Ghislaine Maxwell, asystując Jeffrey'owi Epsteinowi, odegrała ważną rolę w przestępczym procederze wykorzystywania seksualnego nastolatek, być może również działając w celach szpiegowskich. Nowojorski sąd uznał byłą partnerkę finansisty winną pięciu z sześciu stawianych jej zarzutów, m.in. współudziału handlu nieletnimi.
"Córeczka tatusia", jej zdjęcie zawsze stało na biurku Roberta Maxwella, doktora honoris causa poznańskiego uniwersytetu, który prowadził ekstrawaganckie życie w rezydencji z 51 sypialniami w Headington Hill Hall w Oksfordzie (być może by zrekompensować ciasnotę życia siedmiorga osób w jednej izbie z dzieciństwa), skąd żeglował swoim luksusowym jachtem o nazwie, nadanej na cześć ukochanej córki - "Lady Ghislaine". W 1991 roku odkryto jego nagie ciało unoszące się na Oceanie Atlantyckim, które wypadło za burtę ulubionego jachtu. Czy to samobójstwo? Może sprawka Mossadu a może po prostu 140 kg potentat prasowy poślizgnął się podczas sikania za rufę "Lady Ghislaine". Wszak lubił oddawać mocz ze szczytu budynku wydawnictwa Daily Mirror i znany był z pozostawiania otwartych drzwi podczas korzystania z toalety biurowej.
Po śmierci odkryto defraudacje w funduszach emerytalnych jego firm na sumę 460 milionów funtów. Teoretycy spiskowi (to nie ludzie to wilki) twierdzili, że zabił go Mossad w ramach finalizacji bilateralnych rozliczeń finansowych.
Według Victora Ostrowskiego , byłego oficera Mossadu: Mossad finansował wiele operacji w Europie z pieniędzy skradzionych z gazetowego funduszu emerytalnego Maxwella. Otrzymali fundusze niemal natychmiast, gdy Maxwell kupił Mirror Newspaper Group z pieniędzy pożyczonych mu przez Mossad. ”
W zamian za swoje usługi Mosad pomógł Maxwellowi zaspokoić jego apetyty seksualne podczas jego wizyt w Izraelu, zapewniając mu prostytutki, „usługi utrzymywane dla celów szantażu”. Później ujawniono, że hotel, w którym przebywał w Izraelu, był monitorowany, dzięki czemu Mossad może mieć „małą bibliotekę nagrań wideo Maxwella w pozycjach kompromitujących”. Podobnie jak w przypadku CIA, stosowanie przez Mossad szantażu zarówno wobec przyjaciela, jak i wroga jest dobrze udokumentowane i wiadomo, że jest szeroko rozpowszechnione .Według autorów Gordona Thomasa i Martina Dillona, Maxwell przypieczętował swój los, gdy próbował zagrozić najwyższym urzędnikom Mossadu ujawnieniem niektórych operacji, jeśli nie pomogliby mu uratować jego imperium medialnego przed załamaniem w wyniku długów i trudności finansowych. Wielu wierzycieli Maxwella, którzy byli coraz bardziej niezadowoleni z medialnego potentata, byli Izraelczykami, a wielu z nich miało powiązania z Mossadem.
Thomas i Dillon twierdzą w biografii Maxwella, że Mosad uważał, że Maxwell stał się bardziej obciążeniem niż aktywem i zabił go na jego jachcie trzy miesiące po tym, jak zażądał ratowania go z ciężkiej sytuacji finansowej. Z drugiej strony są teorie, które sugerują, że Maxwell popełnił samobójstwo z powodu trudności finansowych, przed którymi stanęło jego imperium.
Jednak kiedy w Jerozolimie zorganizowano mu prawie państwowy pogrzeb nie zabraknie premiera Icchaka Szamira i prezydenta Chaima Herzoga. Choć wysłano po jego zwłoki na tyle mały samolot, że trumna musiała być ustawiona pod kontem 45 stopni co budziło słuszne zainteresowanie czy finansista podróż na Górę Oliwną spędzi na nogach czy na głowie. Podczas uroczystości pogrzebowych w Jerozolimie premier Izraela Icchak Szamir oświadczył : „Zrobił dla Izraela więcej niż można dziś powiedzieć"
Urodzony na Rusi Zakarpackiej, w biednej ortodoksyjnej rodzinie Mechela Hocha i Hany Szlomowicz, gdzie, jak twierdził, swoje pierwsze obuwie dostał w wieku 7 lat, Maxwell początkowo używał nazwiska Ivan du Maurier lub Leslie du Maurier, wziętego od popularnej marki papierosów. Naturalizował się jako poddany brytyjski w 1946 r. i przyjął ostatecznie nazwisko Maxwell aktem z 1948 r.
Językiem używanym w rodzinie był jidysz. Większość członków jego najbliższej rodziny (dziadek, ojciec, matka i trzy siostry) oraz krewni zostali zamordowani w Auschwitz. Miał dziewięcioro dzieci, wg jego żony, Elisabeth to z pragnienia odbudowy utraconej w wyniku Holokaustu rodziny.
W czasie II wojny światowej zaciągnął się do czechosłowackich sił zbrojnych działających na obczyźnie. Po proteście przeciwko dowództwu Armii wraz z 500 innymi żołnierzami został karnie przeniesiony do brytyjskiego Korpusu Pionierów, a później do Pułku North Staffordshire w 1943 roku, gdzie uzyskał stopień sierżanta a w końcu wojny - kapitana. Oskarżony o zbójstwo nieuzbrojonego niemieckiego cywila. Jako oficer wojsk okupacyjnych w Berlinie wykorzystywał swoje koneksje do tworzenia różnych firm handlowych. Zaproponował publikowanie na świecie czasopism naukowych niemieckiego wydawnictwa specjalistycznego Springer Verlag, w czasie, gdy temu wydawcy, ze względu na ustawy denazyfikacyjne, zabroniono tego robić we własnym imieniu. Korzystając z sukcesu tej operacji, w 1951 kupił małe wydawnictwo Pergamon. Działając na arenie międzynarodowej w sprzedaży encyklopedii i czasopism naukowych, Maxwell szybko dorobił się fortuny i uczynił Pergamon Press głównym wydawcą. Robet Maxwell wyjeżdżał za Żelazną Kurtynę nawet sześć razy do roku. Tymczasem ogólnie było wiadomo, iż wyjechać tam chociaż raz graniczyło z cudem. Istaniały podejrzenia graniczące z pewnością wykorzystywania przez Rosjan wydawnictwa Pergamon Press jako narzędzia służącego zbieraniu informacji o tematyce naukowej. Wywarł ogromny wpływ na decyzję rządu Czechosłowacji o uzbrojeniu syjonistycznych paramilitarnych organizacji, podczas wojny w 1948 r., Która doprowadziła do powstania Izraela jako państwa, a sam Maxwell był również zaangażowany w przemyt części samolotów do Izraela.
Sprzedał PROMIS — najnowocześniejsze amerykańskie oprogramowanie inwigilacyjne skradzione przez Mossad USA, Sowietom i wielu innym krajom komunistycznym. Zwerbował czołowego republikańskiego senatora Johna Towera, aby pozyskał dla Izraela ściśle tajną, najnowocześniejszą technologię amerykańską rozwijaną w Los Alamos. Tower zginął w katastrofie lotniczej samolotu linii Atlantic Southeast Airlines (lot 2311), który rozbił się podczas podejścia do lądowania w Brunswick, Georgia. Zginęły wtedy wszystkie 23 osoby na pokładzie.
Maxwell pielęgnował swoje rozległe koneksje z KGB i dążył do wciągnięcia Izraela w zamach stanu mający na celu obalenie Michaiła Gorbaczowa. Promis umożliwiał integrację różnych baz danych i pomagał bezpiece w inwigilacji, ale zawierał również „tylne wejścia” umożliwiające Mossadowi dostęp do komputerowych archiwów służb, które go kupiły a kupili go również „profesjonaliści” z kiszczakowskiej SB.
Rzeczywiście, backdoor i "adopcja" Promisa przez agencje wywiadowcze na całym świecie zasadniczo zapewniły Mossadowi dostęp do haków, które zdobywały na swoich przyjaciół i wrogów przez ponad pół wieku. O dziwo, w ostatnich latach FBI próbowało ukryć informacje związane z powiązaniem ich z Robertem Maxwellem.
Maxwell był także bliskim współpracownikiem i przyjacielem izraelskiego „superspy” Rafiego Eitana. Eitan dowiedział się o nowym rewolucyjnym oprogramowaniu używanym przez rząd USA znanym jako „Promis” od Earla Briana, wieloletniego współpracownika i doradcy Ronalda Reagana. Promis jest często uważany za prekursora oprogramowania „Pryzmat” używanego dziś przez agencje szpiegowskie i został opracowany przez Williama Hamiltona, który wydzierżawił oprogramowanie rządowi USA za pośrednictwem swojej firmy Inslaw w 1982 r
Według autora i byłego dziennikarza śledczego BBC Gordona Thomasa, Brian był zły, że Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych z powodzeniem wykorzystuje Promis do prowadzenia przestępczości zorganizowanej i prania pieniędzy, a Eitan uważał, że program może pomóc Izraelowi. W tym czasie Eitan był dyrektorem nieistniejącej już izraelskiej agencji wywiadu wojskowego Lekem, która zbierała informacje naukowe i techniczne za granicą zarówno ze źródeł publicznych, jak i tajnych, zwłaszcza w związku z izraelskim programem broni jądrowej.
Wyłoniono plan zainstalowania „zapadni” w oprogramowaniu, a następnie wprowadzenia na rynek Promis na całym świecie, zapewniając Mosadowi nieocenione informacje na temat działań jego wrogów i sojuszników, a jednocześnie zapewniając Eitanowi i Brianowi mnóstwo gotówki. Według zeznań byłego urzędnika Mosadu Ari Bena-Menashe'a, Brian dostarczył kopię Promisa wywiadowi wojskowemu Izraela, który skontaktował się z izraelskim amerykańskim programistą mieszkającym w Kalifornii, który następnie wstawił „zapadnię” w oprogramowaniu. Później mówiono, że CIA zainstalowała w oprogramowaniu własną zapadnię, ale nie wiadomo, czy zrobili to z wersją już uszkodzonego oprogramowania i jak szeroko przyjęto go w porównaniu z wersją zabezpieczoną przez izraelski wywiad.
Po włożeniu zapadki problemem stało się sprzedawanie błędnej wersji oprogramowania rządom, a także prywatnym firmom na całym świecie, szczególnie w obszarach zainteresowania. Brian najpierw próbował wykupić Inslaw i Promis, a następnie wykorzystać tę samą firmę do sprzedaży błędnej wersji.
Bezskutecznie Brian zwracał się do swojego bliskiego przyjaciela, ówczesnego prokuratora generalnego Eda Meese'a, któremu Departament Sprawiedliwości nagle odmówił dokonania płatności na rzecz Inslaw, które zostały określone w umowie, zasadniczo wykorzystując oprogramowanie za darmo, które Inslaw twierdził, że jest kradzieżą. Niektórzy spekulują, że rola Meese w tej decyzji była kształtowana nie tylko przez jego przyjaźń z Brianem, ale także fakt, że jego żona była głównym inwestorem w przedsięwzięciach biznesowych Briana. Meese został później doradcą Donalda Trumpa, gdy był prezydentem elektem.
Inslaw został zmuszony do ogłoszenia bankructwa w wyniku działań Meese i pozwał Departament Sprawiedliwości. Sąd stwierdził później, że działał pod wpływem Meese'a „zabrał, przekształcił, ukradł” oprogramowanie poprzez „oszustwo i podstęp”.
Bez Inslaw, Brian sprzedawał oprogramowanie na całym świecie. Później Eitan zwerbował Roberta Maxwella, aby został kolejnym sprzedawcą firmy Promis, co zrobił bardzo dobrze, nawet sprzedając oprogramowanie sowieckiemu wywiadowi i spiskując z republikańskim senatorem z Teksasu Johnem Towerem, aby oprogramowanie zostało przyjęte przez laboratorium rządowe USA w Los Alamos. Dziesiątki krajów korzystało z oprogramowania na swoich najlepiej strzeżonych systemach komputerowych, nie wiedząc, że Mossad ma teraz dostęp do wszystkiego, czego dotknął Promis.
Podczas gdy wcześniejsze działania Mosadu opierały się na gromadzeniu danych wywiadowczych, na tej samej taktyce stosowanej przez jego odpowiedniki w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, powszechne przyjęcie oprogramowania Promis, głównie dzięki działaniom hrabiego Briana i Roberta Maxwella, umożliwiło Mosadowi zgromadzenie nie tylko danych kontrwywiadu, ale także szantażowanie innych agencji wywiadowczych i potężnych postaci.
Rzeczywiście, backdoor i adopcja Promisa przez agencje wywiadowcze na całym świecie zasadniczo zapewniły Mossadowi dostęp do szantaży, które CIA i FBI zdobywali na swoich przyjaciół i wrogów przez ponad pół wieku.
Maxwell zadenuncjował również Mossadowi Mordechai'a Vanunu izraelskiego technika nuklearnego i działacza pokojowego, który powołując się na swój sprzeciw wobec broni masowej zniszczenia, ujawnił szczegóły izraelskiego programu broni nuklearnej brytyjskiej prasie w 1986 roku. W operacji pułapki na miód zwabiony do Włoch przez agentkę Mossadu, podającą się za turystkę amerykańską, fizyk został uprowadzony potajemnie do Izraela i ostatecznie skazany na 18 lat więzienia w procesie, który odbył się za zamkniętymi drzwiami.
Maxwell współpracował również z bratem Charlesa Bronfmana Edgarem pod koniec lat 80., aby przekonać Związek Radziecki, aby pozwolił sowieckim Żydom na emigrację do Izraela. Wysiłki Edgara w tym zakresie przyciągnęły większą uwagę , ponieważ był to decydujący moment jego dziesięciolecia przewodnictwa w Światowym Kongresie Żydowskim, którego prezydentem jest obecnie Ronald Lauder. Maxwell w znacznym stopniu wykorzystał również swoje kontakty w rządzie sowieckim.
