SSN Małgorzata Gersdorf jest - chyba - jedynym Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego cywilizowanego państwa, który (w warunkach konfliktu interesu), celowo i świadomie orzekał w sposób krańcowo sprzeczny z ugruntowanym, jednolitym i jednoznacznie interpretowanym orzecznictwem SN (w tym także swoim własnym !), który (pośrednio) sam przyznał, iż publiczne oskarżenia kierowane przeciwko niemu są prawdziwe, a który - mimo tego - w oświadczeniach (demolujących powagę swojego państwa) rozsyłanych w kraju i za granicą, nadal śmie insynuować, iż rzekomo jest niezawisłym sędzią. Dlatego też, nikt rozsądny nie może być zdziwiony opinią Wicemarszałka Sejmu, Ryszarda Terleckiego (opublikowaną na twitterze) w sprawie "bezczelności" SSN M.Gersdorf. W zaistniałej sytuacji, SSN Gersdorf miast w stanie spoczynku bezstresowo pobierać sowitą emeryturę, winna zasiąść na ławie oskarżonych, tym bardziej, że na bieżąco wręcz dostarcza nowych dowodów potwierdzających zarówno jej brak "nieskazitelnego charakteru" (wymóg ustawowy określony w art. 22 ustawy o SN), jak i popełnienie przez nią kolejnych przestępstw.
Oto najświeższa korespondencja stanowiąca - zgodnie z art. 118 par. 1 k.p.k. - także formalne zawiadomienie Prokuratora Generalnego RP o kolejnym przestępstwie Pierwszej Prezes SN (i Dyrektora Biura Studiów i Analiz SN):
>>Ryszard Jach 27.12.2017 r.
SSN Małgorzata Gersdorf
Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego
00-951 Warszawa
Plac Krasińskich 2/4/6,
e-mail: ppsek@sn.pl
W piśmie z dnia 22.12.2017 r., działającego z upoważnienia Pani Prezes, dr hab. Jacka Kosonogi, Dyrektora Biura Studiów i Analiz SN, sygn. BSA – I – 055-769/17 (w załączeniu), będącego odpowiedzią na mój Wniosek o udostępnienie mi informacji publicznej z dnia 15.12.2017 r. (w załączeniu) polegającej na „udostępnieniu mi kopii:
1. stosownego wniosku Pierwszego Prezesa SN, o którym mowa w art. 60 par. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym, w związku z ujawnioną powyżej rozbieżnością w zakresie wykładni prawa między g o ł o s ł o w n ą , zupełnie w y j ą t k o w ą wykładnią w kwestii r z e k o m e g o braku możliwości zawarcia z członkiem zarządu aneksu do umowy o pracę per facta conludentia sformułowaną w procesie o wynagrodzenie z powództwa Ryszarda Jacha przeciwko AEGON PTE S.A., a ugruntowanym, jednolitym i jednoznacznie interpretowanym orzecznictwem SN, dowodzącym e w i d e n t n e g o istnienia takiej możliwości – czego świadomość od dawna miała także SSN Małgorzata Gersdorf, Pierwsza Prezes SN (od 30.04.2014 r.), także ze względu na Wyrok SN, sygn. I PK 16/10, jak również konsekwentnie formułowane przeze mnie publiczne oskarżenia spowodowane m.in. w/w rozbieżnością wykładni prawa,
2. odpowiedniej Uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego, podjętej w związku z wnioskiem Pierwszego Prezesa SN, o którym mowa w pkt 1”
stwierdzono, iż: „Pierwszy Prezes SN nie występował z wnioskiem, o którym mowa w art. 60 par. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2016 r., poz. 1254) we wskazanym przez Pana zakresie.” oraz „Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których kopii się Pan domaga.”
Wobec powyższego, jak również wskazanych poniżej obowiązków ustawowych Pierwszego Prezesa SN oraz powołanych okoliczności faktycznych:
a) Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego bezwzględnie winien mieć na względzie swoje obowiązki ustawowe w przedmiocie dbałości o jednolitość orzecznictwa sądów powszechnych i SN, określone w art. 1 ust. 1 pkt a, art. 60 par. 1 oraz art. 68 par. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym z dnia 23.11.2002 r.,
b) Ustawowy obowiązek Pierwszego Prezesa SN w zakresie dbałości o jednolitość orzecznictwa jest przejawem o b o w i ą z k o w e g o przestrzegania art. 32 Konstytucji RP
c) K o n i e c z n o ś ć dbałości o jednolitość orzecznictwa sądów powszechnych i SN podkreślono także w uchwale Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26.04.2017 r., którego Przewodniczącą była Pani Prezes,
d) Zarządzeniem Roberta Hernanda, Zastępcy Prokuratora Generalnego RP, w Prokuraturze Krajowej powołano zespół 6 prokuratorów właśnie do analizy orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych pod kątem istnienia przesłanek określonych w art. 60 par. 1 i 2 ustawy o Sądzie Najwyższym z 23.11.2002 r.
e) w Zawezwaniu do przesądowej próby ugodowej z dnia 11.12.2017 r. (w załączeniu) wystosowanym do Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego oraz Prezesa Sądu Apelacyjnego w Warszawie, podkreśliłem nie tylko fakt, iż w uzasadnieniu Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III APa 193/06 z 10.12.2008 r., występuje w y j ą t k o w e odstępstwo od ugruntowanej od lat linii orzeczniczej SN [w tym m.in. jednoznacznej wykładni prawa dokonanej przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu Wyroku SN, sygn. I PK 16/10 z dnia 8.06.2010 r. (z udziałem SSN Małgorzaty Gersdorf w składzie orzekającym!)] w analogicznej sprawie w zakresie możliwości zawarcia przez spółkę kapitałową z jej członkiem zarządu umowy o pracę (aneksu do umowy o pracę) per facta concludentia, ale także to, iż w Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III AUa 1744/13 z 6.02.2015 r., SSA M.Micorek – Wagner i SSA G.Kornas (którzy to SSA orzekali Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III APa 193/06 z 10.12.2008 r.) potwierdzili możliwość zawarcia umowy z członkiem zarządu spółki w sposób dorozumiany i na poparcie tego twierdzenia powołali znane im orzecznictwo SN sprzed dnia 10.12.2008 r. (!), tj. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2004 r., I PK 488/03, OSNP 2005 nr 10, poz. 145; z dnia 12 stycznia 2005 r., I PK 123/04, OSNP 2005 nr 15, poz. 231 i z dnia 18 czerwca 2007 r., II PK 341/06, M. P. Pr. 2007 nr 12, s. 647 – co dowodzi c e l o w e g o , gołosłownego (wbrew art. 328 par. 2 k.p.c.; art. 231 par. 1 k.k.) i poświadczenia nieprawdy (art. 271 k.k.) poprzez w y k l u c z e n i e (sic!) - w uzasadnieniu Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III APa 193/06 – w ogóle możliwości zawarcia umowy o pracę (aneksu do umowy o pracę) między spółką a jej członkiem zarządu w sposób dorozumiany, mimo czego, Pani Prezes w Postanowieniu SN o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej od w/w Wyroku Sądu Apelacyjnego, sygn. II PK 224/09, gołosłownie, zatajając prawdę i jednocześnie poświadczając nieprawdę (art. 271 k.k.) stwierdziła, iż: „Sąd Najwyższy nie dopatruje się w najmniejszym stopniu naruszenia w zaskarżonym orzeczeniu norm prawnych które uzasadniałyby skargę kasacyjną”
, ze względu na ewidentnie popełnione przestępstwo niedopełnienia obowiązków służbowych (art. 231 k.k.) przez Panią Prezes, wskutek bezprawnego zaniechania wystąpienia z zasadnym wnioskiem, o którym mowa w art. 60 par. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym, polegającego na tym, że: „Pierwszy Prezes SN nie występował z wnioskiem, o którym mowa w art. 60par. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2016 r., poz. 1254) we wskazanym przez Pana zakresie.” – co powoduje, iż do dnia dzisiejszego „Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego nie znajduje się w posiadaniu dokumentów, których kopii się Pan domaga.” , a w obrocie prawnym na terenie Rzeczpospolitej Polskiej znajduje się nadal Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III APa 193/06 zawierający zupełnie w y j a t k o w ą wykładnię prawa, krańcowo sprzeczną z ugruntowanym, jednolitym i jednoznacznie interpretowanym orzecznictwem SN, w tym Wyrokiem SN, sygn. I PK 16/10 wydanym z udziałem Pani Prezes w składzie sędziowskim (sic!), w analogicznej sprawie, gdyż wskutek w/w świadomego zaniechania przez Panią Prezes, nie została podjęta konieczna uchwała Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego, o której mowa w art. 60 par. 1 z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym.
Powyższe, niedopełnienie obowiązków służbowych przez Panią Prezes jest tym bardziej ewidentne, gdyż:
a) Art. 1 ust. 1 pkt a stanowi, iż „Sąd Najwyższy jest organem władzy sądowniczej, powołanym do sprawowania wymiaru sprawiedliwości przez zapewnienie w ramach nadzoru zgodności z prawem oraz jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych przez rozpoznawanie kasacji”
b) wiadomo Pani Prezes, iż od kilku lata publicznie formułuję konkretne, detalicznie uzasadnione oskarżenia przeciwko Pani Prezes właśnie m.in. ze względu na krańcowo o d m i e n n ą od ugruntowanej, jednolitej i jednoznacznie interpretowanej linii orzeczniczej SN wykładnię prawa przyjętą przez Panią Prezes zupełnie w y j ą t k o w o w mojej sprawie
c) w uchwale Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26.04.2016 r., którego była Pani Przewodniczącą podkreślono „k o n i e c z n o ś ć zapewnienia jednolitości orzecznictwa sądów powszechnych”, szczególnie, iż także z uzasadnienia mojego Zawezwania do przesądowej próby ugodowej z dnia 11.12.1017 r. Pani Prezes doskonale wiedziała, iż w Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III AUa 1744/13 z 6.02.2015 r., także SSA Małgorzata Micorek – Wagner i SSA Grażyna Kornas (którzy także orzekli Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie o sygn. III APa 193/06 z 10.12.2008 r.) potwierdzili możliwość zawarcia umowy z członkiem zarządu spółki w sposób dorozumiany i na poparcie tego twierdzenia powołali znane im orzecznictwo SN sprzed dnia 10.12.2008 r. (!), tj. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2004 r., I PK 488/03, OSNP 2005 nr 10, poz. 145; z dnia 12 stycznia 2005 r., I PK 123/04, OSNP 2005 nr 15, poz. 231 i z dnia 18 czerwca 2007 r., II PK 341/06, M. P. Pr. 2007 nr 12, s. 647, zaś SSA Małgorzata Micorek – Wagner, sprawozdawca w procesie z mojego powództwa o wynagrodzenie przeciwko AEGON PTE S.A. została powołana - na mocy Zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31.05.2017 r. – na Przewodniczącą Komisji Egzaminacyjnej Nr 3 do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości w Warszawie - co stanowi kolejną okoliczność w y k l u c z a j ą c ą przypadkowy charakter g o ł o s ł o w n e g o (wbrew bezwzględnemu obowiązkowi określonemu w art. 328 par. 2 k.p.c.!) k l u c z o w e g o twierdzenia uzasadnienia Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie, sygn. III APa 193/06 (którego w sposób zgodny z prawem uzasadnić nie można było i nadal nie można!), będącego jedynie f a ł s z y w y m pretekstem do przestępczego pozbawienia mnie dochodzonego wynagrodzenia!
d) Pani Prezes nie dopełniła swoich obowiązków służbowych w powyższym zakresie, mimo, iż w dniu 13.12.2017 r. na piśmie poinformowałem Panią Pierwszą Prezes SN (oraz SSA Beatę Waś, Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie) o tym, iż Zarządzeniem Roberta Hernanda, Zastępcy Prokuratora Generalnego RP, w Prokuraturze Krajowej powołano zespół 6 prokuratorów do analizy orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych pod katem istnienia przesłanek określonych w art. 60 par. 1 i 2 ustawy z 23.11.2002 r. o Sądzie Najwyższym,
e) zaniechała Pani także wystąpienia z wnioskiem, o którym mowa w art. 60 par. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym we wskazanym przeze mnie zakresie, nawet po otrzymaniu mojego Wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 15.12.2017 r.!
f) w interesie wymiaru sprawiedliwości w Rzeczpospolitej Polskiej leżało i leży nadal wyeliminowanie jakichkolwiek rozbieżności wykładni prawa w w/w zakresie, których ze względu na Pani bezprawne Postanowienie o sygn. II PK 224/09 (oraz równie bezprawny Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie o sygn. III APa 193/06) jestem c e l o w ą ofiarą – czego kolejny dowód stanowi całkowicie f a ł s z y w e i gołosłowne oświadczenie złożone mi w dniu 21 grudnia 2017 r. przez radcę prawnego Małgorzatę Wrzołek – Romańczuk, zatrudnionego w Sądzie Najwyższym, działającego z upoważnienia Pani Prezes, iż r z e k o m o „nie zachodzą podstawy faktyczne ani prawne do zawarcia z Panem przez Skarb Państwa - Sąd Najwyższy ugody w sprawie roszczeń określonych przez Pana w Zawezwaniu do przedsądowej próby ugodowej z dnia 11 grudnia 2017 r.” , gdyż – jak podkreśliłem na str. 3 wspomnianego Zawezwania (…) - „każdy sędzia legitymujący się rzeczywiście nieskazitelnym charakterem(vide: art. 22 par. 1 pkt 2 ustawy o SN) oraz faktycznie wyróżniający się wysokim poziomem wiedzy prawniczej (vide: art. 22 par. 1 pkt 4 ustawy o SN), w tak oczywistej sytuacji faktycznej i prawnej, jak w niniejszej sprawie, obecnie czułby się zobowiązany do naprawienia szkody widocznej prima facie (na podst. art. 415 k.c. i art. 4171 k.c. w zw. z art. 417 k.c.), będącej bezpośrednim skutkiem bezsprzecznego deliktu popełnionego przez takiego sędziego, w szczególności, gdy nie istnieją najmniejsze nawet wątpliwości co do winy SSN M.Gersdorf (i w/w SSA w Warszawie), choćby ze względu na treść uzasadnienia Wyroku SN o sygn. I PK 16/10 (wydanego z udziałem … SSN M.Gersdorf!), w analogicznej sprawie, orzeczonego zaledwie pół roku (!) po wydaniu Postanowienia SN o sygn. II PK 224/09, zawierającego … wręcz o d w r o t n e (spójne z ugruntowanym, wcześniejszym, jak i późniejszym! orzecznictwem SN) stanowisko prawne do zaprezentowanego przez SSN M.Gersdorf w w/w Postanowieniu SN (oraz skarżonym Wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie) w procesie o wynagrodzenie z powództwa Ryszarda Jacha, b. Wiceprezesa Zarządu poprzednika prawnego AEGON PTE S.A. przeciwko AEGON PTE S.A….”
Wobec faktu, iż zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy o Sądzie Najwyższym: „Biuro Studiów i Analiz Sądu Najwyższego wykonuje w szczególności zadania związane z pełnieniem przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego oraz przez Sąd Najwyższy funkcji związanych z pieczą nad zgodnością z prawem i jednolitością orzecznictwa sądów powszechnych i wojskowych oraz oceną spójności i jednolitości prawa stosowanego przez sądy.”, na Dyrektorze Biura Studiów i Analiz SN także spoczywa realizowanie w/w obowiązku ustawowego, celowego i świadomego przestępstwa, tj. niedopełnienia obowiązków służbowych (art. 231 k.k.) w związku z ujawnioną przeze mnie bezsporną i wyjątkową rozbieżnością wykładni prawa w przedmiocie możliwości zawarcia z członkiem zarządu spółki umowy o pracę (aneksu do umowy o pracę) w sposób dorozumiany dopuścił się także Dyrektor Biura Studiów i Analiz SN, dr hab. Jacek Kosonoga, który o ujawnionej rozbieżności w wykładni prawa w powyższym zakresie wie co najmniej od dnia 11.12.2017 r., tj. przesłania mojego Zawezwania do przesądowej próby ugodowej, w której precyzyjnie dowiodłem bezsporny fakt, istnienia przedmiotowej, wyjątkowej rozbieżności w wykładni prawa).
Powyższe okoliczności faktyczne stanowią obiektywne dowody uzasadniające moje (jako ofiary niniejszego, przestępczego niedopełnienia ustawowych obowiązków służbowych przez Panią Sędzię jako Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego oraz Dyrektora Biura Studiów i Analiz SN) stanowcze twierdzenie, iż spełnione zostały przesłanki c e l o w e g o i ś w i a d o m e g o popełnienia przez Panią Prezes (oraz dr hab. J.Kosonogę) przestępstwa stypizowanego w art. 231 k.k., w związku z czym, niniejsze pismo przesyłam także - w szczególności - do stosownego wykorzystania procesowego (tj. przeprowadzenia stosownego śledztwa) przez Pana Zbigniewa Ziobro, Prokuratora Generalnego RP, mając na względzie dyspozycję wyrażoną w art. 118 par. 1 k.p.k., iż: „ Znaczenie czynności procesowej ocenia się według treści złożonego oświadczenia.” - co implikuje konieczność uznania niniejszego pisma także jako mojego (jako pokrzywdzonego) formalnego zawiadomienia o przestępstwie popełnionym przez Panią Sędzię, jako Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego oraz dr hab. Jacka Kosonogę, jako Dyrektora Biura Studiów i Analiz SN.
Ryszard Jach
Do wiadomości:
Pan Andrzej Duda, Prezydent RP
Pan Marek Kuchciński, Marszałek Sejmu RP
Pan Zbigniew Ziobro, Prokurator Generalny RP
Pan Robert Majka, Członek Trybunału Stanu
SSA Beata Waś, Prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie
Polska Agencja Prasowa
Red. Jan Piński
Red. Bogdan Zalewski
Red. Witold Gadowski<<</span>
