Gdy Bronisław Komorowski ogłosił w maju referendum, podejrzewaliśmy, że to kolejny trick klasy politycznej. Zrobił to po przegraniu pierwszej tury wyborów prezydenckich, ale gdyby w drugiej wygrał, zapewne natychmiast szukałby pretekstu dla odwołania swojej decyzji. Ale Komorowski przegrał. Referendum jest nie w smak premier Kopacz, nie mówiąc już o PiS. Dlatego przez wiele dni Komorowski ze złożeniem ostatecznego podpisu zwlekał. Dziś to jednak ogłosił, że podpisze publikację zarządzenia referendum. Dlaczego? Może uznał, że po niezbyt udanej kadencji chce przejść do historii nie tylko jako ktoś, kto realizuje interesy wyłącznie klasy politycznej.
Politycy tak naprawdę doskonale wiedzą, co jest dobre dla Polski i czego chcą Polacy. Jeżeli jednak tego nie realizują, to z tego prostego powodu, iż nie zgadza się to z interesami klasy politycznej, partyjnych aparatów. Finansowanie partii z budżetu, totalne partyjniactwo, dla którego zagrożeniem są JOW-y, czy prymat interesów administracji w kontaktach z obywatelem - czy PO nie mogła takiego referendum ogłosić już bardzo dawno? Oczywiście, że mogła. Ale czemu miałaby godzić w interesy partii politycznych? Trzeba było dopiero przegranej Komorowskiego, któremu w tej sytuacji został już właściwie politycznym emerytem i dlatego stać go na ruch ponad logiką interesów partii politycznych. Teraz aktualnym staje się pytanie: czy Polacy zechcą 6 września skorzystać z danej im szansy i w referendum wypowiedzą się przeciw temu, co politycy robią z Polską od wielu lat?
