W 2005 r. w wyborach parlamentarnych głosowałem na PO, a w prezydenckich na L. Kaczyńskiego. Tandem Kaczyński- Rokita wydawał mi się najlepszym rozwiązaniem dla Polski. Ilość mandatów jakie obie te partie wtedy posiadały pozwoliły by im zmienić konstytucję, przeprowadzić wszelkie reformy mając jednocześnie do tego mandat. Niestety, komuś bardzo zależało aby tak się nie stało. W 2007 r. stałem 4 godz. w kolejce pod konsulatem w Londynie aby oddać swój głos na PiS. Liczyłem, że znowy wygrają a przegrana Platforma wyciągnie wnioski, usunie ze swojego grona kilka osób, które w swojej niechęci do PiS-u posuwały się najdalej. Niestety tak się nie stało. Oszołomieni swoim wyborczym wynikiem, bezkrytycznym poparciem mediów prywatnych i chęcią rewanżu poszli w swoim zacietrzewieniu jeszcze dalej. Skończyło się to podzieleniem uroczystości w Katyniu na rządowe i Prezydenckie. O tych rządowych mało kto dziś pamięta o niedoszłych prezydenckich nie zapomnimy nigdy. Po tej tragedii Polacy uświadomili sobie kogo stracili. Nagle po tej tragedii, poza kiloma wyjątkami nie na tej agresji PO w stosunku do PiS. Zadaję więc pytanie czy stać PO na pozbycie się ze swych szeregów Panów: Palikota, Niesiołowskiego, Kutza, Nowaka, Sikorskiego, Komorowskiego, Drzewieckiego, Chlebowskiego? Czy stać ich na powiedzenie swoim najbardziej antypisowskim i antyklerykalnym zwolennikom: dość nie potrzebujemy was? Czy stać ich na odcięcie się od autorytetów pokroju Kuczyńskiego, Bartoszewskiego, Michnika i im podobnych. Od tego zależy los Polski bo tylko te dwie partie działając wspólnie mogą coś dobrego zrobić. Jeśli nie dogadają się to teraz czeka nas dalsze dożynanie watah i to ze zdwojoną siłą. Czeka nas dalsze urabianie społeczeństwa w mediach tylko o wiele bardziej perfidne i obłudne. Tym razem tak łatwo wam nie pójdzie.
