W 1935 inż. W. Jakimiuk pracował nad koncepcją nowego myśliwca. W 1937 dowództwo lotnictwa zleciło opracowywanie projektu . Konstruktor podjął pracę, prototyp PZL-50 ”Jastrząb” został ukończony w 1938 i oblatany w lutym 1939.
Samolot był nowoczesnym dolnopłatem z zakrytą kabiną pilota i mógł być wykonany z podwoziem stałym lub chowanym w locie. Uzbrojenie: 6 karabinów maszynowych lub 2 działka kal. 20 mm i 2 karabiny maszynowe. Udźwig bomb- 200 kg. Prędkość max - 500 wznoszenie- 11,0 m/s, pułap- 7500 m, zasięg- 750 km .
Kłopoty z pozyskaniem właściwego silnika spowodowały niedostateczne osiągi samolotu. W wyniku dokonanych poprawek konstrukcyjnych w sierpniu 1939 samolot osiągnął zakładaną prędkość 500 km/h. Do momentu wybuchu wojny samolot był w próbach fabrycznych.
Przewidywano pozyskanie dla eskadr myśliwskich 200-300 samolotów PZL-50.
W sierpniu 1939 inż. Jerzy Dąbrowski (twórca PZL-37 "Łoś") opracował projekt samolotu 
myśliwskiego PZL-55, który wzbudził duże zainteresowanie dowództwa lotnictwa. Był to wolnonośny dolnopłat całkowicie metalowej konstrukcji z chowanym podwoziem. Skrzydła wyposażone w klapy i automatyczne sloty Handley Page. W skrzydłach integralne zbiorniki paliwa.
Kabina pilota dostosowana do lotów nocnych (podświetlane tarcze przyrządów itp.), miała klimatyzację i ogrzewanie. Samolot miał radiostację, instalację tlenową i opancerzenie stanowiska pilota złożone z płyt pancernych, szyba wiatrochronu z grubego szkła pancernego.
Uzbrojenie: 8 km w skrzydłach nkm 20mm strzelający przez wał śmigła i bomby (500 kg). Przewidywana prędkość maksymalną 700 km/h. W lecie 1939 wykonano w tunelu aerodynamicznym badania modelu. Wyniki zapowiadały udaną konstrukcję.
MS Wojsk. złożyło w PZL zamówienie na budowę prototypów. W lecie 1940 miały się rozpocząć próby w locie. Na uzbrojenie P-55 
miały trafić około 1942.
Samolot PZL-55 był najlepszym i najnowocześniejszym projektowanym przed wojną polskim samolotem myśliwskim, był porównywany z brytyjskim Supermarine ”Spitfire”.
Opóźnienia przy PZL-50 ”Jastrząb” spowodowały konieczność przyjęcie samolotu przejściowego. W kwietniu 1939 inż. Jakimiuk podjął prace zbudowania myśliwca nazwanego PZL P-11g ”Kobuz”. Wykorzystano kadłub seryjnego PZL P-11c, skrzydła PZL P-24, zespół napędowy z PZL-50. Prototyp oblatano w połowie sierpnia 1939 r. Samoloty seryjne (90 sztuk) miały być zbudowane w Podlaskiej Wytwórni Samolotów do 1940.
Uzbrojenie: 6 stałych karabinów maszynowych PWU FK wz. 36 kal. 7,92 mm: 2 w kadłubie, 4 w skrzydłach. Prędkość max- 390 km/h, wznoszenie- 13 m/s, pułap- 10.000m, zasięg 500 km.
Po 1.09.1939 prototyp PZL Kobuz ewakuowano do Lwowa. Przydzielony por. pil. Henrykowi Szczęsnemu, który na nim zestrzelił dwa bombowce Heinkel He 111 (14 i 15.09.1939). Po 17 września samolot przeleciał do Rumunii. Dalsze losy nieznane.
Na początku 1939 Dowództwo Lotnictwa zdecydowało o budowie trzech typów lekkich samolotów myśliwskich:
1. Myśliwiec pościgowy, o dużej prędkości maksymalnej. W marcu1939 konstruktorzy inż. Zygmunt Jabłoński i inż. Kazimierz Nowicki rozpoczęli w Podlaskiej Wytwórni Samolotów pracę nad projektem lekkiego samolotu myśliwskiego PWS-42 przeznaczonego do zwalczania bombowców przeciwnika.
Konstrukcja płatowca lekka, prosta w budowie i tania. Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe 7,92 dwa w skrzydłach i dwa na kadłubie. Prędkość max- 520 km/h, wznoszenie- ok. 9 m/s, pułap- ok. 8000 m, zasięg- 750 km.
2. Myśliwiec do obrony miast i większych obiektów przemysłowych, miał charakteryzować się dużą prędkością wznoszenia i zwrotnością. W Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych pod kierunkiem inż. Jerzego Drzewieckiego rozpoczęto prace nad projektem RWD-25 .Oblot prototypu pod koniec pierwszego półrocza 1940 r.
Uzbrojenie: 4 karabiny maszynowe 7,92 mm w skrzydłach. Prędkość max- 460 km/h, wznoszenie- 12,0 m/s, pułap- 8000 m, zasięg 750 km.
3. Myśliwiec uniwersalny. Zespół inż. Kazimierza Korsaka pracował nad projektem PZL-45 ”Sokół” zdolnego do działania z małych lotnisk, odznaczającego się dużą zwrotnością i prędkością wznoszenia.
Prototyp oblatany w lecie 1940 r. Pod koniec sierpnia 1939 realizacji prototypu w 50%. Do służby samolot miał trafić na przełomie lat 1941/1942. 
Uzbrojenie: 4 stałe karabiny maszynowe 7,92 mm, dwa w skrzydłach i dwa na kadłubie. Prędkość max- ok. 420-430 km/h, wznoszenie-- 10,0 m/s, pułap- 8000 m, zasięg- 450 km.
W 1936 inż. Franciszek Misztal zaprojektował samolot myśliwsko-bombowy (pościgowy), oznaczony symbolem PZL-38 Wilk. Miał on ochraniać bombowce PZL-37 ”Łoś”, ścigać samoloty nieprzyjaciela na średnich i dużych wysokościach w dzień i w nocy, służyć do obrony myśliwskiej oraz do bombardowania z lotu nurkowego i prowadzenia dalekiego rozpoznania. Byłby pierwszym polskim samolotem wielozadaniowym.
Uzbrojenie: w przodzie kadłuba 1 nkm FK wz. 38 20 mm i 2 km 7,92 mm oraz 2 sprzężone ruchome km 7,92 mm strzelca pokładowego, bomba 300 kg pod kadłubem. Samolot miał osiągać prędkość 560 km/h.
Jako napęd planowano silnik PZL 
”Foka” konstrukcji inż. Stanisława Nowkuńskiego. Jego tragiczna śmierć w Tatrach (31.07.1936) przerwała prace nad silnikiem, a współpracownicy Nowkuńskiego nie zdołali dokończyć prac nad silnikiem. Ostatecznie kupiono silniki dla „Wilka” w USA. Okazało się, że samolot z tymi silnikami nie osiąga zakładanych parametrów technicznych.
Wobec niepowodzenia postanowiono opracować wersję rozwojową „Wilka” napędzanej silnikami Gnôme-Rhône. W 1938 inż. Misztal zaprezentował projekt myśliwca PZL-48 ”Lampart”. Mimo zachowania sylwetki ”Wilka” był to opracowany i obliczony od podstaw nowy samolot.
Przewidywano dwa warianty uzbrojenia: w przodzie kadłuba 2 nkm 20 mm FK 38 i 2 km pilota oraz 2 ruchome sprzężone km strzelca lub 8 km pilota i 2 ruchome sprzężone km strzelca. Udźwig bomb- 300 kg. Prędkość 560 km/h, wznoszenie 9,0 m/s, pułap 10.000 m, zasięg 1500 km.
Latem 1939 inż. Misztal przystąpił do opracowania projektu drugiego samolotu - PZL-54 ”Ryś”. Był to nawiązanie do PZL-48 ”Lampart”, ale nowy samolot nie był jego odmianą. Zarówno gabarytami, jak i masą ”Ryś”, z racji większych silników oraz silniejszego uzbrojenia. znacznie odbiegał od ”Lamparta”. Uzbrojenie: w przodzie kadłuba 2 nkm FK wz. 38D 20 mm i 6 km 7,92 oraz 2 ruchome km strzelca 7,92 mm. Udźwig bomb- 500 kg. Prędkość- 600-640 km/h.
PZL-54 „Ryś” miał wejść do służby w 1942.
Co o tym sądzisz?