Teatrzyk Zielona Gęś miałby zaszczyt przedstawić rozmowe dwóch Polaków w wersji drugiej, gdyby Konstanty Ildefons Gałczyński nie poprzestał na pierwszej. A kontynuację umieścił w krainie absurdu totalnego. Dla przypomnienia wersję pierwszą, oryginalną, znajdziecie tutaj:
W myśl zasady lansowanej swego czasu przez Kabaret Potem, czyli: “Prawdziwa sztuka obroni się sama - ale nie przede mną”, proponuję wersję drugą rozmowy dwóch Polaków, niekoniecznie ostateczną. W każdym razie wersję stanowiącą mój wkład do literatury Polskiej. A przynajmniej blogowej. Kurtyna unosi się i:
Teatrzyk Zielona Gęś ma zaszczyt przedstawić rozmowę dwóch Polaków. Występują: Polak mały, lat pięć i trzy-czwarte; Polak duży, lat 38 i trzy-czwarte, były minister sprawiedliwości, poseł na sejm RP.
Polak mały: Kto Cię lubi?
Polak duży: Ja się lubię!
Polak mały: Kto Cię kocha?
Polak duży: Ja się kocham!
Polak mały: Kto Cię pocałuję?
Polak duży: Róża Hoh... Hoheeee... Hohaaaa.... Kto mnie pyta?
Polak mały: No ja, Zbyszek Hohenstein.
Polak duży grzebiąc w kieszeni: Jak? Jak? Jak?
Polak mały: Mówię przecież: Hohenstein.
Polak duży: To mnie spytaj jeszcze raz!
Polak mały: Kto Cię pocałuje?
Polak duży wyjmując z marynarki dyktafon włączony na permanentne odtwarzanie: Hohenstein! Hohenstein! Hohenstein!
Kurtyna!
A na poważnie to mam dylemat. Czy w tej Brukseli, pełnej nazwisk znacznie bardziej skomplikowanych niż Hohenstein, Zbyszek Zero Ziobro da sobie radę? Czy powinniśmy Go tam wysyłać? Czy nas nie ośmieszy? Czy sobie poradzi? Zbyszek, masz jeszcze czas. Podzieli go między kampanię, prokuraturę i logopedę. Z akcentem na logopedę :p
Inna wersja wystąpienia Zbyszka mówi, że Zbyszek żartował. Osobiście wierzę w to, że jednak Zbyszek się zaseplenił. Hohenstein to jednak trudne nazwisko. I tego będę się trzymał. Z bardzo prostej przyczyny - wole żeby w Brukseli reprezentowała mnie osoba, która ma problemy z wymową, niż persona, ktorej poczucie humoru znajduję się na poziomie Andrzeja Leppera.
Przepraszam za porównanie. Andrzeju :p
