Na salonie (ale nie tylko) pojawił się pomysł pozwu zbiorowego przeciwko rządowi "o utracone korzyści wynikające z proponowanej zmiany w systemie emerytalnym".
Pomysł sam w sobie absurdalny i pozbawiony realnych podstaw - między innymi dlatego, że warunkiem sine qua nonprzyjęcia i rozpatrzenia takiego wniosku jest (w zgodzie z prawem i o dziwo - ze zdrowym rozsądkiem) jest WSKAZANIE WYSOKOŚCI szkody.
Tego zaś nijak wyliczyć się nie da.
W istocie - taki pozew sądowi mogą rządowi wytoczyć jedynie Otwarte Fundusze Emerytalne, bo ich stratę da się wyliczyć dość precyzyjnie.
Nie dziwię się też konsultowanym prawnikom, że "zgodzili się" sprawę poprowadzić.
Sam za zaliczkę w wysokości 100k podejmuję się "poprowadzić" sprawę przeciwko dowolnemu podmiotowi w dowolnej sprawie.
Tematem notki jednak nie są ani prawnicze szwindle, ani indolencja prawna jakichś ekonomicznych guru (jest ona zresztą zdaje się fundamentem ich specjalności) ani nawet oburzenie na tzw. rząd twórczo rozwijający pojęcie kreatywnej księgowości.
Chcielibyśmy tylko zwrócić uwagę, że jak niemal wszystko, co rzucane jest opinii publicznej na żer - cała ta sprawa służy tytko zaciemnieniu rzeczywistości i skanalizowaniu coraz większego społecznego niezadowolenia w celu wpuszczenia go w gwizdek.
Problem w istocie tkwi tylko w tym, że przymusowo strzyżonym baranom - jak raczył był nazwać Polaków pomysłodawca sądzenia się z rządem - jest obojętne kto ich wełne zabierze i co z nią zrobi i obojętne są kłótnie dzielących się runem gangsterów.
Pan Rybiński przeto - bo on jest pomysłodawcą a przynajmniej pomysł zbiorowego pozwu firmuje - występuje nie jako obrońca pieniędzy przyszłych emerytów a jako rzecznik jednej z kłócących się przy podziale łupu frakcji.
Przez dwanaście z górą lat nie raził pana Rybińskiego Krzysztofa fakt strzyżenia, oburzenie dopiero wywołał zamach na wielkość działki dla OFE.
Jest tylko jeden powód wszelkich kłopotów związanych z pieniędzmi gromadzonymi na emerytury i tym powodem jest istnienie nie tyle nawet przymusu ich gromadzenia ile przyczyna dla której przymus jest utrzymywany: to przywilej korzystania z tych pieniędzy (czyli pisząc wprost - zawłaszczania ich) przez rządy czy wskazane przez rządy podmioty.
A nagłaśnianie kłótni wewnątrz szajek dzielących się NASZYMI pieniędzmi to zasłona dymna, ułuda tworzona przez sprawców mająca wywołać w nas przekonanie, że zabór tych pieniędzy jest nieuchronny jak następstwo pór roku a rządy w tym wszystkim są jak nie ciepłą odzieżą w zimie to schłodzonym napojem latem.
Do tej pory mieliśmy tylko kibicować rabunkowi naszych pieniędzy - teraz żąda się od nas, byśmy domagali się "sprawiedliwości" przy dzieleniu łupów.
Szkoda, że żaden z "autorytetów" nie próbuje już nawet wspomnieć, że sprawiedliwe byłoby jedynie nie zabieranie nam tych pieniędzy...
