Wsparcie państwa dla ochrony tajemnicy cyfrowych zasobów pamięci, jako warunku powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii, wymaga podporządkowania polityk i usług społecznych zasadzie solidarnego rozwoju wiedzy.
Nasze tu i teraz
Splotem politycznych okoliczności, rozpoczyna się obecnie w Polsce debata o szkolnictwie w kontekście potrzeby zmian całego systemu powszechnej edukacji.
Nie będzie łatwo.
W artykule Chłosta szkolnych utopii prof. Aleksander Nalaskowski przedstawia słabości ośrodków refleksji narodowej dla podjęcie takiej debaty.
"Tymczasem trzeba tu spójnej i odważnej koncepcji zmiany. Ale ta nie nadchodzi, bo najwyraźniej nie ma skąd. Mało tego – możemy być nawet pewni, skąd tak rychło nie przyjdzie.
Nie przyjdzie od nauczycieli, bo gdyby miała być to by już dawno była.
Nie przyjdzie z uniwersytetów, a zwłaszcza od pedagogów akademickich, bo niemal nikt naszych książek nie czyta. A poza tym taka koncepcja, jeśli jest, to jest rozproszona w różnych nurtach tej nauki i w mnóstwie książek. A nikt się nie garnie, aby to wszystko w całość połączyć.
Nie przyjdzie odsiecz z żadnego ministerstwa, bo tam jest zawsze dobór polityczny i nie ma zgody na fachowców.
Nie dostaniemy jej z Kościoła, bo zaraz byłby hałas, że ten wtrąca się do polityki. A poza tym jest dość bierny społecznie i mocno chyba rzeczywistością wystraszony. "
Nie przyjdzie też z zagranicy, bo edukacja jest endemicznie osadzona w dziedzictwie kultury narodowej.
Całkowicie podzielam opinię prof. Nalaskowskiego. Od 20 lat uczestniczę okazjonalnie w dyskusjach o zmianach w edukacji i widzę, że nie powinno się ich prowadzić bez wstępnego uzgodnienia perspektywy zmian dla całej infrastruktury gospodarki opartej na wiedzy.
Rozpoczęcie debaty nad wychowaniem i oświatą bez kontekstu przemian dynamizujących gospodarkę, zatrzymuje mentalnie uczonych i polityków w finansowym kręgu ograniczeń komercyjnego rozwoju wiedzy. Co prowadzi do pochopnego formułowania propozycji doraźnych, zagrażających podcięciem tych korzeni kultury narodowej, które w XXI wieku przesądzać będą o możliwościach powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii.
Na co zwróciłem uwagę w kontekście błędnych zapisów Konstytucji dla Nauki, w pozostawionym bez odpowiedzi liście do władz Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. http://si.neon24.pl/post/147140,budowa-skansenu-polska
Cyberniewolnictwo
Wraz z rozwojem narzędzi do interaktywnej diagnostyki, światowe korporacje będą próbowały przełamywać kolejne granice naszej prywatności.
Przyśpieszając oparty na postmodernizmie kulturowym i neoliberalizmie ekonomicznym, proces redukowania naszego człowieczeństwa do produktywności i konsumeryzmu.
Przyśpieszając proces, który korzystając z komercyjnego rozwoju wiedzy ekonomii pragnień, chce wprowadzenia w Europie ustroju segmentacji, segregacji i eutanazji.
Ustroju cyberniewolnictwa w cywilizacji śmierci.
Edukacyjny kontekst zmian gospodarczych
Szansą na zatrzymanie w Polsce tego procesu, jest oparcie ustroju usług i polityk społecznych na zasadzie solidarnego rozwoju wiedzy, odpowiednio do wskazań ekonomii potrzeb.
Wymaga to przyjęcia narodowych strategii zmian modeli ustrojów polityk i usług społecznych.
I uznania solidarności międzypokoleniowej jako podstawy odpowiedzialności za wychowanie do podejmowania pracy dobroczynnej dla gospodarowania opartego na wiedzy.
Uważam, że otwarta obecnie dyskusja o sposobach reformowania systemu powszechnej edukacji jest dobrą okazją dla podjęcia pogłębionej debaty o potrzebach wiedzy i postaw odpowiednich do wolności w globalnej dynamice społecznej gospodarki rynkowej.
Wolność w gospodarce opartej na wiedzy
Proponuję przyjęcie nowych zasad dla trzech wymiarów narodowych strategii zmian modeli ustrojów polityk i usług społecznych (rys. 1).
1. (Uczenie) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi i technologii w edukacji, jest zmiana modelu uczenia. Model uczenia skupionego na nauczycielu, nie odpowiada dynamice kultury poznania otwartych zasobów wiedzy. Skupienie edukacji na uczniu, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności międzypokoleniowej, poprzez oparcie edukacji przez całe życie na zasadzie samokształcenia w rodzinie.
2. (Leczenie) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi i technologii w medycynie, jest zmiana modelu leczenia. Model leczenia skupionego na lekarzu, nie odpowiada dynamice kultury zdrowia interaktywnej diagnostyki. Skupienie leczenia na pacjencie, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności międzypokoleniowej, poprzez oparcie telemedycznej integracji profilaktyki i interwencji medycznej na zasadzie samopomocy zdrowia.
3. (Samorządność) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi w polityce, jest zmiana modelu samorządności. Model samorządności skupiony na terytorium, nie odpowiada dynamice kultury politycznej horyzontalnej komunikacji. Skupienie samorządności na publicznych wartościach, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności trzeciego pokolenia, dla obywatelskiej autoryzacji tożsamości zasadzie samorządności narodowej.
Rys. 1. Przemiany usług i polityk społecznych dla rozwoju pokoleniowych rejestrów zdarzeń dzięki samokształceniu w rodzinie.
Początkami programu wprowadzenia narodowych strategii zmian infrastruktury polityk i usług społecznych odpowiednio dla solidarnego rozwoju wiedzy, powinno być ustrojowe wprowadzenie Samokształcenia w rodzinie jako kluczowej kompetencji społecznej powszechnej edukacji przez całe życie oraz wsparcie przez administrację publiczną Pokoleniowych Rejestrów Zdarzeń jako kluczowej instytucji ochrony domowej tajemnicy prywatnych zasobów cyfrowej własności.
Dziesięć innowacji solidarnego rozwoju wiedzy
Konieczne wsparcie państwa dla bezpieczeństwa i tajemnicy cyfrowych zasobów prywatnej własności, wymaga wprowadzenia kilku instytucji dla autoryzacji i bezpieczeństwa ogromnych zasobów danych.
Obok krajowej instytucji pamięci służącej standardom i bezpieczeństwu Pokoleniowych Rejestrów Zdarzeń, trzeba przewidzieć wprowadzenie krajowych instytucji pamięci dla standardów i bezpieczeństwa Gromadzkich Repozytoriów Pamięci i dla gromadzkich Bibliotek Wirtualnych Podręczników domowej edukacji. Czyli trzech ogólnokrajowych instytucji kultury pamięci, potrzebnych dla gromadzenia cyfrowych materiałów do samokształcenia w rodzinie (rys. 2).
Rys. 2. Mapa innowacji edukacyjnych procesu witalizacji społecznej gospodarki rynkowej.
Dzięki tym instytucjom pamięci możliwe będzie rozwijanie nowych kompetencji Domowej edukacji pracy solidarnej, takich jak Pedagogika pytań i korzystanie z nowych materiałów edukacyjnych takich jak Intermedium pamięci krajobrazu i Interdyscyplinarny słownik wielojęzyczny.
Dla przejścia od życzeniowego przelewania z pustego w próżne o internetowych chmurach cyfrowej edukacji, cyfrowego zdrowia czy cyfrowej demokracji, dla dokonania fundamentalnej zmiany, którą powinno być zastąpienie instytucji i standardów komercyjnego rozwoju wiedzy instytucjami i standardami solidarnego rozwoju wiedzy, poza nowymi instytucjami kultury pamięci, nowymi kompetencjami i materiałami kultury poznania, trzeba przewidzieć jeszcze wprowadzenie nowych instytucji kultury spotkań trzeciego pokolenia, takich jak gromadzkie Kluby Rozwoju Polski, Powiatowe Rady Ładu Przestrzennego i Wojewódzkie Rady Ładu Przestrzennego.
Dopełniając trzema nowymi instytucjami samorządności narodowej trzeciego pokolenia, Mapę dziesięciu innowacji solidarnego rozwoju wiedzy dla wsparcia pedagogicznej praktyki Samokształcenia w rodzinie i prywatnych zasobów Pokoleniowych Rejestrów Zdarzeń.
Nasze tu i teraz
Splotem politycznych okoliczności, rozpoczyna się obecnie w Polsce debata o szkolnictwie w kontekście potrzeby zmian całego systemu powszechnej edukacji.
Nie będzie łatwo.
W artykule Chłosta szkolnych utopii prof. Aleksander Nalaskowski przedstawia słabości ośrodków refleksji narodowej dla podjęcie takiej debaty.
"Tymczasem trzeba tu spójnej i odważnej koncepcji zmiany. Ale ta nie nadchodzi, bo najwyraźniej nie ma skąd. Mało tego – możemy być nawet pewni, skąd tak rychło nie przyjdzie.
Nie przyjdzie od nauczycieli, bo gdyby miała być to by już dawno była.
Nie przyjdzie z uniwersytetów, a zwłaszcza od pedagogów akademickich, bo niemal nikt naszych książek nie czyta. A poza tym taka koncepcja, jeśli jest, to jest rozproszona w różnych nurtach tej nauki i w mnóstwie książek. A nikt się nie garnie, aby to wszystko w całość połączyć.
Nie przyjdzie odsiecz z żadnego ministerstwa, bo tam jest zawsze dobór polityczny i nie ma zgody na fachowców.
Nie dostaniemy jej z Kościoła, bo zaraz byłby hałas, że ten wtrąca się do polityki. A poza tym jest dość bierny społecznie i mocno chyba rzeczywistością wystraszony. "
Nie przyjdzie też z zagranicy, bo edukacja jest endemicznie osadzona w dziedzictwie kultury narodowej.
Całkowicie podzielam opinię prof. Nalaskowskiego. Od 20 lat uczestniczę okazjonalnie w dyskusjach o zmianach w edukacji i widzę, że nie powinno się ich prowadzić bez wstępnego uzgodnienia perspektywy zmian dla całej infrastruktury gospodarki opartej na wiedzy.
Rozpoczęcie debaty nad wychowaniem i oświatą bez kontekstu przemian dynamizujących gospodarkę, zatrzymuje mentalnie uczonych i polityków w finansowym kręgu ograniczeń komercyjnego rozwoju wiedzy. Co prowadzi do pochopnego formułowania propozycji doraźnych, zagrażających podcięciem tych korzeni kultury narodowej, które w XXI wieku przesądzać będą o możliwościach powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii.
Na co zwróciłem uwagę w kontekście błędnych zapisów Konstytucji dla Nauki, w pozostawionym bez odpowiedzi liście do władz Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. http://si.neon24.pl/post/147140,budowa-skansenu-polska
Pedagodzy dla samouków i dla nieuków
Oceniając Polskie szanse na edukacyjną witalizację społecznej gospodarki rynkowej, przedstawię najważniejszą z barier zmian systemu edukacji wskazanych przez prof. Nalaskowskiego.
"Indyferentyzm rodziców, to problem, z którym trzeba się skutecznie zmierzyć. I nie idzie o ich udział w życiu szkoły, o „udzielanie się” i prace społeczne na rzecz. Chodzi o sprawę prostszą, ale tak oczywistą, że aż tytanicznie trudną.
A mianowicie o ich odpowiedzialność za rozwój własnego dziecka. Ale taką odpowiedzialność, która przekłada się na całokształt „szkolnego dopilnowania”, na pospolite czytanie lektur, odrabianie lekcji, dobrą frekwencję w szkole, zatrzymanie lawiny bezczelnych fałszywek pod tytułem „zaświadczenie” o dysleksji, dyskalkulii, dysortografii, dysgrafii oraz zwolnień z wf tak „na wszelki wypadek”. O wyplenienie retoryki „nic nie mogę zrobić”, „przecież nie zmuszę go do czytania”, „już nie mam na nią wpływu”.
Idzie też o to, aby lenistwo, nieuctwo, łobuzerstwo, wagary dziecka znów powodowały dotkliwy dyskomfort jego rodziców, a nie tylko generowały kolejne skierowania do gabinetów psychologicznych i wydumane terapie. "
Nikt nie ma wątpliwości, że współczesna szkoła nie będzie potrafiła rozbudzać w młodych ludziach umiłowania prawdy. Bez względu na wysokość wynagrodzenia, pensum czy głębokości przygotowania kompetencyjnego nauczycieli. W dynamicznej kulturze otwartych zasobów wiedzy, umiłowanie prawdy, ciekawość poznania mogą wnosić do naszego życia rodzina, kościół, wspólnota.
Tylko rodzina i inne instytucje kultury narodowej, mają szansę na zwycięstwo z cyberpastuchami globalnych korporacji.
Dlatego odpowiednio do znaczenia solidarności dla korzystania z tajemnicy nowej cyfrowej formy własności, jako podstawowe zagadnienie ekonomii potrzeb cywilizacji łacińskiej winniśmy traktować fenomen rodziny.
O czym pisałem miesiąc temu, kończąc tekst "Rodzina fenomenem solidarności" słowami:
" ... wobec narastania presji na zastąpienie: solidarności rodzin - egoizmami LGBT, co doprowadziłoby przez segmentacje i segregacje do ludobójstwa, obrona rodzin, staje się Polską Racją Stanu. "
--------------------------
Opis nazw proponowanych innowacji ustrojowych:
Autoryzacja obywatelskiej tożsamości – nowe zadanie publiczne, subsydiarnego wsparcia pracy dobroczynnej osób starszych dla gromadzenia, autoryzacji i publikacji prywatnych informacji istotnych dla tożsamości i rozwoju wspólnot samorządowych.
Biblioteka Wirtualnych Podręczników - nowa instytucja kultury zarządzana przez władze gminy, dla wprowadzania i udostępniania podręczników zajęć edukacyjnych samokształcenia w rodzinie.
Domowa edukacja pracy solidarnej - system subsydiarnego wsparcia szkół i innych instytucji kultury dla rodziców lub opiekunów dzieci i młodzieży, w organizacji zajęć edukacyjnych samokształcenia w rodzinie.
Ekonomia potrzeb - roztropna i dobroczynna troska nad rozporządzaniem pracą i zasobami materialnymi.
Ekonomia pragnień - nauka społeczna analizująca oraz opisująca wykorzystywanie pracy komercyjnej i zasobów materialnych dla produkcji, dystrybucji oraz konsumpcji dóbr i usług.
Gromadzkie Repozytorium Pamięci – nowa instytucja kultury, wspierająca poprzez portal internetowy lokalne Kluby Rozwoju Polski w gromadzeniu, autoryzacji i publicznym udostępnianiu rodzinnych oraz społecznych informacji, istotnych dla wspólnot samorządowych.
Interdyscyplinarny słownik wielojęzyczny - hierarchicznie opracowana dla wielu dyscyplin baza danych terminologii naukowej posiadająca wyszukiwarkę pozwalająca na znalezienie terminu, wraz z jego pokazywanym kontekstowo obcojęzycznym ekwiwalentem.
Intermedium pamięci krajobrazu - artystyczna multimedialna interpretacja społecznego udziału w procesie przemian przestrzeni.
Klub Rozwoju Polski – nowa instytucja partnerstwa społeczno-publicznego, działająca dla rozwoju lokalnej wspólnoty, poprzez gromadzenie, autoryzację i udostępnianie informacji istotnych dla tożsamości i rozwoju wspólnoty samorządowej, dzięki pracy dobroczynnej osób starszych.
Pedagogika pytań - nowa metoda wielozakresowej edukacji dzieci i młodzieży przez rodziców lub opiekunów, z wykorzystaniem wykorzystania cyfrowych zasobów.
Pokoleniowy Rejestr Zdarzeń - nowa instytucja cyfrowej rejestracji, ochrony i wykorzystywania prywatnych informacji istotnych dla solidarności międzypokoleniowej.
Powiatowa Rada Ładu Przestrzennego - nowa instytucja powiatowej integracji społecznego rzecznictwa dziedzictwa i rozwoju w rodzimym krajobrazie dzięki dobroczynnej pracy osób starszych.
Praca dobroczynna – powodowana poczuciem odpowiedzialności działalność zaspakajająca bezpośrednio potrzeby bliskiej osoby.
Praca solidarna – powodowana poczuciem odpowiedzialności działalność zaspakajająca bezpośrednio potrzeby bliskiej osoby z wykorzystaniem dostępu do jej cyfrowych zasobów tajemnicy.
Samokształcenie w rodzinie - nowa kluczowa kompetencja społeczna edukacji przez całe życie oraz cel polityk subsydiarnego wsparcia rodzinnego wychowania dla powszechnego i sprawiedliwego korzystania z zasobów wiedzy.
Społeczna gospodarka rynkowa – zasada subsydiarnego wsparcia solidarności w prywatnej działalności gospodarczej.
Solidarny rozwój wiedzy - zasada organizacji życia społecznego, wykorzystująca poznanie dzięki samodzielność pracy dobroczynnej za kluczowy kierunek rozwoju zasobów kultury narodowej.
Subsydiarność - zasada przestrzegania przez każdy szczebel władzy takich granic dla podejmowanych zadań, którymi jest możliwość skutecznego zrealizowania ich celów przez szczebel niższy lub same jednostki działające w ramach społeczeństwa.
Samorządność narodowa - nowy rodzaj współdziałania osób starszych dla rozwoju cyfrowych zasobów kultury narodowej.
Wojewódzka Rada Ładu Przestrzennego - nowa instytucja wojewódzkiej integracji społecznego rzecznictwa dziedzictwa i rozwoju w rodzimym krajobrazie.
Komentarze