Premier Donald Tusk podczas dyskusji nad wotum nieufności wobec Minister Edukacji Krystyny Szumilas wygłosił w Sejmie płomienną mowę. Przytoczę za stenogramem sejmowym (http://orka2.sejm.gov.pl/StenoInter7.nsf/0/3CF7409286806732C1257A090008EA86/%24File/15_b_ksiazka.pdf) jej fragmenty:
„A więc powtórzę: argumenty za tym, że w roku 2011 czy w roku 2012 oświata w Polsce jest zagrożona ze względów finansowych – nie mówię, czy to jest moja zasługa, czy nie – są nieprawdziwe, ponieważ w 2007 r. tylko subwencja, a wiadomo, że to jest tylko część pieniędzy, jaka idzie na oświatę, wynosiła 28 mld zł, a w tym roku 39 mld zł. Ale chciałbym podkreślić jeszcze jedną rzecz, że ta subwencja, tak radykalnie większa w roku 2012, obejmuje czy dotyczy liczby uczniów prawie milion mniejszej niż w tamtym okresie. Czy to wreszcie dotrze do byłego pana ministra, dzisiejszego pana posła? Mamy o 10 mld zł więcej subwencji na populację uczniów i przedszkolaków o milion mniejszą.W roku 2005 w szkole podstawowej średnia na oddział, mówiąc po ludzku, liczba uczniów w klasie to było 20 osób, 20 uczniów. W roku 2012, mimo procesu zamykania szkół czy racjonalizacji sieci szkół, jak to nazwiemy, średnio w klasie jest 18 dzieci. A więc zauważcie państwo, że przeciętna polska klasa jest dzisiaj mniej liczna, mimo że szkół ubywa. Ale jak ma ich nie ubywać, skoro tak wyraźnie ubywa dzieci? To dotyczy szkół podstawowych. Mogę te dane rozbić na dotyczące miasta i wsi. W roku 2005 w mieście średnio było 23 uczniów w klasie, w roku 2011 – 22, w roku 2005 na wsi było 17 uczniów, dzisiaj jest ich 15. Daje to zmianę średniej z 20 na 18 uczniów w klasie. To jest szkoła podstawowa. W gimnazjum te różnice są podobne, ale jeszcze większe. W mieście było średnio 26 uczniów, dzisiaj jest 23, na wsi było 24, dzisiaj jest 21, co daje zmniejszenie średniej liczby uczniów w klasie z 25 do 22. Z tego wynika jednoznacznie, że chociaż samorządy podejmują decyzje o zamykaniu szkół, to średnio ilość miejsca w szkołach na ucznia, liczba nauczycieli
przypadających na ucznia i ilość pieniędzy na ucznia wyraźnie rośnie, a nie maleje. Dlatego nie powinniśmy przekłamywać rzeczywistości (……)”
Nauczyciele czy rodzice dzieci w wieku szkolnym, do których i ja się zaliczam, po wysłuchaniu Premiera stanęli przed ogromnym dylematem. Czy Donald Tusk mówiąc o polskiej oświacie miał na myśli szkoły w kraju nad Wisłą? Jeżeli w ciągu 5 lat od 2007 roku subwencja naprawdę zwiększyła się o 11 mld (ponad 1/3) i dotyczy liczby uczniów zmniejszonej o 1 milion a jednocześnie spada liczba uczniów w klasie to dlaczego zamykane są tak masowo szkoły? Dlaczego młodzież po studiach nauczycielskich nie ma żadnych szans na zatrudnienie a długoletni nauczyciele nie są pewni czy jutro będą jeszcze przychodzić do pracy?
W kraju, który miał na myśli Premier Tusk, klasy w miejskich szkołach podstawowych liczą 22 dzieci a w gimnazjum 23. W kraju tym „przeciętna polska klasa jest dzisiaj mniej liczna, mimo że szkół ubywa”. Pięknie, naprawdę pięknie, dzięki mądremu premierowi który zwiększył subwencję oświatową o ponad 1/3 nasze dzieci mogą się uczyć w klasach o liczbie uczniów pozwalającej na budowanie relacji uczeń- nauczyciel.
Niestety Polska w której ja żyję to nie jest ten sam kraj który miał na myśli Tusk. W Białej Podlaskiej do jednej klasy uczęszcza w podstawówce średnio 26 dzieci w gimnazjum 28 a w liceum 30. W kilku innych miastach jest podobnie , a w wielu jeszcze gorzej. W całej Polsce szykują się zwolnienia nauczycieli. Trwa masowe przekształcanie szkół samorządowych w prywatne i stowarzyszeniowe co skutkuje znaczącym zwiększeniem zakresu i czasu nauczycielskiej pracy oczywiście za te same co dotychczas pieniądze.
Panią minister Krystynę Szumilas posłowie PO i PSL obronili. Szkoda tylko, że została na stanowisku ministra edukacji narodowej w realnej Polsce a nie w tak pięknie opisanej przez Premiera Polsce – Nibylandii.
