Wojna domowa w Hiszpanii, która wybuchła dokładnie 83 lata temu jest obok Wojny Secesyjnej w Ameryce (1861-65), wojny w Wietnamie (1957-75) i wojny w Iraku (2003-11) jednym z najbardziej zakłamanych przez lewicę konfliktów zbrojnych. O ile gen. Franco i jego ludziom udało się pokonać komunistów, wygrać wojnę, przywrócić elementarny porządek i uczynić Hiszpanię bogatym, silnym, wolnym państwem, o tyle „reakcja” przegrała bitwę o pamięć. To lewactwo wszelkiej maści przez dzisięciolecia zniekształciło i zafałszowało obraz tej wojny wmawiając milionom ludzi, że republikanie to byli święci, którzy bronili Hiszpanii przed faszyzmem. Bzdura. Poniżej przedstawię 10 najważniejszych, lewicowych mitów na temat tej wojny i fakty, które im przeczą.
1. Mit: „Buntownicy wystąpili przeciwko legalnemu, demokratycznie wybranemu rządowi II Republiki”
Fakty: Pomimo apeli polityków hiszpańskiej prawicy (mi. Gila Roblesa i Calvo Sotelo) republikański rząd w ogóle nie reagował na lewicowy terror, jaki szalał od lutego 1936 r. (masowe palenie kościołów, mordowanie przeciwników polit., zamachy, ataki na siedziby i redakcje gazet opozycyjnych partii itd.). Rząd akceptował stan dwuwładzy, w których struktury władzy na ulicach miały do powiedzenia więcej niż władze centralne. Republikański rząd miał charakter ekstremistycznie lewicowy, antychrześcijański i rewolucyjny. Było kwestią czasu aż dojdzie do czerwonej rewolucji i przejęcia pełnej władzy. W tej sytuacji korpus oficerski i prawica zdecydowały się działać, aby ocalić Hiszpanię i wolność.
2. Mit: „Buntownicy byli faszystami”
Fakty: Poza Falangą, która nie była najważniejszą siłą w obozie narodowców (buntowników) , nie było tam faszystów. Buntownicy, którzy wystąpili przeciwko II Republice byli monarchistami, karlistami, konserwatystami, czyli szeroko rozumianą prawicą. Trzon sił stanowiła zwłaszcza na początku wojny tzw. Armia Afrykańska, złożona z zawodowych żołnierzy i oficerów, w tym z Marokańczyków. Poza tym w Hiszpanii walczyło po stronie frankistów ok. 12 000 zagranicznych ochotników, min. z Portugalii, Irlandii, Francji, Gwinei, Brytyjczycy, Rumuni, biali Rosjanie. Trudno tych ludzi nazwać faszystami (zwłaszcza Murzynów). To komunistyczna i lewicowa propaganda zrobiła z tych ludzi faszystów.
Mit 3: „Generał Franco wygrał wojnę dzięki wsparciu III Rzeszy i faszystowskich Włoch”
Fakty: Wsparcie jakie Republika dostawała z ZSRR i innych państw było porównywalne z tym, jakie otrzymywali frankiści z Niemiec i Włoch. Na początku wojny to republikanie mieli przewagę i w tym 1936 r. kontrolowali 60% kraju. Most powietrzny, który umożliwił przerzut sił narodowców na kontynent był w dużej mierze zasługą samych Hiszpanów, a nie Niemców i Włochów. Przez całą wojnę republikanie mieli przewagę w broni pancernej, a przez większą jej część także w lotnictwie. Generał Franco wygrał wojnę dzięki swoim talentom dowódczym, strategii stopniowego zdobywania Hiszpanii i sprawnej, skutecznej polityce. Poza tym frankiści byli lepiej dowodzeni, wyszkoleni i zmotywowani niż ich czerwoni przeciwnicy.
Mit 4: „Cała inteligencja popierała II Republikę”
Fakty: Część hiszpańskiej inteligencji popierała Republikę, ale nie wszyscy. 29 intelektualistów zostało zamordowanych przez republikanów (min. Ramiro de Maetzu), wielu innych musiało uciekać z Republiki w obawie o utratę życia (min. Azorin). Część popierała Front Ludowy w obawie przed represjami (min. Ortega y Gasset). A inni z kolei poparli frankistów, min. D’Ors, Morente, Salvador Dali.
Mit 5: „Brygady Międzynarodowe”
Fakty: Były tworzone, dowodzone i w pełni kontrolowane przez agentów NKWD. Wśród ochotników do tych formacji nie brakowało fanatycznych komunistów, zwykłych bandytów i morderców, którzy mocno dali się we znaki hiszpańskiej ludności cywilnej dopuszczając się masowych zbrodni wojennych, pacyfikacji wsi, mordów, grabieży i gwałtów. Miejscowi byli traktowani jak obywatele 2. kategorii, a przecież to ochotnicy z Brygad byli tam obcy, a nie tubylcy. W szeregach Brygad NKWD przeprowadzało krwawe stalinowskie czystki eliminując i torturując wszystkich uznanych za wrogich Stalinowi, zwłaszcza trockistów.
Mit 6: „Zbombardowanie bezbronnej Guernici w 1937 roku”
Fakty: W tym rzekomo bezbronnym mieści stacjonowało w kwietniu 1937 r. 2 000 żołnierzy republikańskich, znajdowała sie fabryka amunicji i 3 szpitale polowe. Front przebiegał 25 km od miasteczka. 25 kwietnia 1937 r. samoloty z niemieckiego legionu „Kondor” dokonały nalotu, którego celem był most. Zginęło 120 cywilów (a nie 300-400 jak podawała propaganda komunistyczna), spłonęło 18% zabudowy, co potwierdzają świadkowie i dokumenty. Reszta Guernicy (łącznie 71%) spłonęła, bo zaprzestano akcji gaśniczej. Nalot Luftwaffe nie był konsultowany ze stroną narodowych dowódców i nie miał ich autoryzacji. Po tym nalocie gen. Franco interweniował osobiście i taka sytuacja już sie nie powtórzyła.
Mit 7: „Generał Franco był przeciętnym dowódcą i lubił krwawe masakry”
Fakty: W istocie był świetnym dowódcą i dobrym strategiem, czego potwierdzeniem była wygrana wojna. Ograniczał strefy bombardowań i stosował strategię stopniowego zajmowania poszczególnych rejonów Hiszpanii, by ograniczyć straty wśród cywilów. Dzięki temu już w II połowie 1937 r. miał przewagę. W bitwie nad Ebro (lipiec-listopad 1938 r.) zachowywał się powściągliwie, aby nie sprowokować przystąpienia Francji do wojny, co tylko potwierdza, że był pragmatycznym był politykiem i przywódcą.
Mit 8: „Republikanie ocalili zbiory Muzeum Prado”
Fakty: W rzeczywistości narazili te zbiory na niebezpieczeństwo trzymając je w miejscach kompletnie do tego nieprzystosowanych. Poza tym lewicowcy masowo niszczyli zabytki (min. kościoły), kradli obrazy, złote monety itp., by kupować za nie broń.
Mit 9: „Frankiści wymordowali więcej ludzi niż Republikanie”.
Fakty: W czasie wojny obie strony popełniały zbrodnie wojenne. Szacuje się, że Republikanie wymordowali 50 000-72 000 ludzi, w tym aż 7000 duchownych, szczególnie przez nich znienawidzonych. Frankistom przypisuje się śmierć 35 000-60 000 osób. Oprócz tego po wojnie wykonano 20 000- 30 000 wyroków śmierci, głównie na czerwonych zbrodniarzach wojennych. Wbrew obiegowym opiniom Czerwony Terror w Hiszpanii był w pełni usankcjonowany przez rząd II Republiki i wykonywany przez aparat państwowy tejże Republiki. Reapublikanie dopuścili się wielu ohydnych zbrodni, np. w Paracellos de Jarama, gdzie zamordowali kilka tysięcy więźniów rozstrzeliwując ich tak jak oficerów w Katyniu (zresztą Sowieci nadzorowali te egzekucje, podobnie jak i cały czerwony terror w Hiszpanii). Głód na terenach kontrolowanych przez Republikę pochłonął z kolei ok. 100 000 ofiar.
Mit 10: „Autorytarna, faszystowska dyktatura generała Franco była dramatem dla Hiszpanii”
Fakty: Generał Franco ocalił Hiszpanię przed rewolucją i komunizmem , nie dał się wplątać w udział w II wojnie światowej, uratował ponad 40 000 Żydów. Następnie odbudował swój kraj, wprowadził gospodarkę wolnorynkową, uczynił gospodarczą potęgą. Zapewnił swojemu krajowi bezpieczeństwo, dobrobyt i stabilizację. A na koniec liberalizował rządy i umożliwił pokojową transformację. Wolę taką dyktaturę niż rządy bolszewików, które oznaczają masowe egzekucje, terror, niewolnictwo, biedę, głód i nachalną propagandę.
Jak ktoś jest ciekawy tego tematu polecam książkę Pio Moi pt. „Mity Hiszpańskiej Wojny Domowej” .
Post ten dedykuję gen. Franco i dzielnym obrońcom tradycyjnej, katolickiej Hiszpanii.
polish_allied
