Gdy czytałam w piątkowej Gazecie Wyborczej artykuł o reformie emerytalnej, uderzyła mnie pewna rzecz. Otóż symulacja przygotowana przez redaktorów GW pokazuje, że kiedy wejdzie już całkowicie wejdzie w życie reforma emerytalna, czyli kobiety oraz mężczyźni będą przechodzili na emeryturę w wieku 67 lat, to kobiety nadal, przy tym samym stażu pracy i identycznych zarobkach, będą otrzymywały niższą emeryturę.
Dlaczego tak się dzieje? Podejrzewam, ze chodzi o przewidywaną długość życia. Kobiety w Polsce zwykle żyją dłużej niż mężczyźni, więc emerytura będzie dzielona na więcej lat jej wypłacania.
Tylko, że gdzie w tym wszystkim są równe prawa kobiet i mężczyzn? Konstytucja RP mówi: „Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.” (art. 32) i dalej „Kobieta i mężczyzna mają w szczególności równe prawo do kształcenia, zatrudnienia i awansów, do jednakowego wynagradzania za pracę jednakowej wartości, do zabezpieczenia społecznego oraz do zajmowania stanowisk, pełnienia funkcji oraz uzyskiwania godności publicznych i odznaczeń.” (art. 33 §2).
Owszem statystyczna kobieta może żyć dłużej niż statystyczny mężczyzna, ale w przypadku rzeczywistych ludzi ta zasada już nie musi się sprawdzać. Jeżeli weźmiemy przypadkową kobietę i przypadkowego mężczyznę, nie jest pewne, że to ona będzie żyła dłużej.
Jeśli ustawodawca przyjmuje zasadę naliczania wysokości emerytury w zależności od płci, być może powinien brać pod uwagę również inne czynniki: miejsce zamieszkania, tryb życia, choroby w rodzinie… To wszystko przekłada się przecież na przewidywaną długość życia.
