CHANG Shuhong 常书鸿 urodził się 6 kwietnia 1904 w Hangzhou, zmarł w Pekinie 23 czerwca 1994. Jest pochodzenia mandżurskiego.
W 1927 r przyjechał do Francji, do Instytutu Francusko-Chińskiego w Lyonie, aby studiować tkactwo i malarstwo olejne w Szkole Sztuk Pięknych.
Chiński artysta szkolony w farbiarstwie i tkactwie w Nanjing, mieszkał we Francji w latach 1927-1936, początkowo osiadł w Lyonie. W 1932 roku rozpoczął studia malarskie w paryskiej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Malował głównie pejzaże i portrety, w tym ten, o którym mowa ukazujący jego córkę w pozycji frontalnej na neutralnym tle.
Wpływ jego mistrza, Paula-Alberta Laurensa (francuskiego malarza, rytownika i ilustratora) krzyżuje się tu z jego inskrypcją w chińskiej tradycji portretowej.
Chang Shana 常沙娜 jest najstarszą córką Changa Shuhonga. Dzieliła swe życie między krajem urodzenia Francją, gdzie przyszła na świat w 1931 roku i swoją ojczyzną, Chinami, gdzie zajmowała ważne stanowiska. W szczególności zajmowała stanowisko prezesa Instytutu Sztuki Stosowanej w Pekinie i pełniąc rolę determinującego i jedynego badacza w ikonografii Dunhuang, gdzie prowadziła liczne badania ikonograficzne w obrębie buddyjskich jaskiń.
Córka i ojciec
Chang Shana urodziła się w Lyonie w 1931 roku, w którym mieszkała przez kilka lat. Jej ojciec, który przyjechał na studia do Francji, postanowił wraz z rodziną wrócić do Chin, aby zorganizować rozległy projekt badawczy dotyczący badań jaskiń w Dunhuang. Dziewczynka podąża za rodziną wracając do Chin w 1936 roku, gdzie jego ojciec postanawia podjąć badania na terenie Dunhuang. J Jednocześnie otrzymuje stanowisko wykładowcy w Państwowej Szkole Sztuk Pięknych w Pekinie.
Imię Shana to tłumaczenie na język chiński nazwy rzeki Saona (Saône) płynącej we wschodniej części Francji.
W 1937 roku mała Shana, która wtedy mówi po francusku przypływa statkiem z rodzicami i bratem do Chin. Z powodu wydarzeń politycznych, które wstrząsnęły krajem, w szczególności wojny z Japonią w latach 1939-1945, rodzina schroniła się w Chongqing w prowincji Syczuan, gdzie przeniesiono wówczas Szkołę Sztuk Pięknych w Pekinie.
Dziewczynka z rodzicami
Przyszłość Shany zostanie całkowicie zmonopolizowana przez to miejsce, któremu z jednej strony poświęci swoje życie, wspierając oś nowych badań i po drugie czerpiąc z tego miejsca inspirację do tworzenia.
W 1942 r. powstało Narodowe Centrum Studiów Artystycznych w Dunhuang, którego jednym z założycieli był właśnie jej ojciec. Chang Shuhong szybko kieruje komitetem przygotowawczym i zostaje prezesem tego ośrodka.
W 1947 roku Chang Shana przyjeżdza ciężarówką z prowincji Syczuan w to zagubione na pustyni miejsce, gdzie znajdują się jaskinie Mogao.
Odtąd dziewczyna kopiuje ścienne freski w Dunhuang u boku ojca.
Chang Shuhong „Rodzina malarza” w 1933 r.
Rodzina w 1943
Chang Shana sięga do wspomnień, kiedy przybyła do Dunhuang:
Było późno w nocy, siedziałam na kolanach mamy, głodny brat popłakiwał. Tata przyniósł trzy miski: miskę soli, miskę octu, miskę makaronu. Mieszkaliśmy w zrujnowanych świątyniach, śpaliśmy na kangu , zapalaliśmy lampy naftowe i piliśmy słoną wodę. Zimą w domu było zimno, wiatr buszował wewnątrz, w całym domu pojawiała się gruba warstwa żółtego piachu wiejącego z pustyni Gobi”
„Cała rodzina niesie kosze i idzie nad rzekę, aby zbierać taflę lodową na wodę”
"Dni są tak ciężkie i gorzkie jak żółty piach wiejący z pustyni Gobi"
Oprawa oświetleniowa zaprojektowana przez Shanę na sufit Sali Zgromadzenia Ludowego z motywem ośmiopłatkowego lotosu ozdobionego perłami
Jedwabny szal zaprojektowany przez Chang Shana z freskami z Grot w Dunhuang
Centralna stacja radiowo-telewizyjna specjalnie uruchomiła program „Moja rodzina, mój kraj”, aby oddać hołd wszystkim w kraju, ukazując ciepły dialog między starszym i młodym pokoleniem oraz aby przedstawić głębokie więzi z kulturą i harmonią rodzinną. W tym projekcie uczestniczyła również Chang Shana.
