nasza-klasa.pl a sprawa Wojciecha Sumlińskiego

Bardzo lubię portal nasza-klasa.pl. Daje mi możliwość nawiązania kontaktu ze znajomymi sprzed lat, patrzenia, jak rosną ich dzieci (i przekonania się, jak wyglądali adiunkci mojego instytutu, gdy byli w liceum). Natomiast jestem sceptyczna wobec tzw. kont fikcyjnych typu "Smerf Osiłek" lub "Wszyscy Kowalscy świata - łączcie się", bo to moim zdaniem rozmydla cały pomysł (miejscem na tego typu rzeczy są fankluby czy fora wszelkiej maści).

Trzy dni temu zadzwoniła do mnie siostra i wygłosiwszy opinię nt. naszej-klasy.pl podobną do powyższej oświadczyła, że "dodała do znajomych" konto fikcyjne o nazwie "UWOLNIĆ DZIENNIKARZA" - założone w wyrazie protestu przeciw nakazowi aresztowania Wojciecha Sumlińskiego. I ja od trzech dni zastanawiam się, czy zrobić to samo. Bo z jednej strony nie odpowiada to mojej wizji portalu. A z drugiej strony... No właśnie, co jest z drugiej strony?

Myślę sobie: dziennikarz śledczy to gatunek na wymarciu. A tak nam potrzebny. A peerelowski wywiad wojskowy (w odróżnieniu od ówczesnych służb bezpieczeństwa, o których mimo wszystko jest głośno - przynajmniej co jakiś czas) robi wszystko, by utrzymać wrażenie, że go po prostu nie ma - i jest w tym skuteczny. Mało o nim wiemy, za mało. I za mało mówimy.
Zatem: jeśli istnieje choć cień podejrzenia, że oto chłopcy z WSI postanowili w odwecie wykończyć niewygodnego dziennikarza śledczego, to ja muszę protestować i robić dużo szumu - wszystkimi metodami. Również przy pomocy naszej-klasy.pl, która jest do tego celu dobra, bo popularna.

Łatwo się domyślić, że ostatecznie "dodałam do znajomych" wspomniane konto fikcyjne. Trzy dni rozterek i taki sobie drobny gest... Być może to nawet niepoważne rozterki, niepoważny gest - w porównaniu z powagą sprawy. Jestem jednak zdania, że lepiej mieć za dużo rozterek, niż nie mieć ich wcale - bo czasem są one okazją do przemyśleń natury ogólnej. Ja na przykład ustaliłam (sama ze sobą), co jest dla mnie kluczowe w sprawie pana Sumlińskiego i czego bronię, stając po jego stronie. Dzięki czemu oszczędzę sobie rozterek w poważniejszej sytuacji (co pozwoli mi reagować trochę szybciej...).