Dziś zgodnie z obietnicą notka poświęcona Nightingale Hospital, notka będzie bardzo długa ponieważ temat jest bardzo obszerny, a nie chcę go już szatkować, bo czas goni. Nightingale Hospital to jest top temat w brytyjskich gazetach z początku tygodnia. Taki szpital na 4000 łóżek uruchomiono w Londynie, w tym tygodniu ruszył montaż takiego szpitala na 1000 łóżek w Manchesterze i Brimingham i zgodnie z zapowiedzią sekretarza zdrowia, Nightingale Hospital będą uruchamiane wszędzie tam gdzie wystąpi taka potrzeba. Dobra wiadomość dla fanów motoryzacji : holding Rolls - Royce wygrał rządowy przetarg na wykonanie 10 tysięcy respiratorów. Oczywiście nikomu nie życzę, aby przy jego łóżku stał produkt z legendarnym znakiem firmowym " RR " to tylko tytułem informacji, że jest pełna mobilizacja w walce z wirusem.
Mobilizacja na taką skalę, że uziemiony personel EasyJeta i Virgin Atlantic zdobył dodatkową profesję do zapisania w CV : monter szpitali polowych. Obie firmy oddelegowały swoich pracowników do pomocy wojsku. Wszystko czym się posługujemy, z czego korzystamy musiało wcześniej zostać wymyślone. Najbardziej prozaiczne rzeczy musiały zostać wykoncypowane i stworzone pod wpływem potrzeb. Nie inaczej było ze szpitalami polowymi.
Matką owej potrzeby w przypadku Nightingale Hospital była wojna krymska. Konflikt pomiędzy Rosją, a Turcją i sprzymierzoną z Turcją, Francją i Wielką Brytanią wybuchł w połowie XIX wieku. Konflikt położył tamę rosyjskiej ekspansji w kierunku Morza Śródziemnego, które z oczywistych powodów było obszarem zainteresowania obu państw sprzymierzonych z Turcją. Polityka nie bawi się w sentymenty, są tylko interesy, kto tego nie rozumie, przegrywa. Choć konflikt zakończył się zwycięstwem Anglii i Francji, ratując przy okazji upadającą Turcję to początki konfliktu takiego sukcesu nie zapowiadały. Wojna z użyciem techniki bardziej zaawansowanej od tej używanej w czasie wojen napoleońskich okazała się bardzo krwawa, popełniono wszystkie błędy, które popełniono 60 lat później, w przeddzień wybuchu I wojny światowej. Krwawe żniwo wojny krymskiej było tak samo szokujące dla ówczesnej Europy, jak to co przeszło do historii jako I wojna światowa i wszystkie późniejsze konflikty. Zwycięstwo sprzymierzonych w wojnie z Rosją było możliwe tylko dlatego, że w polu spotkały się dwie całkowicie nieudolnie dowodzone armie, z których jedna dowodzona była jeszcze gorzej. Triumfy, zwycięstwa militarne, sukcesy nie tylko wojskowe, usypiają. Usypiają, obniżają czujność także sukcesy w nauce, technice, osiąganie coraz wyższych pułapów cywilizacyjnych bywa zabójcze. Ba, nawet sztuka tego doświadcza, sztuka bez dopływu swieżej " krwi " bez dopływu nowych idei więdnie, obumiera, staje się wtórna i przewidywalna.
Właśnie w taki okres weszliśmy. W nauce i technice osiągnęliśmy wszystko, wiemy wszystko, mamy potężne mikroskopy i teleskopy. Możemy zaglądać w najbardziej mikroskopijne obszary świata, możemy penetrować najgłębsze rejony kosmosu. Nasz poziom życia jest typu : brać pełnymi garściami i cieszyć się z życia jak się da i gdzie się da. Nagle przytrafia się kataklizm w postaci drobiny o wielkości milionowych części milimetra i jesteśmy bezradni. I nie chodzi tu wcale o globalne ocieplenie, ani o drobiny CO2, które podobno widzi w powietrzu " błogosławiona " Greta Szwedzka. Zachowujemy się jak ogarnięci paniką mieszkańcy średniowiecznego miasta na wieść o dżumie. Kompletna bezradność, strach, panika, każdy chwyta, swoje, każdy dba o swoje, każdy pierzcha gdzie pieprz rośnie. Byle dalej od zagrożenia, mnie to nie dotyczy, ratuj się kto może. Pielęgniarki i pielęgniarze w Hiszpanii porzucają łóżka przy których mieli czuwać i nieść czasem ostatnie wsparcie, dać ostatnią otuchę, dać drobny, pozornie mało znaczący przykład człowieczeństwa. Jakiego świata doczekaliśmy ? Tak to miało wyglądać ? Nihilizm, pycha, wszystko wolno, wszystko ma służyć zabawie tu i teraz ? A tu taka niespodzianka. Tak to dobrobyt, poczucie omnipotencji zabiło miłosierdzie, tak kończy się niebezpieczna zabawa z rugowaniem religii i duchowości z życia człowieka. Najzabawniejsze jest to, że ci konkwistadorzy, wojownicy nowego porządku kiedy przychodzi potrzeba założenia pampersów 3XLarge, wołają o spowiednika, proszą o właściwe opatrzenie ich na nową, nieznaną drogę. Choć wszystkie drogi już poznali, tej jednej nie znają. Bezradność. Jedyne co budujące w całej tej panice to fakt, że w UK jeszcze nie całe miłosierdzie zabito, jeszcze są ludzie gotowi podjąć walkę i służyć tym w najpilniejszych potrzebach. W Wielkiej Brytanii na rzecz wspólnego dobra pracuje ponad 20 mln wolontariuszy skupionych w klubach, towarzystwach i organizacjach charytatywnych, a na apel ministerstwa zdrowia o zgłaszanie się wolontariuszy - według potrzeb chodziło o 250 tys. - odpowiedziało ponad 750 tys. ludzi. To jest jakaś szansa, to pozwala na optymizm.
Tyle potrzebnej, czy niepotrzebnej dygresji, a teraz powrót do wojny krymskiej. To co miało być konfliktem krótkim, rozstrzygniętym w czasie krótkiej, letniej kampanii, okazało się grobem dla ponad 0,5 mln żołnierzy. Bo sukcesy usypiają. Triumf Anglików pod Waterloo sprawił, że brytyjskie ministerstwo wojny uznało " Czerwone kubraki " za armię niezwyciężoną... tak miało być po wsze czasy, więc kwatermistrzostwem zajmowało się w ministerstwie wojny kilku nieudolnych urzędników - cywili. Takie były złego początki, i za tę bezmyślność zapłacili krwią żołnierze z nad Almy, spod Bałakławy i Sewastopola. Zanim jednak polała się krew w najsłynniejszych krymskich bitwach, wydarzyła się rzecz nieprzewidziana. Brytyjsko - francuski korpus ekspedycyjny wysadzony pod Warną idący z odsieczą Turkom obleganym w naddunajskiej twierdzy Silistra został zdziesiątkowany przez epidemię cholery. W pierwszym tygodniu marszu odesłano do Stambułu ponad 1000 zakażonych żołnierzy, w następnym tygodniu kolejny tysiąc, więc nieszczęśni Turcy, obrońcy Silistry musieli obronę twierdzy wpisać tylko i wyłącznie na swoje konto, do swojej księgi bojowej. Tymczasem nieudolnie dowodzony korpus sprzymierzonych przerzucono na Krym, celem zdobycia Sewastopola. Przy okazji zapominając o przerzuceniu korpusu medycznego, leków, bandaży, szpitalnych namiotów. Wszystkiego co w warunkach bojowych jest niezbędne. Ranni i chorzy zawsze spowalniają ofensywne działania. Rozpoczęła się rzeź na nieznaną wcześniej skalę, dowodząc całkowitej bezradności brytyjskiego dowództwa i brytyjskich, armijnych służb medycznych. W takim traktowaniu prostego żołnierza nie było niczego szczególnego. Tak traktowano żołnierzy angielskich we wszystkich wcześniejszych konfliktach. W wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, w wojnach toczonych w koloniach, w wojnach napoleońskich. Wszystkie ówczesne armie świata zachowwywały się identycznie i identycznie traktowały żołnierzy - mięso armatnie. Był jednak pewien element, który nie występował we wcześniejszych konfliktach. Opinia publiczna i rewelacyjny wynalazek ludzkości, stosowany z powodzeniem w żywiołowo rozwijającej się kolei, czyli telegraf. Dodatkowo doszedł najważniejszy element, bez którego opinia publiczna jest tylko pustym słowem, czyli rzetelne dziennikarstwo. Słowo dziś mocno zapomniane, kiedyś jednak mające ogromne znaczenie, do tego stopnia, że dziennikarstwo nazywano czasem " czwartą władzą " Dziś to już przeszłość, widać to dokładnie kiedy bierzesz czytelniku do ręki Gazetę Wyborczą i wchodzisz na onet.pl. Wojna krymska była tą wojną na której pojawili się pierwsi reporterzy, co w połączeniu z telegrafem pozwoliło na informowanie opinii publicznej, o tym co na froncie, niemal w tym samym czasie. Zadbał o to, pierwszy w historii wojen, wojenny reporter londyńskiego dziennika The Times, Irlandczyk William Howard Russel. Jego relacje z wojny krymskiej drukowane w prasie codziennej sprawiły, że na kartach historii pojawiła się Florence Nightingale, jej szpitale i nowoczesne pielęgniarstwo, nowoczesne wojskowe korpusy medyczne i nowoczesne znane nam do dziś szpitalnictwo.
PS. Jednak wychodzi za długie, nie do czytania. Potrzebne jest cięcie. Właśnie dostałem wiadomość, że mój wolontariat zostaje zawieszony, mam dwa dni wolne, więc dopiero jutro o szpitalach siostry Florence Nightingale. Mam czas, nigdzie się nie spieszę.
