Twórcze Nic Twórcze Nic
130
BLOG

W co się gra w pracy, w Polsce?

Twórcze Nic Twórcze Nic Rozmaitości Obserwuj notkę 4

 Ludzkie obyczaje mają bardzo często charakter gier: jest pewien cel, jest umowny (czyli udawany, nie chodzi o sam fakt umowy, umowny jak linia boiska, nie jak obietnica) podział ról. Jaką gre gra się w pracy w Polsce? Nie jest to ta gra, którą sugeruje prawo. W Polsce, według mojej skromnej i niekompletnej wiedzy, zgodnie z prawem istnieją dwie formy świadczenia pracy, przy czym jedna forma jest świadczdeniem pracy, choć nią nie jest - chodzi o umowy cywilno-prawne. Obydwie zakładają, że pracownik i pracodawca współpracują ze sobą. W przypadku jednej, cywilno prawnej, zakłada się, że strony są ze sobą równe. W przypadku umowy o pracę uznaje się, że pracownik jest stroną słabszą i zakłada sie, że strona ta uzyskuje ochronę przeciwko stronie silniejsze.

I wszystko to są wierutne bzdury: pracownik prawie nigdy w rzeczywistości nie jest równy pracodawcy, bo siła pracodawcy przeważa, niezależnie od zapisów w prawie. Pracownik też nie jest chroniony tak, by ta nierówność była zrównowazona - założenie te jest fikcją służacą uładzeniu sumień uprzywilejowanych.

W pracy pracownicy i pracodawcy graja w wojnę. Nie jest to krwawy konflikt, ale bolesny, dla obu stron. Nie twierdzę, że to dobrze, że w nią grają, choć jednocześnie - wcale nie uwazam konfliktów za jednoznacznie złe. Ważne jest natomiast co innego: w grach wojennych przeciwnik może byc całkiem fair i dalej można go krzywdzić. Bokser może uderzyć drugiego boksera, nawet jeśli drugi bokser nie złamał ani jednego przepisu gry. Istnieje milion wymówek pracodawców i wszystkie są na jedno kopyto: że tak naprawdę oni są fair wobec pracowników, więc Ci powinni się od nich odczepić. A ja mówię: nie, nie powinni, bo dopóki lew nie położy sie obok jagniątka, to pracownik może coś ugrać walcząc. Jasne, dalej obydwie strony mogą wymagać walki fair. Ale to fair nie mieści się w samym fakcie podpisania umowy, w której jeden obiecuje drugiemu coś robić. Bo wtedy fair byłoby podporządkowanie. To tak, wracajac do analogii walki bokserskiej, jakby jeden zawodnik mógł w niej uczestniczyć tylko wtedy, gdy będzie wypełniał polecenia drugiego.

Koncepcja wymagajaca posłuszęństwa od pracownika mija się więc z polskimi (a moim zdaniem - światowymi) realiami. Ludzie pracujący dla kogoś powinni ją jak najszybciej porzucić.

 Za inspirację dziekuję Diablątku! :)

Chcę szklanego domu nad morzem lemoniady.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Rozmaitości