szpak80 szpak80
199
BLOG

Francja Vichy. Rocznica rządu socjalisty i federalisty europejskiego Lavala

szpak80 szpak80 Kultura Obserwuj notkę 0

 12 lipca 1940, po uzyskaniu od parlamentu pełni władzy (10.07), marszałek Petain, jako głowa państwa i premier, mianuje wiceprzewodniczącym rady ministrów Pierre Lavala, który utrzyma to stanowisko po utworzeniu pierwszego rządu Vichy przez Petaina w dn. 16 lipca. Rząd ten opisywany jest jako V rząd Lavala, dodajmy: doświadczonego lewicowego polityka 3 republiki, zasiadającego w ławach jako „Niezależny Socjalista" (to socjaliści, którzy nie odrzucali udziału w rządach „burżuazyjnych”, podobnie jak inna lewicowa grupa – radical, radical-socialistes, związana z biznesem i nie tylko, tacy socjaliści- liberałowie antykatoliccy. Od jednych /niezależni socjaliści/ i drugich /radykalni i radykalni socjaliści/ na kilometr czuć masonerią, tylko niekiedy pisze się o tej przynależności wprost).

image

Laval to orędownik i „główny architekt” współpracy (kolaboracji) niemiecko-francuskiej w okresie II wojny.

Póżniej jeszcze, po przerwie od rządów od połowy grudnia 1940 r., zostanie szefem rządu od połowy kwietnia 1942 r. do 17 sierpnia 1944 r. (piastując funkcje szefa MSZ, MSW, i propagandy - do 12.1943).

image

Pierre Laval (1883-1945) – przez całe życie związany z socjalizmem, karierę polityczną rozpoczął w ławach skrajnej lewicy jako deputowany francuskiej sekcji międzynarodówki socjalistycznej (SFIO) w latach 1914-1919 (w czasie wojny sprzeciwiał się planom Clemenceau całkowitego rozbicia Niemiec, popierał postulaty zjazdów socjalistyczno-bolszewickich w Kienthal i Zimmerwald – gdzie m.in. rzucano /"Lenin", "Trocki", "Zinowiew"/ wezwania do przekształcenia wojny w wojnę domową i rewolucję); przez cały okres międzywojenny, do 1940 r., Laval był socjalistycznym burmistrzem Aubervilliers (1923-40) i deputowanym (1924-27) i senatorem (1927-1940) grupy politycznej „Niezależni Socjaliści”. Minister kartelu lewicy w 1925 r., trzeci najmłodszy w historii i jednocześnie czterokrotny premier 3 republiki - na wniosek prezydentów: radykała Paula Doumer (który w głosowaniu pokonał Aristida Brianda, a zginął zastrzelony niespełna rok póżniej) i jego następcy radykała-socjalisty Gastona Doumerque, oraz Lebruna (republikanie demokratyczni – utworzeni przez socjalistów radykałów po zniknięciu monarchistów i ). Laval to także dziesięciokrotny minister szeregu rządów (ulubione teki to MSW i MSZ) i „pierwszy francuski polityk, który został triumfalnie przyjęty w Nowym Jorku i Waszyngtonie, pierwszy szef rządu nazwany przez magazyn Time „Człowiekiem Roku’”. (wkrótce dołączą do niego inne nadzieje globalistów, użyteczni także z innych względów, lewicowi rewolucjoniści – Roosevelt, Hitler, Stalin).

image

„Jego mentor, socjalista i laureat Pokojowej Nagrody Nobla (1929) – Aristide Briand - przekazał mu swój dogmatyczny pacyfizm i projekt europejskiego związku federalnego”. Briand, zainspirowany Kalergim, to jeden z gońców globalistów od ustanawiania nowego porządku, w wyniku czego Briand znany był też z zaciekłego zwalczania Kościoła katolickiego we Francji, wraz z przejmowaniem jego majątku.

…- > Coudenhove-Kalergi (i plan Kalergi) - > Briand - > Laval.

Wśród tzw. techników w czasie pierwszego premierostwa Lavala, znajdujemy inną gwiazdę lewicy 3 masońskiej republiki, radykała-socjalistę Rene Bousqueta (1909-1993) – póżniej działającego we Froncie Ludowym (sojusz socjalistów i komunistów), który w czasie rządów VIchy będzie odpowiadał za policję francuską i m.in. wyłapywał Żydów.

image

(futrzany kołnierz)

W czasie rządów Frontu Ludowego (Bluma), w wieku 27 lat radykalny-socjalista Bousquet „został w 1936 r. zastępcą szefa biura dyrektora bezpieczeństwa narodowego. Był odpowiedzialny za nadzór nad fiszkami (kartami), zbieranymi przez kolejne administracje, zawierały one dane na temat 5 milionów Francuzów i 2 milionów obcokrajowców, sklasyfikowanych jako „podejrzani” i „nieporządani”. „Upadek rządu radykalnego socjalisty Combesa po aferze fiszek, 19 stycznia 1905 r. nie położył kresu państwowej rejestracji części Francuzów [chodzi o katolików] przy pomocy lóż masońskich. Było to robione przez wszystkie rządy lewicy, od rządu, który zastąpił rządy Emile Combesa”. „W drugim rządzie Lavala w Państwie Francuskim, utworzonym 18 kwietnia 1942 r. Bousquet zostanie mianowany sekretarzem generalnym policji i pozostanie na tym stanowisku do 13 grudnia 1943 r. Będzie wielkim organizatorem łapanek w lecie 1942 r. i przekaże Niemcom Żydów z obu stref - okupowanej i wolnej”. Z czasów Vichy datuje się także jego bliska znajomość z przyszłym prezydentem socjalistą Francois Mitterrandem (również funkcjonariuszem Vichy), swoboda z jaką będzie się poruszał po wojnie (z dwuletnią przerwą i do czasu) ten członek wielu rad nadzorczych i sekretarz rady banku Indochin, łącznie z wpadaniem w odwiedziny do Pałacu Elizejskiego, wskazuje, że dużo wiedział i był na wysokim stopniu w… hierarchii. Bousquet, b. szef policji Vichy, spędził ostatnią przed egzekucją noc z targającym się ponoć na swoje życie P. Lavalem.

image

Laval – Briand. A Bousquet z kolei był od wczesnych lat pod opieką braci a przy tym „braci” Sarraut, z których jeden będzie czołowym propagandystą Vichy za pośrednictwem radykalno-socjalistycznej (masońskiej) gazety Depeche (jedynej, która po upadku Vichy będzie miała prawo się ukazywać w kolejnej edycji republiki francuskiej, jako Depeche du Midi, Bousquet będzie po wojnie w radzie dyrektorów tej gazety od 1959 do 1971 r.). Patroni Bousqueta to Albert i Maurice Sarraut, ich ojciec to Omer Sarraut, mason i antykatolik („antyklerykał”), redaktor naczelny gazety Le Radical de l’Aude, burmistrz Carcassonne (Prowansja). Maurice Sarraut - po ojcu, wieku 18 lat zostaje masonem, jest antykatolikiem, po studniach prawniczych zostaje zatrudniony w La Depeche de Toulouse, członek Partii Radykalno-Socjalistycznej (jej kierownik 1926-7), senator z Aude (1913-1932), rezygnuje – zostaje właścicielem gazety La Depeche, wspiera brata i „brata” w karierze politycznej, jest bardzo wpływowy w Prowansji.

image

["Maurice Sarraut, Honorowy Przewodniczący Partii Radykalnej i Radykalnej Socjalistycznej, wygłosił przemówienie inauguracyjne na 29. kongresie Partii Radykalno-Socjalistycznej, 3 listopada 1932 r. W Tuluzie we Francji. (Zdjęcie autorstwa Keystone-France / Gamma-Keystine za pośrednictwem Getty Images)"]

Maurice Sarraut wspiera swoim organem Vichy, aresztowany na krótko w styczniu 1943 przez gestapo, zwolniony po interwencji swojego pupila Bousqueta, sekr.gen. policji francuskiej. Atakuje w prasie tworzoną właśnie Milicję (to nowa formacja, inaczej niż od zawsze podporządkowana lewicy i masonerii policja francuska Milicja nie jest przez nich kontrolowana) i generalnie jest niechętny konkurencji we współpracy z Niemcami. W grudniu 1943 r. Saurrat zostaje zastrzelony. Według prasy przez tzw. francuski ruch oporu, ale Bousquet „wykrywa i aresztuje” milicjantów, po czym, po interwencji szefa Milicji, zostają oni po miesiącu zwolnieni. (Pod koniec wojny, jeden z aresztowanych wówczas, regionalny dowódca milicji do 04.1944., ziemianin, rojalista, protestant, przed śmiercią nawrócił się na katolicyzm, kpt. rezerwy Frossard, zostanie później oskarżony o dostarczenie broni i pojazdów, zmasakrowany pobiciem i torturami, a później skazany i zastrzelony 14.05.1945. Musiał dużo wiedzieć o stosunkach w Prowansji z tego okresu. Akta sprawy ponoć zaginęły, a Frossard chciał stanąć przed sądem, „by rzucić światło na sprawę”). 

Drugi z braci Sarraut, patronów sekretarza policji Vichy Bousqueta to Albert Sarraut (zm. 1962) – dwukrotny premier, w czasie I wojny gubernator Indochin (skąd przesyłał zasoby ludzkie i finansowe, we współpracy z Bankiem Indochin /to w jego paryskiej siedzibie negocjowano z Niemcami, w czasie walk w Paryżu w 1944 r./, a przed wyjazdem, na au revoire! w 1919 Saurrat miał obiecać przyszłą niezależność koloniom, gdy jednocześnie czytamy, że w swojej książce Rozwój francuskich kolonii z 1926 r. tworzy spójną doktrynę kolonizacji gospodarczej, wzmocnionej przez troskę o ludność tubylczą i wykształcenie miejscowych elit zarządczych), wielokrotny minister z ramienia Partii Radykalnych Socjalistów – jako premier i szef MSW w 1936 r. powoła 27- letniego Bousqueta do nadzoru na masońskimi fiszkami MSW.

image

(z lewej, cóż za uścisk dłoni...)

Albert Sarraut to rodzinnie też „antyklerykał” i mason i jako taki głosował za „rozdziałem Kościoła od Państwa”, dreyfusista, a w latach 30. zakaże działalności monarchistycznej Akcji Francuskiej. Pełnił funkcję szefa MSW w czasie zabójstwa w Marsylii króla Jugosławii w 1934 r. i śmiertelnego postrzelania przez policjanta towarzyszącego królowi szefa MSZ Francji - Barthou (po Sarraut czym zrezygnował), oraz funkcję premiera kiedy Niemcy wkraczali do Nadrenii, Sarraut nie interweniował, Hitler odetchnął z ulgą. W czasie wojny współwydawał z bratem gazetę pro Vichy - Depeche, po śmierci brata – samodzielnie, wkrótce zostanie aresztowany przez Niemców i internowany w obozie. Po wojnie w 4 republice zostanie przewodniczącym (1951-58) Zgromadzenia Unii Francuskiej, zrzeszającej Francję i jej kolonie, poprzedniczki Wspólnoty Francuskiej.

szpak80
O mnie szpak80

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura