Zachowanie wolności w warunkach cyfrowej dynamiki, wymaga wprowadzania nowych form samoregulacji życia publicznego.
Zintegrowanie strategii zmian
Coraz wyraźniej widać, że bez solidarności międzypokoleniowej, wprowadzenie cyfrowych innowacji przekształci ustrój usług społecznych w system cyber-zniewolenia. Dla zatrzymania tego procesu, nie wystarcza oparcie strategii humanizacja uczenia i humanizacji leczenia na potencjałach solidarności rodzin. Koniecznym jest jeszcze zintegrowanie rozwoju Polski, strategią narodowej samorządności edukacyjnej elit. Wprowadzenia nowego wymiaru dla ustroju demokratycznego uczestnictwa obywateli w sprawach Rzeczpospolitej.
Rys. 1. Samorządowa integracja strategii modernizacji uczenia i leczenia. Opracowanie własne Andrzej Madej.
1. (UCZENIE) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi i technologii w edukacji, jest zmiana modelu uczenia. Model uczenia skupionego na nauczycielu, nie odpowiada dynamice kultury poznania otwartych zasobów wiedzy. Skupienie edukacji na uczniu, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności międzypokoleniowej, oparciem ustroju powszechnej edukacji na zasadzie samokształcenia w rodzinie. https://www.salon24.pl/u/madej/905881,integrowanie-edukacji
2. (LECZENIE) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi i technologii w medycynie, jest zmiana modelu leczenia. Model leczenia skupionego na lekarzu, nie odpowiada dynamice kultury zdrowia cyfrowej diagnostyki. Skupienie leczenia na pacjencie, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności międzypokoleniowej, oparciem ustroju zdrowia publicznego na zasadzie samopomocy zdrowia. https://www.salon24.pl/u/madej/966668,strategia-cyfrowej-humanizacji-polskiego-systemu-ochrony-zdrowia
3. (SAMORZĄDNOŚĆ) Warunkiem powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi w życiu publicznym, jest zmiana modelu samorządności. Model samorządności skupiony na terytorium, nie odpowiada dynamice kultury politycznej horyzontalnej komunikacji. Skupienie samorządności na wspólnych wartościach, wymaga wykorzystania potencjałów solidarności trzeciego pokolenia, dla powiększania cyfrowych zasobów bogactwa narodowego oraz dla społecznej autoryzacji obywatelskiej tożsamości na zasadzie narodowej samorządności edukacyjnej nestorów.
Etos inteligencji trzeciego pokolenia
W połowie XIX wieku w Poznaniu Polski filozof Karol Libelt formułuje jako pierwszy w świecie pojęcie inteligencji jako grupy społecznej, która z racji swojego wykształcenia powinna przewodzić narodowi. Wiąże on proces wybierania do elity narodowej, nie na podstawie kooptacji przez posiadających władzę, ale na podstawie gotowości kompetencyjnej i moralnej do podjęcia służby społeczeństwu 1). W rozprawie pt. "O miłości Ojczyzny" (1844) pisze on o inteligencji: – „Stanowią ją ci wszyscy, co troskliwsze i rozleglejsze odebrawszy po szkołach wyższych wychowanie, stają na czele narodu jako uczeni, urzędnicy, nauczyciele, duchowni, przemysłowi zgoła, którzy mu przewodzą wskutek wyższej swojej oświaty.”
Pojęcie to szybko zostało powiązane w Wielkopolsce z etosem i praktyką pracy organicznej, podejmowanej przez inteligencję dla ułatwiania słabszym warstwom społecznym korzystania z nowych technologii. Po wzbogaceniu przez kulturę narodową o nowe instytucje gospodarcze odpowiednie dla solidaryzmu społecznego, idea pracy organicznej upowszechniła się na całym terenie pozostającej pod zaborami Polski.
Współcześnie, w czasach gospodarczego zobowiązania do edukacji przez całe życie, wydaje się że inteligencka powinność elity narodowej, powinna stanowić patriotyczne zobowiązanie udziału w solidarnym rozwoju wiedzy. Zobowiązanie najlepszych z nas do udziału w demokratycznych instytucjach narodowej samorządności edukacyjnej, jako jednej z form pracy dobroczynnej dla podnoszenia dobrostanu społecznego.
Infrastruktura narodowej samorządności nestorów
Przemiany gospodarcze i demograficzne zwiększają możliwości dynamicznego udziału osób kończących okres zawodowej rywalizacji o sukces indywidualny, w podejmowaniu solidarnego wysiłku dla pomyślności wspólnoty. Naturalne dla trzeciego pokolenia traktowanie wolności jako prawa do odpowiedzialności, pozwala na przestawienie się z roli seniora, obciążonego powinnościami prywatnymi, do roli nestora podejmującego powinności dla wspólnych wartości.
Proponowane urządzenia ustroju narodowej samorządności edukacyjnej nestorów, służyć mają wypełnianiu obywatelskich obowiązków pracy dobroczynnej dla solidarnego rozwoju wiedzy. Podejmowaniu nowego wymiaru korzystania z wolności.
W podstawowym wymiarze tej aktywności, wskazanym na rysunku 1 jako platforma Autoryzacji, zadaniem członków Klubów Rozwoju Polski, jest pozyskiwanie, opracowywanie i cyfrowe prezentowanie tych opracowań w Gromadzkich Repozytoriach Pamięci. Uzupełniającym do tego zadaniem jest identyfikacja obywatelskiej tożsamości autorów wprowadzanych opracowań, czyli charakterystyka ich zaangażowania w sprawy publiczne.
Działalność Klubów Rozwoju Polski jako nowych instytucji aktywności społecznej osób starszych, powinna uzyskać wsparcie gminnych i powiatowych rad nestorów 2) w zakresie koordynacji zadań i angażowania środków publicznych. Instytucje te wskazałem na rysunku 1 w platformie Koordynacji.
Trzecia z platform narodowej samorządności edukacyjnej, określona jako Aktywizacja, ujmuje zasoby metod i treści Samokształcenia w rodzinie. Tu również należy przewidzieć aktywność nestorów, choć przy wiodącej roli rodziców i innych organizatorów domowej edukacji.
Praktyczne prowadzenie działalności przedstawionej na trzech platformach wymagać będzie organizacyjnego wsparcia politykami społecznymi przez instytucje administracji publicznej. Proponuję by zadania subsydiarnego wsparcia solidarnego rozwoju wiedzy, podjąć poprzez sieć lokalnych bibliotek publicznych. https://www.salon24.pl/u/madej/956774,biblioteki-xxi-wieku
Samoregulacja w sieci wiedzy
Przedstawione pojęcia, standardy i model ustroju Narodowej samorządności edukacyjnej nestorów, są wprawdzie efektem wielu lat doświadczeń i diagnoz praktyków gospodarczych, ale ciągle mają formę wstępnego zarysu. Ich poszerzenie i pogłębienie wymaga laboratoryjnego sprawdzenia użyteczności konkretnych propozycji, w kilkuletnich programach badawczo – wdrożeniowych.
Ramami dla takich programów musi być określenie politycznego zainteresowania podjęciem strategii humanizacji usług społecznych, odpowiednio do cyfrowych możliwości wykorzystania w Polsce globalnie otwartej sieci do samoregulacji gospodarowania. Natomiast sformułowanie osadzonych w tych ramach programów badawczych, wymagać będzie zawiązania współpracy komercyjnej.
Celem tej prezentacji jest zatem nie tyle otwarcie dyskusji nad szczegółami ustroju samorządowego, co ukazanie konieczności powiązań pomiędzy strategiami zmian w systemie powszechnej edukacji i w systemie ochrony zdrowia ze strategią zmian ustroju samorządowego. Tak by pamiętać, że tempo humanistycznej modernizacji ustroju usług społecznych, musi się podporządkować tempu zmian kultury życia narodowego.
Natomiast moją bezpośrednią inspiracją dla postawienia tych zagadnień, była otwarta przez Krzysztofa Wojtasa debata o elitach na portalu Neon24. Debata o wartościach i tradycjach na których Polacy powinni oprzeć samodzielność cyfrowego korzystania z wolności. http://cygnus.neon24.pl/post/149627,elity-polskie-a-neon
---------------------------------------------
1) Pracami Karola Libelta zainteresowałem się dzięki znakomitemu wykładowi prof. Andrzeja Nowaka w Klubie Ronina 26.06.2019 https://www.youtube.com/watch?v=GHUrhDne6eE .
2) W obecnych realiach ustrojowych na poziomie gmin istnieją Gminne Rady Seniorów. Dość powszechne stosowanie terminu „senior”, oznaczającego w cywilizacji łacińskiej osoby w pełni aktywności zawodowej, uważam za chwilowy przejaw lekceważenia przez polityków i handlowców podmiotowości społeczności trzeciego pokolenia.
Komentarze