Rumunia prowadzi dziesięć tysięcy postępowań korupcyjnych. Srogo i stanowczo rozprawia się z korupcją druga gospodarka świata. W Polsce prowadzi się niewiele tego typu postępowań. Czy jesteśmy tak cnotliwi, czy tak sprytni są nasi politycy lub mocno zastraszeni policjanci i prokuratorzy po ukaraniu byłego szefa CBA oraz policjantów prowadzących śledztwa w sprawach o korupcję za czasów PiS?
Kampanią antykorupcyjną dowodzi Laura Codruta Kovetesi, działając na wzór włoskiej akcji „czyste ręce”. Ze stanowiska musiał zrezygnować premier Victor Ponta oraz były minister finansów Darius Valcov. Aresztowano byłego burmistrza Bukaresztu.
Większość rumuńskiej korupcji ma miejsce w sferze infrastruktury, w której i u nas jest wiele niejasności i niebywałej ślamazarności kosztującej nas dotacje UE i powodującej upadłości wielu drobnych poddostawców, którym odszkodowania płaci państwo.
Im dłużej trwają „gry infrastrukturalne” tym więcej jest okazji do korupcji. Polska pod tym względem bije rekordy. Czy ciągnie się to dlatego, aby politycy oraz biznesowe zaplecze mogły wyciągać pieniądze podatników?
Jest to jeden z klasycznych sposobów „dorabiania” sobie polityków. Jednocześnie jest to jeden z najcięższych grzechów przeciw rynkowi, gdyż monopolizuje rynek.
Nieklasyczne sposoby też są możliwe? Na przykład jaki cel mieli politycy PO głosujący przeciw przyznaniu środków Polsce na budowę via Carpatia?
Ponieważ autostrada i tak miałaby być budowana, przejąłby je ktoś inny. Czy można tutaj mówić o fruktach marki „Inne ktosie”?
A gdyby zrezygnowano z jej budowy, to osłabiłoby pisowskie Podkarpacie, z którego niewiele można uszczknąć, dopóki przeważa tam ciemny lud. Po coż więc tam ładować pieniądze. I co w takiej sytuacji. Czy to tylko niemoralne, czy już karalne?
