Najpierw było "narodowe przebudzenie dane narodowi jako łaska ku przestrodze na przyszłość" (to nie ja, przepraszam, to bp Stanisław Napierała).
Potem łaskę tę trzeba było w symbol przyoblec i na Wawelu złożyć albo w sukienkę maryjną w Częstochowie wpleść.
Ludzie zaczęli się zbierać masowo i w TVP dawać świadectwa.
Dalej przyszły cudowne wyjaśnienia przyczyn tej katastrofy, różne szatany w tym palce maczały, ale od symbolu ręce precz, on jeno do myśli łagodnych i dobrych zdolny był, a nie do jakichkolwiek presji czy nacisków.
Później okazało się, że dobroć ta w całości przelała się na starszego brata. I tu zaczęła się schiza.
Profesor Staniszkis (ta od charyzmy) zadekretowała we wtorek wieczorem, że "Jarosław Kaczyński nie tyle zmienia swój wizerunek ile wydobywa się z fałszywego wizerunku narzuconego przez media". Wypowiedź ta była na tyle wstrząsająca, że przez cały następny dzień nikt nie potrafił się do niej odnieść.
Dopiero w środę wieczorem na rekonesans udał się Igor Janke. "Jakiego Jarosława Kaczyńskiego spotkaliśmy? Na pewno bardzo innego od tego, jakiego znaliśmy do tej pory".
Obserwacje te potwierdził również fruwający ornitolog, Marek Migalski: "Otóż Jarosław Kaczyński naprawdę się zmienił, on jest dzisiaj inny, on naprawdę różni się od tego Jarosława Kaczyńskiego, którego znamy z przeszłości".
O tym, jak silna jest w społeczeństwie potrzeba cudu świadczy też tekst Ziemkiewicza, który w Kaczyńskim przemianę dostrzegł największą i przyrównał go do Jagiełły.
Cudem będzie, gdy Jarosław wybory wygra, cuda nad urną na pewno będą się działy, gdyby miał je przegrać.
A gdyby się sprawdził ten pierwszy scenariusz, minie euforia, poczucie dominacji i upokorzenia wrogów, nadejdzie szara rzeczywistość i stara bida zacznie wychodzić spod plakatów, tylko jeszcze bardziej. Przyjdzie też otrzeźwienie: Józek, kur..., a nie mówiłem? Trzeba było tyle nie pić. Cudów ni ma...
