie powinno zostać uznane nie tylko za kluczową kompetencję społeczną ale i za paradygmat systemu edukacji.
Organizacja systemu powszechnej edukacji powinna pomagać rodzicom w wyborze takiej szkoły dla swoich dzieci, która odpowiada przyjętemu przez nich systemowi wychowawczemu. Nadzór nad spójnością metod wychowania i edukacji powinny zapewniać wyższe uczelnie jako merytoryczne integratory samokształcenia przez całe życie.
Przyjęcie odpowiedzialności przez wyższe uczenie ze specjalizacjami humanistycznymi za nadzór nad spójnością metod edukacji domowej i szkolnej w sieci szkół podstawowych i średnich, wymaga ustrojowego wprowadzenia tej usługi do zadań publicznych. Należy przewidywać, że proces tego wprowadzania zajmie w Polsce kilkanaście lat od momentu podjęcia badań nad jego przydatnością.
Od kilku lat rozważamy w Krakowie znaczenie wyższych uczelni jako liderów Kolonii Akademickich dla subsydiarnego wsparcia rodzin w edukacji przez całe życie. Dla ułatwienia wypracowania nowych programów wprowadzających standardy domowej edukacji pracy solidarnej, przesłałem dziś do Ministra Edukacji i Nauki Petycję o uruchomienie konkursu na sfinansowanie badań.
Rys. 1. Inicjacja praktyki samokształcenia w rodzinie w programach wyższych uczelni. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Na rysunku 1 przedstawiam model przygotowania studentów do roli rodziców prowadzących samodzielnie domową edukację z wykorzystaniem zasobów dziedzictwa narodowego, inicjowany dzięki możliwościom muzeów uczelnianych. Zgodnie z zestawieniem przygotowanym przez Stowarzyszenie Muzeów Uczelnianych, jest ich w Polsce ponad sto.
Poniżej tekst mojego dzisiejszego wystąpienia.
(...)
Minister Edukacji i Nauki
Warszawa
W celu ułatwienia wykorzystywania nowoczesnych technologii dla podnoszenia kompetencji społecznych przez solidarny rozwój wiedzy, działając w interesie publicznym w trybie art. 2. ust. 1 Ustawy z dnia 11 lipca 2014, wnoszę o zainicjowanie prac badawczych nad wprowadzeniem do zadań szkół wyższych przygotowanie absolwentów w korzystania z publicznych zasobów dziedzictwa narodowego w domowej edukacji pracy solidarnej, odpowiednio do warunków organizacji konkursów na tematy zamawiane, określonych przez Dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju dnia 19 marca 2019 w ramach strategicznego programu badań naukowych i prac rozwojowych „Społeczny i gospodarczy rozwój Polski w warunkach globalizujących się rynków”.
Petycja
o złożenie przez Ministra Edukacji i Nauki
propozycji tematu projektu zamawianego przez NCBiR:
„Uczelniane kursy gospodarki solidarności” .
Petycję składam w związku z przygotowaniami do zawiązania partnerstw strategii cyfrowych humanizacji systemów edukacji i ochrony zdrowia, których realizacja oparta będzie na samokształceniu w rodzinie jako jednej z kluczowych kompetencji społecznych.
Uzasadnienie
Gospodarka oparta na wiedzy wymaga edukacji przez całe życie. Tylko wtedy osiągać będziemy satysfakcję z wykorzystywania innowacji technologicznych przy wykonywaniu pracy dobroczynnej zaspokajając bezpośrednio potrzeby własne i swoich bliskich oraz przy wykonywaniu pracy komercyjnej realizując cele zatrudniających nas instytucji. Szkoły wszystkich poziomów winny subsydiarnie wspierać samodzielność rodzin w edukacji przez całe życie.
Skłonność do edukacji przez całe życie powiązana jest z kompetencją samokształcenia. Dlatego cyfrowe otwarcie nieograniczonych zasobów wiedzy, stawia samokształcenie na czele kompetencji społecznych. Formowanie postawy i umiejętności samokształcenia powinno być nie tylko zamierzeniem rodzinnego wychowania dzieci, nie tylko celem edukacji szkolnej ale i celem systematycznej domowej edukacji.
Aby młodzi rodzice prowadzili obok domowego wychowania również i domową edukację swoich dzieci, warto zacząć się do tego przygotowywać w okresie studiów. Gdy łatwo jest wzmacniać rozmaite kompetencje, nie tylko dotyczące pracy zawodowej. Na wyższych uczelniach są dobre warunki by refleksję o rodzicielskich powinnościach moralnych czy obywatelskich, wprowadzić do kursów przekazujących widzę o konkretnych zagadnieniach czy metodach domowej edukacji.
Wydaje się, że przedmiotem takich uczelnianych kursów w pierwszej kolejności powinny być zagadnienia solidarności w historii społeczno-gospodarczej wspólnoty. Zaczynając od świadectw solidarności w dziejach wspólnoty akademickiej, obecnych w muzeach każdej z wyższych uczelni. I przywołując świadectwa solidarności społeczno-gospodarczej w zasobach muzealnych.
Tak wprowadzana wartość pracy solidarnej do misji domowej edukacji pozwoli na objęcie systematyką tematyczną wszystkich zagadnień kultury pamięci, kultury zdrowia i kultury gospodarowania. Co w propozycjach rozważanych przez Krakowskich inicjatorów niniejszej Petycji konkretyzowane jest w przedmiotach domowej edukacji historycznej, medycznej i ekonomicznej. Dobór konkretnego zestawu tematycznego w tych przedmiotach, należeć powinien do organizatorów domowych zajęć
Wyższe uczelnie, które wypracują nowe metody i narzędzia domowej edukacji, będą dzięki temu przygotowane do objęcia kompetencyjnym patronatem szkoły podstawowe i średnie. Szkoły posiadające taki patronat będą mogły korzystać z innowacji metodyki integrującej edukację domową i szkolną, odpowiednio do aksjologii i języka domowego wychowania w rodzinach ich uczniów. Natomiast wyższe uczenie będą mogły podejmować role przewodników tak uformowanych Kolonii Akademickich.
Niniejszą Petycją nawiązuję do dwóch innych Petycji o uruchomienie konkursów NCBiR skierowanych do Ministra Rodziny i Polityki Społecznej (9.12.20) oraz do Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu (23.12.20).
W pierwszej Petycji (9.12.20) wskazuję na szanse jaką jest dla polityk rozwoju wykorzystanie informacji Internetowych do pomiaru i wartościowania relacji pomiędzy zmianami w poziomie kompetencji społecznych a zmianami poziomu dobrostanu społecznego. Dla konkursowego wywołania przez NCBiR zgłoszeń programów badawczo-wdrożeniowych zaproponowałem temat: „Wykorzystanie informacji internetowej do określania zmian w kompetencjach społecznych”.
W chronologicznie trzeciej Petycji (23.12.20) wskazuję na szanse jaką jest dla solidarnego rozwoju wiedzy wykorzystanie, rosnących dzięki przemianom technologicznym i demograficznym, potencjałów solidarności osób starszych. Proponowany temat konkursu: „Praca dobroczynna osób starszych dla wykorzystania cyfrowych zasobów instytucji dziedzictwa narodowego.”
Łącznym celem tych wystąpień o uruchomienie Konkursów NCBiR na tematy zamawiane, jest ułatwienie wyższym uczelniom tworzenia partnerstw z innymi instytucjami kultury i gospodarki, dla wprowadzania innowacji społecznych służących solidarnemu rozwojowi wiedzy.
(…)
16 grudnia 2020.
Andrzej Madej, Kraków.
