Oglądana z dalekiej perspektywy Rzeczpospolita Polska wydaje się popadać w rodzaj stanu przed-zawałowego. Trudno oprzeć się wrażeniu że wzrasta ilość publicznych konfliktów, a klasa polityczna ulega dalszej alienacji. Idea budowy muru czy płotu wokół parlamentu przy ul. Wiejskiej w Warszawie wydaje się być tylko ukoronowaniem idei Zamkniętego Miasta. Ma ono oddzielną służbę zdrowia, wydzielone restauracje prowadzone przez lobbystów, oddzielne, usłużne i przychylne media. Dla tkwiących wyżej w hierarchii przewidziano oddzielny, oparty na lotnictwie i limuzynach system transportowy.
Przez lata świat polskiej polityki obudował się szczelnie. Zmiany są dość mało prawdopodobne- w Polsce jest całkowicie odmienny system wyborczy. Licencjonowane przez polityków media przedstawiają tylko wybrane partie (rzekomo cieszące się największym poparciem), co przypomina konkurs taneczny, do uczestnictwa w którym od lat zaprasza się tylko kilku wybranych, rzekomo najpopularniejszych.
System finansowania polityki nie spełnia wymogów ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską konwencji międzynarodowych. Wg ich zapisów, partie nowopowstałe i te już istyniejące winne być traktowane jednakowo. Tymczasem "scena jest za mała"- tak mniej więcej od lat szefowie (notabene: w światowym porównaniu nader nielicznych) licencjonowanych telewizji naziemnych tłumaczą powody dla których w programach i audycjach w okresie wyborczym nie mieszczą się wszystkie partie. Z roku na rok zresztą progi wymaganych podpisów dla rejestracji list są wyższe, a liczba zarejestrowanych list spadła drastycznie- ze 111 zarejestrowanych komitetów wyborczych w wyborach roku 1991 do zaledwie 7 podczas ostatnich wyborów (inne 4 zarejestrowały listy tylko w wybranych okręgach).
Okoliczności rejestracji list przypominają realia znane z krajów Afryki Środkowej. Jednemu ze startujących komitetów przedłużono termin składania podpisów pod listami poparcia, ale potem okazało się to nielegalne. Opowiadano mi iż sprawę skierowano do sądu, który miał poinformować iż Państwowa Komisja Wyborcza nie podlega polskiemu sądownictwu. Sama PKW zmieniła wg opowiadanych mi plotek zasady publikacji wyników wyborów- teraz wyniki z komisji obwodowych przechowywane są podobno tylko przez jeden rok. Chcąc dokonać analizy statystycznej dawnych wyborów na ewentualność fałszerstw wyników, oficjalne dane trzeba pozyskiwać innymi drogami. Szczegółowe wyniki minionych już wyborów usunięto z archiwów internetowych.
Przed laty znajomy politolog- amator ostrzegał przed systemem w którym przemoc będzie postrzegana jako metoda zmiany władzy. Na marginesie- dziś nawet ten człowiek szczęścia zawodowego szuka poza Polską. W ogóle jedna z najbardziej lakonicznych definicji demokracji opisuje ją jako system w którym, aby dokonać zmiany władzy, nie trzeba się uciekać do rozlewu krwi.
Tymczasem ma się wrażenie powrotu elementów dawnego systemu. Przeglądając sieci społecznościowe widzę humor z robotnikami podpierającymi się łopatami jako symbolu współczesnej polskiej gospodarki, tudzież humorystyczne obrazki na temat polskiej wersji Andersa Breivika które w dwie minuty po publikacji w sieci miały już kilka "lubię to". Mało kto zauważa że polska wersja zamachowca była osobą wykształconą, pochodziła ze środowisk naukowych. Sugeruje to nadchodzące nowe czasy, w których walka polityczna może mieć (jeszcze) bardziej krwawy charakter.
Tekst ukazał się pierwotnie w "Gazecie Poselskiej".
