Są w każdej partii. Nie widzą nic nagannego w tym co czynią. Nie obchodzi ich, że to nielegalne. Powołują się na funfli z magistratu albo - przyłapani - tłumaczą, że to nie ich wina, tylko wynajętej firmy, a w ogóle to na okres wyborów można by przymknąć oko. Jak inaczej dotrzeć do wyborców? Każdy człowiek, pojedynczy głos, to wartość najwyższa w demokracji.
Ich narzędzie jest śmiesznie proste. Składa się dwóch kartonów. Łączy je kawałek sznurka, i gotowe. Do zawieszenia na każdym słupie w okolicy. I już może straszyć przechodnia uśmiechnięta twarz prosto z fotoszopa, w ramie z modnego garnituru lub eleganckiego - co prawda rzadziej - żakietu. Z obowiązkowym logiem partii, numerem listy i na liście oraz hasłem. W rodzaju: Prawo jest dla wszystkich! Równe.
Tylko kilku osiągnie cel i wyjedzie do wymarzonej Brukseli/Warszawy/stolicy województwa (niepotrzebne skreślić). Ale plakaty zostaną. Z każym dniem coraz bardziej wypłowiałe, uśmiech stopniowo zamieni się w grymas złości. I będą tak wisieć do następnej wiosny albo i dłużej...
