Urzędnikom warszawskiego ratusza nie spodobał się scenariusz inscenizacji z okazji rocznicy Powstania Warszawskiego. Na własne uszy słyszałem, jak rzecznik ratusza powiedział, że sceny zbierania rannych i zabitych oraz golenia kolaborantek są "zbyt brutalne". Rzeczywiście, Powstanie Warszawskie jak i cała okupacja niemiecka raczej mało pasują do polityki "miłości" prowadzonej przez tuskowców. Tyle tam krwi, brudnych i cuchnących kanałów i w ogóle nieestetycznych "eventów"... Źle się komponuje z pastelowymi barwami propagandy tuskolandu.
No a przede wszystkim powstańcy byli tacy zideologizowani, że aż wstyd. Tylko im w głowach honor i ojczyzna. Czy ktoś na oczy widział honor? A po co nam jakś tam ojczyzna, skoro mamy Unię Europejską? Nie ma się więc co dziwić, że urzędnicy tuskolandu brzydzą się okropnościami historii. Oni żyją dniem dzisiejszym, jutrzejszym, a nawet pojutrzejszym. Oni pracują na odcinku urabiania opinii publicznej, a nie oddziaływania na rzeczywistość. Dlatego całą swoją energię wkładają w sprawy ze sfery obietnic, planów, marzeń. Jeśli rzeczywistość, także ta historyczna, nie odpowiada poetyce baśni, tym gorzej dla rzeczywistości. Trzeba ją wówczas poddać rygorom koncesji, zakazów i nakazów.
Przeszliśmy błyskawicznie z etapu polityki realnej w etap polityki surrealnej. Kolejnym etapem może być pisanie na nowo podręczników historii, tak aby usunąć z nich fragmenty zbyt "drastyczne". Polityka historyczna według tuszczyzny: Boże chroń przed heroizmem, niech żyje przeciętniactwo.
