paweł solski paweł solski
483
BLOG

Gwałt pozytywny

paweł solski paweł solski Polityka Obserwuj notkę 3

                                                         

W wyniku najazdu barbarzyńców na Europę, który to najazd nie został odparty ani przez policję, ani przez wojsko państw napadniętych, a nawet wręcz przeciwnie - formacje militarne tych państw ochoczo umożliwiały najeźdźcom wdarcie się na ich teren - w wielu miastach naszego kontynentu doszło do typowych w takiej sytuacji zjawisk, jak:

terror wobec rdzennej ludności,

nieograniczony rabunek mienia tubylców,

wysiedlanie i wywłaszczenia przemocą z nieruchomości należących do tubylców

oraz do gwałtów eufemistycznie zwanych „przemocą seksualną wobec kobiet” – to sformułowanie „wobec kobiet” jest warte podkreślenia.

Nie jest to nic nowego na przestrzeni dziejów, gdy barbarzyńcy opanowują cywilizację. Novum jest tylko podstępna i zdradziecka „władza”, która miała reprezentować i zabezpieczać Europejczyków, a okazała się „V kolumną” dla mieszkańców Europy.

Dlaczego to się dzieje, co się dzieje?

Otóż: politycy, establishment klerykalny różnych wyznań, geszefciarze i struktury propagandowe obsługujące w/w - to w istocie zamaskowani komuniści, którzy przed i szczególnie po upadku sowietów przenieśli się na teren euroatlantycki i opanowali struktury polityczne, wyznaniowe i biznesowe.

Ten exodus komunistów do demokracji odbywał się oczywiście od połowy XX wieku, ale nasilił się po upadku sowietów, aż osiągnął masę krytyczną i przeistoczył się w zwartą siłę polityczną działającą w sposób niejawny. Dla zmylenia przeciwnika rozmieszczoną po różnych segmentach społeczeństw euroatlantyckich.

Pierwszy raz w sposób zorganizowany, ale niejawny, komuniści ci wystąpili w trakcie drugiej wojny irackiej przypuszczając zmasowany atak na USA zarówno poprzez propagandę, jak też struktury polityczne i administracyjne w celu ochrony i obrony komunistycznego reżimu w Iraku, który cichcem zasilał ich w pieniądze oraz by sprawdzić na ile, jak głęboko można wbić klin w sojusz USA i Europy.

Zazwyczaj dość naiwnie, żeby nie powiedzieć – głupio, założono, że upadek sowietów zlikwidował komunizm. Tak, jakby komunizm był zjawiskiem atmosferycznym, a nie wynikiem działania zdeklarowanych ludobójców. Nawet wymordowanie dużej liczby faszystów i nazistów, nie wypleniło całkowicie tych ludobójczych ideologii, które swój początek mają w marksizmie, a co dopiero zwornika tych wszystkich ruchów – komunizm.  Jak miał sam z siebie zniknąć, jeśli poza satrapą rumuńskim i jego żoną, nie zabito żadnego komunisty- ludobójcy!

Ludobójcy komunistyczni - a komunizm, to zawsze ludobójstwo - nie zostali zniszczeni. Za ponad 100 milionów wymordowanych i ciągle mordowanych w jawnych enklawach komunizmu ludzi, te bestie nie poniosły dosłownie żadnej odpowiedzialności. Wręcz przeciwnie, a to na sposób „krotochwilny”, a to na „styl retro” oswajano z tym ludobójczym systemem, aby cichcem na różne sposoby infekować nim społeczeństwa na nowo.

Jednak komuniści wyciągnęli wniosek z porażki państwa sowietów. Zrozumieli, że nie zdobędą władzy absolutnej nad człowiekiem, jeśli opanują tylko - nawet ogromny - ale jeden rejon świata.

Komuniści doskonale zdają sobie sprawę, że ich system to niewolnictwo przemieszane z wczesną fazą feudalną - i dlatego jest sprzeczny z istotą człowieczeństwa - a więc nie do zaakceptowania przez żadną nie patologiczną jednostkę.

Rozumieją więc, że aby panować nieodwołalnie, muszą zdobyć cały świat i w ten sposób pozbawić jednostki oraz społeczeństwa alternatywy demokratycznej.

Aby zdobyć cały świat, trzeba zdobyć Europę i USA. „Błąd” Lenina polegał na tym, że przechwycił środki terroru nad na wpół dzikim społeczeństwem, otoczonym przez cywilizację.

70 lat Sowietów, owo swoiste rozpoznanie walką pokazało również, że tak ludobójczy system może się utrzymać za pomocą terroru tylko, jeżeli oprze się na hordach półdzikich osobników, którym zaoferuje awans cywilizacyjny, bez wysiłkowy, wyłącznie za udział w ludobójstwie.

Oczywiście im dalej na zachód od Moskwy, tym trudniej było przechwycić środki terroru. I nawet w krajach zacofanych technologicznie, ale z głęboką cywilizacją - jak Hiszpania - mimo zaangażowania niebywałego terroru i jednostek patologicznych z całego świata, ludobójstwa na niespotykaną wówczas skalę oraz zmasowanego ataku propagandy, nie udało się uchwycić władzy. Komuniści ponieśli spektakularną klęskę.

Sytuacja ta skutkowała głęboką analizą problemu zdobycia przez komunistów władzy nad światem. Wnioski były oczywiste. Wyłoniły się trzy twierdze do zdobycia: Europa, jako całość. USA. Watykan.

Dla komunistów problemem stały się Sowiety. Od połowy lat pięćdziesiątych XX wieku wiadomo było, że Sowiety swoim istnieniem są koszmarnym dowodem, do czego prowadzi lewica i w związku z tym nie mogą jej przewodzić.

Co odważniejsi komuniści (piszę komuniści, ale mam na myśli lewicowców, każdy lewicowiec to komunista, różnią ich tylko metody, czasem są tak głupi, że o tym nie wiedzą) uważali, że trzeba zakończyć żywot Sowietów. Dlatego poparli walkę Polaków o niepodległość, bo rozumieli, że obali to Sowiety.

Co do USA, już w latach dwudziestych XX wieku sowieci podjęli szeroką akcję wrzynania się w krwioobieg społeczeństwa amerykańskiego. Na pierwszy kąsek poszli socjaliści. Zgodnie z prawem Ayn Rand: jeżeli są dwie ideologie i jedna jest bardziej „miękka” a druga bardziej ortodoksyjna, to zawsze zwycięży ta fanatyczna. To samo prawo dotyczy religii.

Bardzo duża partia socjalistyczna w USA została wchłonięta przez maleńką Komunistyczną Partię USA. Duża rolę odegrał tu agent sowiecki znany, jako John Reed, który najpierw w skomplikowany sposób okradł socjalistów z pieniędzy, a następnie ich przechwycił unicestwiając, jako siłę polityczną. Sowietom chodziło o to, aby nie powstał „drugi komunistyczny Rzym”, jak to było swego czasu z chrześcijaństwem.

Kolejnym etapem było zainfekowanie USA – uwaga - pod pozorem biednych uchodźców z ogarniętej amokiem: faszyzmu, narodowego socjalizmu i komunizmu Europy, agenturą komunistyczną, która jednocześnie płynnie połączyła się z tą z lat dwudziestych, właśnie połykającą kolejną partię w USA, tym razem - demokratyczną. 

Demokratyczne społeczeństwo USA zostało poddane bardzo wyrafinowanym metodom „prania mózgów”. Należy tu zaznaczyć, że walka z komunizmem, jeżeli tylko polega na ględzeniu i pięknoduchostwie, zawsze kończy się sukcesem komunistów.

W USA zwycięstwo komunistów polegało na wprowadzeniu na urząd Prezydenta państwa takich komunistów jak: F. Delano-Roosevelt, J. F. Kennedy, L. B. Johnson, G. R. Ford, J. E. Carter.

F. Delano-Roosevelt był lewicowcem starej daty, czyli mentalnie pomiędzy Bucharinem a Trockim. J. F. Kennedy to już typowy lewicowiec dwudziestego wieku. W czasie wojny szpieg niemiecki chroniony wówczas przez FBI ze względu na stosunki towarzyskie ojca, a więc typowe zachowanie dla komunistów. Od połowy lat pięćdziesiątych otwarcie walczący z Sowietami o ustanowienie ośrodka nowej lewicy w USA. Za co zresztą Sowieci go w końcu odstrzelili.

L. B. Johnson kontynuował politykę Kennedy’ego tylko bardziej agresywnie. Dlatego wybuchła wojna w Wietnamie. W kraju, tak jak Roosevelt, Johnson deptał Konstytucję USA każdego dnia. To za jego rządów i subsydiowana przez jego administrację, pojawia się szkoła „skrytego marksizmu”, która ma wsączyć jad do głów młodych Amerykanów skrzętnie unikając kompromitujących konotacji do marksizmu. Przykładowo, jeżeli już się nie dało inaczej, to zawsze obok Marksa jest przytaczane, jakieś mniej kompromitujące nazwisko.

Głównie chodzi o to, aby Amerykanie łyknęli bakcyla rabunku i życia na cudzy koszt pod pretekstem, jakim posługiwał się komunizm w XIX wieku w Europie: sprawiedliwość społeczna, redystrybucja dochodu, równość rozumiana, jako życie na cudzy koszt, itp. głupoty. Efektem wdrukowania społeczeństwu takich poglądów zawsze jest degrengolada ładu społecznego.   

Głównym przedstawicielem tej sitwy jest John Rawls - autor nowego katechizmu komunistów: „Teorii sprawiedliwości”. Ten komunistyczny gniot jest takim zbiorem zabobonów, przesądów, półprawd, że wprost trudno uwierzyć, iż po szkole wiedeńskiej ekonomicznej, dziełach Ayn Rand i samej praktyce życia gospodarczego w USA oraz ludobójstwie lewicy na całym świecie, ktoś może na poważnie przyjąć te głupoty, a jednak „Teoria Sprawiedliwości” staje się drogowskazem dla całej amerykańskiej patologii.

Ten podręcznik dla ”ubogich komuchów” jest tak cwano napisany, że ani razu nie pada nazwisko: Lenin, Stalin, Trocki. Tak, jakby wypocin Johna Rawls’a już na milionach trupów nie wypróbowano!

Właśnie z wymiotów J. Rawls’a wywodzi się – „pozytywna dyskryminacja”, która w gruncie rzeczy jest typowym bestialstwem komuchów wyrażanym poprzez takie powiedzenie - „gdzie drwa rąbią, wióry lecą”, czyli typowe usprawiedliwienie terroru komunistycznego przez każdego ludobójcę, cel uświęca środki.

Co do G. Forda i J. Cartera - mimo, że jeden reprezentował republikanów, a drugi demokratów - obaj byli przedstawicielami tej lewicy, którą w Polsce nazywamy lewicą pobożną. G. Ford wsławił się tym, że w trakcie swojej drugiej kampanii wyborczej zaczął bredzić, iż PRL, to samodzielny i niepodległy byt państwowy, czym wywołał kompletny szok międzynarodowej opinii publicznej oraz doprowadził do kompletnej samo kompromitacji.

J. Carter w trakcie drugiej kampanii wyborczej biegał, jak kot z pęcherzem, do ambasady sowieckiej w USA wyżalać się na „okrutnego” Ronalda Regana.

Ci w/w prezydenci doprowadzili do anarchii moralnej, społecznej i podkopali zdrowe fundamenty społeczeństwa USA.  

Tak przygotowane podglebie zaowocowało powołaniem na urząd prezydenta państwa, aktualnego rezydenta Białego Domu, który oficjalnie przyznaje, iż jest komunistą, a tajemnicą poliszynela jest faktyczny jego muzułmanizm. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że brat aktualnego prezydenta USA jest osobą numer dwa, w - uznawanym przez wiele państw, między innymi arabskich, np. Egipt - Bractwie Muzułmańskim, które jest rzeczywistym motorem działań islamistów na naszym globie. W rzeczywistości za jego prezydentury, wbrew najważniejszym interesom narodu amerykańskiego, USA stała się schizofrenicznym sojusznikiem islamu.

Powstaje pytanie: skąd taka miłość do islamu u lewicowców? Odpowiedź jest prosta: między tymi wierzeniami powstałymi na przełomie szóstego i siódmego wieku w nomadycznych strukturach barbarzyńców i lewicowym postrzeganiem świata zrodzonym ze ścierania się judaizmu z rzymskim katolicyzmem, w zasadzie nie ma różnic.

W islamie jednostka jest nędznym robakiem u stóp okrutnego Boga, którego może tylko przebłagać zbiorowość dokonując ciągłych ofiar z jednostki, faktycznych i metaforycznych.

U lewicy – „jednostka zerem, jednostka bzdurą, sama nie ruszy pięciocalowej kłody, a co dopiero podnieść dom pięciopiętrowy”, jak wyjaśnia to pracownik organów terroru Związku Sowieckiego, który w ramach swoich obowiązków zajmował się przygotowaniem i realizacją zabójstw politycznych za granicami Sowietów, niejaki Mordka Goldstein, szerzej znany w cywilu jako Włodzimierz Majakowski.

Lewica - tak jak islam - gardzi i nienawidzi jednostki a wielbi masę. Jedyną różnicą jest to, że lewica wierzy w swojego boga - w „partię”, jako namacalną emanację masy, a islam -  w okrutnego Boga.

Jednak tę różnicę łatwo da się zniwelować na płaszczyźnie nienawiści do jednostki i wszystkiego, co z jednostką jest związane, czyli: kapitalizmu, demokracji, liberalizmu.

Poza tym wiadomo, iż dla ludzi prostych, religia jest swoistą namiastką filozofii. Po cóż wyjaśniać prostaczkom zawiłe subtelności marksizmu-leninizmu. Masom zafunduje się synkretyczny islam, już tam - co bardziej wtajemniczone - katabasy pracują nad „europejskim islamem”, zaś „dopuszczonym” do tajemnicy przedstawi się lewicowy opis świata.

Należy pamiętać, że lewica w wyniku postępu technologicznego utraciła swoje masy –  proletariuszy. Zastępczo rolę mas pełniły mniejszości seksualne, ale element nośny tego „nowego proletariatu” szybko się wyczerpał.

Niezbędnym jest więc wyszukanie „nowego proletariatu”. Idealnym „proletariatem” jest więc wyznawca Allaha przetransportowany do cywilizacji, który jako wyznawca zabobonów z szóstego i siódmego wieku, nigdy nie zaadaptuje się do cywilizacji, której też  nienawidzi lewica.

Nienawiść islamisty i lewicowca do cywilizacji, spaja ich stalową klamrą. W tym duecie lewica jest przewodnikiem-zdrajcą, wskazującym gdzie i jak zaatakować cywilizację. Islam wywdzięcza się lewicy za te usługi głosowaniem na nią i zapewnieniem jej dostępu prawnego do środków terroru.

Dlatego do Europy sprowadzono muzułmanów i lewica terroryzuje narody Europy, aby  ten jej „proletariat” równo rozmieścić na całym naszym kontynencie.

 Dlatego różne komunistyczne agentury nawet za cenę demaskacji, jak Aniela, w sposób brutalny dążą do realizacji celu – islamizacji również USA.

Co do tego, jak pracowano nad planem opanowania Watykanu, przedstawię w dalszym ciągu tej notatki, który nastąpi wkrótce.     

               

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka