Trwa podgrzewanie atmosfery przed protestami związków zawodowych. Zapowiada się wielki test wiarygodności. Pytanie jakie należy obecnie zadać to czy w ogóle można mówić o jakiejkolwiek wiarygodności kogokolwiek z rozgrywających te wydarzenia.
Na 11-14 września jest wyznaczona godzina "S". Wszyscy rozpoczęli swoją grę. W tej grze dużo ryzykują szefowie związków zawodowych, którzy wyznaczyli sobie cel, nie zrealizowanie go ściągnie im spodnie i pokaże, że król jest nagi. Rzucenie wyzwania, nawet tak nielubianemu rządowi, jak obecnie rząd Tuska jest ruchem ryzykownym. Nie tylko ze względu na to, że Tusk jeszcze nie jest tak słaby, tylko z uwagi na słabość samych związków zawodowych i misterną sieć zależności oraz gierek w jakie uwikłani są działacze związkowi i politycy. Właśnie w tej chwili rozpoczął się chocholi taniec, nad trupem związków zawodowych i etosem dawnej "Solidarności". Grę już na całego prowadzi Tusk, dążący do konfrontacji z ZZ co dałoby mu asumpt do rozgrywania po raz kolejny roli jedynej ostoi normalności i gwaranta zachowania status quo. Grają słabsi gracze, Ziobro i Miller, którzy próbują zbijać polityczny kapitał na umizgiwaniu się do Dudy i Guza, składając hołdy lenne. Gra Kaczyński, który w Dudzie postrzega rywala, o czym świadczą SMS-y i zakulisowe działania, by osłabić protesty związkowców. A podobno Kaczyńskiemu zależy na obaleniu Tuska. Ci wszyscy ludzie są dziećmi swojej epoki. Walczą o coś, co już nie jest piękną panną na wydaniu, a jest cieniem. Wolnych i niezależnych związków zawodowych.
Należy sobie zadać pytanie, o co w dzisiejszych czasach walczą tacy działacze jak Duda, Guz czy inni. Słyszymy o walce za wartości zawarte w testamencie działaczy dawnej "Solidarności". Puste już dziś hasła. To ciągłe oglądanie się za siebie, ciągłe podpieraniem się autorytetem dawnych działaczy, bohaterów tamtego zrywu, zwykłych dzielnych ludzi, świadczy o jednym. Miałkości i małości, zakompleksieniu obecnych liderów związków zawodowych. Nie potrafią nic nowego stworzyć, wykreować nowej idei, na miarę tych czasów. Te powtarzane postulaty, to postulaty poprzedniego pokolenia. Ciągle te same pieśni przy zmieniającej się rzeczywistości. Ileż można tego słuchać?
Ta miałkość świadczy o oderwaniu się od rzeczywistości, nowego pokolenia. Marzy się im stanąć na czele buntu, przeciw czemu? ...
pozostała część tekstu na blogu http://www.mariuszgierej.mpolska24.pl/5010/test-wiarygodnosci
