Historia Europy znane wiele wydarzeń z autopsji.
https://www.radiokrakow.pl/audycje/jezyk-nienawisci-oszwabic-i-ocyganic
Marek Mędela: Na początek cytat: Sojusznik jest również po to, by go oszwabić. Nasza słuchaczka pyta o czasownik „oszwabić”, od kiedy jest on używany w polszczyźnie. Czy od czasów II wojny światowej czy był już wcześniej?
Skąd się wzięły w polszczyźnie słowa oszwabić i ocyganić? O tym opowiada profesor Mirosław Skarżyński.
Mirosław Skarżyński: Nie zganiajmy wszystkiego na II wojnę światową, oszwabić jest wyrazem znacznie, znacznie starszym. Jeden z ludów germańskich to byli Szwabowie. Oni ostatecznie osiedlili się w tej części Niemiec, która jest częścią Badenii-Wirtembergii i w zachodniej części Bawarii. W średniowieczu mieliśmy tutaj w Polsce dość intensywny ruch osadników przybywających właśnie z Niemiec. Prawdopodobnie było tak, że znacząca część owych niemieckich osadników to byli właśnie ludzie ze Szwabii. Musieli oni mieć jakieś brzydkie cechy, jeśli chodzi o ich zachowanie na ziemiach polskich albo przypisywano im brzydkie cechy, albo też jedno i drugie złożyło się na to, że powstał pewien stereotyp, który znalazł swoje odbicie w języku – w czasowniku szwabić utworzonym od Szwaba. Szwabić potem wyszło z użycia, oszwabić czyli postać dokonana tego czasownika, zostało. Czasownik ten oznaczał okraść, oszukać kogoś. Sama nazwa etniczna Szwab służyła i służy do dziś w polszczyźnie do pogardliwego, negatywnego nazwania Niemca, niezależnie od tego, czy jest on rzeczywiście potomkiem Szwabów.
W słowniku Lindego mamy bardzo ładną definicję Szwaba: Szwab, niemczysko, szołdra. Niemczysko jest wyrazem utworzonym już z odcieniem negatywnym. Szołdra w staropolszczyźnie była pogardliwym nazwaniem Niemca, sam wyraz wziął się od niemieckiego schulter - ramię, bark a jako nie wyzwisko oznaczał wędzoną, soloną łopatkę wieprzową, szynkę. Przenośne znaczenie owej szołdry odniesione do człowieka oznaczało świnia. I teraz Szwab, niemczysko, szołdra czyli świnia. Mamy czasownik oszwabić o dość dobrej staropolskiej genealogii, można np. znaleźć rzeczownik oszwabiacz - oszust. W słowniku Abrahama Troca z lat 1743-45 oszwabić oznacza ogołocić, obrabować. Z kolei w XVI wieku u Marcina Bielskiego znajdujemy szwabić – okpiwać, oszukiwać i drugie znaczenie kraść, okradać. U Doroszewskiego śliczny rzeczownik, kompletnie nieużywany – oszwabka – rzecz sfałszowana, będąca oszustwem. Poza tym istnieją dwa cytaty z XX wieku z literatury związanej z okresem okupacji. Więcej ten wyraz nigdzie się nie pojawił.
Podobnie jest z czasownikami ocyganić czy wycyganić?
Tak, tyle tylko, że w porównaniu z oszwabić być może ocyganić jest nieco młodsze. Nie udało mi się dokładnie odnaleźć informacji, kiedy te czasowniki się pokazały i jaka jest relacja czasowa do narodzenia się szwabić, oszwabić ale mechanizm powstania jest ten sam. Negatywna ocena rzeczywistych lub przypisanych zachowań w pewnej grupie etnicznej, wytworzenie się pewnego stereotypu – jak Cygan to złodziej i oszust. Wobec tego cyganić, ocyganić oznacza oszukiwać, oszukać. Wycyganić czyli podstępem coś od kogoś wyciągnąć, coś takiego jak wyłudzić. Można znaleźć jeszcze sporo takich wyrazów pochodzących od etnonimów, czyli od nazw narodowości, które są sygnalizatorami pewnych stereotypów wytworzonych w polskiej świadomości na temat innych narodów, które służą do ich deprecjonowania. Jest sporo artykułów językoznawczych a nawet książka poświęcona stereotypom językowym.
...
Ludzie to przeżyli na własnych skórach a bardzo często nie tylko sami. BYli OSZUKIWANI...
To Szwab wdrożył prawnie jak HomoSovietikus odpowiedzialność zbiorową i branie zakładników.
W najlepszym przypadku było to Auschwitz lub Majdanek.
W przypadku rdzennych potomków Abrahama i Jakuba - śmierć od okraju "Raju na ziemi w gettach" w miesiącach miodowych grudzień 1939 - czerwiec 1942 roku.
W gettach kwitło życie towarzyskie jak np. w Lodzi.
A Chaim Rumkovsky ze świeżo poślubioną żoną był duszą towarzystwa.
https://www.youtube.com/watch?v=DnGDj7s9SjM
Władca łódzkiego getta
Zakazane historie
161 tys. subskrybentów
Chaim Mordechaj Rumkowski był w czasie II wojny światowej szefem łódzkiego getta. Jego rządy w łódzkim getcie były naznaczone przemocą i terrorem. Rumkowski realizując politykę Niemców organizował deportacje mieszkańców łódzkiego getta do obozów zagłady. Nie miał najmniejszych zahamowań, aby umieszczać w nich dzieci. Tłumaczył to tym, że ocaleją inni mieszkańcy łódzkiego getta. Tą historię warto poznać, bo stawia fundamentalne pytanie o to czy można poświęcić życie jednych w imię ratowania życia drugich. Mój film o Rumkowskim zatytułowałem „Władca getta” bo tak go właśnie nazywali mieszkańcy łódzkiego getta!
https://www.youtube.com/watch?v=FVarY0mrbMA
Getto Litzmannstadt - KRÓLESTWO CHAIMA RUMKOWSKIEGO
https://www.youtube.com/watch?v=15iRGcB3Gm8
Kolaboranci Trzeciej Rzeszy - Chaim Rumkowski (LEKTOR PL)
https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/2364238,Oddajcie-mi-swoje-dzieci-Wielka-czystka-niemiecka-w-getcie-lodzkim
"Oddajcie mi swoje dzieci". Wielka czystka niemiecka w getcie łódzkim
ostatnia aktualizacja:
05.09.2021 05:55
Chaim Rumkowski przemawia do mieszkańców na tzw. placu strażackim (obecnie obszar między posesjami 12 i 14 przy ul. Zachodniej). W tle ówczesna siedziba wydziałów żydowskiej administracji getta: zasiłkowego, robót publicznych, Urząd Pracy przy ul. Lutomierskiej oraz kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
To był najtragiczniejszy moment w historii getta w Łodzi. 5 września 1942 roku rozpoczęła się wywózka do obozu zagłady ponad 15 tys. ludzi - dzieci poniżej 10 lat, osób starszych po 65. roku życia oraz chorych i niepracujących.
Chaim Mordechaj Rumkowski przemawia do mieszkańców łódzkiego gettaFoto: Wikimedia Commons/Domena Publiczna
Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej w 1939 roku Łódź została włączona w granice III Rzeszy, a jej nazwę zmieniono na Litzmannstadt na cześć generała Carla von Litzmanna, zwycięskiego dowódcy bitwy pod Łodzią z 1914 roku. 8 lutego 1940 roku powstało Ghetto Litzmannstadt, które zostało całkowicie odcięte od reszty miasta. Było drugim co do liczebności gettem i przetrwało aż do lata 1944 roku.
