stracona

wylewa się ze mnie żal
drgający łkaniem
strata jak rana w sercu
boli 

wstrząsa mną ból
zatracam się w płaczu
nie wróci
odeszła 

moja przyszłość
jak główka róży
kapiące krople rosy 
rozpadają się na kolcach
tęsknota
jak burza
uderza 

przyszłość
pustka
która szuka wypełnienia
zaufania
złamany kwiat

żałoba przynosi ukojenie
dystans pozwala otworzyć
nowe drzwi na świat
słońce i deszcz
burza
pogoda nowego rozdania

zbieram nagimi stopami
krople rosy mieniące się na trawie
wolny