Zapamiętałem pierwsze dni Powstania

   
Zapamiętałem dobrze pierwsze dni powstania   (I) 258
Gdy cały impet Niemców uderzył na Wolę
Rozstrzelali cywilów, od samego rana
Patrzyliśmy bezsilnie, mówiąc: ”ja pierdolę”

Widzę małe podwórko, jakby na Dynasach
Mężczyźni kopią dziurę w potarganych bluzach
Okop błogosławiony krzyżem katabasa
Pod wodzą oficerków w niemieckich rajtuzach

Rozpaprali warszawską ulicę do pasa
Jak dziwkę, i ryją w głąb zgniłego ciała
Truchło rozbebeszone leży na golasa
Śmierdzi jak trup sekcyjny w budzie konowała

Że rozwalą pół miasta, spalą kamienice
Żeby ludność rozgonić, jak pchły z psiego futra
Nie potrzeba zbyt wiele wywrócić na nice
Katolickiej hołoty, by przywieść do Lutra

Nie potrzeba zbyt wiele polskiej burżuazji
Skumanej z Niemcem w tej tragicznej chwili
Gdy idą bolszewicy po skarb Eurazji
 Ruskich hrabin i starocerkiewnych Postylji   

Okopy Świętej Trójcy na Jerozolimskich
 Co chwilę z trzewi biednych  jakieś flaki z rydlem
Wyrzyguje stek wrednych epizodów świńskich
Które były święcone krzyżmem i kropidłem

Wreszcie walnęła bomba w ludzkie kretowisko
W którym msza miała sprawić Bogu dziękczynienie
Dziesięć starych dewotek robi zbiegowisko
Gdzie dziesięciu znalazło w śmierci wybawienie
 
Teraz trochę za późno dla młodej gawiedzi
Tupać wrzaskliwie na niemieckich fryców
Którzy akowskich dziadków niczym w beczce śledzi
Wywozili z Warszawy do swoich Auschwitzów