ironia okazała się narzędziem uwalniającym z napięcia
mogliśmy w zawoalowany sposób uderzać w słabości
był to atak widoczny dla obcych
atakowany był ślepy - brał słowa za dobrą monetę
ironia okazała się narzędziem władzy
podkopywała pozycje atakowanych
pozwalała zawiązywać ciche sojusze
w szarej mgle niedopowiedzeń
świat zamieniał się w planszę do gry w szachy
figury miały ustalone ruchy
gracze stosowali określone strategie
nowicjusze przegrywali na wejściu
zapraszano ich do stołu
sprzedawano nadzieję uczestnictwa
historia utkana z półprawd kupowała poparcie
tłum klakierów porywały idee niesione na sztandarach
ironia pozwalała trzymać ich w strefie cienia
dziękowali za honor poklepania po ramieniu
w czasie gdy pieniądze zmieniały właściciela
pożyteczni idioci chwalili się nowymi kontaktami
