Dziennikarze portalu Fakt24 zapytali Francuzkę, co sądzi o postawie polskich władz, które otwarcie wyrażają niechęć do wpuszczania imigrantów, zwłaszcza z rejonu ogarniętej wojną Syrii. – Moje przesłanie do Polaków jest proste. Zmieńcie rząd – rzuciła krótko aktorka. – Zawsze trzeba słuchać drugiego człowieka i starać się go zrozumieć. Nie oceniać i nie osądzać od razu. Najważniejsze, co mogę poradzić Polakom to tolerancja. Ze swojego doświadczenia wiem, że to przychodzi z czasem – dodała.
Ostatnio opuściło Francję 40 tysięcy Żydów tj. 10 procent diaspory. W Polsce między 2001 rokiem i 2014 diaspora żydowska zwiększyła się 16- krotnie. To kto ma tu mòwić o tolerancji Pani Kasiu?
Kolaboracja zapomniana: kolaboracja ekonomiczna./ L'Epopee de Renault, A. Michel, 1976.
Twardy człowiek, Louis Renault, stanowczy, prawie pozbawiony ludzkich uczuć, nie posiadał żadnej innej pasji poza jedną, którą była jego własna fabryka. Nic innego nie miało dla niego wartości. Nie potrafił się od niej oddalić. Żył tylko dla niej. Sądził i oceniał ludzi po tym co mogą nie jemu ale jej przynieść.
I jego błędy ostatnich czterech lat (1940-1944) związane z utrzymaniem nadzoru nad fabryką. Nie kochał Niemców. Dlaczego miał ich kochać, gdy nie kochał nigdy nikogo? Ale obawiał się, że zabiorą jego maszyny, zarekwirują jego hale fabryczne. Wobec tych obaw stawał się słaby niczym dziecko. I poświęcił wszystko by mieć możliwość wszystko zachować i w końcu wszystko stracił.
(Tłum. własne)
Louis Renault został aresztowany we wrześniu 1944 roku pod zarzutem kolaboracji z Niemcami, jego majątek znacjonalizowany. Miesiąc później, oczekując na proces w więzieniu Fresnes, zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach.
Philippe Petain odzwierciedla część Francji?
Libertes, 4 maj 1945.
"La petainisme" nie jest wytworem jednostki ale produktem środowiska, klasy. (...) W tym sensie dziś gdy bliski jest trybunał dla Petain'a, gdy cała Francja zamierza go sądzić, Francja która wolała własne interesy nad te całego kraju, która akceptowała wszystkie działania, jak przygotowanie do porażki, uściski z przeciwnikiem, aby zachować swoje przywileje, które z dnia na dzień stawały się coraz bardziej kruche.
(Tłum. własne)
Współpraca militarna.
"Au Pilori" No 53 lipiec 1941.
Kolaboracja, co ona ma oznaczać? Możliwość przejścia z obozu zwyciężonych do obozu zwycięzców. Legion będzie pierwszym i zaszczytnym krokiem wykonanym na drodze wydobycia napawającego smutkiem, przegranego kraju, narodu do nowej walki. Że kolaboracja, że zdrada - ukryte manewry by kusić do pozostania w cieniu. Legion to jeden skok by znaleźć się w pełnym świetle historii. Nie ma rzeczywistej współpracy bez przyjaźni wojsk francusko-niemieckich. Ta przyjaźń jest tu i teraz. Kiedy czytamy komunikaty z frontów wojny, nie będziemy już mówić "oddziały niemieckie" ale powiemy "nasze oddziały". Przyłączymy się do wojsk Rzeszy przeciw bolszewizmowi. Ochotnicy francuscy zmyją hańbę wojny, w której moc żydowskiej plutokracji i bolszewizmu została rzucona przeciw Francji i Niemcom, dwóm narodom, które powinny się zjednoczyć i których krew jutro przelana połączy je w imię dobrobytu i pokoju.
(Tłum. własne)
Philippe Petain obrońcą ludu francuskiego?
Deklaracja Philippa Petain'a podczas jego procesu 23 lipca 1945.
Władza została mi powierzona zgodnie z prawem i uznana przez wszystkie kraje świata od Watykanu po ZSRR. Powierzoną mi władzę wykorzystałem jako tarczę by ochronić lud Francji. Dla niego poświęciłem swój prestiż. Pozostałem na czele kraju będącego pod okupacją. Możecie zrozumieć trudności rządzenia w tych warunkach? Każdego dnia z nożem na gardle, walka z żądaniami wroga. Gdy teraz moi adwersarze nie szczędzą mi wymówek, ja mówię historia pokaże wam ile udało mnie się wam oszczędzić. Okupacja dotykała i mnie, wbrew mojej woli, wbrew mojemu sercu podejmowałem działania, przy których bardziej cierpiałem niż wy wypełniając żądania wroga ale zawsze trwałem przy głównych fundamentach egzystencji ojczyzny.
Przeciwnie, podczas czterech lat, przez moje działania, zachowałem Francję, zapewniłem Francuzom życie i chleb, zabezpieczyłem uwięzionym wsparcie narodu.
Ci, którzy oskarżają mnie i zamierzają mnie sądzić, niech zapytają swoich sumień, co mogło by się stać gdyby mnie zabrakło.
Kiedy gen. de Gaulle, poza naszymi granicami prowadził walkę, ja przygotowywałam drogi ku wyzwoleniu. Zachowałem Francję cierpiącą lecz żywą.
(tłum. własne)
Pierre Laval i dzieci żydowskie/
Do Głównego Biura Bezpieczeństwa Rzeszy IV B 4 Berlin Paryż 6.7.1942
temat: Ewakuacja Żydów z Francji
adnotacje: rozmowa pomiędzy SS- Obersturmbannfurerem Eichmanem i Danneckerem, 1.7.1942 roku w Paryżu.
Negocjacje z rządem francuskim przyniosły następujące rezultaty:
Całość Żydów będących bezpaństwowcami ze strefy okupowanej i nieokupowanej
będzie gotowa do naszej dyspozycji, w celu ich ewakuacji.
Prezydent Laval zaproponował, żeby gdy odbędzie się ewakuacja rodzin żydowskich ze strefy nieokupowanej, objęła również dzieci poniżej 16. roku życia. Gdy kwestia dzieci żydowskich, które pozostają w strefie okupowanej nie budzi jego zainteresowania.
W związku z tym proszę o podjęcie pilnej decyzji telexem czy np. od 15. konwoju Żydów opuszczających Francję możemy również dołączyć dzieci poniżej 16. roku życia.
Na zakończenie zwracam uwagę, że do tego dnia mogliśmy zająć się tylko kwestią Żydów-bezpaństwowców lub obcokrajowcami a przynajmniej rozpocząć realizację tych działań. W drugiej fazie przejdziemy do Żydów naturalizowanych we Francji w latach 1919 do 1927.
podpisano: Danneceker SS-Hauptsturmfuhrer.
(tłum. własne)
Tak pisze Hannah Arendt:
"(...)pastor Griiber dokonał jednak czynu zaiste niezwykłego: spróbował dotrzeć do obozu koncentracyjnego Gurs, położonego na południu Francji, w którym rząd Vichy internował - prócz żydowskich uchodźców z Niemiec - około 7,5 tysiąca Żydów z Badenii i okręgu Saary, przeszmuglowanych przez Eichmanna przez granicę niemiecko-francuską jesienią 1940 roku. Zgodnie z posiadanymi przez pastora Griibera informacjami, los tych Żydów był jeszcze gorszy niż Żydów deportowanych do Polski. W związku z tą eskapadą pastor Griiber został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym najpierw w Sachsenhausen, a następnie w(...)"
Przypomnijmy kalendarium poprzedzające mord w sklepie koszernym i redakcji Charlie Hebdo. 15/06/2014, atak na synagogę Garges Gonesses, próba ataku na synagogę na Rue Julien Lacroix, ataki antysemickie popełnione na młodych Żydach w Paryżu 06/12/14, rasistowskie i antysemickie wypowiedzi JM Le Pen 06/08/2014, antysemicki atak, tym razem w Sarcelles wobec dwóch młodych Żydów w jarmułkach 6/06/2014, antysemicki charakter agresji popełniony przez szaleńca z siekierą wobec dwóch młodych Żydów w Romainville 04/06/14.
Społeczność żydowska w Europie najliczniej reprezentowana jest właśnie we Francji. Szacunkowo między 350.000 a 500.000. Choć rządy Nicolasa Sarkozy'ego były postrzegane jako bardziej mogące sprostać oczekiwaniom społeczności żydowskiej, to mimo poparcia mniejszości islamskiej w wyborach, i Francois Holland starał się pokazać jako strategiczny sojusznik Izraela. Świadczy m.in. o tym fakt demaskowania dżihadystów wyjeżdżających do walki w Syrii, a nie podejmowanie działań przeciwko Francuzom służącym w armii izraelskiej, w tym na okupowanych terytoriach, naruszając tym prawo międzynarodowe, jak również oficjalną politykę Francji. Z drugiej strony działania Paryża były rozbieżne z oczekiwaniami Izraela, gdy francuscy deputowani ( po brytyjskich i hiszpańskich i uznaniu przez Szwecję) przyjęli rezolucję wzywającą do uznania Palestyny jako państwa. Ta symboliczna uchwała przyjęta została mimo głosów opozycji, choć przychylnej, co warto odnotować wobec zaistniałych faktów, to jednak wskazującej na możliwość przeniesienia konfliktu arabsko-izraelskiego na teren Francji.
Benjamin Netanjahu po masakrze popełnianej w szkole żydowskiej w Tuluzie, w marcu 2012 roku wezwał Żydów z Francji by masowo emigrowali do Izraela. François Hollande odpowiedział: "miejsce Żydów z Francji, ma być we Francji." Już wcześniej w 2004 roku Ariel Szaron, zapraszał francuskich Żydów do masowej emigracji. Taka polityka była zawsze w centrum zainteresowania organizacji syjonistycznych przed 1948 rokiem i rządu izraelskiego od powstania Izraela. Od tego czasu wyjechało ponad 90000 francuskich Żydów. Według publikowanych statystyk emigracja, w ciągu ostatnich lat, liczonych rok do roku zwiększa się o około połowę. W tym samym czasie z USA ma tendencję spadkową. Wzrost z pięciu kontynentów wyniósł jedynie jeden procent. Emigracja z Europy Zachodniej przewyższyła tę ze Wschodu. Nie tylko atmosfera antysemityzmu, ale również kryzys gospodarczy ma wpływ na aktualne tendencje.
Komentarze