GIOTTO, NOLI ME TANGERE
Scena ta została namalowana dokładnie tak jak jest opisana w Ewangeli św. Jana.
Maria z Magdali łkajaca z żalu za utraconym Jezusem przychodzi nad ranem do Jego grobu ale znajduje go pustym. Przy grobie siedzą aniolowie i to im się skarży, że zabrano jej Pana. Kiedy się odwróciła zobaczyła Jezusa ale Go NIE POZNAJE. Myśli, że to ogrodnik. Tenże pyta się jej: ”Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?” Nadal nie poznając go mówi: “Panie, jeśli to ty Go przeniosłeś, powiedz mi gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę”. Wtedy Jezus powiedział do niej: “MARIO!” Poznała go. Tylko On tak wymawiał jej imię. Pada przed nim na kolana, chce przytulić się do Jego stóp, tak jak wtedy, w Betani. Chce poczuć ciepło Jego ciała, poczuć bliskość Nauczyciela, uciszyć swoją tesknotę, taką zwykłą, ludzką tęsknotę za dotykiem, za byciem z Przyjacielem. To przecież było tak niedawno kiedy obmywala Mu stopy, kiedy osuszała je swoimi włosami... Tęsknota za tą intymną chwilą, kiedy On tak po ludzku był tylko z nią, tak blisko, tak dobrze…Taki jeden, jedyny moment, kiedy nie było tłumów, które nauczał, kiedy nie było uczniów…Nikogo…Tylko Pan i ona. I moment, w którym mogła Mu pokazać jak bardzo go kocha. To było tak niedawno. I ona tak za Nim tęskniła…
Niedawno…Mario Magdaleno to było w innym czasie…Od tego momentu zmieniło się WSZYSTKO…Mario, Mario Jego czas nie jest jeszcze Twoim czasem.
Szczęście przepełniające serce Marii, że On jednak żyje, że teraz bedzie mogła obmyć i opatrzyć Jego poranione gwoździami stopy i będzie tak jak bylo przedtem… I Chrystus wyciąga w jej kierunku rękę… ale…Maria nie rozumie: “NOLI ME TANGERE” przeszyło chłodem jej serce, …“Mario, Mario, Mój czas nie jest jeszcze Twoim czasem”… Maria nie rozumie. W powietrzu zastygła jej ręka z taką nadzieją wysunięta w stronę Pana… Pod pustym grobem śpią żolnierze nieświadomi Zmartwychwstania. Tylko aniołowie są świadkami spotkania Marii i Jezusa. Kairos przecina Chronos.
Tak piękna jesteś w swojej pokorze
złych duchów cudzołożnico,
gdy olejkiem namaszczasz,
włosami ocierasz
i łzami spływa twe lico.
Tak piękna jesteś, gdyś nawrócona
ja ścieżkę ci znaleźć pomogę
zobaczysz grób pusty -
noli me tangere -
ogrodnik wyjdzie na drogę.
(źródło: internet. Nie znam autora)
