Ten wszechstronny intelektualista, doskonale orientujący się we wszystkich post-, pre- i anty- ideologiach, postawach życiowych, a nawet moralnościach, z pewnością jest człowiekiem bardzo kulturalnym. Tak więc nie jest błędem założenie, iż w swoim (już!) czterdziestoletnim życiu zapoznał się z książką "Utracona cześć Katarzyny Blum" albo przynajmniej - w przerwach między lekturą Michnika i Żiżka - film obejrzał.
No wiec doskonale zdaje sobie sprawę, że książka Bolla opisuje przede wszystkim mechanizmy kierujące ówczesnymi (i jak się okazuje nie tylko) mediami. Można ją traktować jako paszkwil, wymierzony przeciw pewnej gazecie i pewnemu koncernowi medialnemu.
Gazeta ta nazywała się, i nazywa nadal, "Bild". A wydaje ją - tu prawdziwa niespodzianka! - Axel Springer AG.
Wyobraźcie sobie Państwo ten moment, w którym tekst napisany i pozostaje jedynie nadać tytuł. Myśli Cezary, stęka, pojękuje. Do głowy nic nie przychodzi. Minuty upływają, drukarnia pogania... I wtedy, z najgłębszych zakamarków erudycji redaktora, to jedno zdanie, tytuł tak dźwięczny się dobywa...
Mimo wszystko mam nadzieję, że nikt do Cezarego strzelać nie będzie. Nie jest tego wart. Choć pogrzeb byłby piękny, pełen obrońców wolności słowa, mediów i dziennikarskiej etyki.
PS Film znam, tego utworu Bolla nie czytałem. Polecam "Bilard o wpół do dziesiątej".
