07 sierpnia 2019 r
Przez Whitney Webb
Pedofil, miliarder i rzekomy seks-handlarz, Jeffrey Epstein siedzi w więzieniu (moje: już nie), mówi się o jego powiązaniach finansowych z kilkoma firmami i „dobroczynnymi” organizacjami, a jego przyjaźnie z bogatymi i wpływowymi to czubek góry lodowej.
„The Jeffrey Epstein Scandal: Too Big to Fail”, skupiłam się w części I i II na powszechnej naturze operacji szantażu seksualnego w najnowszej historii Ameryki i ich powiązaniach z wyżynami amerykańskiej władzy politycznej i społeczności wywiadu USA, jednym z kluczowych aspektów prowadzonej przez Epsteina operacji handlu seksualnego i szantażu, która uzasadnia badanie, są powiązania Epsteina z izraelskim wywiadem i jego związki z „nieformalną” proizraelską frakcją filantropijną znaną jako „Mega Group”.
Rola Mega Group w sprawie Epsteina zyskała trochę uwagi, ponieważ główny patron finansowy Epsteina od dziesięcioleci, miliarder Leslie Wexner, był współzałożycielem grupy, która łączy kilku znanych biznesmenów z zamiłowaniem proizraelskim i do etno- filantropii (tj. filantropia korzystna dla jednej grupy etnicznej lub etniczno-religijnej). Jednak, jak pokaże ten raport, kolejnym czynnikiem jednoczącym członków Mega Group są głębokie powiązania z przestępczością zorganizowaną, w szczególności sieć przestępczości zorganizowanej omawiana w części I, którą w dużej mierze prowadził znany amerykański gangster Meyer Lansky.
Ze względu na rolę wielu członków Mega Group jako głównych darczyńców politycznych zarówno w USA, jak i Izraelu, kilku z ich najważniejszych członków ma bliskie powiązania z rządami obu krajów, a także ich społecznościami wywiadowczymi. Jak pokaże ten raport i kolejny, Mega Grupa miała również bliskie powiązania z dwoma biznesmenami, którzy pracowali dla izraelskiego Mossadu - Robertem Maxwellem i Markiem Richiem - a także z czołowymi politykami Izraela, w tym byłymi i obecnymi premierami, którzy są głęboko powiązani z Izraelską społecznością wywiadowczą.
Jeden z biznesmenów pracujących dla Mossadu, Robert Maxwell, zostanie szczegółowo omówiony w tym raporcie. Maxwell, który był partnerem biznesowym współzałożyciela Mega Group, Charlesa Bronfmana, pomógł w udanej operacji Mossadu w ulokowaniu zapadni w oprogramowaniu amerykańskim, które następnie zostało sprzedane rządom i firmom na całym świecie. Sukces tego spisku wynikał głównie z roli bliskiego współpracownika ówczesnego prezydenta Ronalda Reagana i amerykańskiego polityka bliskiego Maxwella, który później pomógł Reaganowi w ukryciu skandalu z Iranem Contra.
Wiele lat później córka Maxwella - Ghislaine Maxwell - dołączyła do „wewnętrznego kręgu” Jeffreya Epsteina w tym samym czasie, gdy Epstein finansował podobny program, który jest obecnie sprzedawany w USA i za granicą. Ta firma ma głębokie i niepokojące powiązania z izraelskim wywiadem wojskowym, współpracownikami administracji Trumpa i Mega Group.
Wydaje się, że Epstein ma powiązania z izraelskim wywiadem i ma dobrze udokumentowane powiązania z wpływowymi politykami izraelskimi i Mega Grupą. Jednak podmioty te nie są same w sobie izolowane, ponieważ wiele z nich łączy się również z siecią przestępczości zorganizowanej i potężnymi rzekomymi pedofilami omówionymi w poprzednich odsłonach tej serii.
Być może najlepszą ilustrację tego, jak powiązania między wieloma z tych graczy często łączą się ze sobą, można zobaczyć w Ronaldzie Lauderze: członek Mega Group, były członek administracji Reagana, długoletni donator premiera Izraela Benjamina Netanyahu i izraelskiej partii Likud, a także wieloletni przyjaciel Donalda Trumpa i Roya Cohna.
Od spadkobiercy firmy kosmetycznej, po gracza politycznego.
Często pomijanym, ale znanym klientem i przyjacielem Roya Cohna, jest miliarder spadkobierca fortuny kosmetycznej Estee Lauder, Ronald Lauder. Lauder jest często opisywany w prasie jako „wiodący żydowski filantrop” i jest prezydentem Światowego Kongresu Żydów, ale jego liczne profile medialne często pomijają jego wysoce polityczną przeszłość.
W oświadczeniu Laudera, reportera New York Times Maggie Haberman w 2018 r., Spadkobierca kosmetyków zauważył, że znał Trumpa od ponad 50 lat, sięgając przynajmniej do wczesnych lat siedemdziesiątych. Według Laudera jego związek z Trumpem rozpoczął się, gdy Trump był studentem w Wharton School na University of Pennsylvania, w którym Lauder również uczestniczył.
Donald Trump Ronald Lauder
Prezydent elekt Trump idzie z Ronaldem Lauderem po spotkaniu w Mar-a-Lago, 28 grudnia 2016 r. W Palm Beach, Floryda Evan Vucci | AP
Chociaż dokładna natura ich wczesnej przyjaźni nie jest jasna, oczywiste jest, że łączyły one wiele takich samych powiązań, w tym z człowiekiem, który później uznałby ich za swoich klientów, Roy Cohn. Chociaż wiele powiedziano o związkach między Cohnem i Trumpem, Cohn był szczególnie bliski matce Laudera, Estee Lauder (ur. Josephine Mentzer). Estee była nawet zaliczana do najbardziej znanych przyjaciół Cohna.
Małe okno relacji Laudera-Cohna pojawiło się na krótko w artykule z 2016 roku w Politico o przyjęciu z 1981 r. W domu weekendowym Cohna w Greenwich w stanie Connecticut. W przyjęciu wzięli udział rodzice Ronalda Laudera, Estee i Joe, a także Trump i jego ówczesna żona Ivana, którzy mieli dom weekendowy zaledwie dwie mile stąd. To przyjęcie odbyło się wkrótce po tym, jak Cohn pomógł Reaganowi zapewnić prezydenturę i osiągnął szczyt jego wpływów politycznych. Na przyjęciu Cohn zaoferował toast Reaganowi i ówczesnemu senatorowi nowojorskiemu Alfonsowi D'Amato, który później wezwał Ronalda Laudera do ubiegania się o urząd polityczny.
Dwa lata później, w 1983 r., Ronald Lauder - którego jedyne doświadczenie zawodowe w tym momencie było związane z firmą kosmetyczną jego rodziców - został powołany na stanowisko zastępcy sekretarza obrony USA ds. Europejskich i NATO. Niedługo po nominacji zasiadł w Komitecie ds. Kolacji zorganizowanej przez żydowską braterską i zdecydowanie proizraelską organizację B'nai B'rith, organizację nadrzędną wobec kontrowersyjnej Ligi Przeciwko Zniesławieniu (ADL). Wpływowy ojciec Cohna, Albert Cohn, był wieloletnim prezydentem potężnego oddziału B'nai B'rith w Nowej Anglii i Nowym Jorku, a sam Roy Cohn był członkiem Loży Bankowo-Finansowej B'nai B'rith.
Kolacja miała na celu uhonorowanie Cohna za jego proizraelskie poparcie i wysiłki na rzecz „wzmocnienia” gospodarki Izraela, a jego honorowymi przewodniczącymi byli potentat medialny Rupert Murdoch, Donald Trump i ówczesny szef Bear Stearns Alan Greenberg, z których wszyscy są powiązani z Jeffrey'em Epsteinem.
W czasie, gdy był zastępcą asystenta sekretarza obrony, Lauder był również bardzo aktywny w polityce Izraela i stał się sojusznikiem ówczesnego izraelskiego przedstawiciela przy ONZ i przyszłego premiera Izraela, Benjamina Netanjahu. Lauder stał się jedną z najważniejszych osób w dojściu Netanjahu do władzy, szczególnie podczas jego zwycięstwa w 1996 r., I był głównym sponsorem izraelskiej prawicowej partii Likud.
W 1986 roku, w którym zmarł Roy Cohn, Lauder opuścił swoje stanowisko w Pentagonie i został ambasadorem USA w Austrii, gdzie jego kadencję wypełniały konfrontacje z ówczesnym prezydentem Austrii i byłym nazistowskim współpracownikiem Kurtem Waldheimem. Zainteresowanie Laudera polityką austriacką utrzymywało się przez ostatnie lata, a jego kulminacją były oskarżenia, że próbował manipulować wyborami w Austrii w 2012 roku.
Po odejściu ze stanowiska ambasadora Lauder założył Fundację Ronalda S. Laudera w 1987 r., A następnie kandydował na burmistrza Nowego Jorku przeciwko Rudy'emu Giulianiemu w 1989 r. Lauder został zachęcony do prowadzenia kampanii przez ówczesnego senatora Alfonsa D'Amato, który był blisko związany z Royem Cohnem i jego z jego wieloletniem partnerem prawnym Tomem Bolanem, który był doradcą D'Amato . Podczas wspomnianego obiadu B'nai B'rith w 1983 r. Uhonorowano Cohena, D'Amato był głównym mówcą.
Prawdopodobnym powodem było to, że Giuliani, choć kiedyś sojusznik „maszyny Roya Cohna”, był w tym czasie bardzo nielubiany przez współpracowników zmarłego Cohna za ściganie byłego partnera prawnego Cohna, Stanleya Friedmana oskarżonego o wymuszanie haraczy, spisek i inne zarzuty. Giuliani miał również historię gorzkich nieporozumień z D'Amato. (...)
Kilka lat później, na początku lat 90., Lauder dołączył do nowo utworzonej grupy, która od dawna unika analizy ze strony mediów, ale ostatnio zainteresowała media po skandalu z Jeffreyem Epsteinem: Mega Group.
Lauder, Epstein i tajemniczy austriacki paszport
Zanim zajmę się Mega Group warto zwrócić uwagę na jeden konkretny czyn, który najwyraźniej podjął Lauder, gdy był ambasadorem USA w Austrii, który niedawno wyszedł na jaw w związku z aresztowaniem Jeffrey'a Epsteina na początku lipca, o czym po raz pierwszy doniósł dziennikarz Edward Szall. Kiedy policja niedawno odkryła austriacki paszport ze zdjęciem Epsteina i fałszywym nazwiskiem po rewizji w jego rezydencji na Manhattanie, źródło i cel paszportu zostały poddane kontroli mediów.
Zgodnie z Associated Press , w oświadczeniu adwokatów Epsteina twierdził on, że „przyjaciel dał mu [Epsteinowi] w 1980 roku, gdy porwania samolotów były bardziej powszechne ”. Twierdzenie to wydaje się być związane z obawami, które nastąpiły po porwaniu Air France Flight 139 w 1976 r., kiedy to izraelscy i żydowscy zakładnicy zostali oddzieleni od innych zakładników w oparciu w dużej mierze o posiadane przez nich paszporty.
Biorąc pod uwagę, że Epstein nie był w stanie spełnić konwencjonalnych kwalifikacji do austriackiego paszportu - w tym długoterminowego pobytu w Austrii (paszport wymienia go jako rezydenta Arabii Saudyjskiej) i płynnej znajomości języka niemieckiego - wydaje się, że jedynym sposobem na uzyskanie austriackiego paszport był sposób niekonwencjonalny , co oznaczało pomoc urzędnika austriackiego lub zagranicznego dyplomaty z wpływami w Austrii.
Epstein Wexler Lauder
Ronald Lauder, po prawej, i kanclerz Austrii Viktor Klima pozują z uczniami ze szkoły Lauder Chabad School w Wiedniu w Austrii w 1999 roku. Martin Gnedt | AP
Lauder, ówczesny ambasador w Austrii podczas administracji Reagana, byłby właściwą osobą do uzyskania takiego paszportu, szczególnie z powodu powoływania się przez adwokatów Epsteina, na fakt, że amerykańsko-żydowscy Amerykanie mogą być celem ataku podczas podróży, oraz w świetle upubliczniania, przez Laudera obaw Laudera zagrożeniami, przed którymi stoją Żydzi w obliczu grup terrorystycznych. Ponadto paszport został wydany w 1987 r., Kiedy Lauder nadal pełnił funkcję ambasadora.
Ponadto Lauder był powiązany z byłym mecenasem Epsteina - byłym szefem Bear Stearns Alanem Greenbergiem, który zatrudniał Epsteina w późnych latach siedemdziesiątych, zaraz po zwolnieniu go ze szkoły Dalton - oraz Donaldem Trumpem, innym przyjacielem Laudera i Greenberga który zapoczątkował przyjaźń z Epsteinem w 1987 roku, w tym samym roku wydano fałszywy paszport austriacki. W 1987 r. Epstein rozpoczął także współpracę ze swoim głównym patronem finansowym, Leslie Wexnerem, który jest również blisko związany z Lauderem (chociaż niektóre źródła twierdzą, że Epstein i Wexner po raz pierwszy spotkali się w 1985 r., Ale ich silne relacje biznesowe zostały nawiązane dopiero w 1987 r.).
Chociaż obrońca Epsteina odmówił ujawnienia tożsamości „przyjaciela”, który dostarczył mu fałszywy paszport austriacki, Lauder był zarówno dobrze przygotowany do zdobycia go w Austrii, jak i głęboko związany z Mega Group, która została współzałożona przez patrona Epsteina Leslie Wexnera, z którą Epstein ma wiele powiązań. Te powiązania zarówno z rządem austriackim, jak i mentorem Epsteina sprawiają, że Lauder jest najbardziej prawdopodobną osobą, która uzyskała dokument w imieniu Epsteina.
Ponadto Epstein i powiązania Mega Group z izraelską agencją wywiadowczą Mossad również sugerują, że Lauder był zaangażowany w uzyskanie paszportu, w świetle jego bliskich powiązań z rządem Izraela i faktem, że Mossad ma historię wykorzystywania ambasadorów za granicą do pozyskiwania fałszywych zagranicznych paszportów dla swoich pracowników.
Sam Lauder miał mieć powiązania z Mossadem, ponieważ od dawna jest sponsorem IDC Herzliya, izraelskiego uniwersytetu ściśle związanego z Mossadem gdzie rekrutuje się także do izraelskiego wywiadu wojskowego. Lauder założył nawet szkołę administracji, dyplomacji i strategii IDC Herzliya.
Ponadto Lauder był współzałożycielem wschodnioeuropejskiej sieci nadawczej CETV wraz z Markiem Palmerem, byłym dyplomatą USA, doradcą Kissingera i rzecznikiem Reagana. Palmer jest bardziej znany z tego, że jest współzałożycielem National Endowment for Democracy (NED), organizacji często opisywanej jako akcesorium dla amerykańskiego wywiadu, o której pierwszy prezydent przyznał w Washington Post, że „wiele z naszych dzisiejszych działań zostało zrobionych potajemnie 25 lat temu przez CIA ”. W raporcie z 2001 r. W Evening Standard stwierdzono, że Epstein kiedyś twierdził, że w latach 80. pracował dla CIA, ale Epstein później wycofał się z tego twierdzenia.
Początki mafii Mega Group
Mega Group - tajna grupa miliarderów, do której należy Lauder - została założona w 1991 roku przez Charlesa Bronfmana i Lesliego Wexnera, którzy zostali poddani znacznej analizie medialnej po lipcowym aresztowaniu jego byłego protegowanego Jeffreya Epsteina. Profile medialne grupy przedstawiają ją jako „luźno zorganizowany klub dwudziestu najbogatszych i najbardziej wpływowych żydowskich biznesmenów” skupiający się na „filantropii i żydowskości”, z składkami członkowskimi w wysokości 30 000 $ rocznie. Jednak kilku jego najwybitniejszych członków ma powiązania z przestępczością zorganizowaną.
Członkowie Mega Group założyli i / lub są blisko związani z jednymi z najbardziej znanych organizacji proizraelskich. Na przykład członkowie Charles Bronfman i Michael Steinhardt utworzyli Birthright Taglit przy wsparciu ówczesnego i obecnego premiera Benjamina Netanyahu. Steinhardt, ateista, stwierdził, że jego motywacją do pomocy w założeniu grupy było pogłębienie własnego przekonania, że oddanie i wiara w państwo Izrael powinny służyć jako „substytut teologii [żydowskiej]”.
Inne znane grupy związane z Mega Group to Światowy Kongres Żydów - którego były prezydent, Edgar Bronfman i obecny prezydent, Ronald Lauder, są członkami Mega Group - i B'nai B'rith, zwłaszcza jego oddział znany jako Liga Przeciwko Zniesławieniu (ADL). Bracia Bronfman byli głównymi sponsorami dla ADL, Edgar Bronfman był honorowym krajowym wiceprzewodniczącym ADL przez kilka lat.
Shimon Peres Edgar Bronfman Mega Group
Były prezydent Izraela Shimon Peres, drugi od lewej, słucha Edgara Bronfmana podczas lunchu w 1995 r. Na cześć Peresa. Od lewej: Laurence Tisch, prezes, prezes i dyrektor generalny CBS; Ambasador Izraela w Stanach Zjednoczonych. Itamar Rabinowitz i Bronfman. David Karp | AP
Kiedy Edgar Bronfman zmarł w 2013 roku, wieloletni dyrektor ADL Abe Foxman powiedział : „Edgar był przez wiele lat przewodniczącym naszego działu przemysłu alkoholowego, przewodniczącym naszej apelacji w Nowym Jorku i jednym z naszych najważniejszych sponsorów”. Inni członkowie Mega Group, którzy są darczyńcami i głównymi stronnikami ADL, takimi jak Ronald Lauder , Michael Steinhardt i zmarły Max Fisher. Jak wcześniej wspomniano, ojciec Roya Cohna był wieloletnim przywódcą wpływowego oddziału B'nai B'rith w Nowej Anglii i Nowym Jorku, a Cohn był później znanym członkiem jego loży bankowej i finansowej.
Ponadto członkowie Mega Group byli również kluczowymi graczami w proizraelskim lobby w Stanach Zjednoczonych. Na przykład Max Fisher z Mega Group założył Narodową Koalicję Żydowską, znaną obecnie jako Republikańska Żydowska Koalicja - główna proizraelska neokonserwatywna grupa lobbystów politycznych , znana z poparcia jastrzębiej polityki i której obecni główni patroni, Sheldon Adelson i Bernard Marcus, są jednymi z najlepszych sponsorów Donalda Trumpa.
Chociaż Mega Group oficjalnie istnieje dopiero od 1991 roku, użycie „filantropii” w celu zapewnienia przykrywki dla bardziej pozbawionemu skrupułów lobbingowi lub działalności biznesowej zostało zapoczątkowane kilkadziesiąt lat wcześniej przez Sama Bronfmana, ojca członków Mega Group Edgara i Charlesa Bronfmana. Podczas gdy inne elity Ameryki Północnej, takie jak JD Rockefeller, wcześniej wykorzystywały filantropię jako środek prania ich reputacji, podejście Bronfmana do filantropii było wyjątkowe, ponieważ koncentrowało się na przekazywaniu dotacji innym członkom o tym samym etniczno-religijnym pochodzeniu.
Sam Bronfman, jak szczegółowo opisano w części I tej serii, od dawna ma głębokie powiązania z przestępczością zorganizowaną, w szczególności z syndykatem przestępczości zorganizowanej Meyera Lanksy'ego. Jednak ambicją Bronfmana, według bliskich mu osób, było by stać się szanowanym członkiem społeczeństwa. W rezultacie Bronfman ciężko pracował, aby usunąć mafijną plamę, która pozostawała na jego opinii publicznej w Kanadzie i za granicą. Osiągnął to, stając się liderem kanadyjskiego ruchu syjonistycznego, a pod koniec lat 30. XX wieku był szefem kanadyjskiego kongresu żydowskiego i zaczął zyskiwać miano filantropa w sprawach żydowskich.
Jednak nawet niektóre z aktywności w filantropii Bronfmana dawały mu podobną do gangstera reputację, z której tak bardzo starał się otrząsnąć. Na przykład Bronfman był aktywnie zaangażowany w nielegalną wysyłkę broni do syjonistycznych paramilitarnych organizacji w Palestynie przed 1948 r., Szczególnie jako współzałożyciel Narodowej Konferencji Rehabilitacji Izraela i Żydów, która przemycała broń do paramilitarnej grupy Haganah.
W tym samym czasie Bronfman podżegał do nielegalnego przemytu broni do Haganah, jego współpracownicy w podziemnym świecie przestępczym robili to samo. Po II wojnie światowej bliscy współpracownicy Davida Ben-Guriona, który później został pierwszym premierem Izraela i odegrał kluczową rolę w założeniu Mossadu, nawiązali ścisłe relacje z Meyerem Lansky'm, Benjaminem „Bugsy” Siegelem, Mickeyem Cohenem i innymi żydowskimi gangsterami tego okresu. Wykorzystali swoje tajne sieci do ustanowienia rozległej sieci przemytu broni między Stanami Zjednoczonymi a osadami syjonistycznymi w Palestynie, uzbrajając zarówno grupy Haganah, jak i Irgun i inne grupy paramilitarne. Jak zauważono w części I tego raportu, w tym samym czasie gangsterzy pomagali w nielegalnym uzbrojeniu paramilitarnych sił zbrojnych ZIonsit, wzmacniali swoje powiązania z wywiadem USA, który formalnie (choć potajemnie) został ustanowiony podczas II wojny światowej.
Od powstania Izraela Sam Bronfman współpracował z przyszłym premierem Izraela Szymonem Peresem, w wynegocjowaniu sprzedaży kanadyjskiego uzbrojenia za pół ceny do Izraela, a okazyjny zakup został w całości opłacony ze zbiórki funduszy zorganizowanej przez Bronfmana i jego żonę. Wiele lat później Peres przedstawił Jeffreyowi Epsteinowi kolejnego przyszłego premiera Izraela, Ehuda Baraka.
Resztę marszu rodziny Bronfmanów na „drodze do szacunku” podjęły dzieci Bronfmana, które ożeniły się z rodzinami arystokratycznymi, takimi jak europejscy Rotszyldowie i „członkowie rodziny królewskiej” z Lehmans i Loeb na Wall Street .
Szacunek dla Bronfmanów nie oznaczał, że ich związek z imperium przestępczym dowodzonym przez Lansky'ego zniknął. Rzeczywiście, wybitni członkowie dynastii Seagrams znaleźli się pod ostrzałem w latach 60. i 70. ze względu na bliskie związki z Willie „Obie” Obrontem, ważną postacią kanadyjskiej przestępczości zorganizowanej, którą kanadyjski profesor Stephen Schneider nazwał Kanadyjskim Meyerem.
Jednak Edgar i Charles Bronfman nie byli jedynymi członkami Mega Groupy z głębokimi i długoletnimi powiązaniami z dowodzonym przez Lansky National Crime Syndicate. Rzeczywiście, jeden z wybitnych członków grupy, zarządzający funduszem hedgingowym Michael Steinhardt, otworzył się na temat swoich powiązań rodzinnych z Lanskim w swojej autobiografii No Bull: My Life in and out the Markets , gdzie zauważył, że jego ojciec, Sol „Red McGee” Steinhardt, był klejnotem Lansky'ego i ważnym graczem w kryminalnym podziemiu Nowego Jorku. Sol Steinhardt był także pierwszym klientem swojego syna na Wall Street i pomógł mu rozpocząć karierę finansową.
Więzi między Mega Group a National Crime Syndicate nie kończą się na tym. Innym wybitnym członkiem Mega Group powiązanym z tą samą siecią przestępczą jest Max Fisher, który został opisany jako mentor Wexnera i rzekomo współpracował z „Purpurowym gangiem” Detroit podczas prohibicji i nie tylko. Purpurowy gang był częścią sieci, która przemycała alkohol Bronfmana z Kanady do Stanów Zjednoczonych podczas prohibicji, a jeden z jego założycieli, Abe Bernstein, był bliskim współpracownikiem zarówno Meyera Lansky'ego, jak i Moe Dalitza. Fisher był kluczowym doradcą kilku prezydentów USA, począwszy od Dwighta D. Eisenhowera, a także Henry Kissingera.
Henry Kissinger | Max Fisher
Max Fisher z centrum i Henry Kissinger, spotykają się z liderami organizacji żydowskich przed podróżą Kissingera w 1975 roku na Bliski Wschód. Henry Burroughs | AP
Oprócz Fishera, członek Mega Group Ronald Lauder był połączony z Royem Cohnem i Tomem Bolanem, którzy byli blisko związani z tą samą siecią przestępczą kierowaną przez Lansky'ego (patrz Część I i Część II ) i regularnie reprezentowali najwyższe postacie mafijne w sądzie . Co więcej, inny członek Mega Group, reżyser Steven Spielberg, jest znanym protegowanym Lewa Wassermana, medialnego potentata medialnego i wieloletniego sponsora filmów Ronalda Reagana i późniejszej jego kariery politycznej, omówionej w części II tej serii .
Jedno zaskakujące połączenie z Cohnem dotyczy członka Mega Group oraz byłego prezydenta amerykańskiej firmy zbrojeniowej General Dynamics, Lestera Crown, którego szwagrem jest David Schine, powiernik Cohna i domniemany kochanek podczas przesłuchań McCarthy'ego, którego relacje z Cohnem przyczyniły się do klęski McCarthyismu.
Kolejnym członkiem Mega Group, na którego warto zwrócić uwagę, jest Laurence Tisch, który był właścicielem CBS News od kilku lat i założył Loews Corporation. Tisch jest znany ze swojej pracy w Office of Strategic Services (OSS), prekursorze CIA, w którym również służył Donald Barr, który zatrudnił Epsteina w Dalton School, i który nawiązał więzi z kryminalnym imperium Lansky'ego podczas II wojny światowej.
Rezydencje Wexnera i morderstwo Shapiro
Leslie „Les” Wexner, drugi współzałożyciel Mega Group, również ma powiązania z przestępczością zorganizowaną. Powiązania Wexnera z Jeffreyem Epsteinem zostały poddane kontroli po ostatnim aresztowaniu tego ostatniego, ponieważ Wexner był jedynym publicznie uznanym klientem podejrzanego funduszu hedgingowego Epsteina, źródłem znacznej części tego bogactwa, i poprzednim właścicielem nieruchomości na Manhattanie wartej 56 milionów dolarów, którą Wexner przeniesione do jednostki kontrolowanej przez Epsteina za darmo.
Zanim Epstein otrzymał kamienicę, Wexner wydaje się wykorzystywać rezydencję do pewnych niekonwencjonalnych celów, odnotowanych w artykule New York Times z 1996 r. Na temat ówczesnej rezydencji należącej do Wexnera, w której znalazła się „łazienka przypominająca filmy Jamesa Bonda: ukryta pod schodami , wyłożona ołowiem, aby zapewnić schronienie przed atakiem, i zaopatrzona w ekrany telewizji przemysłowej i telefon, oba ukryte w szafce pod zlewem. ”Artykuł w Timesie nie spekuluje o przeznaczeniu tego sprzętu, choć aluzja do słynnego szpiega Jamesa Bonda sugeruje, że mógł być używany do szpiegowania gości lub prowadzenia elektronicznej inwigilacji.
(...)
W tym samym roku Epstein zlecał prace graficzne dla rezydencji Wexnera w Ohio. Niedawny artykuł z Times stwierdził, że:
Latem 1996 roku Maria Farmer pracowała nad projektem artystycznym dla pana Epsteina w rezydencji pana Wexnera w Ohio. Gdy tam była, pan Epstein dokonał na nią napaści seksualnej, zgodnie z oświadczeniem złożonym przez panią Farmer w tym roku w sądzie federalnym na Manhattanie. Powiedziała, że uciekła z pokoju i wezwała policję, ale pracownicy ochrony pana Wexnera odmówili jej opuszczenia na 12 godzin pomieszczeń.
Relacja Farmer zdecydowanie sugeruje, że biorąc pod uwagę zachowanie jego osobistego personelu ochrony w jego rezydencji po rzekomym ataku Epsteina na Farmer, Wexner doskonale zdawał sobie sprawę z drapieżnego zachowania Epsteina wobec młodych kobiet. Sytuację pogarszają twierdzenia Alana Dershowitza - byłego prawnika i przyjaciela Epsteina, który również został oskarżony o gwałcenie nieletnich dziewcząt - że Wexner został również oskarżony o gwałcenie nieletnich dziewcząt wykorzystywanych przez Epsteina przynajmniej siedem razy.
Obecność sprzętu elektronicznego w łazience jego domu, inne osobliwości związane z kamienicą, a także aspekty powiązań między Epsteinem i Wexnerem sugerują, że Wexner ma więcej do ukrycia ale raczej skutecznie pracuje na publiczny wizerunek szanowanego biznesmena i filantropa, tak wiele jak inni wybitni członkowie Mega Group.
Leslie Wexner Jeffrey Epstein
Leslie Wexner i jego żona Abigail zwiedzają wystawę „Transfiguracje” w Wexner Center for the Arts. Jay LaPrete | AP
Jednak fragmenty prywatnych tajemnic Wexnera od czasu do czasu ukazywały się, tylko po to, by podlegać szybkiemu zatuszowaniu w związku z obawami o „zniesławienie” potężnego i dobrze powiązanego miliardera „filantropa”.
W 1985 r. Prawnik Columbus (Ohio), Arthur Shapiro, został zamordowany w biały dzień z bliskiej odległości, co było w dużej mierze określane jako „morderstwo w stylu mafii”. Zabójstwo wciąż pozostaje nierozwiązane, prawdopodobnie z powodu faktu, że ówczesna policja i James Jackson nakazał zniszczenie kluczowych dokumentów śledztwa swojego departamentu w sprawie morderstwa.
Nakaz Jacksona dotyczący zniszczenia dokumentów wyszedł na jaw w 1996 r., Kiedy był ścigany za korupcję. Zgodnie z Columbus Dispatch, Jackson uzasadnionia zniszczenie „ cennego raportu”, bo uważał, że „był wypełniony ohydnymi spekulacjami o wybitnych liderach biznesu, które były potencjalnie oszczercze”. Charakter tej „dzikiej spekulacji” był i taki, że „bogaci biznesmeni z Columbus i Youngstown byli powiązani z morderstwem w stylu mafii”.
Chociaż wysiłki Jacksona miały na celu utrzymanie tego „zniesławiającego” raportu z dala od publicznego widoku, ostatecznie został on uzyskany przez Boba Fitrakisa - adwokata, dziennikarza i dyrektora wykonawczego Columbus Institute for Contemporary Journalism - po tym, jak „przypadkowo” wysłano mu kopię raportu z 1998 r. jako część wniosku o rejestrację publiczną.
Raport, zatytułowany „ Śledztwo w sprawie zabójstwa Shapiro: analiza i hipoteza ”, wymienia Leslie Wexnera jako osobę powiązaną „ze współpracownikami, o których mówi się, że są przestępcami zorganizowanymi”, a także wymienia nazwiska biznesmena Jacka Kesslera, byłego przewodniczącego Rady Miasta Columbus i Jerry Hammonda, oraz byłego członeka Rady Miasta Columbus, Les Wrighta, jako również zaangażowanego w zabójstwo Shapiro.
W raporcie zauważono również, że kancelaria prawna Arthura Shapiro - Schwartz, Shapiro, Kelm & Warren - reprezentowała firmę Wexnera, The Limited, i stwierdza, że „przed śmiercią Arthur Shapiro zarządzał tym kontem [The Limited] dla firmy prawniczej.” zauważył również, że w chwili swojej śmierci Shapiro „był przedmiotem dochodzenia wewnętrznego Urzędu Skarbowego, ponieważ nie złożył deklaracji podatkowych przez około siedem lat przed śmiercią i zainwestował w pewne wątpliwe przedsięwzięcia”. Stwierdził również, że jego śmierć uniemożliwiła Shapiro składanie zeznań przed sądem przysięgłych na temat„ wątpliwych schronisk podatkowych ”.
Jeśli chodzi o rzekome powiązania Wexnera z przestępczością zorganizowaną, raport koncentruje się na bliskich relacjach biznesowych między Wexner's The Limited a Francis Walsh, którego firma transportowa „[wykonała] ponad 90 procent działalności transportowej Limited w czasie zabójstwa Shapiro, " Według raportu. Walsh został wymieniony w akcie oskarżenia w 1988 roku jako „współspiskowiec” szefa rodziny przestępczej z Genovese Anthony „Fat Tony” Salerno, którego wieloletnim prawnikiem był Roy Cohn; a raport o zabójstwie Shapiro stwierdził, że Walsh był „nadal uważany za wspólnika rodziny przestępczej Genovese / LaRocca, a Walsh nadal zapewnia transport ciężarowy dla The Limited”.
W szczególności rodzina przestępcza w Genovese od dawna stanowi kluczową część National Crime Syndicate, ponieważ jej były szef, Charles „Lucky” Luciano, współtworzył organizację przestępczą ze swoim bliskim przyjacielem Meyerem Lansky'm. Po uwięzieniu Luciano i późniejszej deportacji ze Stanów Zjednoczonych, Lansky przejął amerykańskie operacje syndykatu, a jego związek z następcami Luciano trwał aż do śmierci Lansky'ego w 1983 roku.
Tajemnica „Mega” i Mossad
W maju 1997 roku Washington Post upublicznił historię - dawno zapomnianą- na podstawie przechwyconej rozmowy telefonicznej pomiędzy funkcjonariuszem Mossadu w USA i jego przełożonym w Tel Awiwie, w którym omawiane były wysiłki Mossadu, aby uzyskać tajny dokument rządu USA. Według poczty urzędnik Mosadu stwierdził podczas rozmowy telefonicznej, że „ambasador Izraela Eliahu Ben Elissar zapytał go, czy może otrzymać kopię listu przekazanego [liderowi palestyńskiemu Yasserowi] Arafatowi przez [ówczesnego sekretarza stanu Warrena] Christophera 16 stycznia, dzień po podpisaniu porozumienia z Hebronem przez Arafata i premiera Izraela Binyamina Netanyahu. ”
Artykuł kontynuuje:
Według źródła, które widziało kopię zapisu rozmowy NSA, oficer wywiadu, mówiąc po hebrajsku, powiedział: „Ambasador chce, żebym poszedł do Mega po kopię tego listu”. Źródło podało, że przełożony w Tel Awiwie odrzucił wniosek, mówiąc: „To nie jest coś, do czego używamy Mega”.
Wyciek doprowadził do dochodzenia, które miało na celu zidentyfikowanie osobę i kryptonimie „Mega”, „może być ktoś w rządzie Stanów Zjednoczonych, którzy dostarczali informacje dla Izraelczyków w przeszłości,” (...). Mossad stwierdził później, że „Mega” było jedynie słowem kodowym dla amerykańskiej CIA, ale FBI i NSA nie przekonały się tym twierdzeniem i wciąż przekonane były , że był to wysoki urzędnik rządowy USA, który potencjalnie kiedyś był zaangażowany we współpracę z Jonathanem Pollardem, byłym amerykańskim analitykiem marynarki wojennej skazanym później za szpiegowanie na rzecz Mossadu.
Niemal rok po wybuchu skandalu szpiegowskiego „Mega” Wall Street Journal był pierwszym miejscem, w którym doniesiono o istnieniu mało znanej organizacji miliarderów, która została „nieformalnie” nazwana Mega Group i została założona lata wcześniej w 1991 r. W raporcie nie wspomniano o skandalu szpiegowskim, który rozprzestrzenił obawy o szpiegostwo izraelskie w USA zaledwie rok wcześniej. Jednak charakterystyczna „nieformalna” nazwa grupy i powiązania jej członków z Mossadem i wysokimi rangą politykami izraelskimi, w tym premierami, tworzą opinie, że „Mega” nie był osobą, jak przypuszczało FBI i NSA, ale grupą.
W 1997 r., Kiedy wybuchł skandal szpiegowski „Mega”, Netanyahu został premierem Izraela po zwycięstwie wyborczym, który w dużej mierze przypisano Ronaldowi Lauderowi. Poza tym, że był jego głównym darczyńcą, Lauder zaangażował Arthura Finklesteina w kampanię Netanyahu w 1996 roku, której strategie zostały przypisane niespodziewanej wygranej Netanyahu. Netanjahu był na tyle blisko Laudera, że osobiście zatrudnił Laudera i George'a Nadera, aby służyli jako jego wysłannicy pokojowi w Syrii.
Mega Group Benjamin Netanyahu Ronald Lauder
Benjamin Netanyahu i jego żona Sara z Ronaldem Lauderem w 1997 roku. Zdjęcie | Reuters
Nader, który był związany z kampanią Trumpa w 2016, a także sojusznik Trumpa i założyciel Blackwater Erik Prince, zostały im postawione niedawno federalne zarzuty handlu dziecięcym seksem w zeszłym miesiącu, wkrótce po tym, jak Jeffrey Epstein został aresztowany pod podobnymi zarzutami. Gdy Nader został wybrany do współpracy z Lauderem w imieniu Netanjahu, został już przyłapany na posiadaniu dużej ilości pornografii dziecięcej przy dwóch różnych okazjach, najpierw w 1984 r., A później w 1990 r.
Ten silny związek między Netanjahu a Lauderem w czasie skandalu szpiegowskiego „Mega” w 1997 r. Jest ważny, biorąc pod uwagę odpowiedzi Mosadu bezpośrednio na premiera Izraela.
Kolejne możliwe połączenie między Mega Group a Mossad wynika z powiązań Mega Group z siecią przestępczą Meyera Lansky'ego. Jak szczegółowo opisano w części I, Lansky nawiązał głębokie powiązania z wywiadem USA po II wojnie światowej, a także był połączony z Mosadem poprzez oficjała Tibora Rosenbauma z Mosadu, którego bank był często wykorzystywany przez Lansky'ego do prania pieniędzy. Ponadto Lansky co najmniej raz współpracował z „supersxpiegiem” Mossadu Rafi Eitanem, któremu pomógł zdobyć wrażliwy sprzęt elektroniczny posiadany tylko przez CIA, ale pożądany przez izraelski wywiad. (...)
W szczególności Eitan był głównym źródłem twierdzeń, że słowo kodowe „Mega” użyte przez urzędników Mossadu w 1997 r. Odnosiło się do CIA, a nie do potencjalnego źródła w rządzie USA, które kiedyś było powiązane z działalnością szpiegowską Pollarda, i twierdził, że prawdziwe znaczenie tego terminu jest nieco wątpliwe.
Biorąc pod uwagę, że sieć przestępczości zorganizowanej powiązana z Mega Group miała powiązania zarówno z wywiadem amerykańskim, jak i izraelskim, hasło „Mega” mogło prawdopodobnie odnosić się do tej tajnej grupy miliarderów. Więcej dowodów potwierdzających tę teorię wynika z faktu, że wybitni członkowie Mega Group byli partnerami handlowymi agentów Mossadu, w tym potentata medialnego Roberta Maxwella i handlowca towarowego Marca Richi.
Tajemniczy Maxwell
Rodzina Maxwella stała się źródłem ponownego zainteresowania mediów po aresztowaniu Jeffrey'a Epsteina, jak Ghislaine Maxwell, od dawna opisywana w mediach jako ”, jako długoletnia dziewczyna Epsteina, że była „alfonsem” Epsteina i pozyskiwała nieletnie dziewczynki do jego szantażu seksualnego. Ghislaine Maxwell jest również rzekomo zaangażowana w gwałt na dziewczynach, które pozyskała dla Epsteina i wykorzystała je do produkcji pornografii dziecięcej.
Ghislaine była ulubioną i najmłodszą córką potentata medialnego Roberta Maxwella. Maxwell, urodzony jako Jan Ludvick Hoch, wstąpił do armii brytyjskiej podczas II wojny światowej. Następnie, według autorów Johna Loftusa i Marka Aaronsa , wywarł on ogromny wpływ na decyzję rządu Czechosłowacji o uzbrojeniu syjonistycznych paramilitarnych organizacji, podczas wojny w 1948 r., Która doprowadziła do powstania Izraela jako państwa, a sam Maxwell był również zaangażowany w przemyt części samolotów do Izraela.
Mniej więcej w tym czasie do brytyjskiego wywiadu MI6 zgłosił się Maxwell i zaoferował swoje usługi, które odrzucono. MI6 następnie zaklasyfikował go jako „syjonistycznego agenta- lojalnego tylko wobec Izraela” i uczynił go osobą interesującą. Później został agentem Mossadu, według kilku książek, w tym Roberta Maxwella: Israel Superspy Gordona Thomasa i Martina Dillona, The Samson Option: Seymour Hersh : Izraelski arsenał nuklearny i amerykańska polityka zagraniczna twierdzą, że istnieją powiązania między Maxwellem a wywiadem izraelskim.
Według Victora Ostrowskiego , byłego oficera Mossadu:
Mossad finansował wiele operacji w Europie z pieniędzy skradzionych z gazetowego funduszu emerytalnego Maxwella. Otrzymali fundusze niemal natychmiast, gdy Maxwell kupił Mirror Newspaper Group z pieniędzy pożyczonych mu przez Mossad. ”
W zamian za swoje usługi Mosad pomógł Maxwellowi zaspokoić jego apetyty seksualne podczas jego wizyt w Izraelu, zapewniając mu prostytutki, „usługi utrzymywane dla celów szantażu”. Później ujawniono, że hotel, w którym przebywał w Izraelu, był monitorowany, dzięki czemu Mossad może mieć „małą bibliotekę nagrań wideo Maxwella w pozycjach kompromitujących”. Podobnie jak w przypadku CIA, stosowanie przez Mossad szantażu zarówno wobec przyjaciela, jak i wroga jest dobrze udokumentowane i wiadomo, że jest szeroko rozpowszechnione .
Maxwell był także bliskim współpracownikiem i przyjacielem izraelskiego „superspy” Rafiego Eitana, który, jak wcześniej wspomniano, był trenerem Jonathana Pollarda i który wcześniej pracował bezpośrednio z Meyerem Lansky'm. Eitan dowiedział się o nowym rewolucyjnym oprogramowaniu używanym przez rząd USA znanym jako „Promis” od Earla Briana, wieloletniego współpracownika i doradcy Ronalda Reagana. Promis jest często uważany za prekursora oprogramowania „Pryzmat” używanego dziś przez agencje szpiegowskie i został opracowany przez Williama Hamiltona, który wydzierżawił oprogramowanie rządowi USA za pośrednictwem swojej firmy Inslaw w 1982 r.
Mega Group Ariel Sharon Robert Maxwell
Ariel Sharon (z prawej) spotyka się z Robertem Maxwellem w Jerozolimie 20 lutego 1990 r. Zdjęcie | AP
Według autora i byłego dziennikarza śledczego BBC Gordona Thomasa, Brian był zły, że Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych z powodzeniem wykorzystuje Promis do prowadzenia przestępczości zorganizowanej i prania pieniędzy, a Eitan uważał, że program może pomóc Izraelowi. W tym czasie Eitan był dyrektorem nieistniejącej już izraelskiej agencji wywiadu wojskowego Lekem, która zbierała informacje naukowe i techniczne za granicą zarówno ze źródeł publicznych, jak i tajnych, zwłaszcza w związku z izraelskim programem broni jądrowej.
Wyłoniono plan zainstalowania „zapadni” w oprogramowaniu, a następnie wprowadzenia na rynek Promis na całym świecie, zapewniając Mosadowi nieocenione informacje na temat działań jego wrogów i sojuszników, a jednocześnie zapewniając Eitanowi i Brianowi mnóstwo gotówki. Według zeznań byłego urzędnika Mosadu Ari Bena-Menashe'a, Brian dostarczył kopię Promisa wywiadowi wojskowemu Izraela, który skontaktował się z izraelskim amerykańskim programistą mieszkającym w Kalifornii, który następnie wstawił „zapadnię” w oprogramowaniu. Później mówiono, że CIA zainstalowała w oprogramowaniu własną zapadnię, ale nie wiadomo, czy zrobili to z wersją już uszkodzonego oprogramowania i jak szeroko przyjęto go w porównaniu z wersją zabezpieczoną przez izraelski wywiad.
Po włożeniu zapadki problemem stało się sprzedawanie błędnej wersji oprogramowania rządom, a także prywatnym firmom na całym świecie, szczególnie w obszarach zainteresowania. Brian najpierw próbował wykupić Inslaw i Promis, a następnie wykorzystać tę samą firmę do sprzedaży błędnej wersji.
Bezskutecznie Brian zwrócił się do swojego bliskiego przyjaciela, ówczesnego prokuratora generalnego Eda Meese'a, którego Departament Sprawiedliwości nagle odmówił dokonania płatności na rzecz Inslaw, które zostały określone w umowie, zasadniczo wykorzystując oprogramowanie za darmo, które Inslaw twierdził, że jest kradzieżą. Niektórzy spekulują, że rola Meese w tej decyzji była kształtowana nie tylko przez jego przyjaźń z Brianem, ale także fakt, że jego żona była głównym inwestorem w przedsięwzięciach biznesowych Briana. Meese został później doradcą Donalda Trumpa, gdy był prezydentem elektem.
Inslaw został zmuszony do ogłoszenia bankructwa w wyniku działań Meese i pozwał Departament Sprawiedliwości. Sąd stwierdził później, że dział pod przewodnictwem Meese „zabrał, przekształcił, ukradł” oprogramowanie poprzez „oszustwo i podstęp”.
Bez Inslaw, Brian sprzedawał oprogramowanie na całym świecie. Później Eitan zwerbował Roberta Maxwella, aby został kolejnym sprzedawcą firmy Promis, co zrobił bardzo dobrze, nawet sprzedając oprogramowanie sowieckiemu wywiadowi i spiskując z republikańskim senatorem z Teksasu Johnem Tower, aby oprogramowanie zostało przyjęte przez laboratorium rządowe USA w Los Alamos. Dziesiątki krajów korzystało z oprogramowania na swoich najlepiej strzeżonych systemach komputerowych, nie wiedząc, że Mossad ma teraz dostęp do wszystkiego, czego dotknął Promis.
Podczas gdy wcześniejsze działania Mosadu opierały się na gromadzeniu danych wywiadowczych, na tej samej taktyce stosowanej przez jego odpowiedniki w Stanach Zjednoczonych i innych krajach, powszechne przyjęcie oprogramowania Promis, głównie dzięki działaniom hrabiego Briana i Roberta Maxwella, umożliwiło Mosadowi zgromadzenie nie tylko danych kontrwywiadu, ale także szantażowanie innych agencji wywiadowczych i potężnych postaci.
Rzeczywiście, backdoor i adopcja Promisa przez agencje wywiadowcze na całym świecie zasadniczo zapewniły Mossadowi dostęp do szantaży, które CIA i FBI zdobywali na swoich przyjaciół i wrogów przez ponad pół wieku. O dziwo, w ostatnich latach FBI próbowało ukryć informacje związane z powiązaniem Roberta Maxwella ze skandalem z Promis.
Według dziennikarza Roberta Fiska Maxwell był także zamieszany w porwanie przez Mosad izraelskiego demaskatora broni jądrowej Vanunu Mordechaja. Mordechaj próbował przekazać mediom informacje na temat zakresu izraelskiego programu broni jądrowej, który ostatecznie został opublikowany przez Sunday Times of London . Jednak Mordechai skontaktował się również z Daily Mirror z tymi informacjami, ponieważ Mirror był gazetą, której właścicielem był Maxwell, a redaktor był bliskim współpracownikiem Maxwella i rzekomo aktywem Mossadu, (.....)i
Według Fiska to Maxwell skontaktował się z ambasadą Izraela w Londynie i powiedział im o działaniach Mordechaja. Doprowadziło to do uwięzienia Mordechaja przez żeńską agentkę Mosadu, która uwiodła go w ramach operacji „pułapki na miód”, która doprowadziła do jego porwania, a następnie uwięzienia w Izraelu. Mordechaj odbył 18-letni wyrok, z czego 12 lat w izolatce.
Następnie pojawia się kwestia śmierci Maxwella, powszechnie cytowana przez główny nurt i niezależne media jako podejrzane i potencjalne zabójstwo. Według autorów Gordona Thomasa i Martina Dillona, Maxwell przypieczętował swój los, gdy próbował zagrozić najwyższym urzędnikom Mossadu ujawnieniem niektórych operacji, jeśli nie pomogliby mu uratować jego imperium medialnego przed załamaniem w wyniku długów i trudności finansowych. Wielu wierzycieli Maxwella, którzy byli coraz bardziej niezadowoleni z medialnego potentata, byli Izraelczykami, a wielu z nich miało powiązania z Mossadem.
Thomas i Dillon twierdzą w biografii Maxwella, że Mosad uważał, że Maxwell stał się bardziej obciążeniem niż aktywem i zabił go na jego jachcie trzy miesiące po tym, jak zażądał ratowania go z ciężkiej sytuacji finansowej. Z drugiej strony są teorie, które sugerują, że Maxwell popełnił samobójstwo z powodu trudności finansowych, przed którymi stanęło jego imperium.
Śmierć Mega Group Robert Maxwell
Ghislaine Maxwell, z prawej, córka Roberta Maxwella, patrzy na trumnę wyjmowaną z samolotu w Jerozolimie, 8 listopada 1991 roku. Heribert Proepper | AP
Niektórzy uważali pogrzeb Maxwella, który odbył się w Izraelu, za „oficjalne” potwierdzenie służby Maxwella dla Mossadu, pogrzeb państwowy, w którym uczestniczyło nie mniej niż sześciu służących i byłych szefów izraelskiego wywiadu. Podczas uroczystości pogrzebowych w Jerozolimie premier Izraela Icchak Szamir oświadczył : „Zrobił dla Izraela więcej niż można dziś powiedzieć"
Pływanie w tym samym bagnie
Kiedy budował swoje imperium biznesowe - a nawet został członkiem Parlamentu, Maxwell pracował także dla izraelskiego wywiadu, ponieważ kilka izraelskich firm, w które zainwestował, stało się narzędziem dla Mossadu. Ponadto, gdy został potentatem medialnym, rozwinął zaciekłą rywalizację z Rupertem Murdochem, bliskim przyjacielem Roya Cohna i wpływową postacią w amerykańskich i brytyjskich mediach.
Maxwell współpracował również z braćmi Bronfman, Edgarem i Charlesem - kluczowymi postaciami w Mega Group. W 1989 roku Maxwell i Charles Bronfman nawiązali współpracę w sprawie gazety „ Jerusalem Post ”, a Post opisał tych dwóch mężczyzn jako „dwóch wiodących żydowskich finansistów na świecie”, a ich zainteresowanie przedsięwzięciem „rozwijaniem The Jerusalem Post i rozszerzaniem jego wpływów na Żydów na świecie”. Rok wcześniej Maxwell i Bronfman zostali głównymi udziałowcami w izraelskiej firmie farmaceutycznej Teva.
Maxwell współpracował również z bratem Charlesa Bronfmana Edgarem pod koniec lat 80., aby przekonać Związek Radziecki, aby pozwolił sowieckim Żydom na emigrację do Izraela. Wysiłki Edgara w tym zakresie przyciągnęły większą uwagę , ponieważ był to decydujący moment jego dziesięciolecia przewodnictwa w Światowym Kongresie Żydowskim, którego prezydentem jest obecnie Ronald Lauder. Jednak Maxwell w znacznym stopniu wykorzystał również swoje kontakty w rządzie sowieckim.
Maxwell również poruszał się w sieci opisanej wcześniej w częściach I i II w tej serii. Kluczowym tego przykładem jest impreza Maxwell z maja 1989 r. Zorganizowana na jego jachcie Lady Ghislaine - nazwana na cześć jego najmłodszej córki i przyszłej „dziewczyny” Epsteina. Uczestnikami imprezy byli protegowany Roya Cohna, Donald Trump i jego wieloletni partner prawny Tom Bolan. Obecny był także bliski przyjaciel Nancy Reagan, dziennikarz Mike Wallace, a także agent literacki Mort Janklow, który reprezentował Ronalda Reagana i dwóch najbliższych przyjaciół Cohna: dziennikarze William Safire i Barbara Walters.
CEO, który wkrótce stanie się Time Warner, Steve Ross, został również zaproszony na ekskluzywne wydarzenie. Obecność Rossa jest godna uwagi, ponieważ zbudował imperium biznesowe w dużej mierze dzięki związkom z nowojorskimi lordami przestępczymi Manny Kimmel i Abner „Longy” Zwillman. Zwillman był bliskim przyjacielem Meyera Lansky'ego, ojca Michaela Steinhardta i Sama Bronfmana, ojca Edgara i Charlesa Bronfmana.
Innym pasażerem jachtu Maxwella był były Sekretarz Marynarki Wojennej Jon Lehman, który miał później współpracować z kontrowersyjnym neokonserwatywnym think tankiem Project for New New Century. Zanim został sekretarzem marynarki wojennej, Lehman był prezesem Abington Corporation, która zatrudniła arcy-neokona Richarda Perle do zarządzania portfelem izraelskich handlarzy bronią Szlomo Zabludowicza i jego syna Chaima, który płacił Ablington 10.000 $ miesięcznie. Skandal powstał, gdy płatności te były kontynuowane po tym, jak zarówno Lehman, jak i Perle dołączyli do Departamentu Obrony Reagana i podczas gdy Perle pracował nad przekonaniem Pentagonu, by kupował broń od firm powiązanych z Zabludowiczem. Perle był członkiem zespołu przejściowego Reagana wraz z wieloletnim przyjacielem i partnerem prawnym Roya Cohna, Tomem Bolanem (innym gościem jachtu Maxwell).
Oprócz Lehmana, inny były członek personelu Kissingera, Thomas Pickering był obecny na części jachtowej Maxwella. Pickering odegrał niewielką rolę w aferze Iran-Contra, a podczas przyjęcia jachtowego Maxwell był ambasadorem USA w Izraelu. Obecny był także senator John Tower (R-TX), który rzekomo spiskował z Maxwellem w rozwiązanym przez Mossad oprogramowaniu Promis w laboratoriach Los Alamos. Tower zmarł kilka miesięcy przed Maxwellem w podejrzanej katastrofie lotniczej .
Ghislaine Maxwell również była na tym dość znaczącym wydarzeniu. Po tajemniczej śmierci ojca i domniemanym morderstwie na tym samym jachcie, który nosi jej imię w 1991 roku, szybko spakowała walizki i przeprowadziła się do Nowego Jorku. Tam wkrótce poznała Jeffreya Epsteina, a kilka lat później rozwinęła bliskie związki z rodziną Clinton, o czym będzie mowa w kolejnej części tej serii.
(...)
Jeffrey Epstein i nowa „Promis”
Po tym, jak ujawniono, że Epstein uniknął surowszego skazania w 2008 r. Ze względu na jego powiązania z „wywiadem”, to powiązania Mosadu ojca Ghislaine Maxwell doprowadziły wielu do spekulacji, że seksualna operacja szantażu Epsteina dzieliła się obciążającymi informacjami z Mossadem. Były producent wykonawczy CBS i obecny dziennikarz dla mediów Narativ , Zev Shalev, niezależnie potwierdził, że Epstein był związany bezpośrednio z Mossadem.
Trump Epstein Maxwell Mega Group
Donald i Melania Trump z Jeffreyem Epsteinem i Ghislaine Maxwell w klubie Mar-a-Lago w Palm Beach na Florydzie w 2000 roku. Zdjęcie | Davidoff Studios
Epstein był wieloletnim przyjacielem byłego premiera Izraela Ehuda Baraka, który od dawna i głęboko związany jest ze społecznością wywiadowczą Izraela. Ich wieloletnia przyjaźń była źródłem ostatnich ataków politycznych wymierzonych w Baraka, który bierze udział w wyborach w Izraelu przeciwko obecnemu premierowi Netanjahu w tym roku.
Barak jest także blisko głównego patrona Epsteina i członka Mega Group, Leslie Wexnera, którego Fundacja Wexner przekazała Barakowi 2 miliony dolarów w 2004 r. Na wciąż nieokreślony program badawczy. Według Baraka po raz pierwszy został przedstawiony Epsteinowi przez byłego premiera Izraela Shimona Peresa, który wychwalał Roberta Maxwella na jego pogrzebie i miał wieloletnie związki z rodziną Bronfmanów sięgające wczesnych lat pięćdziesiątych. Peres był również częstym uczestnikiem w programach finansowanych przez Leslie Wexnera w Izraelu i ściśle z Mosadu przez dziesięciolecia.
W 2015 r., Kilka lat po zwolnieniu Epsteina z więzienia po tym, jak został skazany za naganne uprawianie seksu z nieletnimi w 2008 r., Barak założył firmę z Epsteinem, której głównym celem było zainwestowanie w izraelski start-up, znany wówczas jako Reporty. Ta firma, obecnie o nazwie Carbyne, sprzedaje swoje oprogramowanie 911 centrom telefonicznym i dostawcom usług ratunkowych, a także jest dostępna dla konsumentów jako aplikacja zapewniająca służbom ratunkowym dostęp do kamery i lokalizacji osoby dzwoniącej, a także zarządzająca tożsamością każdego dzwoniącego za pośrednictwem rządowych baz danych.(...)
Izraelskie media podały, że Epstein i Barak byli jednymi z największych inwestorów firmy. Barak przelewał miliony do firmy i niedawno Haaretz ujawnił , że znaczna część całkowitych inwestycji Baraka w Carbyne została sfinansowana przez Epsteina, co czyni go „ de facto partnerem” w firmie. Barak jest teraz przewodniczącym Carbyne .
Zespół wykonawczy firmy to wszyscy byli członkowie różnych oddziałów wywiadu izraelskiego, w tym elitarnej jednostki wywiadu wojskowego, jednostka 8200, która często jest porównywana do izraelskiego odpowiednika Amerykańskiej Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (NSA). Obecny dyrektor generalny Carbyne, Amir Elichai, służył w Jednostce 8200 i podsłuchiwał byłego dowódcę Jednostki 8200 Pinchasa Buchrisa, aby pełnił funkcję dyrektora firmy i jej zarządu. Oprócz Elichai, inny współzałożyciel Carbyne, Lital Leshem , również pracował w Unit 8200, a później pracował dla izraelskiej prywatnej firmy szpiegowskiej Black Cube. Leshem pracuje teraz dla spółki zależnej firmy Erik Prince, Frontier Services Group, według niezależnego magazynu medialnego Narativ .
(...)
Narativ , który napisał pierwszą ekspozycję na temat Carbyne po aresztowaniu Epsteina, zauważył, że chiński rząd używa aplikacji smartfona bardzo podobnej do Carbyne jako części swojego aparatu do masowej inwigilacji, mimo że pierwotnym celem tej aplikacji było lepsze zgłaszanie sytuacji kryzysowych. Według Narativ chiński odpowiednik Carbyne „monitoruje każdy aspekt życia użytkownika, w tym osobiste rozmowy, zużycie energii i śledzi ruch użytkownika”.
Biorąc pod uwagę historię Roberta Maxwella - ojca długoletniej „dziewczyny” Epsteina i pani Madis, która kupuje młode dziewczyny, Ghislaine Maxwell - w promowaniu sprzedaży zmodyfikowanego oprogramowania Promis firmy Carbyne, które było również sprzedawane jako narzędzie do poprawy skuteczności rządu, ale było w rzeczywistości narzędziem masowej inwigilacji na rzecz izraelskiego wywiadu, nakładanie się Carbyne i Promis jest niepokojące i uzasadnia dalsze dochodzenie.
Warto również zauważyć, że start-upy technologiczne połączone z Unit 8200 są szeroko zintegrowane z amerykańskimi firmami i rozwinęły bliskie powiązania z amerykańskim kompleksem wojskowo-przemysłowym, a Carbyne jest tylko jednym z przykładów tego trendu.
(...)
Whitney Webb jest dziennikarką MintPress News z Chile. Pracowała w kilku niezależnych mediach, w tym między innymi w Global Research, EcoWatch, Ron Paul Institute i 21st Century Wire. Wystąpiła kilkakrotnie w radiu i telewizji i jest laureatką nagrody Serena Shim Award 2019 za bezkompromisową uczciwość w dziennikarstwie.
Komentarze