Przysłuchiwałem się ostatnio programowi pani Moniki Wasowskiej „Kropka nad i”. W programie uczestniczyli Jacek Kurski i mój ulubiony, a zarazem naczelny etyk IIIRP prof. Hartman. Sam temat i przerzucanie się tymi samymi argumentami był do przewidzenia. Natomiast zainteresował mnie zupełnie inny aspekt rozmowy. Mamy bowiem do czynienia z lekarzem, wybitnym specjalistą, kardiochirurgiem, który brał łapówki. Zestawienie powyższych cech jakoś niestety nie harmonizuje w moich uszach. I tu właśnie zastanawiającym jawi się specyfika „polskiego” dyskursu w życiu medialnym. Bo albo mamy do czynienia z jednostką wybitna, ze wszelkimi tego konsekwencjami, albo z łajdakiem. Otóż główne media w osobie pani Wasowskiej jednoznacznie określają Mirosława G. mianem świetnego specjalisty (co prowadząca podkreślała usilnie, widocznie aby wryło się to w pamięć widzów). W twierdzeniu tym wtórował prowadzącej etyk-Hartman mówiąc o „wybitnym wielkim lekarzu, niezależnie od tego, że być może brał łapówki, czy na pewno brał łapówki” (po wyroku skazującym Pan etyk ma wątpliwości?) dodając, że aresztowano lekarza i odcięto go od pacjentów, co skutkowało stoma przypadkami zgonów. Pomijając już fakt nieudolnej próby relatywizowania procederu łapówkarstwa, prof. Hartman idzie w ślepy zaułek. Bo jeśli odcięto lekarza od pacjentów, to może również od takich, którzy dzięki temu zachowali ostatnią krowę.*
Tak czy inaczej fakt specyficznego dyskursu w mediach pozostaje faktem. Bo, albo autorytet, albo łapówkarz.
Swoją drogą czekam na zachodnie media, które nadal o Lancie Amstrongu będą mówiły per wybitny kolarz, ale pewnie się nie doczekam.
*Z zeznań - Rodzinie, która rozmawiała z doktorem G. „wybitny specjalista” zasugerował, żeby sprzedała coś wartościowego w celu ratowania pacjenta. Okazało się, że owa rodzina nic takiego nie posiada, poza krową. Tak czy inaczej pacjent zmarł
