Kilka tygodni temu znajomy przesłał mi zaproszenie na konferencję dotyczącą XXX rocznicy strajków rzeszowsko-ustrzyckich. Na konferencję nie dotarłem, ale dowiedziałem się dzięki temu paru innych rzeczy.
Przejrzałem podaną przez kolegę stronę Stronnictwa Ludowego "Ojcowizna". I dzięki temu wiem już o istnieniu takich organizacji jak Przymierze Ludowo-Narodowe, Związek Zawodowy Rolników "Ojczyzna", Komitet Suwerenność Narodu Polskiego, Liga Obrony Suwerenności, Komitet Obrony Polskiej Ziemi “Placówka”, Ogólnopolski Komitet Oporu Rolników, Wielkopolski Komitet Oporu Rolników , Stowarzyszenie Patriotyczno-Narodowe “Nadzieja” w Bytomiu, Wielkopolskie Towarzystwo Uwłaszczeniowe, Świętokrzyskim Towarzystwie Rozwoju czy wreszcie o Kwartalniku Politycznym “Wolna Polska” wydawanym przez wydawnictwo “Wers”.
Czego dowiedziałem się jeszcze? Na stronie Ligi Obrony Suwerenności (to jedna z nielicznych wyżej wymienionych organizacji, która ma swoją witrynę) w zakładce myśl polityczna najnowsza publikacja pochodziła z – a jakże - 1936 roku. Natomiast książka Wacława Mejbauma „Podstawy narodowego myślenia” wydana była w 1926 roku. Zaraz, zaraz… Mejbaum? Wacław? Coś mi to mówi. Jeszcze parę kliknięć i okazuje się, iż ten dr Wacław Mejbaum (1887-1948), nauczyciel i ideolog i działacz endecki ze Lwowa, to (najprawdopodobniej) ojciec innego, znanego mi skądinąd Wacława Mejbauma (1933-2002). Tego, który wspólnie z Aleksandrą Żukrowską napisał książeczkę "Literat cywilizowanego świata: Leszek Kołakowski a kryzys myśli mieszczańskiej", Książka i Wiedza, Warszawa 1985 (w latach 90-tych za 50 groszy na wyprzedażach bibliotecznej makulatury, niebywały bełkot). Praca ta miała dawać odpór autorowi “Głównych nurtów marskizmu”, a jej autorzy mieli stać blisko partii (cytat z pamięci za Zbigniewem Mentzlem, „Pod kreską. Ostatnie kwartały PRL”).
Michał Głowiński (nie pamiętam w której książce) charakteryzował go: ów Mejbaum pisywał kiedyś eseje epigońskie wobec Kołakowskiego, teraz mści się na dawnym mistrzu. Od siebie dodam, że zemścił się (jeśli taki miał plan) nieskutecznie.
Mejbaum junior miał także problemy z 1968 roku. Marcowcy widząc takie nazwisko zaczynali sobie na nim używać. Na szczęście dobrze zorientowani koledzy filozofa wytłumaczyli, że nie jest żydowskiego pochodzenia. Nie wiem czy wiedziano wtedy, że jego rodzina ukrywała Żydów w czasie II wojny.
W III RP Wacław Mejbaum już nie pisał o kryzysie myśli mieszczańskiej, ale dalej działał naukowo w duchu marksizmu.
Niestety nie zapisałem sobie wtedy broszurki starszego Mejbauma. Szkoda, bo teraz już znikęła ze strony LOS-u, zamiast niej pojawiły się książki całkiem współczesne.
