- To już Pana trzecia kadencja, ale druga w opozycji.
- Nastrój nie jest optymistyczny, nie wygraliśmy wyborów, choć wydawało się, że jest to bardzo prawdopodobne. Myślę, że przegrana Prawa i Sprawiedliwości była zaskoczeniem dla wielu osób. Pamiętam tę nerwową atmosferę w wielu instytucjach przed wyborami. Niektórzy już niemal zaczynali się pakować, a teraz odetchnęli z ulgą. Wiedzą, że w najbliższym czasie nie rozliczymy urzędników z ich pracy albo raczej w wielu przypadkach z nieróbstwa. No i niestety, posłowi opozycji trudniej będzie realizować politykę, kształtować prawo i pomagać ludziom, którzy pod rządami PO coraz częściej potrzebują wsparcia. Naprawdę to zadziwiające, jak tylu Polaków mogło głosować na partię, która tak źle rządzi, która nie ma żadnych zasad, a jedynie pielęgnuje swoje interesy.
- Wywiad wiceprezesa PiS Zbigniewa Ziobry dla „Naszego Dziennika” prowokuje do pytań o to, jaką drogą ma pójść PiS. Ziobro mówi m.in. o aktywizacji środowisk różnych odcieni ideowych i skrzydeł partii, większej swobodzie dyskusji.
- Prawo i Sprawiedliwość musi być partią z bardzo wyraźnymi skrzydłami - centrowym, umownie określmy je jako skrzydło chrześcijańsko-demokratyczne, i prawicowym, konserwatywno-narodowym. Różnych frakcji w partii nie można budować na zasadzie sporów personalnych czy pokoleniowych, ale właśnie na podstawie różnych odcieni ideowych ludzi o podobnych poglądach, które przecież nas łączą w tej partii. Zasadniczo chodzi o to, by tych wyborców, których pozyskaliśmy, nie tracić, by całkowicie identyfikowali się z partią i popierali nas z pełnym przekonaniem, a także by odzyskiwać wyborców utraconych i pozyskiwać nowych.
- To co konkretnie trzeba zrobić?
- To zadanie nam się uda, gdy będziemy partią konsekwentnie patriotyczną i ideową, partią broniącą zasad, ale także formacją, którą przed opinią publiczną będzie reprezentowało wielu polityków. Dziś prawica choruje na brak autorytetów, na niewielką liczbę znanych, wybitnych osobowości. No i zjednoczenie prawicy pod skrzydłami PiS nie jest pełne. Przed nami jeszcze dużo pracy.
- Co można zrobić w parlamencie, w którym pojawił się Palikot z byłym szefem „Faktów i Mitów”, powrócił Leszek Miller, a rząd znów tworzy bezideowa PO? Jaki ma Pan plan działania?
- Mamy trzy lata do najbliższych wyborów, a może nawet mniej czasu, jeśli rząd potwierdzi swoją nieudolność w najbliższych miesiącach i latach. Musimy pokazać wyborcom, że tylko PiS jako formacja centroprawicowa jest alternatywą rządów PO. Myślę, że w ludziach będzie narastała tęsknota za porządkiem społecznym opartym na zasadach moralnych, że z czasem zaczną dostrzegać wartość w takich sprawach, jak Polska, patriotyzm i krzyż. PiS musi z jednej strony wyczuć te tęsknoty Polaków, ale z drugiej nie może czekać na falę, która przyjdzie, lecz samemu tę falę spowodować. Będzie to możliwe, jeśli nawiążemy bardzo szeroką współpracę z organizacjami społecznymi i mediami, którym zależy na odnowie moralnej i swoistej kulturowej kontrrewolucji. No i wydaje się, że trzeba przeprosić się z niektórymi dawnymi liderami PiS, którzy kiedyś stanowili wielką wartość naszej partii.
- To poważna deklaracja.
- Musimy jednoczyć siły, nie możemy utracić już ani jednego posła. No i musimy być dobrze zorganizowani wewnętrznie, w Sejmie i w strukturach krajowych, nadal rozbudowywać PiS w stałym wewnętrznym dialogu, bo nikt nie ma monopolu na pomysł, jak zwyciężyć następne wybory.
- Które ze spraw wymagają dziś szczególnego monitoringu przez lobby konserwatywne i chrześcijańskie w parlamencie?
- Niewątpliwie sprawy światopoglądowe, które będą zagrożone, które znajdą się pod presją Palikotów i Millerów. Partie, które są reprezentowane przez tych polityków, będą prześcigały się w uwiarygodnianiu swojej lewicowości, będziemy świadkami spirali radykalizmu. Pojawią się projekty ustaw, które będą uderzały w ludzkie życie i w porządek moralny i tak już poważnie nadszarpnięty. Walka z krzyżem i próby wykluczenia głosu katolickiego z debaty publicznej staną się normą. Już politycy lewicy starają się odbierać głos Kościołowi. Musimy postawić temu zdecydowanie tamę, ale też uważać, by nie dać się sprowokować do podobnie skrajnych postaw. Nasza walka o państwo chrześcijańskie nie może ograniczać się do werbalnych sporów. Mam nadzieję, że hasło „niskie podatki dla ojca i matki” zostanie zrealizowane w konkretnej ustawie, która będzie ekonomicznie wzmacniała nasze rodziny. Niewątpliwie PO będzie jeszcze raz musiała zająć stanowisko, czy jest za pełną ochroną życia. Pamiętajmy, że bez poparcia przynajmniej części posłów PO nie da się zrealizować polityki prorodzinnej.
- Senator elekt PO Jan Filip Libicki, a kiedyś poseł PiS, wzywa do wspierania „prawego skrzydła” PO. To dość bałamutne, ale odkrywające intencje Tuska - on właśnie zbudował lewicowe skrzydło i nie zrezygnował z tworzenia koncesjonowanej prawicy.
- Platforma ewidentnie przesuwa się w lewo. Zagospodarowała znaczną część elektoratu centrowego, a teraz we współpracy z Palikotem będzie chciała rozszabrować resztki po Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Takie kwiatki do kożucha jak senator Libicki nie zmienią prawdziwego obrazu tej partii. To że frakcja konserwatywna w PO jest fikcją, pokazały głosowania nad obywatelskim projektem ustawy antyaborcyjnej. Przy pierwszym głosowaniu „frakcja konserwatywna” liczyła 56 posłów, ale gdy premier Tusk wprowadził dyscyplinę głosowania - stopniała do 15. Takie osoby jak senator Libicki są tolerowane w PO głównie dlatego, że ich działania polegają na permanentnej, bezpardonowej walce z PiS. Na tej samej zasadzie, jak tolerowany jest Libicki w PO, był tolerowany Palikot. W każdym razie trudno mówić o prawym skrzydle w PO, skoro jest to partia lewicowo-centrowa. Aż tak szeroko nóg rozstawić się nie da, jak chciałby senator Libicki, ale oczywiście ludziom kolejne kłamstwo wciskać można do skutku.
- Dziękuję za rozmowę.
Z dr. Arturem Górskim, posłem Prawa i Sprawiedliwości, rozmawia Maciej Walaszczyk.
