Ludzie Wolni czuli zagrożenie, przez las przetaczały się fale Zła, chorowali na brak Miłości. Leśny Ludek był dziećmi Miłości, więc w sytuacji jej braku doświadczał choroby sierocej. Krasnoludy traciły barwy, stawały się przezroczyste, Elfy ustawicznie płakały, Wróżka Dębulka wyschła i przypominała starowinkę. Każdy chorował. Cesarz Kniei zwołał zebranie, wszyscy musieli szukać powodu, dlaczego Miłość odeszła. Otóż Miłość nie porzuciła swoich dzieci, Czarnoksiężnik Weron uśpił ją czarami. Kołysała się zaplątana w pajęczyny na wyspie Roca. Nikt nie był w stanie zabić Miłości, dopóki chociaż jedna osoba kochała, można ją było tylko uśpić. Wiedźma zasugerowała skorzystanie z pomocy Tymka. On jako Odmieniec miał możliwość podróżowania po granicy światów, gdzie w tafli Jeziora Przeznaczenia odbijały się wszystkie zjawiska świata równoległego. Decyzję podjęto, Wiedźma miała być emisariuszem. Nie dopuszczono do tajemnicy rodziców tylko Michała. Tymek nie mógł być sam, strach uniemożliwiał podróż.
Wiedźma wprowadziła Tymka w trans, w którym jego duch opuścił ciało i zaczął błądzić po granicach światów. Normalność miała kolor niebieski, anormalność miała kolor czerwony. Tymek ujrzał czerwonego smoka o dwunastu głowach, każda głowa przeobrażała się uderzając w inną sferę lasu. Smok nie wychodził ze strefy cienia dlatego Wolni Ludzie nie byli w stanie sami go zobaczyć. Czy byli bezbronni? Nie do końca, Tymek jako Odmieniec miał dostęp do mocy strefy cienia, ale potrzebował wsparcia dwunastu odważnych.
Potrzeba było dwunastu sprawiedliwych, którzy na najwyższym poziomie świadomości będą utrzymywali głowę smoka w bańce bezznaczeń. Głód znaczeń spowoduje, że smok ratując swoje posłannictwo opuści zagrożony obszar na zawsze, gdyż tam groziło mu unicestwienie. To nie Prawda, tylko znaczenia były paliwem Zła. Zło karmiło się energią uwalnianą w procesie przeobrażania Prawdy w kłamstwo. Prawda była czystym znaczeniem, kłamstwo było jej deformacją.
Wolni Ludzie byli pierwotną rasą ludów prerii, bez moralności, bez wartościowania, bez oceniania. W ich gronie nie można było znaleźć sprawiedliwych, oni nie znali pojęcia sprawiedliwości. Zadanie należało do Michała, miał wśród znajomych znaleźć dwanaście osób, które były postrzegane jako dobre, zaprosić ich do gry RPG. W trakcie gry Wiedźma miała ich wprawić w trans i nauczyć walki z postacią smoka. To nie było proste, ludzie grzeszyli. Za sprawiedliwego uznawano tego, kto naprawiał wyrządzone Zło, kto uczciwie przyznawał się do porażki, kto pomagał słabszym wierząc w równość wszystkich. Musiała to być osoba psychicznie silna, gotowa zmierzyć się ze Złem, której wiara w dobre zakończenia dawała siłę przebicia. Wiedźma nauczyła Michała rozpoznawania ludzi silnych Nadzieją, byli czyści, ufali w siły dobra i byli gotowi o swoje ideały walczyć. Te osoby miały aurę białą. Michał nauczył się wprowadzać w stan aktywności trzeciego oka, w którym dostrzegał aurę. Był to pierwszy krok do walki, najtrudniejsze miało dopiero nadejść.
