Oglądałem Skaner Polityczny. Zaproszeni dziennikarze dziwili się, dlaczego kampania wyborcza PO przebiega tak ślamazarnie. Odpowiedź, wydaje mi się, jest dość prosta. PO przygotowywało kampanię, w której jednym z głównych elementów mogła być krytyka Lecha Kaczyńskiego jako prezydenta. Z oczywistych powodów ta krytyka jest dzisiaj niemożliwa. A przejście do krytyki PiS napotyka na różne trudności. Jarosława Kaczyńskiego lepiej na razie bezpośrednio nie atakować. Straszenie IV RP i rządami braci Kaczyńskich (LPR i SO) już nie ma tej samej siły rażenia. Zgrało się podczas wyborów do europarlamentu.
Z drugiej strony PiS ma lepszą sytuację. We wcześniej planowanej kampanii koncentrował się zapewne na ostrej krytyce Platformy. I ona cały czas się rozlega - nie ustami Jarosława, lecz zaprzyjaźnionych mediów. Jarosław będzie pojawiał się jak wielki wódz, ten ze staniszkisowską charyzmą. Będzie pojawiał się, punktował i znikał. Resztę posprzątają za niego inni.
Platforma ma więc problem. Większość kart i możliwości wykazania się inicjatywą znajduje się w rękach przeciwnika. Wydaje się, że najlepszy pomysł to dążenie do debat. Platforma nie powinna odsuwać ich aż do II tury. Powinna się zgodzić na nie i dążyć do ich przeprowadzenia z wszystkim kandydatami, choć niekoniecznie z wszystkimi za jednym razem. Dostanie od innych cięgi, ale dostaną się one również Jarosławowi. Przy dobrym przygotowaniu Bronisława, może się to jej nawet udać.
